Morgunblaðið - 11.07.1962, Blaðsíða 20

20
MORGVFBLAÐIÐ
Miðvikudagur 11. júlí 1962
___ Alexander Fullerton -
Guli Fordinn
og horfði þegjandi á, en í þessu
bili gekk maðurinn, sem hjá hon-
um var, fram í birtuna. Hann
benti með rifflinum á vagninn
og sagði eitthvað við Lessing, og
nú sá ég. að þetta var kynblend-
ingur af Afríkiu- og Arabíu-
stofni — ef ti-1 vill að eirnhverju
leyti af hvítum.
Ég þurfti ekki að sjá meira og
langaði heldur ekki til þess. Ég
sneri mér varlega við og sniglað-
ist bu-rt, og gaetti þess vandlega
að hreyfa hvorki blað né lurk, og
1-áta ekki heyrast til mín. Öðru
Ihverju stanzaði ég og hlustaði, en
þegar ég heyrði ekikert lét ég
mér nægja að líta um öxl áður
en ég lagði af stað aftur. Ég
skreið þannig á maganum alla
leið að veginum, en þá stóð ég
u-pp, skjálfandi og með velgju og
beið enn andarta-k og hlustaði áð-
ur en ég lagði af stað að bílnum.
Ég hafði ek'ki einasta örðið fyrir
taugaáfalli, heldur var ég líka
hræddur. Ég var sveittur og
skjálfandi einhvemveginn svo
óhugsanlega, og það var einna
líkast því, sem járnkeðjurnar,
sem ég h-afði séð, væru á mínum
eigin líkama.
Ég held að ég hafi náð í vatns-
flöskuna og drukkið að mestu
leyti upp úr henni — ég vissi,
að ég hafði verið hræðilega þyrst
ur og nú leið mér betur ef-tir
að hafa fengið að drekka. Ég
man að ég skvetti líka vatni á
andlitið á mér, dró kvista og flís-
ar úr skyrtunni minni, og fann
verk í hnénu, eins og það hefði
orðið fyrir eitrun. Ég man líka,
að öll hugsun mín v-ar eins og
diofin oig að ég ha-fði enga hug-
mynd um, hvað ég ætti að gera
næst. Ég veit, að ég hefði ekki
átt að hugsa um nema það eitt
að komast aftur til Ru-mpi og
ná þar sambandi við lögregluna';
Það hefði að minnsta kosti ekki
verið nema eðlileg og sjálfsögð
viðbrögð.
En ég sat bara við stýrið í bíln
um minum og eina hugsun mín
var sú, hvort Jane vissi um þetta.
Hvort hún væri þátttakandi í
þes-um ósegjanlega hryllingi, sem
ég hafði nýorðið sjónarvottur að,
síðasta hálftímann. Hvort hún
gæti yfirleitt haft nokkra h-ug-
mynd um, hvað maðurinn henn-
ar væri að að hafast að og gæti
svo andað að sér sama loftinu
og hann og sofið í sama rúmi..
Og — hryllilegast af öllu, hvort
það hefði verið ástæðan til þess,
að hún bað mig að láta þau af-
skiptalaus, meðan þetta dýr í
mannsmynd væri að fremja
glæpi sína, og að lokum: væri
þetta satt, hvort loforð hennar
um að koma til mín aftur hefði
iíka verið lygi....
Ég hafði sett bílinn í gang og
ók nú norður eftir — í sömu
átt og hann hafði snúið — eins
og ég hafði gert Og það í bezta
skapi, hefði ég bara komizit á
fætur fimm mínútum fyrr í stað
þess að dioka í dyrunum.
Ég man eftir, að ég var að
brjóta heilann um það, hvers
vegna ég æki norður eftir í stað
þess að snúa aftur við til Jane,
þar sem ég gat komizt að sann-
leikanum. Ég man heldur ekki,
hvort ég hélit mig v-era að fjar-
lægjast hana, til þess að sleppa
við að heyra það, sem mér var
ógeðfellt, eða hvort ég var að
fjarlægjast, til þess eins að koma
skipulagi á. skapið í mér áður
en ég hi-tti hana næst.
Ég var rétt að skipta úr fyrsta
gíri í annað, þegar guli Fordinn
kom þjótandi inn á veginn,
skammt fyrir framan mig. Hann
var enn ljóslaius og hann var
kominn hlálfur upp á veginn áð-
ur en ég köm a-uga á hann. Ég
steig fast á ten-gslið og hemilinn
i'
og sneri stýrinu svo skarpt, að
bdllinn rann úf á hlið og áfram
þannig, þvers um á Fordinn. Ég
losaði hemilinn og sneri stýrinu
til baka og rétt sem snöggvast
hélt ég, að ég væri að komast
fra-m úr Fordinum, sem hafði
snarstanzað, skáfleytt út á veg-
in-n, en minn bíll stanzaði þannig,
að þeir mynduðu eins og V á veg
inum, með framihöggdeyfana
samankrækta.
12.
Saga Teds — IX.
Andlitið, sem ég hataði, starði
á mig út um bílgluggann. Ég leit
út um minn glugg-a og Lessing
sagði: Er alt í lagi, Carpenter?
Það var dálítið erfitt að svara
iþeirri spurningu. Ég hefði getað
svarað: Nei, það er ekki allt í
lagi. Ég hef áhyggjur af því, að
konan yðar skuli hafa svikið mi-g
um að svíkja yður, eins og ég
þó ætlaðist til, að hú-n gerði, og
mér þykir stórum fyrir því, af
því að ég elska hana, og eina
á'h-ugamá-1 mitt í lífinu er að taka
hana frá yður. Annað svar hefði
getað verið það’að halla mér bet-
ur út um gluggann, grípa fyrir
kverkarnar á honum og kreista
þannig úr honum líftóruna. Ann-
ars hefði verið vel hugsanlegt að
gefa hon-um bæði þessi svör sam-
tímis.
En eihs og var, þá hristi ég
bara höfuðið til þess að losna við
suðuna fyrir eyrunum, og sagði
við hann: Líklega er allt í lagi,
en hvrsvegna hafið þér ekki ljós?
Hann brosti til mín: Ég gæti nú
spurt um það sama.
Ég flýt-ti mér að líta út gegn
um framrúðuna og sá, að þetta
var ekki nema satt. Ljósin voru
ekki á. Ég hugsaði: Þa-u geta
hafa skammlhlaupið eða brotnað,
þegar við rákumst á. En annars
höfðum við nú ekki rekizt á
nema mjög lítillega, en ljósiri eru
nú svo viðkvæm. Ég greip í takk-
ann á mælaborðinu og hann kom
út í tveim áföngum, fyrst litlu
ljósin og svo þau stóru. Með
öðrum orðum hafði þessi árekst-
ur verið alveg eins mikið mér að
kenna og honum. Ég varð ekk-
ert hissa, því að ég var hálflam-
aður og hafði helzt enga hu-g-
mynd um, hvað ég hugsaði eða
gerði, eða ætlaði að gera.
Ég hélt, að þa-u væru kveikt.
Ég bið yður afsökunar, en....
Ég er yður líka skýringar
skyldugur. Yður hlýtur að koma
það ei-nkennilega fyrir sjónir, að
ég skuli aka þannig, út úr....
Hann veifaði hendi í át-tina að
kjarrinu.... út úr þessu... .eins
og ég gerði.... Komið þér nú
með mér í gistihúsið aftur og ég
ska-1 skýra það fyrir yður. Við
fáum ofckur kaffibolla og þá skal
ég segja yður.alla söguna.
Nei, ég var að reyna að kom-
ast snemma af stað. Ég var orð-
inn svo langt á eftir áætlun....
Þér gerðuð mér greiða ef þér
vilduð koma með mér aftur,
Carpenter. Ég vildi svo gjama
segja yður alla söguna. Yður get-
ur ekki munað nein ósköp u-m
einn hálftíma. Hann brosti og
brosið kom eðlilega og átti að
vera vingjarnlegt. Þetta vald,
sem hann hafði yfir sjálfum sér,
gekk alveg fram af mér. Vitan-
lega hafði hann enga h-ugmynd
um, að ég hefði verið inni í
kjarrinu á næstu grösum við
hann, en að geta samt verið
svona rólegur. En svo hvarf þessi
vingjamlegi svipur snögglega af
hon-um og augun urðu hörð.
Hversvegna glápið þér svona á
mig, Carpnter?
Ég áttaði mig fljótt. Ég hafði
raunverulega starað á hann —
vafalaust í samræmi við hugs-
anir minar — með áhuga, sem
var blandinn viðbjóði, rétt eins
og ég hefði getað hor-ft á eitur-
orm, gegnum rúðu á kassanum,
sem hann væri í.
Fyrirgefið þér. Ég er víst bara
ekki almennilega vaknaður enn,
er ég hræddur um. Ég fór beint
upp úr bælinu og út í bílinn. Og
svo þetta.... ég leit á saman-
k-rækta bilana.. gerir, að ég er
dál-ítið miður mín.
Andlitið á honu-m komst aftur
í samt la-g. Því meiri ástæða fyr-
ir yður að fara að uppástungu
minni. Ef þér hélduð svona á-
fram.. við erum báðir heppnir,
að ekki skyldi verða meira að
bílunum.
Ég kinkaði kolli. Mér þykir
leitt, að ég skyldi gleyma ljósun-
um, en mér gat bara ekki dottið
í hug, að neinn færi að koma
þjótandi út úr kjarrinu og á miig.
Hann hnykkti höfði eins og
óþolinmóður. Ég skal útskýra
það allt, ef þér viljið korna og fá
þennan kaffisopa.
Jæja, hversvegna ekki? Ef ég
yfirgæfi hann núna, yrði ég í
hæsta lagi klukkutíma á undan
þei-m. Ég gat eins vel látið und-
an þessu... ,'hvað sem það nú
kynni að vera... .sem virtist ein-
ráðið í að hal-da mér nálægt
Jane. Og því nær henni sem ég
væri, því fyrr f-en-gi ég svarið,
sem ég varð að fá áðu-r en ég
gæti hugsað um ruokkuð annað.
Gott og vel!
Ágætt! Ef þér nú viljið fara
áfram svo sem hálft fet, þá get
ég tekið aftur á, þangað til við
losnum sundur.
Þetta gekk allt slysalaust og
svo ók hann aftur á bak alveg
út af veginum, sömu leið og
hann hafði k-omið, en óg ók
áfram, svo að hann kæmist inn
á veginn aftur ti-1 hægri. Svo ók-
um við báðir áleiðis til gistihúss-
ins. Ég ók alveg u-pp að her-
berginu mínu, og sá, að lykillinn
var enn í skráarga-tinu. Ég vildi
Iþrífa mig til áðu-r en Lessing sæi
mig við birtu. Ég ba-r töskuna
mína inn, fékk mér bað í s-natri,
bar sótthreinsandi meðal á
skrám-una á hnén-u á mér, sem
var ra-uð og ljót og olli mér
miklurn sársauka. Svo fór ég í
fötin, sem ég hafði verið í da-ginn
áður en gekk frá hinum, sem ég
hafði v-eið í síðast. Það var
'heppni, að mér skyldi vinnast
tími til að skipta, því að þau
voru öll útötuð í mold og bux-
urnár rifnar, og ef Lessing hefði
séð þær, hefði hann hæglega get-
að getið sér til um ferðalag mitt.
Meðan ég var að koma tösk-
unni fyrir í bílnum og síðan
iganga áleiðis til aðalihússins var
ég að brjóta heilann um, hvaða
skýringu Lessing mundi gefa á
ferð-um sínum og athöfnum. Ég
sá ljós út um svalaglugga, og gat
mér þess til, að hann biði mín
úar. Það stóð líka heima og
þjónninn hafði þégar kaffið til-
búið. Lessing veifaði báðum
höndunum í senn í áttina til mín.
Ég settist niður og hann tók að
hella í bollana.
Þér voruð lengi að þessu. Ég
* * * GEISLI GEIMFARI
— Að því er læknirinn segir mun
meðferðin á Tamik ekki hafa nein
slæm eftirköst á hann.
— En þú hefur enn ekki fundið
út hvers vegna honum var rænt....
Né hver gerði það. Ég, aðvara ykk-
>f X-
/
ur báða.... Ef ég kemst að því
hver rændi Tamik bíð ég ekki eftir
neinni réttarrannsókn.... Hvernig
sem þið reynið að stöðva mig!
var orðinn hræddur u-m, að kon-
an mín yrði komin áður en þér
kæmuð.
Hræddu-r? Já, ég er hálfdasað-
ur í morgunmálið, vei-t ég, en..
Hér er kaffið. Hann ýtti syk-
urkerinu að bollanum mínum.
Hl-ustið þér nú á, Carpenter, ég
verð að biðja yður þess lengstra
orða að minnast ekki á þe-tta
ferðalag ok'kar... .það er að
segja, h-var og hvemig við hitt-
umst. Ég sagði henni bara, að
þér hefðuð alveg verið að fara og
ég hefði fengið yður til að bíða
eftir mor-gunverðinum með okk-
ur. Hún hefur enga hugmynd
um, að ég hafi verið.. úti.. í nótt.
Vi-ljið þér gera mér þennan
greiða? Áður en ég fen-gi svarað,
hélt hann áf-ram: Ég skyldi vera
yður mjög þafcklátur. Of ef ég
gæ-ti gert yður greiða í staðinm,
þá..
Ég greip fram í fyrir honum:
Ég hef alls enga löngun til að
fara að ræða ferðir yðar við
konuna yðar, hvorki nú né endra
nær, og ég ætlast heldur ekki til
neinna la-una fyrir að lá-ta það
ógert. En þér vilduð kannske
segja mér, h-vað þér voruð að
gera þarna.
Hann lau-t yfir borðið og greip
í handlegginn á m-é-r. Þakka yður
fyrir, Carpenter, ég skal m-una
yður þetta. Ég rétti snö'ggt úr
mér, svo að annað hvort varð
ajlltvarpiö
Miðvikudagur 11. Júlf.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Tón-«
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnirl
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar. — 16.30 Veðurtr.
Tónleikar. — 17.00 Fréttir. —
Tónleikar.
18.30 Óperettulög.— 18.50 Tilkynning-
ar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Hannonikumúsik: Mogens Elle*
gaard leikur létt-klassísk lög.
20.20 Erindi: Flensborg í Hafnarfiiði
(Stefán Júlíusson rithöfundur).
20.45 Tónleikar: „L’Arlesinne", svíta
nr. 1 eftir Bizet (Konungl. fíl-
harmoníusveitin í Lundúnum
leikur; Sir Thomas Beecham
stjórnar).
21.05 „Fjölskylda Orra". fimmtánda
mynd eftir Jónas Jónason.
.— Leikendur: Guðbjörg I>or«
bjarnardóttir, Ævar R. Kvaran*
Halldór Karlsson, Guðrún Ás-
mundsdóttir, Richard Sigurbald-*
ursson og Valdimar Lárusson.
Höfundur stjórnar flutningi.
21.30 Létt þýzk lög: Karl Glogowsky
og karlakór syngja.
21.45 Ferðaþáttur frá Englandi: Einar
M. Jónsson skáld segir frá
gömlu konungshöllinni.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**.
eftir I>orstein Þ. Þorsteinsson;
IV. (Séra Sveinn Víkingur).
22.30 Næturhljómleikar: Dr. Hallgrím
ur Helgason kynnir hollenzka
nútímatónlist; 1. kvöld: Tvö
verk eftir Villem Pijper_ þ.e.
þ. e. Sinfóniskar stökur og Kon-
sert fyrir fiðlu og hljómsveit
(Concertgebouw hljómsveitin í
Amsterdam og hollenzka út-
varpshljómsveitin í Amsterdam
leika. Stjórnendur; Eduard
van Beinum og Bernard Hai-
tink. Einleikari á fiðlu: Theo
Olof).
23.10 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 12. Júlí.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir)
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Á frívaktinni" sjómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar — 16.30 Veðurfr.
Tónleikar. — 17.00 Fréttir. —
Tónleikar.
18.30 Óperttulög. — 18.50 Tilkynning-
ar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 íslenzk tónlist: „Myndabók Jón-
asar Hallgrímssonar'* eftir Pál
ísólfsson (Hljómsveit Ríkisút-
varpsins leikur; Hans Antolitscli
stjómar).
20.20 Akureyrarpistill; III. (Helgi
Sæmundsson ritstjóri).
20.40 Einsöngur: Rita Gorr syngur
óperuaríur.
21.00 Erindi: Snæfellsjökull Gestur
Guðfinnsson skáld).
21.25 Tónleikar: Sónata nr. 2 fyrir
fiðlu og píanó eftir Quincy Port
er (Rafael Druian og John
Simms leika).
21.40 Úr ýmsum áttum (Ævar R,
Kvaran leikari).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**
eftir Þorstem Þorsteinsson; V,
(Séra Sveinn Vikingur).
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árnason),
23.00 Dagskrárlok.