Morgunblaðið - 18.08.1963, Side 20

I
20
MORCUNBLADIÐ
13
Ég vona, aó ég hafi mátt það:
— Og hvac sagði Tony? spuiói
Kit áköf.
— Hann var mjög áhyggju-
fullur.
— Já. það ætla ég að vona.
Ef einhver færi að hóta honum
líliáti, yrði ég dauðhrædd.
— Hann hafur aðallega áhyggj
ur út af lögreglunni. Tony finnst
Scotland Yard vera eitthvað tor-
tryggin á betta.
— Já, en gærkvöldi . . .
— Já, jafn\ el þrátt fyrir þetta
í gærkvöldi.
— Já en þetta er hræðilegt.
Kit varð æsi Eg hélt, að Byrnes
iögreglustjó..' væri farinn að taka
þetta alvarlega nú orðið. Hún
opnaði veskið sitt, leitaði að
vindling en fann ekki, tók síðan
einn hjá Ben og kv.eikti í non-
um, klaufa'ega. — Að minnsta
kosti trúir dú mér, frænka?
Bea stakk vindlingi í langt
munnstykki. — Ég er heimsk
kerling, Katrín, sagði hún. — Og
líklega skjátlast mér algjörlega.
En mig langar að segja þér, hvað
ég er alveg v;ss um. Og leiðrettu
xnig ef ég er að fara með vit-
Itysu. Viltu það?
Katrín kinkaði kolli.
— Þú bjost við meiru af
þessu njónabandi með Tony en
J ú hefur enn fengið — ég á við,
1. vað ádina snertir.
— Ef þú átt við, hvort ég sé
efbrýðissöm gagnvart Newton-
námunum, þá er svarið já.
— Og þér fannst eins og þessi
Feneyjaferð væri sigur þinn yfir
uámunum?
— Þar er svarið líka já, sagði
Katrín og drap í vindlingnum
með grimmdarsvip. En ef pú
fceldur, að ég hafi skáldað upp
þetta síðasta símtal af eintómri
gremju, þá er það misskilmngur.
Nei, Bea, ég hef liðið kvalir.
Ég er enginn taugasjúklingur.
Já, ég veit, að pabbi var það,
á vissan hátt, og ég veit ekkert
með vissu im mömmu, til þess
var ég svo ung, en hún getur
vel hafa verið það. En ég er það
bara --ku, Bea. Eðí var það að
minnsta kosti ekkj þangað til
þessi diöfulgangui byrjaði. Og
r.ú er ég orðin eins og fest upp
í þráð. Hún stóð upp. — And-
litið á mér! Hún gieip höndum
i'.m það. Ég hef hafi kippi í því.
Heldurðu að það sé . . . Ég
clska Tony, en bara ekki nóg
til að geiP úr mér taugaveiklað-
an ræfil Hún leit á frænku si 'a
'eiftrandi augum. — Þú tri'ir
því vomndi ekki. er það?
Bea tok á kaffikönnunni. —
Þetta i’ orðið kalt. sagði hur..
Síðan gekk hún að símanum og
pantaði meira.
— Þú heíur ekki svarað me •
ámáigað Katrín. — Heidurxu.
að ég gæti fundið upp á öð \i
eins og þessu?
Bea scttist aftur. — Ég )i»f
alctrei hætt að veiða hissa á
mannverunum, sagði hún, — oð
sjálfri trér meðtaJinni. Ekki 'i?t
sjálfri mér. Ég þekki ekki mikO
inn á mnnnlegt eðii, en ég mundi
jækkja bað ennþa minna, ef ég
hefði iVkí .jáif hagað mér ei is
og bjáni.
— Þú átt við, að þú haldir
mig vera að skálda þetta allt
upp?
Bea hristi höfuðið. — Ég get
ekki fengið úr huganum óham-
ingjusama litla stúlku, sem átti
enga mömmu, en hins vegar föð-
ur, sem lét sér svo umhugað
um að tryggja efnalega framtíð
hennar, að hann hafði engan
tíma til að gefa henni þá ást,
sem hún þarfnaðist. Ég man allt
það, sem litla stúlkan lagði á sig
til að vekja athygli hans á sér,
hvernig hún fyllti skóna sína af
vatni, til þess að fá kvef, svo
að hún þyrfti ekki að fara aftur
í heimavistarskólann. Og hún
gerði þetta svo rækilega, að hún
fékk lungnabólgu og var næst-
um dauð . . .
— Hlustaðu nú á mig, Bea
frænka . . .
Það var barið að dyrum og
þjónn kom inn með nýjan kaffi-
bakka og tók hinn. Meðan hann
var inni í herberginu, var spenna
í loftinu, rétt eins og þegar tveir
glímumenn ganga í hringi til
þess að tefja tímann. En jafn-
skjótt og dyrunum var lokað
aftur, lagði Bea til atlögu. —
Ég man líka eftir því, þegar hún
vildi fara til Palm Beach með
föður sínum, en hann var of
önnum kafinn til að fara, svo
að- hún strauk að heiman. Og
svo leitaði lögreglan um Long
Island að barnaræningjum. en
á meðan faldi hún sig í gróður-
húsinu.
— Þú gleymir bara einu. Ég
er ekki lengur krakki, og geri
ekki annað eins og þetta.
Bea hellti í bollana. — Ég
veit það, góða mín, og ég trúi
þér. Seztu nú niður og drekktu
kaffið þitt.
Katrín mýktist ofurlítið og
settist niður og horfði á einu
mannveruna í heiminum, sem
hún gat vænzt liðsinnis af.
— En ég fullvissa þig um,
Katrín mín góð, að hvað sem
uppá kemur, er ég vinur þinn.
10. Kafli
Bea frænka kynni að hafa hald
ið sig vera að gefa Kit lokasönn-
un ástar sinnar. En þessi full-
yrðing um hjálp hennar, hvað
sem upp á kemur, var versta
rothöggið, sem Kit hafði fengið.
Það var rétt eins og maður væri
að biðja einhvern að telja sig
með öllum mjalla og fá svarið:
„Hafðu engar áhyggjur. Ég skal
koma og heimsækja þig, þegar
þú ert kominn á geðveikrahæl-
ið“.
Milli andlegrar heilbrigði og
geðveiki eru engin föst takmörk.
Það sem heldur okkur dauðleg
um mönnum heilbrigðum er það,
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins!
i Hafnarfirði er að Arnar-
1 hrauni 14, simi 50374.
Kópavogur
Afgreiðsla blaðsins í Kópa-1
vogi er að Hlíðarvegi 35, |
I simi 14947.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins^
' fyrir kaupendur þess i Garða-1
1 hreppi, er að Hoftúni við j
Vífilsstaðaveg, sími 51247.
Sunnudagur 18. ágúst 1963
Willíam Drummond: iV 1A RÖÐ
— Það verður gaman að sjá húsgögnin, þegar þau hafa verið
tekin upp úr kössunum.
að aðrir láta það gott heita, að
við teljum okkur sjálf með öllum
mjalla. Kit hélt sér fast í slíka
sannfæringu, eins og heilagur
Antóníus hélt í krossmarkið, og
eins og hann, var Kit stödd á
eyðimörk, án þess að þora að
treysta sínum nánustu vinum, og
í hræðslu um, að minnstu atvik
gæti orðið ógnun.
Hún lifði heilan sólarhring í
hræðslu, en þó slysalaust. Eng-
ar saurugar hótanir komu gegn
um símann. Enginn ókunnugur
maður laumaðist að henni á göt-
unni. Engar hótanir voru æptar
gegn um dyragættina. Allt tók
að líta út eins og það átti að
sér.
Bea frænka hafði boðið henni
í hádegisverð og um kvöldið
hafði Tony fengið aðgöngumiða
að Svanavatninu í Covent Gard-
en. Hann hafði auðvitað boðið
Mannig líka, þar eð hann hafði
ekki hugmynd um óbeit Beu á
manninum. — Það gerir ekkert
til, hafði Bea sagt, — því að
hléin eru ekki svo löng, að hann
geti drukkið sig fullan.
Kit fór út úr íbúðinni rétt
fyrir hádegi. Hávaðinn í hnoð-
hömrunum voru búnir að setja
í hana höfuðverk. Nú, þegar
byggingarmennirnir voru að
vinna í hæð við íbúðina hennar,
var alveg eins og þeir væru
frammi í eldhúsinu hjá henni
að æpa hver á annan. Enda
þótt Kit ætti ekki að hitta Beu
fyrr en klukkan eitt, fannst
henni hún ekki þola við þarna.
Lyftan beið á hennar hæð.
Hún studdi á hnappinn og dyrn-
ar opnuðust og hún gekk inn í
lyftuna.
Hún studdi á hnappinn inni og
lyftan lagði af stað niður. Er. þá
stanzaði hún allt í einu og ljós-
ið slokknaði. Inni í henni var
kolamyrkur, en hún gat samt
fundið hnappana og þrýsti á þá
alla af handahófi, en án árang-
urs.
Hún hafði eldspýtur í vesk-
inu sínu, en hún átti aðeins tvær
eftir. Sú fyrri blossaði aðeins
upp, án þess að á henni kvikaaði
En við birtuna af hinni síðari
gat hún séð gegn um rúðuna,
KALLI KUREKI
“>f"

Teiknari; FRED HARMAN
( SOME HOLOUP MAM? CAN’T EVEM j 1 HAKJ& 0MT0 YOUR OWM &UM* NOW \ 1 &ET IM THAT BUCKB0ARD AMO DRIVE ) / \ V T0 THE RED PVPER RAMCH */ —>. YOO HOO/ MR. RYDER/ PHOME ) \ THE SHERIFF, WILLYOU? THIS ) \ SHE CAUQHT OLD REPROBATE TEIED TO J f HM! HOW/A) TH''' ?) 1 H0LD ME UP/ ,

( — Hver barði mig?
—- Þetla er nú meiri stigamaður-
Inn. Getur ekki einu sinni haldið á
*inni eigin byssu. Komdu þér upp í
vagninn og aktu mér til búgarðs Kalla
kúreka.
— Hún hefur náð honum. Hvernig
hefur hun farið að því?
— Hringdu strax í hreppstjórann,
Kalli. Þessi gamli þorpari reyndi að
ræna mig.
að hún sat föst milli tveggja
hæða.
Hún var í þann veginn að kalla
á hjálp, er hún heyrði fótatak
í stiganum, sem lá í kring um
lyftuna. Það var rólegt, rétt eins
og maðurinn tæki það sem sjálf-
sagðan hlut, að lyftán hefði stanz
að. Hún hafði opnað munninn til
þess að æpa, en hætti við það
jafn snögglega. Henni datt í hug,
að þetta væri með ráðum gert.
Þetta var einmitt stundin, sem
röddin andstyggilega hafði ver-
ið að hóta henni.
Fótatakið nálgaðist hægt og
hægt upp steinþrepin. í örvænt-
ingu sinni reyndi hún aftur við
hnappana, en árangurslaust.
Straumurinn hafði rofnað á aðal
íilíltvarpiö
Sunnudag'ur 18. ágúst.
8:30 Létt morgunlög. — 9:00 Fréttir.
9:10 Morguntónleikar: — (10:10 Veð-
urfregnir).
11:00 Messa í Dómkirkjunni (Prestur:
Séra Óskar J. t>orláksson. Org-
anleikari: Dr. Páll ísólfsson).
12:15 Hádegisútvarp.
14:00 Miðdegistónleikar.
15:30 Sunnudagslögin. — (16:30 Veð-
urfregnir).
17:30 Barnatími: (Hildur Kalman).
a) Halldóra B. Björnsson le*
þýdd ljóð eftir Svertingja.
b) Leikrit: ,,Út í geiminn með
saumavél*4 eftir Jakob Skarsten
(Áður útv. 12.6. 1960).
18:30 ,,t>ar fornar súlur flutu á land"f
Gömlu lögin sungin og leikia,
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veður-
fregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Kjell Bækkelund leikur píanólög
eftir Grieg.
20:20 ,,Yfir fornum frægðarströndum**,
— frá 100 ára afmæli Reykjavílc
ur 1886. Upplestur; André*
Björnsson o.fl.
a) Kvæði Steingríms Thorsteins-
sonar.
b) Erindi um Reykjavík eftir
Björn Jónsson ritTstjóra.
20:45 Handel-kórinn í Berlín syngur
fræg kórlög. — Einsöngvarari
Lisa Otto og Donald Grobe,
Stjórnandi: Gtinther Arndt.
21:10 ^Segðu mér að sunnan"
Ævar R. Kvaran sér um þátt-
inn.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 23:30 Dagskrárlok.
Mánudagur 19. ágúst.
8:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 „Við vinnuna44: Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp.
18:30 Lög úr kvikmyndum. — 18:50
Tilkynningar. — 19:20 Vfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Um daginn og veginn (Benedikt
Gröndal alþm.).
20:20 Tónlist eftir Jón Leiís. Fjögur
píanólög.
20:50 Útvarpað frá Laugardalsvelli 1
Reykjavík:
Fram og KR. leika í 1. deild ís-
landsmótsins (Sig. Sigurðsson
lýsir síðari hálfleik).
21:40 Konsert fyrir píanó og blásara-
sveit eftir Igor Stravinsky. Sey-
mour Lipkin og Filharmoniu-
sveitin í New York leikur. -«•
Leonard Berstein stjórnar.
22:00 Fréttir, síldveiðskýrsla og veður
fregnir.
22:20 Búnaðarþáttur (Gísli Kristjáns-
son).
22:40 Tónleikar í .útvarpssal: — Derry
Deane og Roger DnnkaU frá
Bandarikjunum leika á liölu og
ceíló.
23:06 Dagskráriok.