Morgunblaðið - 21.12.1962, Blaðsíða 13

Föstu'dagur 21. des. 1962
MORGUNBLAÐ1Ð
13

Vitringarnir þrír, Ólafur Pétur Jakobsson, Ari Elfar Jónsson Konungur konunganna hefur fæðzt, vitringarnir, englarnir og gestir gistihússins fagna fæðingu
og Jón Örn Bjarnason. frelsarans. Lokaatriði jólaieikrits Ragnheiðar Jónsdóttur. __
Yngstu börnin í Mýrarhúsaskóla nýja, rétt áður en þau héldu heim á leið. Öll börnin eru með
kortastafla, sum eru komin í yfirhafnirnar og með skópoka í .hendi.
„Jú“ — Það komu vöflur á
hina ungu leikara. „En við er
um bara svo vanir þessu“.
Þrátt fyrir digurbarkamælin
var auðfundið að þeim var
ekki eins leitt og þeir létu.
Sýningin var hin fegursta og
vakti almenna aðdáun áhorf-
enda. Hinir leikþreyttu vitr-
ingar skiluðu hlutverkum sín-
um með sóma, svo og aðrir leik
endanna, þótt skemmtilegar
brosviprur léku um varir
sumra í háalvarlegum atrið-
um.
En það var meira gert til
skemmtunar en of annefnd leik
sýning í Melaskólanum um-
ræddan dag. Þrír strákar
mættu með flauturnar sínar
og blésu nokkur lög. Flautu
leikararnir heita Guðjón Har
aldsson, Heimir Hauksson og
Karl Þorsteinsson. Guðríður
Hermannsdóttir spilaði létti-
iega á píanó og var okkur sagt
að hún hefði numið píanóleik
frá þriggja ára aldri. Þá var
flutt kvæðið „Ekkjan við ána“
eftir Guðmund Friðjónsson og
las Þorvaldur Gylfason text-
ann og tók kór undir á viðeig-
andi stöðum.
Svipaða sögu var að segja
úr öllum öðrum barnaskólum
bæjarins. — Krakkarnir
skemmtu, bæði sér og öðrum,
og nutu þar aðstoðar hjálp-
fúsra kennara. Dagsins hafði
verið beðið með óþreyju og
hann varð öllum ógleymanleg-
ur Viðfangsefnin voru bæði
háaivarleg og af léttara tag-
inu, t.d. fréttum við að nokkr
ar liprar stúlkur hefðu dansað
can-can dans í Vogaskólanum,
klæddar sokkabuxum, marg-
földum blúndulögðum pilsum
og dúllusokkaböndum; á öðr
um stöðum komu krakkajóla
sveinar í heimsókn og þóttust
þá margir kenna röddina hans
Sveinka, þ. e. a. s. þeir sem
hættir eru að trúa á tilvist
jólasveinsins, þótt enn laumi
þeir skónum út í gluggann, í
þeirri von að þessi dularfulli
náungi komi við í húsi þeirra
og skilji eftir sig áþreifanleg
vegsummerki.
hendi, en fékk máttinn af því
hún lofaði foreldrum Jesús að
sofa í fjárhúsinu. En segðu
mér heldur, hvernig er að
vera blaðamaður?“. Og við
höfðum ekki við að svara,
spurningum hennar og ann-
arra sem hópuðust í kring.
Vitringarnir þrír, Ari Elfar,
Jón Örn og Ólafur Pétur, voru
afar virðulegir í fasi eins og
stöðu þeirra sæmdi. „Hafið þið
gaman af að leika?“ spurðum
við þá.
„Nei“, svöruðu þeir elnum
rómi. „Við verðum bara að
gera það“,
„En leiðinlegt. Voru engír
aðrir fáanlegir til að taka við
hlutverkum ykkar?“
Skólarnir voru uppljómaðir og myndum skreyttir; ljósmyndin er af gluggaskreytingu í Mýrarhúsaskóla.
I