Morgunblaðið - 10.03.1962, Blaðsíða 6

MORCTnsnr aðið
-'M t; T»' '•». IA:- firtT Æ'- *•'¥
UaWgftrdagu* 10. marz 1962

Núverandi stjórn Hvatar. Fremri röð, talið til vinstri: GróaPétursdóttir, Kristín L. Sigurð
ardóttir, Auður Auðuns, MaríaMaack formaður, Soffía Jacobsen, Helgra Maarteinsdóttir og Val-
gerður Jónsdóttir. Aftari röð: Ásta Guðjónsdóttir, Ásta Björns-dóttir, Ólöf Benediktsdóttir, Jór
unn ísleifsdóttir, Kristín Magn- úsdóttir, Lóa Kristjánsdóttir og Guðrún Ólafsdóttir. Á mynd-
ina vantar Ragnhildi Helgadótt ur.
Sjálf stæðisf élagið
Hvðt 25 ára
UM miðjan febrúar s.l.
voru 25 ár liðin síðan Sjálf-
stæðiskvennafélagið Hvöt var
Frú Guðrún Jónasson.
stofnað og minnast Hvatar-
konur þessara tímamóta með
hófi í Sjálfstæðishúsinu í
kvöld. Skal hér á eftir rakin
saga félagsins í stórum drátt-
um, tildrög að stofnun félags-
ins, starfsemin á liðnum ald-
arfjórðung og framtíðarverk-
efnin.
■Á Stofnfélagar 315.
f Morgunblaðinu 21. febrúar
1937 gat að líta svohljóðandi
frétt:
„Síðastliðið , föstudagskvöld
var endanlega gengið frá stofn-
un Sjálfstæðiskvennafélagsins
„HVÖT“ á fjöhnennum fundi
kvenna í Oddfellöw.
Fyrstu tildrög þessa félags-
skapar voru þau, að nokkrar á-
hugasamar Sjálfstæðiskonur áttu
nýlega til um það sín á milli, að
rétt væri að Sjílfstæðiskonur
stofnuðu með sér félag, er starf-
aði í anda SjálfstæðisfloklkBÍns
og ynnu að þeim þjóðþrifamál-
um, er hann hefir á stefnuskrá
sinni.
Komu þær sér saman um að
leita átekta om þetta, og voru
undirtektir svo góðar, að innan
örfárra daga höfðu yfir 100 kon-
ur slkrifað sig á lista, og tjáð
sig fylgjandj stofnun félagsins.
Unnu nokikrar könur að því
að undirbúa fyrsta stofnfundinn,
og var hann haldinn 15. febrúar
s.l. Komu þá þegar á þriðja
hundrað kvenna á fundinn.
Sýnir það bezt áhuga reykvískra
kvenna í sjálfstæðismáilum þjóð-
arinnar.“
Skiptar ákoðanir voru um það,
hvort stofna aetti sjálfstætt félag
Sjálfstæðiskvenna, og bomu
nokkrar með þá tillögu að félag-
ið yrði deild í Landismálafélag-
inu Verði. Var sú tillaga kveðin
niður með mifelum meirihiuta,
með þeim rökum, að allur fjöldi
fundarkvenna væru hvort eð er
í Verði.
ir Tveir formenn í 25 ár.
Á þessum stofnfundi var kos-
in bráðabirgðastjóm, er átti að
ganga frá lögum félagsins. Tók
stjórnin til óspilltra starfa og
með áhugasemi og dugnaði hafði
hún lOkið undirbúningi undir
stofnfund á þrernur dögum og
var hann haldinn föstudaginn
19. fébrúar 1937. Voru lögin borin
fram til samþyktar og endan-
lega gengið frá stofnun félagsins,
er hlaut nafnið „Sjálfstæðis-
kvennafélagið HVÖT“. Stofnfé-
lagar voru 315.
Bráðabirgðastjórnin, sem fyrr
er getið um, var öll endurkosin
með einróma atkvæðum. f henni
áttu sæti: frú Guðrún Jónasson,
frú Ágústa Thors, frk. María
Maaok, frú Guðrún Guðlaugs-
dóttir, frú Kristín L. Sigurðar-
dóttir, frú Helga Marteinsdóttir
og frú Sesselja Hansdóttir, og
var frú Guðrún Jónasson kjör-
inn formaður félagsinis, og
gegndi hún því starfi í 13 ár, eða
til 23. maí 1955, og tólk þá við
formennsku María Maack, sem
enn gegnir því starfi.
★ Vinna að eflingu Sjálfstæðis-
flokksins.
í dag eru félagskonur í Sjálf-
stæðiskvennafélaginu HVÖT á
ellefta hundrað og stjórn þess
skipa fimmtán konur. Félags-
starfsemi-n hefur verið mjög
blómleg öll þessi ár.
í viðræðum, sem blaðamaður
Morgunblaðsins átti við nuver-
andi stjórn Hvatar, kom fram,
að markmið félagsins er fyrst og
fremst að vinna að eflingu Sjálf-
stæðisfloksins. Konumar beita
sér fyrir fjársöfnun fyrir hverj-
ar Alþingis- og bæjarstjórnar-
kosningar og leggja söfnunarféð
í flokkssjóðinn. Einnig létu þær
heilbrigðilsmál, uppeldismál og
mörg fleiri mál til sín taka. Sjálf-
stæðisflokkurinn — einn allra
flokka í landinu — ætti nú tvo
kvenfulltrúa á Alþingi, og væri
það ekki sízt að þaikka tilveru
Hvatarfélagsins, enda báðar fé-
lagar í Hvöt. ,
Frh. á bls. 14
Úr Hvatarför.
• Ekkert að því að
ganga á Esju
Ég er satt að segja hálf-
feginn því að þurfa ekki að
fara að príla upp á Esju
núna. Ég hafði þó keypt dug-
lega mannbrodda og striga-
skó, sem mér finnst þægi-
legra að ganga á í stuttum
fjallaferðum, á frosinni jörð,
en stirðum og hálum fjall-
gönguskóm. Ég hafði einmitt
orðað það við hann Aron,
vin minn í Kauphöllinni, að
leyfa okkur snjóbað í land-
areign hans, og skola af okk-
ur hitann.
Það er annars ágætt að
ganga upp á Esju um þetta
leyti árs, það hef ég reynt
sjálfur, meira að segja átt
góða og fallega daga uppi
við vörðu. Það er örðugast
að komast niður aftur, nema
hafa mannbrodda með í ferð-
inni. —
G. M. er eins og ég, vanur
að snúast í kringum trjá-
plöntur. Tvö sl. vor hef ég
verið svo gáiaus að leysa
skýluklútana af trjánum í
byrjun júní, með þeim sorg-
legu afleiðingum, að þau
voru hálfgerðir sjúklingar
allt sumarið. Um miðjan júni
kom fjögurra stiga frost og
átta vindstiga sjórok. Sjálfur
var ég klæddur hlýrri skinn-
úlpu og blessaði auðvitað
storminn hástöfum, og eink-
um sjó- og moldrokið, eins
og Hannes og Bjarni. 1 mín-
um augum hefði þetta verið
hin dásamlegustu vorkvöld,
ef hugurinn hefði ekki verið
að háifu hjá plöntunum,
hinum varnarlitlu skjólstæð-
ingum mínum. Og til þess
að yrkja hástemd ljóð um
þessi dásamlegu kvöld, skorti
mig sannarlega ekki orð,
ekkert nema náðargáfuna,
sem ljær þeim flugþrá og
vængi.
Ég hef alltaf verið heilsu-
hraustur, og átt því láni að
fagna að eiga yfir mig bæði
hús og bíl, jafnvel glerhús
að njóta iólbaðs í vorstorm-
um. Hinir munu nú samt
enn fleiri, og þó jafnþarfir
þjóð sinni, sem ennþá hafa
fulla ástæðu til að „óttast
hvert komandi vor“, svo enn
sé leitað liðsinnis hjá skáld-
um okkar að sanna mál sitt.
Ekki hefur G. M. þó skoð-
að orð mín ofan í kjölinn, ef
hann hefur lesið þar að mér
finndist lítið til um róman-
tík Reykjavíkur á vorin. En
þó ég taki ekki alveg undir
orð bóndans, sem fannst feg-
urð lands síns ekki fullkomin
nema vel veiddist, tel ég slík
hlunnindi ekki til óprýði í
landslaginu, né sé heldur
ástæðu til þess að leikið sé
undir hin fögru vorkvöld í
Vesturbænum á munnliörpur,
ef hins er kostur, að njóta
líka skjóls og hlýju.
Það er sorgleg staðreynd,
að hin svölu, ísikiæddu fjöll
Grænlands hafa oft knúð ís-
lenzku sumrin til að „svíkja
okkur í tryggðum“, svo enn
sé vitnað í ljóðskáldskap. í
gamla daga trúði fólk því að
skáld þyrftu að vera svöng
og helzt líka vanklædd, til
þess að geta ort. Sú kenning
fær nú orðið víðast hvar
daufar undirtektir. Ætli þeim
sé ekki líka nauðsynjaiaust
að standa úti í stormum og
stórbyljum til þess að fá
dregið að sér ferskt loft.
— R. J.
• Vill ekki láta blekkja
sig
Velvakanda hefur borizt
æði harðort bréf um „My
.Fair Lary og blekkingarnar",
eins og það er orðað. Ekki
er það þó sýningin sjálf sem
er til umræðu, heldur aug-
lýsingarnar í kringum þetta.
Bréfritarinn spyr t.d.: Hvera
vegna er sagt frá því að í aðal
kvenhlutverkið hafi verið vai
ið úr hópi 50 stúlkna, þegar
það er víðs fjarri öllum sana
leika?
Og hvers vegna láta for-
ráðamenn þessarar stofnun-
ar hafa eftir sér, að verð á
leikhúsmiðum í New York
hafi verið 10 dollarar? —
Kveðst hréfritari því kunn-
ugur, að þó nokkrir Islend-
ingar hafi séð þessa sýningu
í New York og setið á bezta
stað í Mark-Hellinger-leik-
húsinu, en samt ekki borgað
meira en 3—4 dollara fyrir
sætið, „og það á „Broad-
way“, eins og leikhús þeirr-
ar borgar eru kölluð með
samheiti“.
Þá er það sú yfirlýsing að
sænski rétthafinn hafi fallizt
á að gefa eftir fjórðung af
þóknun sinni fyrir sýningar-
réttinn eða allt ofan í 11%
af sölu, sem fer í taugarnar
á bréfritara, þar eð greiðsl-
urnar til sænsku rétthafanna
hækka sjálfkrafa aftur. um
helming þegar aðgöngumiða-
verðið er gert 100% dýrara
en á venjulegum sýningum.
Af Venjulegu miðaverði og
14% greiðslu til rétthafa
megi gera ráð fyrir 7 þús.
kr. til þeirra, en 11%
greiðsla af tvöföldu miða-
verði hækki greiðsluna til
sænsku rétthafanna upp í
allt að 11—12 þús. kr. fyrir
hvert selt hús, þar eð sætin
eru 670 og meðalverð 150 kr.
Þetta sé álitleg fúlga af
hverri sýningu. Þama hafi
því síður en svo sparast og
sízt ástæða fyrir blöðin að
hafa eftir fregnir af þessum
sparnaði.
Bréfritarinn vill ekki láta
bera á borð fyrir sig þvílíkt
og annað eins og finnst að
opinber stofnun eigi ekki að
leyfa sér það.
Leggur Velvakandi nú þá
spumingu fyrir viðkomandi
aðila, hvort hér sé rétt með
farið? .