Morgunblaðið - 03.04.1963, Blaðsíða 20

20
MORCDlSBLAÐlb
Miðvikudagur 3. apríl 1963
DUNKERLEYS
Alec fékR lánaðan penna og
blek og samningurinn var undir-
ritaður. — Ég skal fá Carterson
hann á morgun, sagði hann.
— Hann heldur, að hann geti
komið bókinni út í apríl. Ég skal
svo hafa auga með'honum og sjá
um, að hún líti sómasamlega út.
Hún þakkaði honum aftur og
fór að fara í hanzkana. — Jæja,
nú verð ég að fara.
Hún stóð upp, en Alec sagði:
— Hérna er dálítið, sem ég vil
sýna þér. Geturðu séð af mín-
útu í viðbót?
Þetta var eintak af „Gulu bók-
inni“. Hún opnaðist á stað, þar
sem hún hafði sýnilega oft verið
opnuð áður. Hann lagði hana
feimnislaga á borðið fyrir fram-
an hana. Efst á fremstu síðu las
hún: „Skriftamál, eftir Alec
Diliwórth."
— Það er bara smásaga; sagði
hann hóglega. En svo bætti hann
við, eins og ögrandi: — En það
er nú samt allnokkuð, að koma
henni að í Gulu bókina. Ég hitti
Henry Harland. Hann hrósaði
henni og bað um meira. Það gæti
vel orðið eitthvað úr þvi. Ég
er nú ekki þrælbundinn hjá
Dunkerley, skilurðu.
Hesba varð hrærð. Þetta sam-
bland af auðmýkt og stolti, hlé-
drægni og óánægju með eigin
'lcjör og leynda metorða,girnd
— allt þetta kom upp á yfir-
borðið, á þessu hversdagslega
augnabliki. Hennar eigin reynsla
gerði henni skiljanlega þessa
kvöl, sem hrjáði hann. En nú
var hún komin á þurrt land Og
horfði frá sínum óhulta stað á
baráttuna, sem hann átti í. Ein-
hver kjarni hygginda og hagsýni
aftraði henni frá því að stinga
sér aftur í vatnið, sem hún nú
var sloppin upp úr.
Hún óskaði honum til ham-
ingju með að hafa komizt í
Gulu bókina. — Mitt eintak ætti
að verða komið heim til mín
þegar ég kem þangað, sagði hún.
— Ég hiakka til að lesa hana
strax í kvöld.
— Þú verður að segja mér,
hvernig þér finnst hún, sagði
Alec. — Og þú ert eina mann-
eskjan, sem ég hef sagt það við.
Láttu mig vita á morgun. Ég er
að fara með hana systur mína í
dálitla jólaveiziu í Gafé Royal
í kvöld. Geturðu komið með
okkur? Ég vildi gjarna, að þú
kynntist Elsie.
Aftur hringdi einhver viðvör-
unarbjalla í huga Hesbu, og hún
var fegin að hafa góða og gilda
afsökun. — Því miður, sagði hún.
— Sir Daniel hefur kvöldboð
heima hjá sér, og ég hef lofað
að koma.
— O, þú þarft nú ekki að vera
lengi frameftir í slíku sam-
kvæmi. Afsakaðu þig klukkan
tí . og komdu þá til okkar. Við
verðum þá búin að borða, en við
getum fengið okkur eitthvað að
drekka saman.
— Ég get ekki löfað því, sagði
hún. — Þú veizt hvernig þessu
er öllu er varið. Maður getur
ekki þotið svona burt. Nei, þú
mátt ekki vera að búast við mér.
Alec var enn að fara í yfir-
fakkann, sem sýndist alltaf vera
að gleypa hann. — Við förum
þaðan líklega klukkan ellefu,
sagði hann, — en þangað til lif-
um við í voninni. Bless á meðan.
Ég þarf að ganga fi á ýmsu smá-
vegis í skrifstofunni.
Hún horfði á þessa litlu ein-
manalegu mannsmy-nd hverfa í
áttina að ánni, en sneri síðan
inn í mann grúann í Strand. Með
an hún ók í strætisva,gninum til
íbúðar sinnar í Bayswatergötu,
brutust tveir kraftar um í huga
hennar: aðdráttaraflið í öllu því,
sem var ævintýralegt og hættu-
legt, frjálst og óháð, hjá Alec
Biilworth, og svo röddun, sem
reyndi að sannfæra hana um, að
hún hefði lokið baráttu sinni og
að nú skipti það mestu að
treysta það, sem hún hafði áunn-
ið.
Þesssi tvö herbergi, sem hún
bafgi búið húsgögnum, eftir þvi
sem takmörkuð efni hennar
leyfðu, voru henni kær og hugg-
andi, hugsaði hún með sjálfri
sér, þagar hún var komin heim.
Hér var -vígið, sem hún þurfti
að verja, vígið, sem varði hana
gegn undirdjúpunum, sem svo
auðvelt var að detta í.
Hún stóð stundarkom við
gluggann í setustofunni sinni
uppi á fyrstu hæð og horfði nig-
ur á Ijósin í leiguvögnunum, sem
mörkuðu blikandi Ijósrák á
dimman garðinn þarna úti fyrir.
Svo dró hún fyrir gluggann og
settist í hægindastólinn við arin-
inn. Hún tók að lesta Skriftamál
og fann til óróa sálar, sem virt-
ist ekki fremur tilheyra þessum
strætum en mávur tilheyrir
ruslafötunni, sem hann étur úr.
10.
Laurie Dunkerley gekk með
Hesbu úr setustofunni og fram
að framdyrunum. Þessi sam-
kvæmi hjá föður hans fundust
honum ekkert sérlega skemmti-
leg — það var ekki nema nær-
vera þessarar „upþrennandi
konu“. sem gerði það þolanlegt
í þetta sinn. Honum fannst
Theódór Chrystal hátíðlegur
merkilegur með sig og leifjin-
lagur, því að nú var hann ekki
hræddur Við hann lengur — því
að hvaða háskólastúdent hefur
nokkru sinni verið hræddur við
skólastjóra sinn fyrrverandi?
Dina var í hans augum eins og
hver annar gælukettlingur, og
þessi Felix Boys, sem hún hafði
dregið inn í húsið með sér, var
ekki annað en krakki, sem ekki
var hægt að tala við — jafnvel
þótt Dina hefgi lofað manni að
komast að með orð við hann.
Það var allt í la.gi með Grace
Satterfield — honum þótti vænt
um Grace frænku, en einhvern
veginn varð hann svo lítill við
hliðina á henni. Hún var svo
róleg, tilfinningasljó (að honum
fannst) og svo lærð. Að hlusta
á hana og Chrystal tala saman
um eitthvert efni var líkast því
að vera áheyrandi á kirkju-
fundi í Kantaraborg. Nei, hann
var þarna algjörlega úti á þekju,
en það versta var, aQ prófastur-
inn hafði það til að vera alltaf að
snúa sér að honum með þetta
frystibros sitt og segja: — Hvað
finnst Laurie um þetta? Eða:
—■ Þetta getur Laurie áreiðan-
lega frætt okkur um.
Nei, þetta hafði verið hund-
leiðinlegt kvöld, hugsaði Laurie,
og hann var gripinn einskonar
heimþrá, en hann hugsagi til
viðræðna sinna við félaganna í
Oxford, áður en hann fór í jóla-
leyfið. Leiguvagna og kvöld-
verða hjá Romano með mennt-
uðu og frjálslyndu kvenfólki
— Þetta var efnið, sem hann
hafði hugsað sér í jólabúðinginn
sinn. Laurie hafði mikla löngun
til að njóta slíkra gsega, en til
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
VORIÐ ER I NAIMD
Eruð þér farinn að hugsa til sumarferða?
Er það þá ekki einmitt VOLKSWAGEN,
sem leysir vandann?
PANTIÐ TÍMANLEGA
VOLKSWAGEN er ódýr
í innkaupi og rekstri.
Verð frá kr: 121.525,—

VERIÐ HAGSYN
Vinsældir VOLKSWAGEN hér á landi
sanna ótvírætt kosti hans við okkar stað
hætti. — VOLKSWAGEN er ekkert tízku
fyrirbæri það sannar bezt hið háa endur-
söluverð hans.
VELJIÐ VOLKSWAGEN.
HEILDYERZLUNIN HEKLA H F
’ Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
þess var lítil von fyrir soninn í
Dunkerley-fjölskyldunni. Hans
fjölskylda eyddi ekki peningum
heldur festi þá og gerði áætlanir
fyrir framtíðina. Jafnvel í kvöld
— á sjálfu hátíðiskvöldinu —
hafði Sir Daniel ekki getað
stillt sig um það eftir mat að
fara að tala um útfærslu á fyrir-
tækin-u og fara líka að gefa út
bækur. Eitthvað handa Laurie!
Mundu það, drengur minn! Þú
gætir gert það að miklu fyrir-
tæki. Og þú, Theó. Þessi bók
þín um Hebreabréfig er náttúr-
lega full.góð, en dettur þér í hug,
að hún fái þúsund lesendur? Og
á maður að eyða hæfileikum sín-
um í að skemmta þúsund lesend-
um — hátt reiknað? Nei, nei.
Sannarlega! Og Laurie vissi
mætavel á hverju gat verið vOn,
þegar sir Daniel byrjaði setn-
ingu með þessu orði — sannar-
lega hefur guð ætlað okkur að
láta hæfileika okkar koma sem
allra flestum a(j gagni. Og það
er enginn vafi á því, Chrystal
minn góður, að hægt væri að
koma af stað mikilli andlegri
vakningu, ef réttu mennirnir
skrifuðu um þá réttu hluti á
réttan hátt. Þann hátt, að það
nái til alls almennings — stuttar
bækur, sem hnyppa almennilega
í mannskapinn. Þú ættir að beita
þér að því, Chrystal. Ef
svo fyrirtæki eins og mitt fengi
það til meðferðar, gæti það nág
til 30 eða 40 þúsund manna.
Laurie hafði aldrei orðið var
við svona brennandi áhuga hjá
föður sínum, síðan hann var að
stofna fyrsta garðyrkjublaðig.
Jæja, hugsaði hann og hristi um
leið höfuðið, þegar Sim gamli
ýtti vínflöskunni til hans, guði
sé lof fyrir, að við þurfum ekki
að hanga hérna mikið lengur, og
Hesba Lewison er uppi, og það
er svei mér lítandi á hana, með
sterkrauða kjólinn og svarta
hárig. Hann þurfti að ná í hana
afsíðis og vita, hvort hún vildi
koma með honum út að borða,
eitthvert kvöldið. Sir Daniel gat
varla farið að banna honum það.
Og þá gætu þau talað saman um
eitthvað annað uppbyggilegra en
andlega vakningu, sem gæfi vel
í aðra hönd.
En svo, þegar þeir komu upp
í setustofuna, hafði móðir hans
sagt. — Dan! ÞaQ er naumast
ykkur hefur dvalizt. Ungfrú
Lewison er rétt að fara!
Það var ómögulegt að halda í
hana og hún gerði enga grein
fyrir því, hversvegna hún þyrfti
að fara. Hún yrði að fara, það
var allt og sumt, og hún sýndist
vera taugaóstyrk og fyrtin, þeg-
ar þau skiptust á að reyna að
halda í hana.
— Ég ætla að útvega yður
leiguvagn, sagði Laurie, þegar
þau stóðu í kuldanum úti viQ
fordyrnar.
aiíltvarpiö
Miðvlkudagnr 3. april
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Sig-
urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti" eftir Kristínu
Sigfúsdóttur (14). (
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla 1 dönsku
og enskú. \
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Böm
in í Fögrúhlíð" eftir Halvor
Floden; V. (Sigurður Gunn-
arsson).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing-
fréttir. — 18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Gestur Ólafsson
forstöðumaður bifreiðaeftir-
lits ríkisins talar um umferð-
armál.
20.05 Tony Mottola og hljómsveit
leika vinsæl ítölsk lög.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Ólafs saga
helga; XXII. (Óskar Halldórs-
son cand. mag.).
b) Kvæðalög: Sigríður Frið-
riksdóttir og Elísabet Björns-
róttir kveða.
c) Sigurbjörn Stefánsson flyt-
ur frásöguþátt um hákarla-
veiðar — eftir Guðlaug Sig-
urðsson, Siglufirði.
21.10 Föstuguðsþjónusta i útvarps-
sal. — Prestur: Sr. Gunnar
Árnason. Organleikari: Jón
G. Þórarinsson.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passiusálmar (45).
22.20 Kvöldsagan: „Svarta skýið"
eftir Fred Hoyle; XIII. (Örn-
ólfur Thorlacius).
22.40 Næturhljómleikar.
23.30 Dagskrárlok.
KALLI KÚREKI
•— Kúreki, þú veizt ekki hvað þú
ert nálægt dauðanum.
— Hvort sem hún er konan þín eða
ekki, þá skaltu slá hana einu sinni
enn og ég brýt í þér hrygglengjuna.
— Dragðu hólkana, eða farðu að
- * - * -
vinna að því að koma þessari kerru
í lag.
— Allt í lagi, ég skal koma mér af
stað í betta sinn.
— En ég skal segja þér einn hlut.
Hestarnir mínir, hundarnir og konan
Teiknarú Fred Harman
vita annað hvort hver er húsbóndinn,
eða þau verða að gera svo vel að
læra það.
— Allt í lagi, þú ert búinn að segja
mér það. Leystu nú af henni böndin,
eða ég skal kenna þér ýmislegt.
BUT LEMME TELL Y0U
SOMETHW'/ MY HORSES,
DOS-S, AW’WOMEM EITHEE
KWOW WHO'S BOSS, OE
THEY LEARM.-TH'
HARD WAV/
7
OKAY, YOU TOLP ME f
MOW, UNTIE HER.'-OR ,
I'LL SHOW YOU SOME
HARD WAYS YOU
N6VEK HEAED I
Fjórði hver miði vinnur að meðaltalil
Hæstu vinhingar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.