Morgunblaðið - 15.04.1961, Page 15

Laugardagur 15. apríl 1961
MORGVNBLAÐID
15
Hvað sparar
tóbaks og
ríkið á sameiningu
áfengisverzlunar
A SlfíASTA Alþingi náðist sam
komulag um að sameina Tóbaks
og Áfengisverzlun rikisins. Æski
legra hefði verið ef ríkisstjórnin
hefði getað komið sér saman um
að fækka einkasölum og leggja
alveg niður t.d. Tóbakseinka-
söluna. Þá hefði sést svart á
hvítu hvað hefði sparazt, en á
fjárlögum fyrir árið 1961 er laun
og annar reksrarkostnaður Tó-
bakseinkasölunnar áætlaður kr.
5.205.251,00. Ekkert hefi ég séð
birt með þessari nýju ráðtöfun
en á nefndum fjárlögum er laun
og annar rekstrarkostaður
beggja einkasalanna áætlaður
kr. 17.470.911,00 svo að af
nokkru er að taka.
Ég Vil nú benda á einn lið
sem mér finnst að megi stórlega
lækka eða jafnvel afnema alveg
og það er hið mikla og dýra
dreifingarkerfi, sem Tóbakseinka
salan hefur komið upp.
Það hljóta allir að sjá, að
framleiðendur og innflytjendur,
sem þurfa að halda uppi dreif-
ingakerfi á sínum varningi
geti dreift tóbakinu ódýrara
heldur en einkasala með eina
vörutegund. Það er sóun á fé
almennings að senda til kaup-
andans 3 tonna bíl með 1 kg
af neftóbaki eða 1 kassa af
smávindlum, eins og einkásalan
verður þráfaldlega að gera.
Eftir sameiningu einkasalanna
hefi ég hugsað þetta í stórum
dráttum þannig: Skrifstofan tek-
ur á móti pöntunum frá inn-
flytjendum og sendir þær til
viðkomandi aðila, sem eiga að
afgreiða þær, hún sér og um að
merki þau, sem verksmiðjurnar
eiga að setja á umbúðimar
hverju sinni séu rétt o. s. frv.
og hefur yfirumsjón með öll-
um tóbaksinnflutningi til lands
ins. Innflytjandinn sæi síðan um
tollafgreiðslu og dreifingu.
Hagnaðinn, sem ríkið tekur
af tóbakinu, sem er í sjálfu sér
tollur til ríkisins, greiði inn-
flytjandinn hlutfallslega af
hverri sendingu um leið og var-
an er skoðuð og tollafgreidd hjá
tollstjóra.
Bretoi í Evrópu-
murkoðinn
ÞÝZKA stórblaðið Die Welt,
segir að sterkur orðrómur
gangi um það í hópi „diplo-
mata“ í Briissel, að brezka
stjórnin hafi tekið ákvörðun
um inngöngu Bretlands í
Evrópnimarkaðinn. Segir blað-
ið að ráðherrar í brezku stjórn
inni hafi greitt leynilega at-
kvæði um þetta áður en Mac-
millan fór til Bandaríkjanna,
og hafi mikill meirihluti verið
með slíkri tillögu.
Die Welt ritar og forustu-
grein um málið og telur að
löndin sex í Evrópumarkaðn-
um muni fagna inngöngu Bret
lands í samtökin.
Ríkisstjórnin, eða verðlags-
stjóri í hennar umboði, getur
svo ákveðið hámarksverð á tó-
bakinu til neytendanna og um
leið hyað innflytjandinn og smá
salinn á að fá fyrir dreifinguna,
á svipaðan hátt og nú er gert.
Neftóbaksgerðin gæti að sjálf-
sögðu starfað áfram sem sér-
stök stofnun og gæti Áfengis-
verzlunin dreift því um leið og
hún dreifir nú sínum frægu bök
unardropum og kannski fleiru
eða boðið dreifinguna út með
tilliti til þess hvað hún hefur
kostað ríkissjóðinn undanfarið,
og það hygg ég að yrði ódýrast
fyrir þjóðarbúið.
Með þökk fyrir birtinguna.
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson.
Slæmar samgöngur
við Neskaupstað
NESKAUPSTAÐ, 13. april. —
I allan gærdag og í dag hefur
verið hér norðaustan hríðarveð-
ur. Mikill snjór hefur bætzt við
þann, sem fyrir var. Minnka því
líkur á því, að Oddsskarð verði
rutt að svo stöddu. Áætlað var
að ýta skarðið strax eftir páska,
en veðráttan hefur enn komið í
veg fyrir, að það ýrði gert. Bíða
bæjarbúar orðið með óþreyju
eftir opnun skarðsins, ekki sízt
vegna þess, að samgöngur hingað
á sjó hafa verið með fádæmum
slærnar i vetur. — S. L.
Á fimmtudagsmorgun komu Rvíkurbátarnir Heiðrún og Guð-
mundur Þórðarson i höfn með um 1100 tunnur af síld hvor
um sig. 1 gær var verið að skipa þessari síld um borð í tog-
arinn Úranus, sem á að sigla með hana til Þýzkalands. Utan
á Uranusi liggur brezki togarinn Kingston Andalusite.
Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
LESBÓK BARNANNA
CRETTISSACA
145. Hana fann þar tvcggja
manna bein og bar þau í
belg einn. Leitaði hann þá
ur hellinum og lagðist til fest-
arinnar og hristi hana og ætl
aði, að prestur myndi þar
vera, en er hann vissi, að
prestur var hcim farinn, varð
hann að handstyrkja sig upp
festina, og komst hann svo
upp á bjargið. Fór hann þá
heim til Eyjardalsár og kom
í forkirkju belginum þeim,
sem beinin voru I. Prestur
jarðaði þau í kirkjugarði.
Grettir duldist á Sandhaug
um um veturinn, en varð þá
brott að leita.
146. Grettir beiddi þá Guð-
mund ríka ásjár. Guðmundur
mælti: „Ey sú liggur á Skaga
firði, er heitir Drangey. Hún
er svo gott vígi, að hvergi
má komast upp á hana, nema
stigar séu við látnir. Gætir þú
þangað komizt, þá veit ég eigi
þess manns von, er þig sækl
þangað með vopnum eða vél
um, ef þú gætir vel stigans**.
„Reynt skal þetta vera*%
segir Grettir, „en svo gerist
ég myrkfælinn, að ég má ekkl
einn vera“.
Guðmundur mælti: „Trú Þú
samt engum svo vel, að þú trú
ir eigi bezt sjálfum þér“.
147. Grettir hélt nú tU Bjargs.
Móðir hans fagnaði honum vel
og þau Illugi bæði. Gerðust
þá svo mikii brögð að myrk
fælni hans, að hann kvaðst
ekki lengur vinna það sér til
lífs að vera einn saman.
Grettir sagði móður sinni,
hvað Guðmundur hinn ríki
hafði ráðið honum. Kvaðst
hann vilja komast í Drangey,
ef hann fengl einhvern dyggð
armann að vera hjá sér.
Illugi bróðir hans var þá
fimmtán ára gamall og allra
manna gervilegastur. Hann
mælti: „Eg mun fara með
þér bróðir“.
148. Ásdís lelddi þ& frá garði.
„Nú farið þið, synir mínir
tveir**, sagði hún „og má
enginn renna undan því, sem
honum er skapað. Látið nú
eitt yfir ykkur ganga. Vopn
bitnir munuð þið verða, en
undarlega hafa mér draumar
gengið. Gætið ykkar vel við
gerningum. Fátt er rammara,
en forneskjan“.
Þá mælti Grettir: „Grát þú
eigi, móðir, það skal sagt, að
þú liafir sonu átt, en eigi
dætur, ef við erum með vopn
um sóttir, og lif vel og heil.
5. árg. ★ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 15. aprfl 1961
ANDARDIMGIIMIM
sem hélt hann gæti allt
HNOÐRI litli hafði varla
stungið nefinu út um
skurnina, fyrr en hann
fór að stæra sig. Það var
varla að hann léti svo lít
ið að bjóða andamömmu
og andapabba góðan dag-
inn, áður en hann reigsaði
út á hlaðið og var með
nefið niðri í öllu.
„Hvað heitir þú?“ spurði
hænuungi, sem aldrei
hafði séð andarunga fyrr.
„Ég er Hnoðri, andar-
ungi,“ sagði Hnoðri og
reigði sig. „Ég er önd og
get synt yfir tjörnina. Ég
get staðið á höfði, ef ég
vil, og ég get allt.“
„Þvílíkt og annað eins!“
sagði hænuunginn og var
■alveg dolfallinn. Hann
flýtti sér að se'gja hinum
ungunum fréttirnar og
þeir komu varla upp
nokkru tísti.
„Komdu hingað“, hróp-
aði andamamma. „Þú
verður að vera í skjóli
mínu, þangað til þú ert
fær um að sjá um þig
sjálfur “
„Ég get vel séð um mig
sjálfur“, gaggaði Hnoðri.
„Ég er önd og ég get allt.
Ég get drepið ljón með
einu vængjahöggi. Og ég
get spilað á flautu um leið
og ég stjórna heilum anda
kór. Nú ætla ég að fara
burt og skoða mig um í
heiminum.“
Og þar með var Hnoðri
þotinn, áður en mamma
hans gat stöðvað hann.
„Hvert ertu að fara?“
kallaði lítill grís innan úr
stíunni.
„Ég ætla að skoða mig
um í heiminum,“ svaraði
Hnoðri.
'
Wm. wmk