Morgunblaðið - 15.04.1961, Side 17

Laugardagur 15. aprfl 1961
MORGVNBLAfílB
17
Þórdís Bjarnadóttir
- Minning
F. 16. jan. 1875. D. 5. apríl 1961.
Hver fögur dygð í fari manns
er fyrst af rótum kærleikans
af kærleik sprottin
auðmýkt er,
við aðra vægð og góðvild hver
og friðsemd hrein og
hógvært geð
©g hjartaprýði stilling með.
H. Hálfd.
/
Þessi sálmur kom mér í hug
þegar ég sat við líkbörur vin-
!konu minnar, Þórdísar Bjarna-
dóttur.
Aðaleinkenni skapgerðar henn
ar var góðvild, mildi, hógværð
og stilling.
Hún var orðvör, umburðarlynd
og væg í dómum um r.ðra og
færði allt til betri vegar. Þess
vegna var hún svo hugþekk öll-
um sínum samferðamönnum.
Heimili hennar var friðsælt og
þó glaðvært — þar var líka oft
gestkvæmt. Þórdís var hlédræg
og fáskiptin, en þeir sem eign-
luðust vináttu hennar, áttu hana
óskipta.
Hún var Ijómandi vel verki
farin, söngelsk og söngvís eins
og hún átti kyn til. Hún söng í
mörg ár í kirkjukór Stokkseyr-
ar, en stjórnandi kórsins um
■langt skeið var föðurbróðir henn
ar, ísólfur Pálsson tónskáld.
/ Þórdís Bjarnadóttir fæddist
16. janúar 1875. Foreldrar henn
ar voru Bjami Pálsson og Guð-
laug Pálsdóttir. Nýfædd fór hún
f fóstur til afa síns og ömmu,
Páls Jónsson og Margrétar Gísla
öáttur, sem bjuggu að Syðra
Seli 1 Stokkseyrarhreppi. 12 ára
gömul er hún þegar Bjarni fað-
ir hennar og Páll afi hennar
drukknuðu í brimlendingu í
Þorlákshöfn. Misti Margrét Gísla
dóttir þar mann sinn, son og
tvo bróðursyni. Yoru þeir frænd
ur hver öðrum meiri hæfileika-
og atgerfismenn.
'Kom það sér vel að Margrét
var kjarkkona sem ekki lét
hugfallast þótt á móti blési.
Þórdís giftist 23. júní 1901
Jóni Adolfssyni. Hann var glæsi-
menni og vel gefinn. Hann var
aflasæll og heppinn formaður, á
efri árum gerðist hann kaup-
maður á Stokkseyri og stundaði
verzlunarstörf til dauðadags.
Auk þess gegndi hann margvís-
legum trúnaðarstörfum fyrir
sveit sína. Hann var grandvar
maður, sem leysti öll sín störf
af hendi með ágætum. Þessi
hjón bjuggu á Stokkseyri allan
sinn búskap
Mann sinn misti Þórdís 1945
og hefur siðan verið á heimili
eldri dóttur sinnar Ingveldar og
tengdasonar Guðjóns Jónssonar.
Hún var umvafin umhyggju og
lástúð barna sinni, barnabarna og
venzlafólks með því vildu þau
endurgjalda henni móðurkær-
ieikann.
Á heimili þeirra Ingveldar og
Guðjóns andaðist hún 5. apríl
eíðastliðinn. Önnur böm Jóns og
Þórdísar eru Margrét, gift
Hilmari Stefánssyni bankastjóra,
IBjarni bankamaður, giftur Mar-
greti Jónsdóttur. Kristínu dóttur
sína mistu þau unga.
Á bernskuárum mínum bjuggu
þessi hjón í sama húsi og for-
eldrar mínir og á ég margar hug-
Ijúfar minningar frá þeim tím-
um um þau og fjölskyldu þeirra.
Sú vinátta sem skapaðist milli
(þessara tveggja heimila va_r
itraust hjá báðum aðilum. Á
efri árum móður minnar komu
raungæði Þórdísar bezt fram og
minntist móðir mín þess með
þakklátum huga til hinstu stund-
ar.
Þórdís min, ég kveð þig með
hjartans þökk fyrir góðviid og
tryggð á liðnum árum og bið
þér blessunar Guðs á landi
lifenda.
Guðrún Sigurðardóttir.
f
ÞEGAR við- systkinin vorum að
alast upp austur á Stokkseyri,
vorum við tíðir gestir í húsi Jóns
Adolfssonar útgerðarmanns, og
Þórdísar Bjarnadóttur, konu
hans, frá Götu á Stokkseyri,
Þau hjónin voru vinafólk foreldra
okkar. Sú vinátta færðist yfir á
okkur börnin þegar í æsku.
Við fráfall Þórdísar eigum við
og móðir okkar því á bak að
sjá einum af okkar elztu og
beztu vinum. Hún lézt hér í
bænum 86 ára að aldri.
Svo náið samband var á milli
heimila okkar að við krakkarnir
vorum stundum eins mikið hjá
Þórdísi og á okkar eigin heimili,
og börn hennar og Jóns voru á
sama hátt heimagangar hjá okk-
ur. Hún var einstaklega góð kona
og þó hún væri dul á tilfinning-
ar sínar, hændust börn mjög að
henni. ,Ég minnist þess ekki að
hafa heyrt hana segja eitt ein-
asta styggðaryrði við okkur en
þó er ekki að efa að stundum
var vissulega fyllsta ástæða til.
Þórdís vinkona mín var sann-
kallaður vinur vina sinna, traust
og trygglynd svo af bar. Fáir
munu hafa kynnzt betur þessum
góðu eiginleikum hennar, en ein
mitt ég sjálfur er ég þurfti mest
á að halda.
Fyrir okkur gamla Stokkseyr-
inga, verður minningin um fólk-
ið á æskuslóðum ein dýrmæt-
Minning
f DAG fer fram frá Kapellunni
í Fossvogi, útför Guðríðar Jóns-
dóttur, netagerðarkonu, en hún
lést að heimili sínu, Freyjugötu
44, þann 9. þ. m.
Guðriður var fædd að Króki í
Norðurárdal 30. apríl 1893 og
hefði því orðið 68 ára síðasta
dag þessa mánaðar. Hún var
komin af kjarnmiklu og vinföstu
bændafólki í Borgarfirði. Fyrstu
ár æfi sinnar ólst hún upp hjá
foreldrum sínum en frá 6 ára
aldri önnuðust uppeldi hennar
Þorsteinn á Arnbjargarlæk og
Guðrún kona hans, ömmusystir
Guðríðar. Reyndust þau henni í
uppvextinum, sem beztu foreldr
ar. Heimilið var eins og kunnugt
er eitt mesta höfuðból þessa
lands í fagurri sveit, þar sem
menningarbragur, glaðværð og
gestrisni sat í fyrirrúmi. Unni
Guðríður alla tíð fósturforeldr-
um, fóstursystkinum og æsku-
stöðvum sínum.
Frá Arnbjargarlæk fluttist
Guðríður 17. ára gömul til Reykja
víkur.
Fyrsta veganestið þar fyrir
lífið og framtíðina fékk hún með
því að dveljast hjá góðri og
göfuglyndri, reykvískri húsmóð-
ur, Önnu Kolbeinsdóttur, Vest-
urgötu 41 og mun hún lengi hafa
asta perlan í minningarkeðjunni.
Þar mun minningin um Þórdísi
og vin minn Jón geymast meðan
líf endist. Móðir mín og Þórdís
voru einlægir vinir. Svo margt
áttu þær alla tíð sameiginlegt.
Austur á Stokkseyri stofnuðu
þær ungar að árum, um svipað
leyti heimili með sínum góðu
og dugandi eiginmönnum. — Þær
voru þar grannkonur í 26 ár,
samfleytt. Þá, 1926, fluttust for-
eldrar mínir hingað suður til
Reykjavíkur og hingað lá einnig
leið hennar þó allmiklu síðar
yrði. Fyrir nokkru heimsótti
móðir mín Þórdísi á heimili
hennar. Eins og svo oft áður létu
þær hugann reika til hins liðna.
— Þá sagði Þórdís við móður
mína: Það hefur aldrei neinn
skugga borið á vináttu okkar.
Undir þessi orð tók móðir mín
og undir þau er ánægjulegt að
geta tekið. Þau segja sína sögu.
Þórdís, —. Móðir mín og við
systkinin þökkum þér allar sam-
verustundir og óskum þér góðr-
ar ferðar yfir móðuna miklu til
ástvinanna og annarra vina, sem
farnir eru á undan.
Blessuð sé minning þín góða
vinkona.
Grímur Bjarnason.
búið að samvistunum við hana,
mann hennar og börn, sem hún
aldrei sleit vinfengi við.
Hér í Reykjavík starfaði
Guðríður lengst af að netagerð
og hafði unnið sér meistararétt-
indi í þeirr iðn.
Fyrstu árin starfaði hún í
Hafnarfirði og vann þá mikið
með Guðrúnu systur snni, sem
var þar gift kona og átti einn
lítinn dreng. Frá heimili þeirra
hjóna átti hún margar góðar
minningar og frænda sínum litla
unni hún, sem hann væri hennar
eigin sonur. Guðríður fluttist
síðar til Reykjavíkur og starf-
aði hér lengst af á netaverkstæð
um. Hún var starfi sínu trú og
lét sjaldan verk úr hendi falla.
Dugnað hennar og ósérhlífni í
verki geta þeir borið um, sem
unnið hafa með henni. Glaðværð
hennar, félagsþroski og dreng-
skapur var frábær jafnt á vinnu-
stað, sem í heimahúsum, enda
má segja að flestir sem kynntust
henni eitthvað til hlítar, urðu
vinir hennar. Hún var sérstaklega
vinaföst svo af bar og átti því
óvenjulega marga vini, auk þess,
sem hún var í miklu uppáhaldi
bjá skyldfólki sínu og þá sérstak
lega hjá systkinum sínum. Segja
má að þar sem Guðríður var
birta og líf.
Þótt Guðríður giftist ekki átti
hún alltaf sérstaklega hlýlegt og
velbúið heimili, þar sem margir
vina hennar ha. átt ómetanleg-
ar ánæg j ustundir. Börn átti
Guðríður heldur ekki en í orðs-
ins fyllstu merkingu átti hún
samt mörg börn, því hún unni
börnum og æskunni. Mörg eru
þau orðin frændsystkinin og
vinabörnin, sem hún veitti á-
nægjustundir á heimili sínu,
eða kom á hemilin á merkisdög-
um þeirra og færði þeim gjafir
og sýndi þeim margvísleg vina-
hót, sem henni var svo eiginlegt
að gera. Hún var góð systir,
frænka og vinkona.
Við söknum þín öll vinkona
góð. Skarðið verður vandfyllt,
en ekki má sköpum renna.
— VINUR.
Guðríður Jónsdóttir
Bjarni Erlendsson
áttræður
HINN 30. marz s.l. varð Bjami
Erlendsson, yíðistöðum við Hafn-
arfjörð áttræður.
Bjarni er fæddur 30. marz 1881
í Vogsósum, Selvogi. Foreldrar
hans voru, Erlendur Bjarnason
bóndi í Vogsósum og kona hans
Sigríður Hannesdóttir.
Þá er Bjami var átta ára,
missti bann móður sína og brá
þá faðir hans búi og fluttist að
Króki í ölfusi. Þrem árum síðar
fluttist Bjarni að Hrauni í Ölfusi
til Guðrúnar Magnúsdóttur, þar
vab hann í fimm ár fluttist síðan
til Reykjavíkur og hóf þar nám
í skósmíði hjá Rafni Sigurðssyni
skósmið og var hjá honum í tvö
ár en þá lézt Rafn. Hélt Bjarni
síðan áfram námi hjá þeim skó
smiðunum Þorsteini Sigurðssyni
Manberg og Stefáni Gunnars-
syni.
En áður en námstíma lauk,
fékk hann frí frá námi og fór
til Skotlands og dvaldi þar í hálft
ár, kom ,hann síðan aftur til
Reykjavíkur hóf nám að nýju
og tók sveinspróf í skósmíði.
Síðan fór Bjarni aftur til Skot
lands og dvaldi þar í tæp tíu
ár, fyrstu þrjú árin var hann
sjómaður á skozkum togurum og
síðan í rúm sex ár umsjónar-
maður með fiskverkun hjá
skozku samvinnufélagi í Aber-
dinn. Um skeið starfaði hann við
veðurathuganir og fl. í sambandi
við fiskverkun undir handleiðslu
þekkst vísindamanns dr. Crar-
les Williams.
Tilviljun réði því að Bjarni
kom aftur til íslands, því hann
hafði afráðið að flytjast sem inn-
flytjandi til Ameríku, þegar hon-
um barst tilboð um verkstjóra-
starf hjá brezku fyrirtæki Book-
les Brothers er ráku fiskverk-
unarstöð og útgerð í Hafnafirði,
ákvað Bjarni að taka tilboðinu
og fara til íslands.
Vann Bjarni síðan hjá þessu
fyrirtæki í Hafnarfirði, meðan
það starfaði þar, ýmist sem verk-
stjóri eða smiður, en smíðar
iagði Bjarni líka fyrir sig og
eru þau mörg húsin í Hafnar-
firði sem hann hefur séð um
smíði á, en hin þó fleiri, er smíð-
uð hafa verið eftir teiknngum
hans.
Brautryðjandi var Bjami á
sviði lifrarbræðslu. Byggði hann
í landareign sinni í Hafnarfirði,
enhverja fullkomnustu lifrar-
bræðslustöð er þá var til í land-
inu og sem afleiðing þess orðstírs
er af þessu fyrirtæki Bjama
fór, var honum falið að gera
teikningar að fyrirhugðuum lifr-
arbræðslum í Sandgerði og Kefla
vík, sem byggðar voru á þess-
um árum.
Þegar togararnir fóm sjálfir
að bræða lifur og eigendur þeirra
stofnuðu sitt lifrarsamlag með
lifrarbræðslustöð í Reykjavík
hætti lifrarbræðsla Bjarna og réð
ist hann nú til annarra starfa.
Starfaði hnn um skeið við verk-
stjórn ýmissa stórframkvæmda,
þar á meðal við hafnargerðir í
Keflavík og Akranesi, en hin
síðari ár hefur Bjarni gefið sig
allan að búskap á jörð sinni að
Víðistöðum.
Víðistaðina sem eru rétt vest-
an við aðalbyggðina í Hafnar-
firði fékk Bjarni árið 1914, þar
ræktaði hann ágætistún úr gróð-
urlitlum mel.
Árði 1919 giftist Bjarni, Mar-
gréti Magnúsdóttur, hinni ágæt-
ustu konu, sem lézt 1960. Þrjú
börn áttu þau hjónin, sem öll
eru á lífi, þ. e.: Kristbjörgu, Guð
jón og Sigríði Kristínu.
Félagslyndur maður hefur
Bjarni verið alla tíð og þótt
hann sé hlédrægur í eðli sínu,
hefur ekki farið hjá því að hpn
um væri falin ýmis trúnaðar-
störf.
í stjórn Búnaðarfélags Hafnar
fjarðar hefur hann átt lengi sæti
og í stjóm Verkamannafélagsins
Hlífar var hann í tæpan áratug,
þá átti Bjarni sæti í miðstjóm
Alþýðusambands íslands 1946 til
1948.
Ekki er annað að sjá en glíma
Bjarna við elli gangi vel, því
vart mun að að sjá áttræðan
mann ernari en hann. Veldur þvi
sennilega hollt og heilbrigt líf-
erni, en Bjarni hefur alla tíð ver
ið áhugasamur um líkamsrækt og
mikill áhugamaður um náttúru-
lækningar.
Það má mikið og margt segja
um jafn merkan mann og Bjarna/
Erlendsson, eh hér verður látið
staðar numið, og afmælisbarninu
að lokum færðar árnaðaróskir og
þakkir fyrir mikið og gott starf
í þágu Verkamannafélagsins
Hlífar.
Hafnarfirði, 30. marz 1961
Hermann Guðmundsson.
Járniðnaðar- — Rafsuðumenn
Vantar nokkra járniðnaðarmenn og vana rafsuðu-
menn. — Upplýsingar í síma 19638 laugardaginn 15
apríl kl. 2—6. \
Sundnámskeið
hefjast í Sundhöll Reykjavíkur n.k. mánudag.
Upplýsingar í síma 14059.
SUNDHÖLLIN.
Til leigu
Góð 5 herbergja íbúð á fyrstu hæð, við Karfavog.
Fyrirframgreiðsla æskileg.
Upplýsingar í síma 34102.