Morgunblaðið - 03.09.1963, Qupperneq 3

Þriftiudagur 3. sept. 1963
MORGUNBLADID
3
I GÆRDAG var gengiS frá
kaupum á togaranum Frey.
Kaupandinn er Ross-útgerð-
arfélagið í Grimsby, en for-
stjóri þess, John Ross, kom
hingað til lands þessara er-
inda.
Blaðamaður Morgunblaðs-
ins hitti í gær þá Ingvar Vil-
hjálmsson, fyrrverandi eig-
anda Freys, John Ross og dr.
Magnús Z. Sigurðsson, sem
hafði milligöngu um kaupin, á
Ingólfsgarði.
— Þetta verður stærsti tog-
ari í Bretlandi, af venjulegri
gerð, segir Ross. Aðeins skut-
togararnir eru stærri.
— Hve marga togara á Ross
hringurinn?
— Þeir eru um 60. Auk þess
Trollið hift í land.
Freyr á að heita Ross Revenge
Ingvar Vilhjálmsson, John Ross og Magnús Z. Sigurðsson.
eru 5 í smíðum, þar af 2 skut-
togarar.
— Hver er reynsla ykkar af
skuttogurum
— Skuttogarar eru miklu
dýrari en venjulegir togarar.
Þeir eru hentugri, þegar um
verksmiðjuskip er að ræða, t.
d. þegar aflinn er frystur um
borð.
— Margir ráðlögðu mér að
kaupa heldur skuttogara í
stað Freys, segir Ingvar.
— Freyr er byggður 1959,
en um það leyti smíðuðu
Þjóðverjar fjölda af skuttog-
urum. Þeir reyndust illa og
eru reknir með tapi. Ástæð-
an fyrir því að tap hefur orð-
ið á Frey er aðeins skortur á
markaði. Ef keyptur hefði
verið skuttogari í hans stað,
hefði tapið orðið enn meira,
eða jafnhátt mismuni á kaup
verði.
— Hafið þér séð nokkra
togara að veiðum hér?
— Já, ég flaug í lítilli flug-
vél yfir miðin fyrir norðan
land. Þar sá ég um 25 togara
að veiðum. Fjóvir þeirra voru
frá okkur.
— Hvaða nafn fær Freyr?
— Hann hlýtur nafnið Ross
Revenge (hefnd). En þið
megið ekki halda að það sé
táknræn nafngift. Allir- stórir
togarar í Bretlandi eru skírð- i
ir eftir herskipum. Fyrsta
Revenge barðist við spænskar
freygátur á 16. öld undir
stjórn Collingwood, aðmíráls.
— Á hvaða mið mun Ross
Revenge sækja?
— Grænlandsjhið fyrst um
sinn. Skipshöfnin kemur til
Vestmannaeyja annað kvöld
með einum togara okkar. Á
fimmtudag mun skipið láta
úr höfn og sigla til Grimsby.
Bach á haranonikku
í Austurbæjarbíói
FYRRI HLUTI efnisskrárinnar
á harmonikkutónleikum, sem
Steinar Stöen og Birgit Wing-
ender héldu í Austurbæjarbiói
í gærkvöldi, var helgaður Bach
og Hándel (!!), hinn síðari ýms-
um höfundum af léttara tagi.
Steinar Stöen mun hafa Ieikið
fleiri viðfangsefnin og þau sem
erfiðari voru. Það virtist hrjá
Birgit Wingender, að hljóðfærið
er of stórt fyrir hana.
Það er annað en gaman fyr-
ir unga stúlku að sitja með
stofuharmoníum upp á endann
Mý gögsi í lestarráninu mikla:
Póstpoka rekur á land
London, 2. sept. (AP-NTB):
TÓMAN póstpoka rak á land
í dag skammt írá Brighton á
suðurströnd Englands, og eru
lögreglumenn frá Scotland
Yard nú að kanna hvort poki
þessi geti verið úr járnbraut-
arráninu mikla, sem framið
var í Bretlandi fyrir rúmum
þremur vikum.
Lögreglan hefur lengi óttazt
•ð þjófarnir reyni að koma þýf-
inu úr landi með skemmti- eða
fiskibátum, og telur hugsanlegt
að póstpokunum hafi verið varp
að fyrir borð. Hafa herskip úr
brezka flotanum fylgzt með ferð
um smáskipa við ströndina að
undanförnu, en án árangurs. Eiga
herskipin ekki hægt um vik, því
við strendur Bretlands er jafnan
aragrúi af seglskútum og mótor
snekkjum, og því tiltölulega auð-
velt fyrir vanan sjómann að kom
ast undan.
Alls hafa átta manns verið
handteknir í sambandi við ránið,
þrjár konur og fimm karlmenn.
Voru þau leidd fyrir rétt í þorp
inu Lindslade í dag, en það er
næsta byggð við ránsstaðinn.
Tvær konur og einn maður voru
látin laus gegn tryggingu að yf
irheyrslum loknum. Eru þau öll
sökuð um að hafa tekið við hluta
af þýfinu. Hin fimm eru áfram í
haldi og verður mál þeirra næst
tekið fyrir hinn 10. þ.m. Eru
þrír mannanna sakaðir um aðild
að ráninu.
á hnjánum, jafnvel þótt það
sé bara lítið stofuharmoníum, og
eiga svo að spila á það. Steinar
Stöen virðist lengra kominn
námsbrautinni, en á þó langt í
land fullkomnunarinnar. Ein-
mitt þess vegna er tímabært
fyrir hann að ákveða nú, hvort
hann ætlar framvegis að spila
Bach eða leika á harmonikku. Og
ef hann ætlar að spila Bach,
ætti hann að læra á orgel. En
ef hann ætlar að leika á harmon
ikku, ætti hann að láta Bach
eiga sig, og mundi þá annar
mælikvarði lagður á frammistöðu
hans en nú hlýtur að verða
gert.
Reykvíkingar „slupp.u billega"
við þennan „tónlistarviðburð".
Aðsókn var mjög lítil. Meira
segja kollegar mínir við hin
blöðin létu ekki sjá sig. Ég veit
ekki hvernig þeim varð undan-
kömu auðið, en ég ætla að kom-
ast fyrir það strax í dag. Upp
á seinni tímann.
— Jón Þórarinsson.
Syndið 200 metrana
Auðséð er nú að Framsóknar-
leiðtogarnir eru farnir að skamm
ast sín fyrir afstöðuna til þeirra
samninga, sem rætt er um að
gera við Atlantshafsbandalagið
um aðstöðu í Hvalfirði. Það er
heldur engin furða, því að blað
rramsóknarflokksins gekk lengra
en kommúnistar í ásökunum og
aðdróttunum út af þessu máli, og
þykjast Framsóknarmenn þó í
öðru orðinu vera stuðningsmenn
Atlantshafsbandalagsins. — Þeir
hafa að vísu sýnt þann stuðning
heldur einkennilegan hátt,
bæði nú að undanförnu og eins
1956, þegar þeir börðust fyrir
því, að varnarliðið yrði rekið
burt, þótt þeir heyktust á fram-
kvæmd þeirrar ályktunar, þegar
á átti að herða. Nú er helzta
vörn þeirra sú að það sé „sið-
leysi“ af hálfu Morgunblaðsins
að taka ekki undir ósannindi
Tímans um það, að í Hvalfirði
eigi að verða höfn fyrir herskip
og kjarnorkukafbáta!
Blað Framsóknarflokksins
gengur lengra í -baráttunni fyrir
því að við hættum ábyrgri þátt-
töku í vörnum NATO en komm-
únistar og skammar svo aðra fyr-
ir það að taka ekki undir þann
söng.
Gerðardómur
í ritstjórnargrein Alþýðu-
blaðsins sl. sunnudag segir:
„Undanfarna mánuði hefur Ieg
ið við verkfalli á járnbrautakerfi
Bandaríkjanna. Alvarlegar kjara
deilur hafa risið og hefur sam-
komulag strandað meðal annars
á gömlum réttindum verkalýðs-
félaga um fjölda starfsmanna í
eimreiðum, sem ekki er talinn
nauðsynlegur með nútíma tækni.
Viðurkennt er, að slíkt verkfall
gæti gert efnahagskerfi landsins
feikilegt tjón og mundi allt að
milljón manna missa atvinnu
þegar í stað. Hafa allar leiðir
verið reyndar til samkomulags,
en engin borið árangur.
Á síðustu stundu greip banda-
ríska þingið til sinna ráða. Það
samþykkti, að deilan skyldi leyst
af sjö manna gerðardómi, er
kveði upp úrskurð innan 150
daga. Þar eiga sæti bæði fulltrú-
ar verkalýðsfélaga og atvinnu-
rekenda, sem eru voldug einkafé-
lög, en oddaaðstöðu hafa þrír
menn af ríkisins hálfu. Þessi
lausn var samþykkt með 90:2 at-
kvæðum í öldungadeildinni og
286:66 í fulltrúadeildinni“.
Heilbrigt sjónarmið
Grein Alþýðublaðsins heldur
áfram:
„Ekki hefur heyrzt um mót-
mæli verkalýðssamtaka gegn
þessari löggjöf. Meðal samþykkj-
enda hennar voru fjöldi þing-
manna, sem eru ekki aðeins
tryggir fylgismenn verkalýðs-
hreyfingarinnar, heldur taldir
róttækir vinstrimenn.
Eitt er athyglisvert við þennan
ameríska gerðardóm. Allir ábyrg
ir aðilar í ríkisstjórn og á þingi
lýstu yfir, að þeir teldu hann
ekki æskilegan og varhugavert
fordæmi. Þeir sögðu hver um
annan þveran, að hér væri ekki
um framtíðarlausn að ræða, sem
mætti koma í stað frjálsra samn-
inga verkalýðs og vinnuveitenda.
Hins vegar væri nú um að ræða
deilu, sem yrði að leysa á þenn-
an hátt.
Þetta virðist vera heilbrigt,
lýðræðislegt sjónarmið. Gerðar-
dómar eru ekki eðlileg lausn á
vinnudeilum, en svo- getur farið,
að til þeirra verði að gripa. Þegar
þjóðarhagur er í veði og önnur úr
ræði engin til, dugfr ekki aS
hlaupa frá ábyrgð“.
Tíminn skammast sín