Morgunblaðið - 18.11.1962, Blaðsíða 20

20 MORCUNBLAÐ1Ð Sunnudagur 18. nóv. 1962
■■ ■-.. —............. —........ .......... ___ .._________________- ________________
Marilyn Monroe
eftir Maurice Zolotov 133
-— Eruð það þér, sem gefið synl minum lágar einkunnir fyrir
verkefnin, sem ég hjálpa honum með?
Alltaf var hún að segja mér,
hvernig hún tilbæði Milton Og
hvað ég ætti gott að vera gift
honum. Hann hefði bjargað lífi
hennar. Og svo framvegis Og allt
í þessum dúr. Hún sagði oft: „Þú
og Milton og Josh — en Josh var
sonur þeirra, á öðru ári — eruð
eina fjölskyldan, sem ég hef
nokkurntíma þekkt“. (Samskon-
ar játningar hafði Marilyn gert
við systkini Di Maggios).
í einar þrjár vikur var Mari-
lyn alveg horfin úr augsýn alls
almennings, og aðeins Greene-
hjónin Og lögfræðingarnir henn-
ar vissu, hvar hún var niður kom
in. Hún bjó í ofurlitlu gestaher-
bergi á neðri hæðinni hjá Greene.
Það var þar heima kallað „rauða
henbergið“, af því að það var
veggfóðrað með rauðum lit og
rauð ábreiða á litla rúminu, sem
þar var. Marilyn sagði Amy
Greene, að hún elskaði rauðan
lit, af því að hann væri svO ró-
legur. En í raun og veru voru
hvítt og svart uppáhaldslitir
hennar. Ekki einu sinni nánustu
kunningjar hjónanna vissu, að
þessi fræga kona væri til húsa
hjá þeim, því að þegar gestir
komu þangað, var Marilyn
hvergi sýnileg.
Marilyn fór venjulega á fætur
klukkan sjö, gerði líkamsæfingar
í hálftíma, og var svo hálfan
annan að klæða sig. Hún sá sjálf
um morgunverðinn sinn. Yfirleitt
vildi hún láta hafa sem allra
minnst við sig og hún hjálpaði
við matartilbúninginn, húsverk-
in og umsjón með barninu, því
að þau hjónin höfðu ekki nema
eina vinnukonu. Á daginn lék
hún sér við hundinn þeirra, gekk
langar leiðir úti í skógi, eða las
bækur um leikrit og leiklist. Hún
borðaði kvöldverð með hjónun-
um klukkan sjö, og síðan hlust-
uðu þau öll þrjú á klassiska tón-
list á stóra grammófóninn. Auð-
vitað hafði Marilyn sagt Amy
alla söguna um hina sorglegu
bernsku sína og þannig áunnið
sér meðaumkun hennar. Á gaml-
árskvöld, þegar hjónin fóru út
að skemmta sér, sat Marilyn
heima og gætti Jösh litla. Meðan
aðdáun hennar á Greene var enn
við líði, spurði ég Marilyn um
álit hennar á þessum manni, sem
var þá enn hálfgerð dularpersóna
í Hollywood.
„Við Milton Greene eigum
margt sameiginlegt“, sagði hún.
„Við eigum sameiginleg áhuga-
xnál og hugmyndir. Ég held, að
hann hafi mikla hæfileika, sé
mjög listrænn og eigi eftir að
sýna það betur síðar meir. Þú
skalt bara sjá til. Ég er mjög
hrifin af honum. Og mér er það
alvara, að hann sé snillingur.
Hann kann meira á ljós og liti og
kann betur að draga eiginleika
manns fram í dagsljósið en níu
Hollywoodmenn af hverjum tíu.
Hann er ekki að hafa gott af mér
Og ég ekki af honum. Nei, mér
tókst ekki að eiga neitt afgangs
af kaupinu mínu hjá 20th. Ég hef
fjölda útgjalda, sem enginn veit
neitt um. Hvernig ég lifi núna?
Það varðar engan um nema
sjálfa mig, hvernig ég lifi og
hvernig ég sjái mér farborða.
Loks voru stofnskjöl félagsins
samin og undirrituð, og Frank
Delaney lögfræðingur hélt kok-
teilboð heima hjá sér, þar sem
hann lofaði blaðamönnum „nýrri
Marilyn Monroe“, sem nú skyldi
afhjúpuð og myndi gefa bylting-
arkennda yfirlýsingu. Um 100
blaðamenn komu til að hlýða á
þessa yfirlýsingu, og segja af því
fréttirnar.
Hvað tímaskyn snerti var hún
enn sú gamla Marilyn. Hún kom
heilli klukkustund Of seint. Og
„nýja Marilyn" var ekki í klæða-
burði eins og hún ætlaði að fara
að ganga íklaustur eða leika eina
af hinum „þrem systrum“ Ohek-
ovs. Hún kom svífandi inn í sal-
inn í kjól, sem sýndi 40% af
brjóstunum á henni, og eftir því
var málningin og hárgreiðslan.
Delany tilkynnti, að hann hefði
þá ánægju að tilkynna stofnun
Marilyn Monroe-kvikmyndafé-
lagsins, sem Marilyn ætti 51% í
en Greene 49.
„Eg hef stofnað mitt eigið fé-
lag“, sagði larilyn, „til þess að
geta verið sjálfráð um leikrita-
val og fengið betri hlutverk en
ella handa sjálfri mér. Mér hafa
mislíkað margar af myndum mín
um hingað til. Ég er orðin þreytt
á þessum kynórahlutverkum, og
vil ekki leika þau framvegis".
,Hvað fær yður til að halda,
að þér getið leikið alvarleg hlut-
verk?“
„Sumt fólk er fjölhæfara en
almenningur heldur“, kvakaði
Marilyn með framburði, sem hún
hafði lært af leikarahjónunum.
„Langar yðúr að leika
Karamassov-bræðurna?“
„Mig langar ekki til að leika
bræðurna, heldur Grusjenku.
Hún er sem sé kvenmaður".
Delaney tilkynnti, að Marilyn
Monroe hefði verið kosin stjórn-
arformaður félagsins og Greene
varaformaður.
Þegar Nunnally Johnson heyrði
þessi tíðindi, varð honum að
orði: „Það verður þá í fyrsta
sinn í sögunni, að varaforsetann
langar ekki að myrða forsetann“.
í næstu viku fór Marilyn til
vesturstrandarinnar, til þess að
ljúka við atriði, sem hafði verið
bætt við „Seven Year Itch“.
Þegar hún mætti í verinu, heils-
aði Wilder henni: „Halló, Mari-
lyn, hvernig líður þér?“
„O, alveg dásamlega. Ég er
orðin hlutafélag“
Louella Parsons fékk einkenni-
lega símahringingu frá Marilyn
þetta kvöld. Þar bar Marilyn til
baka allt. sem hún hafði sagt við
New Yorkblöðin: Ég hef aldrei
sagt, að ég ætli aldrei framar að
leika fyrir 20th Century Fox.
Mér finnst „Seven Year Itch“
bezta mynd, sem ég hef leikið í.
Mér þykir ágætt að vinna með
Billy Wilder og hef lært mikið
af honum. Ég þarf að hafa ein-
hvern til að hjálpa mér, og hann
hefur verið mér mikil hjálp.
Auðvitað langar mig að halda
áfram í söngleikum og léttum
gamanleikum og alvarlegum leik-
ritum —. þó ekki í þungum
dramatískum leikritum, eins og
allir eru að segja.“
En sjálft kvikasilfrið er stöð-
ugt, samanborið við Marilyn.
Tveim dögum síðar lét hún hafa
eftir sér í verinu: „Þetta er síð-
asta myndin mín hjá 20th“.
En Zanuck svaraði þessu þann
ig: „Þetta verður síðasta mynd-
in hennar fyrir nokkurn annan
en 20th Century Fox í næstu
þrjú ár og fjóra mánuði. Hún
er undir samningi við félagið og
þann samning verður hún að
halda“. En þessi bajnslega trú á
helgi samninga átti eftir að verða
sér til skammar áður en árið
væri liðið.
Nú gekk á samningum með lög
fræðingum félagsins. Þeir héldu
áfram að bjóða upp á mála-
miðlanir. 100.000 dali á mynd.
Rétt til að framleiða sjálfstætt
eina mynd á ári. En þá setti
Marilyn það upp að mega sjálf
ráða leikriti og leikstjóra, en það
gat félagið ekki samþykkt.
í febrúarmánuði fór hún svo
til New York. Hún hafði brotið
brýrnar að baki sér, og nú var
annaðhvort að gera að standa við
stóru orðin eða éta þaú ofan í
sig. En með þessari óskeikulu
sjálfsvarnargáfu sinni, fór Mari-
lyn rétt að öllu í þessari tíu
mánaða styrjöld sinni við kvik-
myndafélagið.
XXIII.
Nýtt líf í New York.
Til bráðabirgða flutti Marilyn
í rauða gestaherbergið hjá
Greene. í marzmánuði beindi Ed-
ward R .Murrow vindlingi sín-
um, Ijósmyndavél oig smeðju-
brosi að Marilyn og Greene-
hjónunum. Meðan verið var að
búa undir þetta „persónulega við
tal“, tók Greene í sínar hendur
alla stjórnina, sneri ljósamönn-
um og ljósmyndurum kring um
sig og neyddi CBS til að breyta
öllum ljósaútbúnaði, þótt það
hefði í för með sér mörg þúsund
dala kostnað. Hann vildi
„vernda“ Marilyn Monroe. —
Greene hélt því fram, að tækni-
mennirnir frá CBS notuðu
„flata“ lýsingu, sem gæfi hör-
undi hennar harðan blæ og
heimtaði því breytt. Greene vissi
alveg. hvað hann vildi og barð-
ist heiftarlega f>rir Marilyn, og
eignaðist þannig óvini og varð
fyrir ámæli. Hann hafði þegar
slitið sambandi hennar við um-
boðsskrifstofu Charles Feldmans
og fengið hana til að gera samn-
ing við MCA (Music Coporation
of America).
Meðan á stóð þessu „persónu-
lega sjónvarpsviðtali“, var
Marilyn frá sér af feimni. Sagði
ekki nema einsatkvæðisorð. Amy
Greene varð að svara fyrir hana.
Og hún var svo aðlaðandi, að
ýmsir í Hollywood vildu helzt
fá Zanuck til að varpa Marilyn
algjörlega fyrir borð og taka
upp samninga við Amy Greene
í staðinn.
Nú, þegar Marilyn hafði opin-
berlega sagt skilið við Holly-
wood, þurfti hún ekki lengur að
fara huldu höfði. Nú var hún
gestur í fjölda samkvæma.
Kona, sem ég þekki var í einu
þessara samkvæma og hún lætur
í ljós það álit sitt, að frú Greene
hafi umgengizt hina ævintýra-
legu fegurðardís með einkenni-
legri fyrirlitningu.
„Ég fékk þá hugmynd", segir
hún, „að Amy Greene hafi litið
niður á Marilyn Monroe sem
hvern annan heimskan stelpu-
gopa. Amy var betur klædd,
snyrtilegri, veraldarvanari og
miklu greindari en Marilyn. Hún
var meira að segja laglegri. Yfir-
leitt var varla hægt að hugsa sér,
að þessi skrítna litla kvenper-
sóna, sem var þarna að flækjast
kring um Greenehjónin, væri
raunverulega Marilyn Monroe.
Ég man, að við votum í máls-
háttaleik, kvenfólkið á móti
karlmönnunum. Við fórum inn í
svefnherbergið til að velja okkur
setningar. Við völdum glefsur úr
kvæðum og annað þessháttar, og
þá stakk einhver upp á bókar-
titli og Amy leit til Marilynar og
sagði: „Gefðu okkur einhvern
bókartitil, Marilyn. Þú ert hvort
sem er alltaf að lesa þessar bæk-
ur“. Mér fannst endilega hún
vera að gefa í skyn, að bók-
menntaáhuginn hjá Marilyn væri
mest í nösunum og hún hefði
fæst lesið af því, sem hún var að
tala um og vissi jafnframt, að
Amy hefði lítið álit á bók-
menntaþekkingu hennar og
greind. Ef til vill hefur það líka
verið af því, að Amy var illa við
kjaftasögurnar, sem þegar vorn
farnar að ganga um mann henn-
ar og Marilyn, og viljað sýna,
gBtltvarpiö
Sunnudagur 18. nóvember
8.00 Létt morgunlög.
9.20 Morgunhugleiðing um músik:
Árni Kristjánsson les kafla úr
endurminingum Arturs Sclinai)-
ed píanóleikara.
9.35 MorguntónJeikar.
11.00 Messa í Dómkirkjunnf (Prest«
ur: éra Jón Auðuns dómpróf*
astur. Organleikari; Dr. PáU
ísólfsson).
12.15 Hádegisútvarp.
13.15 Tækni og verkmennlng; IV. er-
indi: -Vinnsla, flutningur og
dreifing raforku. (Aðalsteinn
Guðj ohnsen verkfræðisngur).
14.00 Miðdegistónleikar: Óperan ,,Fid-
elio“ eftir Beethoven.
16.30 Kaffitíminn.
16.15 Á bókamarkaðinum (Vilhjálmur
Þ. Gíslason útvarpsstjóri).
17.30 Barnatími (Helga og Hulda Val-
týsdætur.
18.20 Veðurfregnir.
18.30 „Hví drúpir laufið á grænnl
grein?“: Gömlu lögin.
19.00 Tilikynningar.
20.00 Eyjar við ísland; XV. erindi:
Engey (Pétur Benedikitsson
bankastjóri).
20.25 Píanótónleikar: Ann Sohein frá
Bandaríkjunum leikur.
21.05 Vestan úr fjörðum: Dagskrá tek
in saman að tilhlutan Héraðs-
sambands Vestur-ísfirðinga.
22.00 Fréttir og veðurfr.
22.10 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 19. nóvember
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 únaðarþáttur: Páll A. Pálsson
yfirdýralæknir talar um sauð-
fjárbaðanir oil,
13.35 Við viinnuna“,
14.40 „Við, sem heima sltjum**: Svan-
dís Jónsdóttir les úr endurminn-
ingum tízkudrottningarinnar
Schiaparelli (9).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.05 Stund fyrir stofutónist (Guð-
mundur W. Vilhjálmsson).
18.00 Þjólegt efni fyrir unga hlust-
endur (Stefán Jónsson riithöfund
ur).
18.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir
20.00 Um daginn og veginn (Hólm-
fríður Gunnarsdóttir blaðamað-
ur).
20.20 ítölsk músik: Virtuosi di Roma
leika. Stjórnandi: Renato Fasano
Einleikari á óbó: Renato Zan-
fini.
20.40 Spumingakeppni skólanemenda
(2): Gagnfræðaskóli Austurbæj-
ar og Hagaskóli keppa. Stjóm-
endur: Ámi Böðvarsson cand,
mag. og Margrét Indriðadóttir.
21.30 Útvarpssagan: „Felix Krull“ eft-
ir Thomas Mann; VII. (Krist-
ján Árnason). i
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
miundsson). j
23.00 Skákþáttur (Svei^n Kristinsson) '
23.36 Dagskrárlok,
* *
SAGA BERLIIMAR
.* * -x
Hvaðanæva úr heiminum komu
amerískir, brezkir og franskir flug-
menn til þess að fljúga flutningavél-
um, hlöðnum kolum og vistum, til V-
Berlínar. Rússneskar orrustuflugvél-
ar sveimuðu yfir hinum þungu flutn-
ingavélum, en skutu ekki. Rússland
gat ekki hætt á skothemað við Amer-
íku, þegar Bandaríkin ein áttu atom-
sprengjur.
Kommúnistar fyrirskipuðu fjölda-
göngur í A-Berlín til þess að mót-
mæla loftbrúnni. — V-Berlínarbúar
svöruðu með eigin kröfugöngu. 9.
september 1948, hópuðust 250 þús.
manns saman á götunni stóru, sem
liggur vestur frá Brandenborgarhlið-
ínu. Það var augljóst, að Berlínarbú-
ar vom reiðubúnir að standast mikl-
ar raunir fremur en að gefast upp.