Morgunblaðið - 23.01.1962, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 23. jan. 1962
Barbara James:
••
rogur
og feig
Vertu sæll, og þakka þér fyrir
þennan ágæta mat, ságði ég.
Mín er öll ánægjan. Ég ætla
annars að líta inn í leik'húsið í
kvöld og tala við Rory. Ég hitti
þig kannske þar?
í>að er hugsanlegt, en ég er nú
samt ekki viss. Ég hafði enn
ekki ráðið það við mig.
Ég vona, að þú komir, sagði
hann og það lá eitthvað meira að
baki orðunum.
f raun og veru þurfti ég ekk-
ert að fara í búðir. Ég gekk fram
hjá gluggunum fullum af glæsi-
legum vörum, en gekk svo inn í
lítið kaffihús og bað um kaffi,
sem ég þurfti þó sízt með eftir
þessa góðu máltíð. En ég þurfti
að gera mér eitthvert erindi, til
þess að geta sezt niður og hugs-
að.
.Leó hafði ekki látið í ljós neina
samúð eða vorkunnsemi. Hann
hafði forðazt að tóta mér finnast
ég vera yfirgefin og auðmýkt
kona. Þvert á móti hafði hann
fullvissað mig um, að ég væri
aðlaðandi og einbeitt kona, sem
gæti ráðið við vandann á hvern
þann hátt, sem ég sjálf vildi. Ég
var honum þakklát fyrir þennan
skort á tilfinningasemi. Raun-
sæi hans var mér uppörvun. Ég
var örugg um sjálfa mig. Crystal
Hugo var ekki annað en ómerki-
leg skuggavera. Ég gæti hæg-
lega fengið Rory til að gleyma
henni, ef ég bara vildi — og
auðvitað vildi ég það Ég var orð-
in löt. Ég hafði fallið í þessa
gildru að hugsa um ekkert nema
börnin — og fjarlægjast þennan
hættulega heim, sem Rory lifði
og hrærðist í. Jæja, ég skyldi nú
koma mér inn í hann aftur og
þá var eins gott að byrja strax,
meðan hugurinn var enn í mér.
Ég borgaði kaffið, en skildi það
eftir ósnert, og gekk út á götuna.
Ég sá ekki strax neinn leigubxl,
svo að ég hugsaði mér, að ég
skyldi bara ganga til íbúðarinn-
ar — það var ekki nema tíu
mínútur.
Axminsterhúsið er risavaxið og
ópersónulegt — heilt býflugnabú
með skrautklefum, sem eru vand
lega lokaðir hver frá öðrum. Þar
veit maður aldrei neitt um hátta-
lag fólksins, sem á heima svona
rétt við hliðina á manni. Enda
þótt allar íbúðirnar séu leigðar,
hittir maður sjaldan nokkurn
mann á göngunum eða í stigun-
um. Þarna eru tveir inngangar.
Ég gekk inn um þann, sem vissi
út að hliðargötu, af því að hann
var nær íbúðinni okkar. Ég gekk
upp stigann heldur en nota lyft-
una, enda var íbúðin á fyrstu
‘hæð. Ég þreifaði fyrir mér í tösk-
unni minni eftir lyklinum um
leið og ég gekk eftir rauða renn-
ingnum í ganginum. Sjálfstraust
ið mitt var óðum að þverra. Vit-
anlega gat verið. að Rory væri
þarna ekki, en það gat amiars
verið hvorttveggja til. Líklega
myndi hann fara þangað eftir
Hvað er að heyra? Ég sem hélt, að það væri spánskur dans
f sjónvarpinu — en þá glamrar bara svona í tönnunum á þér.
upptökuna til að hvíla sig undir
leikhúsið.
Það var heimskulegt, en fing-
urnir á mér skulfu þegar ég
stakk iyklinum í skráargatið.
Kannske hefði ég átt að hringja
til Roi'y og segja honum, að ég
væri að koma til borgarinnar. En
svo minnti ég mig á, að þetta
var mín íbúð engu síður en hans.
Samt fanh ég til óþæginda við
meðvitundina um, að ég væri
þarna einskonar boðflenna, en
það var sjálfri mér að kenna,
af því að ég kom þarna svo sjald-
an. Ég fann til einhverrar óskilj-
anlegarar hræðslu þegar lykill-
inn snerist og óskaði að ég hefði
alls ekki þarna komið. Ég óskaði
þess, að ég væri komin heim til
Tim og Júlíu og Vandy í þetta
þægilega öryggi heimilisins, sem
ég átti sjálf. Með óþolinmæði
hristi ég af mér þennan heimsku-
lega ótta, og gekk inn eins og
ekkert væri um að vera.
Forstofan var lítil með inn-
byggðum skáp fyrir yfirhafnir.
Öll íbúðin var með teppum á
gólfi og þessum alvanalegu hótel
húsgögnum. Við höfðum leigt
hana með öllu saman. Setustofan
var opin. Ég gekk inn og hún
var þar. Ekki í eigin persónu, en
fylgifiskar hennar: blanda af
Sobranie-vindlingum og Jolie
Madame-ilmvatni. Á borðinu
voru tveir kruklaðir hanzkar og
hangandi á stól var kaffibrúnn
yfirjakki. Á hliðarborðinu var
þetta venjulega samsafn af flösk-
um og tvö notuð glös — annað
með varalit á röndinni.
Taktu til fótanna og hlauptu
burt — grafðu höfuðið í sandinn
aftur. Þú vilt ekki trúa þínum
eigin augum — þú vilt ekki vita
það. En einhvernveginn stóðst ég
allar þessar raddir samvizkunn-
ar. Ég greip í borðið til að styðja
mig.
Rory! Ég heyrði rödd kalla
þetta — óeðlilega og óþekkjan-
lega rödd. Mér hnykkti við, er
ég varð þess vör, að það var mín
eigin rödd. Rory, ertu þarna?
Röddin var hörð og óeðlileg.
Það var óhugnanleg þögn. Ekki
fullkomin þögn, því að hávaðinn
frá umferðinni barst þarna inn,
nokkuð deyfður að vísu af tvö-
földutn rúðunum, en það var
eins og hann undirstrikaði ennbá
betur dauðaþögnina inni. Þetta
var lifandi þögn rétt eins og
einhver væri þarna inni og héldi
niðri í sér andanum. Rory var
þarna með Crystal inni í svefn-
herberginu. Þau mundu ekki
svara þó að ég kallaði. Þau voru
þarna inni, grafkyrr eins <>g
standmyndir í vonlítilli von um,
að ég myndi fara aftur. Nei-nei-
nei! Ég vildi ekki trúa því. Ég
gat ekki farið þarna inn. Ég gat
ekki farið þarna inn. Ég gat ekki
komið að þeim saman. En ein-
hvernveginn gat ég heldur ekki
runnið af hólmi. Ég fann til
velgju og það var eins og fæt-
urnir á mér beinlausir. Ég hneig
niður á legubekkinn. Svo tók ég
af mér barðastóra hattinn og
greip höndum um andlitið, ringl-
uð. rugluð og máttlaus.
Ég veit ekki, hversu lengi ég
sat þarna, en smámsaman fékk
skynsemin vald á mér aftur. Þau
gætu alls ekki verið í svefnher-
berginu. Þau hlytu að vera búin
að gera eitthvað vart við sig. Að
minnsta kosti hlyti Rory að hafa
komið fram og mætt mér í stað
þess að fela sig eins og fígúra í
frönskum skopleik. Auðvitað
voru þau úti að borða saman —
það var svarið við gátimni.
Höfðu fyrst komið inn og fengið
sér glas og Crystal hafði skilið
eftir hanzkana og jakkann. Svo
höfðu þau farið niður í matsöl-
una, og voru þar nú. Að vísu var
það seint að sitja yfir hádegis-
verði nú — fnjög seint. En Rory
hafði ef til vill tafizt við upp-
tökuna — líklega slapp hann
ekki þaðan fyrr en klukkan tvö.
Þetta gat alit verið skiljanlegt.
Þau yrðu komin hingað aftur á
hverri stundu. Það var ágætt —
einmitt eins og ég óskaði. Ekki
til að gera neitt uppþot heldur
aðeins og leggja áherzlu á það
við Crystal, að þetta væri mín
íbúð og minn eiginmaður. Vera
vingjafnleg en ákveðin — sýna
henni svart á hvítu, að ég ætlaði
að halda í það sem ég átti sjálf.
Ég opnaði töskuna mína og tók
upp snyrtitækin, púðraði nefið
og hressti upp á varalitinn. Svo
greiddi ég mér. Nú gat ég næst-
um hlegið að þessum ótta, sem
hafði gripið mig. Það var náttúr-
lega ekkert skemmtilegt að
finna dótið hennar Crystal dreift
út um íbúðina, en það var skilj-
anlegt og ég skyldi vera maður
til.að sjá um. að slíkt kæmi ekki
fyrir aítur. Ég ætlaði að sigra í
þessum átökum og það fyrirhafn-
arlítið.
Ég stóð upp og horfði á sjálfa
mig í veggspeglinum. Ég var í
fullkomnu lagi og reiðubúin að
taka á móti óvininum. Ég gekk
að glugganum og opnaði hann og
lofaði umferðarhávaðanum að
berast inn og ilminn frá Crystal
út. Mig langaði mest til að
fieygja jakkanum og hönzkunum
út um gluggann; þetta var svo
táknrænt fyrir eigandann: rán-
dýrt en látlaust. En ég stillti mig
samt um það. I stað þess tók ég
glösin tvö, fór með þau út í eld-
hú og þvoði þau, gvo að ekkert
varð eftir af varalitnum. En
meðan ég var að láta heita vatnið
renna, fannst mér ég heyra
smell í hurðinni. Ég setti glösin
frá mér og skrúfaði fyrir kran-
ann.
Rory — halló, elskan! sagði ég
glaðlega. Ég gekk aftur inn í
setustofuna, en þar var þá eng-
inn maður. Ég fór út í litlu for-
stofuna — enginn þar. En ég
hefði iiú samt getað svarið, að
einhver hafði gengið um. Kann-
ske var það hurin á næstu íbúð.
Ég varð hissa. Það var alveg ó-
venjulegt að heyra nokkurt hljóð
frá hinum íbúðunum. Axminster-
húsið státaði af hljóðeinangrun-
inni sinni.
Ég fóx inn aftur og þurrkaði
glösin. Ég var aftur orðin óró-
leg. Klukkan var orðin næstum
fjögur. Hvernig gátu þau setið
svona lengi yfir hádegisverði?
Ég opnaði útvarpið og sneri því
þangað til ég heyrði einhvern
vera að leika Chopin. Ég losaði
mig við skóna og hallaði mér
aftur í legubekknum og reyndi
að slappa af og hlusta á hljóm-
listina. En ég gat ekki verið kyrr.
Ég stóð upp og fór að taka til
þarna inni, þótt engin þörf væri
á því, nema þú þennan and-
styggilega jakka og hanzka, en
þau vildi ég ekki snerta. Ég tók
upp minn eigin jakka og hanzka
og gekk með það án þess að
hugsa mig um, inn í svefnher-
X X X
•— Gar læknir, þér neitið allri vit-
neskju um glæpaferil Péturs, en þér
eruð samt undir þungum grun.
— Ætlið þér að taka mig fastan,
GEISLI GEIMFARI
Klimmer lögregluforingi?
— Nei, ekki eips og er!
— Ég geri ráð fyrir að nú verði
XXX-
fleiri samkomur með Mystikus met-
allikus, læknir?
— Þvert á móti!
bergið, fullkomlega eðlileg og nú
alls óhrædd. Þarna var tvöfait
rúm. Hún lá í því, sem lengra
var frá glugganum.
Hún var einna Lí-kust leikbrúðu,
sem strengurinn í hefur slitnað.
Þetta var einkennilegt, en ein-
ihvernveginn varð ég alls ekki
neitt hissa. Það var eins og ég
hefði haft það á undirvitundinní
að ég hlyti að finna hana þarna.
En nú urðu viðbrögð mín ein-
göngu reiði. Ég var ofsalega
vond.
Væri ekki eins gott fyrir þig
að vakna? sagði ég hátt og kulda
lega.
Hún hreyfði sig ekki. Mikla,
rauða hárið féll yfir andlitið,
sem sneri frá mér. Lítil leður-
taska var opin á rúminu hjá
henni. Hvíta ullarpilsið var brett
upp svo að fæturnir komu í Ijós.
gfllltvarpiö
Þriðjudagur 23. janúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilk. —
Tónl. — 16.00 Veðurfr. — Tónl. —
17.00 Fréttir_ — Endurtekið tón-
listarefni).
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
I»órarinsson).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Lög úr
óperum.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar: Johnson-bræður
syngja andleg lög.
20.15 Framhaldsleikritið „Glæstar von-
ir“ eftir Charles Dickens og
Oldfield Box; annar J>áttur. Þýð
andi: Áslaug Ámadóttir. — Leik-
stjóri: Ævar R. Kvaran. Leik-
endur: Gísli Alfreðsson, Stefán
Thors, Valur Gíslason, Helgi
Skúlason, Herdís I>orvaldsdótt-
ir, Haraldur Björnsson, Gestur
Pálsson, Erlingur Gíslason, Sæv-
ar Helgason, Róbert Arnfinns-
son, Klemenz Jónsson o.fl.
20.45 íslenzk tónlistarkynning: Jón
Leifs tónskáld skilgreinir Sögu-
sinfóníu sína I. kafla: Skarp-
héðinn (Borgarhljómsveitin í
Helsinki leikur; Jussi Jalas
stjómar).
21.20 Erindi: Geðræn vandamál ung-
linga (Ezra Pétursson læknir).
21.50 Formáli að fimmtudagstónleikum
Sinfóníuhljóm. Íslands (Dr. Hall-
grímur Helgason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins (Úlfar Svein-
björnsson).
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 24. janúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vmnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
Tónleikar. — 16.00 Veðurfregnir.
— Tónl. — 17.00 Fréttir. — Tónl.)
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Nýja
heimilið“ eftir Petru Flagestad
Larssen; III. (Benedikt Arnkels-
son).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Lög leikin á mismunandi hljóð-
færi.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Varnarorð: Steingrímur Jónsson
formaður Sambands ísl. rafveitna
talar um eftirlit með raflögnum.
20.05 Tónleikar: Michael Grant leik-
ur létt píanólög.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eyrbyggja-
saga; VII. (Helgi Hjörvar rithöf-
undur).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir Frið-
rik Bjajnason.
c) Gísli Guðmundsson alþm. flyt-
ur nokkrar endurminningar
frá frostavetrinum 1917—18,
skráðar af Stefáni Vigfússynl
í Leirhöfn.
d) Baldur Pálmason les kvæðl
eftir Pétur Ásmundsson.
e) Björn Jóhannesson flytur frá-
söguþátt um selveiðar í Hópi,
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Veraldarsaga Sveins frá Mæll-
fellsá; I. lestur (Hafliði Jónsson garð-
yrkjustjóri).
22:30 Næturhljómleikar: Sinfóníuhljóm
sveit útvarpsins í Leipzig leikur
tónverk frá okkar öld.
a) Capricietto fyrir fjórar pákur
og strengjasveit eftir Ottmar
Gerster. — Einleikur: Heinz
Dinter. Stjórnandi: Herbert
Kegel.
b) Strengj akvartett með hljóm-
sveit eftir Bohuslav Martinu,
Einleikarar: J anacek-kvart-
ettinn. Stjórnandi: Herbert
Kegel.
c) Konsert fyrir fiðlu og hljóm-
sveit eftir Karol Szymanowski
— Einleikari: Wanda Wilkom-
irska. Stjórnandi: Rolf Kleinert
23.35 Dagskrárlok.