Morgunblaðið - 16.10.1962, Blaðsíða 12

12
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 16. oMdtier 1962
Ctgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavik.
Framkvæmdastj órí: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og aígreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 4.00 eintakið.
SUÐURLANDS-
SÍLD VEIÐIN
Fulltrúar á þingi rómversk kaþólsku kirkjunnar á leið til St. Péturskirkjunnar, þar sem
þingið hófst sl. fimmtudag. Fulltrúarnir eru um 2.700 og gengu þeir fylktu liði til fundarins.
Breytingar á viðskiptum
Evrópulanda
og fleíri fréttir frá SÞ
T Tndanfarin ár hefur verið
^ unnið ötullega að því að
afla nýrra og sjálfstæðra
markaða fyrir Suðurlands-
síld. Verulegur árangur hef-
ur orðið af þessari viðleitni.
Nýrra markaða hefur verið
aflað víða um lönd og vonir
standa til þess að mögulegt
verði að byggja upp mark-
aði fyrir Suðurlandssíld enn
víðar.
Hér er vissulega um merki-
lega þróun að ræða. Þegar
Norðurlandssíldin brást ár
eftir ár var það ákaflega
þýðingarmikið að útvegs-
menn og sjómenn hófust
handa um síldveiðar fyrir
Suðvesturlandi haust og vet-
ur. Allra síðustu árin hefur
þessi síldveiði verið stórkost-
legur búhnykkur.
í haust hafa verið gerðir
sölusamningar um mikið
magn af saltaðri og hrað-
frystri Suðurlandssíld. En nú
bregður svö við að síldveiði-
flotinn liggur í höfn. Mark-
aðirnir eru í mikilli hættu og
frekari töf á því að síldveið-
arnar hefjist getur haft í för
með sér stórkostlegt tjón, í
senn fyrir útgerðina, sjómenn
ina og þjóðarheildina.
Ástæða þessarar tafar á
því að vetrarsíldveiðin hefj-
ist er ágreiningur um kaup
og kjör. Hefur deilunni um
þetta nú verið vísað til sátta-
semjara fyrir nokkru.
Það má ekki henda að
frekari töf verði á þessum
veiðum. Af því myndi leiða
stórkostlegt tjón fyrir alla
aðila og það væri auk þess
þjóðinni til vanvirðu. Með
ærinni fyrirhöfn hefur tek-
izt að afla nýrra markaða
fyrir Suðurlandssíld. Útgerð-
in hefur búið skip sín full-
komnum tækjum til þess að
stunda þessar síldveiðar og
vitanlega þarf þjóðarbúið á
því að halda að útflutningur
sé sem mestur enda þótt
gjaldeyrisstaða þjóðarinnar
sé nú betri en nokkru sinni
fyrr.
Hér skal ekki fjölyrt um
þær samningaviðræður, sem
átt hafa sér stað milli full-
trúa sjómanna og útvegs-
manna um ráðningarkjör á
vetrarsíldveiðum. En hinir
nýju samningar eiga að geta
tryggt það tvennt að útgerð-
in sé rekin hallalaust á heil-
brigðum grundvelli og sjó-
mennirnir hafi góðar tekjur.
EINI BANDA-
MAÐUR FRAM-
SÖKNAR
F'ramsóknarflokkurinn á nú
*• aðeins einn bandamann.
Það er hinn alþjóðlegi komm-
únismi. Leiðtogar Framsókn-
arflokksins hikuðu ekki við
að sverjast í fóstbræðralag
við umboðsmenn Moskvu-
valdsins á íslandi þegar ó-
heilindi þeirra og hentistefna
hafði skákað þeim út úr
stjóm landsins.
Þetta er í raun og sann-
leika furðulegt fyrirbæri. —
Framsóknarflokkurinn hefur
alltaf sagzt vera lýðræðis-
flokkur, sem hefði frelsi og
mannréttindi á stefnuskrá
sinni. Vitað er að meginhluti
þess fólks sem flokkinn fyll-
ir fylgir honum vegna þess
að það trúir því að hann sé
lýðræðissinnaður stjórnmála-
flokkur. En hentistefnu-
hneygð leiðtoga hans hefur
leikið Framsóknarflokkinn
grátt.
Hann stofnaði „Hræðslu-
bandalagið“ með Alþýðu-
flokknum 1956, m.a. til þess
að útrýma áhrifum kommún-
ismans á íslandi, eins og leið-
togarnir orðuðu það. En ekki
var alþingiskosningunum
sumarið 1956 fyrr lokið en að
leiðtogar Framsóknarflokks-
ins tóku kommúnista með
sér í ríkisstjórn. Allan þann
tíma sem vinstri stjórnin
lifði, studdu Framsóknar-
menn kommúnista innan
verkalýðshreyfingarinnar
gegn Alþýðuflokknum eftir
fremsta megni.
Eftir að vinstri stjórnin
lagði upp laupana hefur sam-
vinna Framsóknarmanna við
kommúnista orðið ennþá nán
ari. Nú hafa þeir myndað
með þeim þjóðfylkingu, sem
hefur það takmark fyrst og
fjemst að ná þingmeirihluta
við næstu kosningar og
mynda ríkisstjórn í landinu.
Til þess að ná þessu tak-
marki hika Framsóknarmenn
ekki við að hjálpa kommún-
istum eftir fremsta megni til
þess að hindra efnahagslega
uppbyggingu og hleypa ó-
freskju verðbólgunnar að
nýju lausbeizlaðri á almenn-
ing.
En það er athyglisverð
staðreynd, sem rétt er að al-
þjóð geri sér ljóst að um-
BREYTINGAR þær, sem orðið
hafa á viðskiptum Evrópulanda
undanfarið eru gerðar að um-
talsefni í ritgerð, sem birtast
mun í næsta hefti af „Economic
Bulletin for Europe“, sem Efna-
hagsnefnd SÞ í Evrópu gefur út.
Fyrri hluti ritgerðarinnar fjallar
um þátt Evrópu í heimsviðskipt-
unum, en þau jukust ekki jafn-
hröðum skrefum 1961 og framan
af þessu ári og áður. Ástæðan
er fyrst og fremst sú að við-
skiptaþróunin varð hægari í
þeim ríkjum sem miða fram-
leiðslu sína við markað. Þegar
á árinu 1960 hafði dregið veru-
lega úr viðskiptaaukningunni í
þeim löndum, þar sem ríkið
rekur áætlunarbúskap og dró
ekki jafnmikið úr viðskiptum
þessara ríkja á árinu 1961.
Hins vegar varð viðskiptaþró-
boðsmenn hins alþjóðlega
kommúnisma á íslandi, eru
nú einu bandamenn Fram-
sóknarflokksins, svo hyldjúp
er niðurlæging þessa flokks
eftir brall og pólitísk hrekkja
brögð leiðtoga hans á und-
anförnum árum. Þau hafa
ekki borgað sig og margt
bendir til þess að bandalag
Framsóknarflokksins við
kommúnista muni verða hon-
um og leiðtogum hans dýr-
keypt.
NORSK
HÁSÆTISRÆÐA
T hásætisræðu Ólafs Noregs-
* konungs, er hann flutti
við setningu Stórþingsins fyr
ir skömmu, komst hann m.a.
þannig að orði að fjármála-
stefna ríkisstjórnarinnar mið
aði að mikilli fjárhagslegri
unin örari í Evrópulöndum yfir-
leitt en annars staðar. Viðskipta-
þróunin var hægari í Bandaríkj-
unum og hjá þeim ríkjum sem
framleiða hráefni, en um var að
ræða í heimsviðskiptunum yfir-
leitt. Og hjá meginlandi Kína og
öðrum Asíuríkjum, þar sem rík-
ið rekur áætlunarbúskap, minnk
uðu viðskiptin á árinu 1961. —
Þáttur Evrópu í heimsviðskipt-
unum jókst þannig enn 1961 og
er ástæðan aukin viðskipti Ev-
rópulandanna innbyrðis, aðallega
V estur-E vrópurík j anna.
f Vestur-Evrópu hélt utanrík-
isverzlunin áfram að vaxa hrað-
ar en iðnaðarframleiðslan á ár-
inu 1961 og fyrri hluta þessa árs.
Á árinu 1961 jókst útflutningur
mest frá írlandi, ítalíu, Sam-
bandslýðveldinu Þýzkalandi og
Grikklandi. En í byrjun ársins
uppbyggingu með atvinnuör-
yggi og réttlátri skiptingu
launa. En með tilliti til út-
flutningsverzlunar Nóregs
getur þessu takmarki stafað
hætta af því að eftirspurnin
innanlands verði of mikil og
útgjöldin vaxi of ört, sagði
konungur. Það er því nauð-
synlegt, hélt Ólafur Noregs-
konungur áfram, að sjá um
að launaaukningin verði ekki
meiri en fjárhagurinn leyfir.
Með þessu er einnig tryggt
meira jafnvægi í verðlagi.
í þessum orðum felst
stefna norska Verkamanna-
flokksins í efnahagsmálum.
Það er jafnvægisstefna sem
miðar að aukningu fram-
leiðslunnar og vaxandi þjóð-
artekjum. Það er sama stefna
og Viðreisnarstjómin hefur
markað í íslenzkum stjóm-
málum og efnahagsmálum.
1962 jókst útflutníngurinn mest
hjá nokkrum hinna smærri ríkja
Vestur-Evrópu: fslandi, Grikk-
landi og Tyrklandi. ítalir hafa
einnig haldið áfram að auka út-
flutning sinn en dregið hefur úr
útflutningi Vestur-Þýzkalands
það sem af er þessu ári.
Aðildarríkin skulda SÞ
140 milljónir dollara
Hinn 31. ágúst sl. námu ó-
greiddar kröfur SÞ á hendur að-
ildarríkjunum um 140 milljón-
um dollara. Stærsta upphæðin
er vegna starfseminnar í Kongó,
nær 82 milljónir dollara, og
vegna gæzluliðs SÞ fyrir botni
Miðjarðarhafs, 31 milljón doll-
ara. Einnig skulda nokkur ríki
fastagjöld sín til samtakanna,
samtals 22 milljónir dollara fyr-
ir 1962 og 4,6 milljónir fyrir ár-
ið 1961. Sovétríkin og Frakk-
land eru meðal þeirra ríkja, sem
mest skulda, vegna aðgerðanna
í Kongó skulda Sovétríkin 32
niilljónir og Frakkland 14 millj.
og vegna gæzluliðsins fyrir Mið-
jarðarhafsbotni skulda Sovét-
ríkin enn 14 milljónir dollara.
Framihald á bls. 17.
í Noregi fara jafnaðar-
menn einir með völd. Þeir
ráða einir í verkalýðssamtök-
um norsku þjóðarinnar og
kommúnistar eru þar einskis
virtir og einangraðir. En
norskir jafnaðarmenn hika
ekki við að segja norskum
verkalýð að „launaaukning-
in megi ekki verða meiri en
fjárhagurinn leyfir“.
Þetta sama hafa leiðtogar
Viðreisnarstjórnarinnar á ís-
landi sagt íslenzkum verka-
lýð. Kommúnistar og Fram-
sóknarmenn halda því hins
vegar fram að launahækkan-
ir þurfi ekki að vera í neinu
samræmi við framleiðslu-
aukninguna og efnahagsá-
standið yfirleitt. Það er hin
hættulega falskenning sem
íslenzka þjóðin verður að
hafa þroska til þess að vísa
endanlega á bug.