Morgunblaðið - 08.04.1961, Blaðsíða 21

Laugardagur 8. april 1961
MORGVNBLAÐIÐ
21
Búslóð hf.
er flutt af Njálsgötu 86 í Skipholt 19
(Þar, sem Bólsturgerðin var áður).
HÓTEL BORG
KALT BORÐ
hlaðið lystugum og
bragðgóðum mat um
hádegi og í kvöld
Einnig allskonar heitir
réttir allan daginn
Hádegisverðarmúsik
frá kl. 12,30
Eftirmiðdagsmúsik
frá kl. 3,30
Kvöldverðarmúsik
frá kl. 7,30
Dansmúsik
Hljómsveit
Björns R. Einarssonar
leikur til kl. 1
Gerið ykkur dagamun — Borðið að Hótel Borg
Sími 11440
Bryndís Schram
sýnir listdans
NÝJUNG FRÁ
STÆRRI VÉL
AUKINN
DRIFKRAFTUR
MINNI
ELDSNEYTIS
NOTKUiI
VOLVO
Einkaumboð:
GUNNAR ÁSGEIRSSON H.F.
Suðurlandsbraut 16. Simi 35200.
Söluumboð Akureyri:
MAGNÚS JÓNSSON
Sími 1353.
Ausifirðiffigafélagið í Reykjavvk
HELDUR DANSLEIK
í Breiðfirðingabúð, uppi, í kvöld kl. 9.
Fjölmennið og takið með ykkur gesoi.
Stjórnin
Laxvesðimenn
Laxá í Hrútafirði fæst leigð til stangaveiði. Leigu-
tími 1 til 3 ár. Leigutilboð séu komin fyrir 1. maí
n.k. til undirritaðs, sem gefur allar nánari upp-
lýsingar. — Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði
sem er, eða hafna öUum.
Jón Kristjánsson, Kjörseyri — Sími um Brú.
G.T. HIJSIÐ
Gomlu darisarnir
1 KVÖLD KL. 9.
★ NÝJUNG:
★ ENGINN AÐGANGSEYRIR
'fa- Hljómsveitin leikur til kl. 2.
★ ÁSADANSKEPPNI
★ Dansstjóri: Árni Norðfjörð
Nú er tækifærið í Gúttó og þar skemmta
menn sér án áfengis.
5. árg. Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 7. apríl 1961
RUIMIR
Elzta norræna letrið
LANGAR ykkur ekki til
að læra að skrifa með
rúnum, letrinu, sem not-
að var á Norðurlöndum,
[þegar landnámsmennirn-
ir fluttu til fslands? Egiil
Skallagrímsson risti rún-
ir á níðstöngina, sem
foann reisti til að hefna
sín á óvinum sínum, sjálf-
um konunginum og
drottningunni í Noregi.
Bex hundruð árum siðar
voru rúnir ristar á fork-
unnarfagran stól, sem
smíðaður vair úr íslenzku
birki handa Þórunni hús-
freyju á Grund, dóttux
Jóns biskups Arasonar. Sá
stóll er ennþá til og varð-
veittur á þjóðminjasafn-
inu. Allan þennan tíma,
©g raunar miklu lengur,
var rúnaletrið þekkt í
landinu. Almennt var það
samt ekki notað eftir að
kristinn siður komst á, en
þá lærðu menn að nota
latneskt (og gotneskt) let-
ur.
Nú orðið munu fáir
þekkja rúnaletrið, nema
þá einstaka stafi, sem lík-
astir eru okkar latneska
letri. Ef þið lærið að
þekkja rúnastafina og
æfið ykkur i að skrifa
með þeim, munið þið geta
notað rúnirnar sem eins
konar leyniletur, sem fáir
skilja.
Orðið rún er fyrst og
fremst haft um rúnastaf
eða rúnatákn. En það get-
ur líka þýtt fræði eða
vísdóm og leyndarmál
eða einkamál. Að „hníga
að rúnum“ var að talast
við um trúnaðarmál und-
ir fjögur augu. Af þessari
merkingu er orðið rúna
leitt, en það þýddi trún
aðarvina, unnusta eða eig-
inkona. Allar þessar merk
ingar orðsins rún benda
til þess, að það hafi upp-
haflega verið haft um
fræði eða vitneskju, sem
var á fárra vitorði. Rún-
irnar sem letur munu í
fyrstu einkunn hafa ver-
ið notaðar í sambandi við
trúarlega siði, og seið
eða galdur. Síðar verður
Rúnasteinn
þekking á þeim almenn-
ari, þær eru notaðar við
grafskriftir á bautasteina
og áletranir á ýmsa hluti.
Hér á landi hafa þær
helzt várðveizt sem áletr-
anir á hlutum,
Ekki vita menn með
neinni vissu hvar eða
hvenær rúnirnar verða
4
LESBÖK BARNANNA
GRETTISSAG A
141. Eftir jól var það einn
dag, að Grettir fór til Eyjar-
dalsár, og er þeir Grettir
fundust og prestur, mælti
Grettir: „Sé ég það prestur“,
segir hann, „að þú leggur
lítinn trúnað á sagnir mínar.
Nú vil ég, að þú farir með
mér til árinnar og sjáir, hver
líkendi þér þykir á vera“.
Prestur gerði svo. Við foss-
inn var meitilberg mikið og
skúti undir.
Þá mælti prestur: „Langt
um ófært sýnist mér þér nið-
ur að fara“.
Grettir svarar: „Fært er
víst og mun é gofrvitnast um,
hvað í fossinum er, en þú
skalt geyma festair“.
142. Eftir það bjó hann sig
til ferðar og var fáklæddur
og gyrti sig saxinu, en hafði
ekki fleiri vopn. Síðan hljóp
hann af bjarginu og niður i
fossinn. Sá prestur í iljar
honum og vissi síöan aldrei
hvað af honum varð. Grettir
kafaði undir fossinn. Par var
forberg nokkuð og komst
hann þar upp á. Þar var
hellir mikill undir fossinum,
og féll áin þar fram af berg-
inu.
143. Hann gekk þá inn í I
hellinn, og var þar eldur mik
ill á bröndum. Grettir sá, að
þar sat jötunn ógurlega mik-
111. Jötuninn hljóp upp og
greip flein ein og hjó til þess,
er kominn var, því að bæði
mátti höggva og leggja með
því. Tréskaft var í. Grettir
hjó á móti með saxinu, og
kom á skaftið, svo að í sund-
ur tók. Jötuninn vildi þá seil-
ast til sverðs síns. í því hjó
Grettir framan á brjóstið og
lét skammt stórra höggva í
milli, þar tii Jötuninn dó.
144. Prestur sá nú, að áin
gerðist blóðlituð, og slyðrur
nokkrar rak ofan eftir strengn
um. — Hann varð þá laus á
velli og þóttist nú vita, að
Grettir myndi dauður vera.
Hljóp hann þá frá festarhald-
inu og fór heim. Var þá kom-
ið að kveldi, og sagði prest-
ur víslega, að Grettir væri
dauður, og sagði, að mikill
skaði væri eftir þvílíkan
mann.
Grettir kveikti ljós og kann
aði hellinn. Dvaldist honum
þar fram á nóttina.
-V