Morgunblaðið - 29.07.1961, Blaðsíða 3

Laugardagur 29. júlí 1961
MORGVNBLAÐ1Ð
Vegavúmuflokkurinn fyrir framan tjaldbúðirnar við Tungufljót. Ólafur flokksstjóri er fyrir miðju (með húfu).
(Ljósm. Mbl.: Markús)
Það mætti halda aö verk-
föll séu aðalatvinnan
Spjallað við vegavinnuflokk og ráðskonu hans
— MÉR leið-ast verkföll.
Ég vil fá að vinna í friði,
og mér skilst á tali mann-
anna að þeir vilji allir fá
vinnufrið, sagði ráðskona
vegavinnumannanna, sem
slegið höfðu upp tjaldborg
í skógarkjarrinu við
Tungufljót í Biskupstung-
um.
Það var skömmu áður en
yfirstandandi verkfall skall á
hjá vegagerðinni, að við átt-
um leið um Biskupstungurn-
ar. Við komum að tjaldfoúð-
um vegavinnuflokks Ólafs
Guðjónssonar, Eyrarbakka,
rétt fyrir hádegið. Flokkurinn
var allur úti á vegi að vinna
við ofaníbjirð, en ráðskonan
stóð og skrældi kartöflur yfir-
stórum potti í vagninum, sem
fyrir vegavinnumenn er hvort
tveggja í senn, eldhús og borð-
stofa. Ráðskona flokksins heit
ir Marta Jónasdóttir, og hefur
langa reynzlu að baki í vega-
vinnueldamennsku.
— Hvenær hófst ráðskonu-
ferill þinn? spyrjum við ráðs-
konuna.
— Ég hefi verið ráðskona
hjá vegagerðinni á sumrin í
16 ár, og hefi verið sjö ár með
þessum flokki.
— Hvernig líkar þér starf-
inn?
— Prýðilega. Það er mikil
útivinna í þessu.
— Er mannskapurinn ekki
baldinn?
— Ekki get ég sagt það.
Þetta eru yfirleitt prýðismenn.
Þeir eru sjö í flokknum.
— Og kvarta aldrei yfir
matnum?
— Nei, það gera þeir ekki
greyin.
— Hvað fá þeir að borða í
dag?
-— Saltkjöt.
— Hvað er fiskur oft?
— Það er ekki oft, líklega
þrjú mál í viku, segir Marta
ráðskona. — Það hefði líklega
einhverntíma þótt fínt að fá
fisk aðeins í þremur máltíð-
um vikunnar.
Maður vill fá vinnufrið
Fyrsti vegavinnumaðurinn
birtist nú í dyrunum. Það
er Pétur Þormóðsson, bílstjóri
frá Hveragerði. Hann segir
Okkur að hann hafi unnið í
vegavinnu í nokkur ár, og
líki vel.
— Hvernig er að búa í
tjöldum yfir sumarið-?
— Það er ágætt að vera í
tjaldi.
— Líka í rigningu?
— Alveg sama. Það lekur
ekki hjá okkur.
— Hvað um verkfallið?
— Mér lízt illa á það. Helzt
vill maður fá vinnufrið.
— Eru menn yfirleitt þeirr-
ar skoðunar í flokknum?
— Það held ég.
Mennirnir tínast nú inn einn
af öðrum til hádegisverðar, og
Guðmundur Óiafsson:
— Ég segi það ekki.
brátt er Ólafur flokksstjóri
mættur.
— Hvað hefur þú verið
verkstjóri lengi? spyrjum við
flokkstjórann.
— Ég, man það varla. Ég
hefi verið hjá vegagerðinni
frá 1928, en ég byrjaði í þess-
ari flokksstjórastöðu, ef mað-
ur á að nefna hana svo, 1935
eða ’36.
— Það er aldeilis búið að
filma hana Mörtu við graut-
arpottana, segir einhver.
— Ég hefði bara þurft að
skipta um föt, segir Marta.
— Þú hefðir átt að setja upp
gleraugun.
— Nógu ljót verður myndin
samt, segir Marta.
— Ekki eru þau ljót gler-
augun.
j— Láta þeir alltaf svona við
þig, spyrjum við.
— Á köflum, segir Marta
ráðskona, og hlær við.
— Já, og svo er að koma
ferkfall, segir Ólafur flokks-
stjóri. — Maður er farinn að
halda að það sé orðin aðalat-
vinna landsmanna, þessi verk-
föll. Það er ljóta vandræða-
v.ðhorfið.
— Þið eruð ekki hrifnir af
verkfallinu, segjum við.
— Ja, ekki ég, yegir flokks-
stjórinn, og það eru allir sam
mála um að enginn sé hrif-
inn af verkfallinu.
— Hvað er nú þetta, segir
skóflumaðurinn, sem kemur
Frarnh. á bls. 8
STAKSTEINAR
Marta ráðskona:
Mér leiðast verkföll.
Austur-týzkir eiga
engan gjaldeyri!
Margt spaugilegt kemur fram
í samtali því, sem Morgunblaðið
átti við skipstjórann á austur-
þýzka skemmtiferðarskipinu, sem
hér dvelur um þessar mundir og
birtist hér í biaðinu í gær. M. a.
þetta:
„Skipstjórinn sagði, að Austur-
Þjóðverjar ættu heldur ekki
gjaldeyri til að eyða í ferðalög.
Öll viðsbipti þeirra væru vöru-
skipti. Skipstjóranum var bent
á, að sömu lögmál giltu um skipti
á vörum og ferðamönnum, svo
ekki ætti það að vera til fyrir-
stöðu, að því leyti væru ferða-
menn vörur. Skipstjórinn var
skjótur til svars og kvað austur-
þýzka ferðamenn ekki vera vör-
ur, hins vegar væru vestur-þýzk-
ir ferðamenn vörur“!!
Blaðamönnunum, sem boðið
var um borð í austur-þýzka
ferðamannaskipið fannst það líka
dálitið skrítið og óvenjulegt að
þeim voru sýnd veizluföng þau,
sem bera átti fram í kokkteil-
partýi, er halda átti i skipinu.
En þeim var ekki boðið upp á
svo mikið sem eina brauðsneið
nema blaðamönnum Tímans og
Þjóðviljans! Þeir voru boðnir í
veizluna á eftir. Þegar
blaðamennirnir héldu á brott
frá þessari sérkennilegu
móttöku mættu þeir veizlugest-
unum, sem flestir voru frammá-
menn kommúnista í bænum.
Ekki myndi þetta þykja gest-
risni á íslandi. „En hin nýja
stétt“ hefur tekið upp nýja siði.
Ný vinnulöggjöf
óh j ák væmileg
Flestir hugsandi Íslendíngar
hafa nú gert sér það ljóst, að ef
{þjóðfélag þeirra á ekkS að verða
algerri upplausn og moldvörpu-
starfsemi kommúnista að bráð þá
verður tafarlaust að endurskoða
gildandi vinnulöggjöf. Engum
kemur til hugar að skerða verk-
fallsréttinn eins og gert hefur
verið í þeim löndum, þar sem
kommúnistar stjórna. En það
þarf að koma í veg fyrir að hann
verði xnisnotaður jafn herfilega
og raun ber vitni. Það verður að
hindra að örfámennar stéttir geti
stöðvað heilar atvinnugreinar og
valdið stórkostlegum truflunum
á allri þjóðfélagsstarfseminni.
Það verður ennfremur að koma í
veg fyrir að stjórnir og fámenn
fulltrúarráð einstakra f jölmennra
verkalýðsfélaga geti skellt á verk
falli að félagsmönnum sínum ger
samlega forspurðum.
V eg a vinnu verkf allið
gott dæmi
Vegavinnuverkfallið á Suð-
vesturlandi er gott dæmi um það
hvernig kommúnistar misnota
verkalýðsfélögin. Vegafram-
kvæmdir í heilum landshluta eru
stöðvaðar um hábjargræðistím-
ann, án þess að atkvæðagreiðsla
fari fram í svo mikið sem einu
einasta verkalýðsfélagi um það,
hvort slíkt spor skuli stigið. Það
liggur fyrir sannað af hálfu Ing-
ólfs Jónssonar landbúnaðarráð-
herra og vegamálastjóra að vega
vinnuverkamönnum hefur verið
boðin sama kauphækkun og sam-
ið hefur verið um við mörg önn-
ur verkalýðsfélög. Það er stjórn
Alþýðusambands íslands, sem
kommúnistar ráða einir, er tekur
sig til og skelnr á verkfalli í vega
vinnunni og stöðvar þannig marg
ar lífsnauðsynlegar samgöngubæt
ur.
Vitanlega er þetta ekki gert í
þágu neinna annarra er komm-
únista.