Morgunblaðið - 27.11.1962, Blaðsíða 20
20
MORGVlSfír 4Ð1h
Þriðjudagur 27. nóvember 1962
Marilyn Monroe
eftir Maurice Zolotov C9
fórnað frama sínum fyrir hans
eigin frama. Marilyn skuldaði
hann ekkert. Hann ga. verið
hann sjálfur, Hann gat gert hana
ánægða með því að gera sjálxan
sig ánægðan. Og sannast sagna
gat hann gert meira fyrir Mari-
ly, en hún fyrir hann. En hvað
nú, ef starf hans liði fyrir ást
hans á henni? Nú var það hann,
sem var farinn að fórna.
Fyrsta mót þeirra eftir langan
aðskilnað varð einhverntíma um
f' .........y ***
f - SS'V ..............
'v/yj' ' ss 'Sss<i 'tv/s,s? Ú&s
f'
ml
'■ ^''"■■'*sx*^,Ws,r#lW^jss*ss*ss'
>"SSSS,SSSSSSSSSÍ<'SS'SS'
■
%. '■ "S'">* SVS>, ■" X%",
frájfeklu
Austurstræti 14 Sími 11687
Sendum hvert á land sem er
Góðir greiðsluskilmálar
m
******
* m &
m # í
maímánuð 1955. Marilyn var að
taka þátt í samkvæmum, sem
leikarar og leikhúsfólk hélt. —
Miller sem tók þátt í samkvæm-
um án þess að kona hans væri
með honum, var einnig að draga
sig út úr skel sinni. Hlédrægur
og feiminn — alls ekki svo ólík-
Ur Di Maggio á því sviði — hafði
Miller hingað til engan þátt tek-
ið í skemmtanalífi leikhússfólks,
heldur lifað líkast einbúa. Hann
átti aðeins þrjá vini utan fjöl-
skyldunnar: Elia Kazan; leik-
ritahöfundinn og Ijóðskáldið
Normann Rosten ot> ritstjórann
James Proctor. Kazan og Miller
skildu að skiptum 1953, eftir að
Kazan hafði verið vinsamlegt
vitni fyrir óamerísku nefndinni.
í einu samkvæmi sá Miller
Marilyn þar sem hún stóð og
sneri baki að vegg, heið á svip
og fögur í einföldum, hvítum
kjól. Hún var að dreypa í vodka
ög appelsínusafa. Kann gekk til
hennar. Samstundis hitaði hana
í hörundið. En í þetta sinn skyldi
hún gæta sín betur og bera til-
finningar sínar á torg. Þau töl-
uðu fram og aftur um Leikara-
skólann og Lee Strasberg. Hún
spurði hann um næsta leikrit
hans og hann sagði henni eitt-
hvað um efnið í „Horft af
brúnni“. Hann fylgdi henni ekki
heim. Hún hafði komið þarna í
fylgd með leikaranum Eli Wall-
ach og konu hans, sem heitir í
starfi Anne Jackson. Wallach,
sem var fastur maður hjá félag-
inu var orðinn einhveír bezti vin
ur hennar. Hún sagði einu sinni
við hann: „Eli, þú ert alveg eins
og stóri bróðir minn“.
Enda þótt hún hefði átt stefnu
mót við forstjóra, leikstjóra,
höfunda, tónlistarmenn og ljós-
myndara, hefur hún aldrei leyft
sér rómantískan áhuga á leikur-
um. Einu sinni skrifaði hún: —
„Leikarar eru dásamlegar mann
eskjur — en ég gæti aldrei elsk
að leikara. Það væri sama sem
að elska bróður með sömu and-
litsdrættina og ættareinkennin
og maður hefur sjálfur“.
Wallachjónin fylgdu henni heim
þetta kvöld. Hún minntist ekki
orði á Miller, en þau minnast
þess, að hún var eitthvað „dreym
andi“ á svipinn og virtist niður-
sokkin í ánægjulegar hugsanir.
Miller hafði ekki beðið um síma-
númerið hennar.
Hér um bil hálfum mánuði
seinna hringdi hann til Paulu
Strasberg og bað hana um núm-
erið hjá Marilyn, en það var
leyninúmer. Frú Strasberg, sem
viðraði þarna ástarævintýri, gaf
honum það með ánægju. Henni
fannst Miller mundi geta veTÍð
„góður" fyrir Marilyn og hún
„góð“ fyrir haim. Miller hringdi
svo í Marilyn og bað hana hitta
sig heima hjá Heddu og Norman
Rosten. Og þar varð það sem þau
áttu flesta fundi sína, í heila sjö
mánuði, áður en vitnast tók urrt
samband þeirra. Vinir Millers
sögðu, að hann hefði viljað halda
því sem lengst leyndu vegna kon
unnar sinnar, til þess að firra
hana áhyggjum
Hann hefði auðvitað getað
skilið við Mary og tekið sér íbúð
sjálfur. En það var of kostnaðar-
samt. Óvinir Millers kalla hann
nurlara, sem geri lítið að þ- í að
fleygja út peningum í einhverja
vitleysu. Hann hafi sjaldan boð-
izt til að borga brúsann í veit-
ingahúsi. Noti ódýr, tilbúin föt
og skófatnað. Taki aldrei leigu-
bíl. Og bakbítendur Millers bæta
við: Hversvegna ætti hann þá að
fara að kosta upp á sérstaka
íbúð? Og til hvers ætti hann að
fara með stúlkuna í dýr veit-
ingahús?
Þeir fáu, sem vissu leyndar-
málið, þögðu vandlega yfir því.
Þetta sumar hittust Miller Og
Marilyn oft heima hjá Green-
hjónunum í Connecticut, í sum-
arbústað Rostens í Port Jeffer-
son og kofa Strasbergs á Fire
Island.
Marilyn fór að teikna þetta
sumar. Einn dag sat öll Stras-
berg-fjölskyldan í fjörunni, önn-
um kafin við blýantsteikningar,
kolteikningar og olíumálun. —
Loksins fékk Strasberg Marilyn
teikniblokk og viðarkol og sagði
henni að teikna eitthvað. Fyrsta
teikningin hennar var alveg
furðanlega góð. Með fáum bog-
línum teiknaði hún hávaxna,
skrautbúna konu, sem hélt á
kampavínsglasi í hendinni. Mari-
lyn kallaði þessa mynd: „Ja,
hver skrattinn!“ Hún hangir í
dag heima hjá Strasberg.
Þetta haust var tekið til við
æfingar á hinu nýja leikriti Mill-
ers. Nú fór hann að hitta Mari-
lyn ennþá oftar, ýmist hjá Rost-
ens eða heima hjá henni. Hún
hafði flutt úr Waldorf og bjó nú
í Sutton Place nr.' 2.
Það örlaði ekki á neinum
kjaftasögum í blöðunum. Eli
Wallach gerðist „skermbretti“
fyrir Miller með því að fylgja
Marilyn, hvenær sem hún fór í
samkvæmi, sem Miller var líka
boðinn í. Þangað komu þau og
þaðan fóru þau, hvort í sínu lagi.
Winchell kallaði Wallach „gervi
skeggið“ f þessum skollaleik, en
þetta gerviskeggnafn er meðal
fjárhættuspilara notað um mann,
sem veðjar stórum upphæðum
■s yy/i
___. ■:,/;■■■) ,
— Ég þarf að játa dálítið fyrir yður, ungfrú. Ég er ekki
grímuklæddur.
í annarra nafni, til þess að leyna
sínu eigin nafni.
Blaðasnápur einn, sem þóttist
hafa fengið áreiðaiilegar njósnir
af því, sem fram fór, spurði
Marilyn einu sinni beint að því,
hvort þau Miller væru orðin elsk-
endur.
„Hvernig getur þéim dottið í
hug ástarævintýri hjá okkur?“
sagði hún, og grábláu augun
voru sakleysið uppmálað. „Hann
sem er giftur maður!“.
í septembermánuði spurði
Earl Wilson hana, hvort hún ætti
í nokkrum ástarævintýrum núna.
„Engum alvarlegum", svaraði
hún, „en hver veit nema ég geti
haft áhuga á þeim“.
„Það er uppi orðrómur um, að
töfrar þínir séu að gera frægan
mann brjálaðan. Hvað segirðu
um þær sögur?“
„í fyrsta lagi er það ekki satt.
Ég er hrifin af karlmönnum, og
ég býst við að vinátta mín við
suma þeirra valdi misskilningi.
Nokkrir beztu vinir mínir eru
karlmenn".
„Ef tekið er tillit til þeirra
siðareglna, sem í dag gilda,
finnst þér þá rétt af ógiftri stúlku
að gefa giftum mönnum undir
fótinn?“
Marilyn yppti öxlum. „Mér
finnst hver maður ætti að fara
eftir sínum tilfinningum. Hver
er ég, að ég fari að semja siða-
reglur?“
Aðgerðir sálfræðinganna voru
teknar að losa Marilyn við nokkr
ar siðferðilegar hömlur, sem
HETJUSÖGUR Y
íslenzkt m/ndablað
fyrlr börn 8 - 80 ára r ^ \
HRÓi HOTTUR '
og kappar hans V •
vjl
héfti komið
• • bókabúðir
og kostar aðeins 10 krónur.
* * *
SAGA BERLINAR
* * *
Vestur-Berlín og Vestur-Þýzka-
land (flestir flóttamenn voru fluttir
flugleiðis frá hinni geysistóru Temp-
elhof flugstöð) bauð íbúum sínum
frelsi og velgengni. Austur-Þýzka-
land bauð áróður. Hin dapurlegu og
eyðilegu stræti Austur-Berlínar voru
prýdd stórum rauðum fánum og
spjöldum.
jfrájytáláÉiiiÉW
1951 gengu ein og hálf milljón
ungra kommúnista fylktu liði um
götur Austur-Berlínar, klöppuðu
saman lófunum og æptu: „Frelsi“.
Margir notuðu tækifærið að vera í
Berlín til þess að flýja vestur fyrir
í hið raunverulega frelsi. Þeir létu
áróðurinn sem vind um eyru þjóta.
Um jólin var Kurfúrstendamm
eins og eldhaf, af ljósadýrðinni, og
stakk mjög í stúf við dapurleika A.-
Berlínar. „Einingarmenn“ kommún-
ista, sem voru Ulbrichts-útgáfan af
jólasveinum, stóðu á hverju götu-
homi og urðu V.-Berlínarbúum að-
eins aðhlátursefni.
höfðu heft frelsi hennar síðan í
barnæsku.
Undir árslok var Monroe-kvik-*
myndafélagið komið á hreina
ringulreið fjárhagslega. í nóvem-
ber hvíldu á því 20.000 dala
reikningsskuldir. MiltOn Greene
hafð. eytt öllum eignum sínum
og lánstraustinú með, og fann nú
enga, sem vildu festa fé sitt í
íflUtvarpiö
Þriðjudagur 27. nóvember
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna**. Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum“ (Dag-
rún Kristjánsdóttir).
15.00 Síðdegisútvarp.
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Guð-
mundur Jónsson syngur lög eft-
ir Árna Thorsteinsson, Baldur
Andrésson, Pál ísólfsson og Sig-
urð Ágústsson. Við hljóðfærið:
Fritz Weisshappel.
20.20 Framhaldsleikritið „Lorna Dún**
eftir Richard D. Blackmore og
Ronald Gow; V. kafli. Þýðandi:
I»órður Einarsson. — Leikstjóri:
Hildur Kalman.
20.55 Tónleikar: Flautukonsert í D-
dúr (K314) eftir Mozart.
21.15 Úr Grikklandsför; V. erindi:
í ríki Poseidvjns (Dr. Jón Gísla-
son skólastjóri).
21.40 Tónlistin rekur sögu sína; III.
þáttur: Hellas og Róm (Guð-
mundur Matthíasson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Lög unga fólksins (Bergur Guðna
son).
23.00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 28. nóvember
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við sem heima sitjum**: Svan-
dís Jónsdóttir les úr endurminn-
ingum tízkudrottningarinnar
Schiparelli (13).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Kusa i
stofunni“ eftir Önnu Cath.-
Westly; X. —* (Stefán Sigurðs-
son).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Magnús Magnússon
skipstjóri talar til sjómanna.
20.05 Létrt lög: Bob Steiner og hljóm-
sveit hans leika.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Ólafs saga
helga; V. lestur (Óskar Hall-
dórsson cand mag.).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir Pál
ísólfsson.
c) Séra Gísli Brynjólfsson prótíf-
astur á Kirkjubæjarklaustri flyt
ur frásöguþátt: Prestarnir í eld*
sveitunum; fyrri hluti.
d) Jóhann Hjaltason kennarl
flytur erindi: Vermenn og ver-
stöður.
21.45 íslenzkt mál (Ásgeir Blöndal
Magnússon cand. mag.),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Saga Rotschild-ættarinnar eftir
Frederick Morton; IX. (Her-
steinn Pálsson ritstj óri).
22.30 Næturhljómleikar: Tónleikar Sin
fóníuhljómsveitar íslands 22.
þ.m.; síðari hluti. Stjómandi:
William Strickland. a) Tvær
noktúrnur; „Skýjafar** og
„Hátíðisdagur" eftir C1 audo
Debussy. b) Svíta og rússneskt
skerzó eftir Igor Stravinsky.
23.05 Dagskrárlok.