Morgunblaðið - 26.11.1963, Blaðsíða 14

MORCU N BLAÐIÐ
ÞriSju'dagur 26. nðv. 1963
M
;
i
i

UM síðustu helgi var tízku-
sýning haldin í Klúbbnum, sú
fyrsta á vetrinum. Sýndu þar
verzlanirnar Eyóló og Feldur
h.f. kápur, dragtir og kjóla.
Myndirnar tvær til vinstri eru
frá þeirri sýningu. Þar sjáum
við Þörbjörgu Bernharð í
röndóttri kápu með skinnhúfu
og múffu og Auði Guðjóns-
dóttur í ljósri kápu með skinn
kraga og leðurbelti í mittis-
stað.
Myndirnar tvær til hægri
sendi Gunnar Larsen okkur
frá París. Hann lætur þau orð
fylgja með myndunum, að
tízkuhúsin þar í borg komi
daglega fram með skemmti-
legar hugmyndir um það,
hvernig vetrarstúlkan eigi að
ganga klædd. Að visu sé það
ekki ætlunin að norrænar kon
ur api allt eftir þegjandi og
hljóðalaust, en allar konur
geti fundið eitthvað við sitt
hæfi. — Myndirnar sem fylgja
eru úr tízkuhúsunum „Nate
junior“ (t. v.) og „Printemps“.
,
;
NORSKA skáldið Björnstjerne
Björnson fór einhverju sinni
einsamall til Parísar. Áður en
hann lagði af stað, sagði Karo-
lína kona hans, sem óttaðist
að hann félli fyrir freistingum
borgarinnar, við hann:
— Ég læt þig vita það,
Björnstjerne, að verðir þú
mér ótrúr, vil ég ekki lifa
lengur. Þá stekk ég út um
gluggann.
Björnson ætlaði að vera að
heiman í hálfan mánuð, en
sex vikur liðu áður en hann
sneri heim.
Þegar hann kom inn úr dyr-
unum, leit hann á konu sína
alvarlegur á svip og sagði:'
— Stökktu, Karolína.
Rúna Guðmundsdóttir
kjóla, sem ná aðeins upp und-
ir hendur, og ekki eru allar
svo vel efnum búnar að eiga
loðfeldi til að bera við slíka
kjóla.
— í hvaða litum eru kjól-
arnir?
— Svartir og aftur svartir,
skreyttir kögri og perlum.
Svarti liturinn hefur ekki
lengi verið jafn vinsæll og í
vetur. Eins og menn minnast
var 1 fegurðardrottning al-
heims, Guðrún Bjarnadóttir,
hér á ferð fyrir skömmu, og
hún keypti þrjá kjóla hjá
okkur. Þeir voru allir dökkir,
tveir dökkbrúnir og einn svart
ur. Aðrir tízkulitir eru mjög
skærir, hárautt, fagurgrænt,
kóngablátt, svo eitthvað sé
nefnt.
— Stórar nælur eins og
þessar, hélt Rúna áfram og
dró fram nokkrar nælur með
hnullungsperlum, er tízku-
skraut um, þessar mundir;
einnig stórar málmnælur,
gull- og silfurlitaðar. Svo má
ekki gleyma hálsfestunum.
Þetta skraut lífgar mikið upp
á látlausu kjólana.
— Ég get ekki látið hjá líða,
sagði Rúna Guðmundsdóttir
að lokum, að minnast á hand-
ofnu kjólana okkar, sem renna
út eins og heitar lummur.
Vefnaðaurinn er alltaf að
verða fallegri og sniðin breyt-
Hvernig eru jólakjólarnir í ár?
— HVERNIG kjóla kaupa
reykvískar konur sér fyrir
jólin? spurðum við Rúnu Guð-
mundsdóttur í Parísartízk-
unni, þegar við hittum hana
fyrir skömmu.
— Segja má að það skiptist
í tvö horn, svaraði Rúna. Stór
hluti kvenna kaupir sér kjól
úr ullarjersey eða öðrum vönd
uðum efnum, sem er afskap-
lega smekklegur klæðnaður í
jólaboðum. Þeir kjólar eru
einfaldir í sniðum, oftast tví-
skiptir, með svonefndu Chan-
el-sniði. Margir eru ermalaus-
ir og fylgir þeim lítill jakki.
Auk uflarefnanna njóta
clocky-efnin svonefndu mik-
illa vinsælda sem stendur í
þessa sígildu kjóla, en það eru
tvíofin efni, með sléttum, föst
um botni og hrufóttu yfir-
borði.
En svo eru margar sem
kaupa dýrindis ballkjóla úr
blúndu, flaueli eða alsilki fyr-
ir jólin, sem þær nota á jóla-
og nýjársdansleiki eða ára-
mótaskemmtanir.
— Eru þeir hafðir stuttir
eða síðir?
— Hvort tveggja. Margar
kjósa frekar stutta samkvæm-
iskjóla, því þeir notast yfir-
leitt betur, en þær eru marg-
ar sem spyrja um síða kjóla.
Og ég er ekki í vafa um að
síðu kjólarnir eiga eftir að
sjást mikið í meiriháttar sam-
kvæmum í vetur. Því ber ekki
að neita að kona í síðum kjól
er miklu „flottari" en sú í
stuttum, og erlendis njóta þeir
vaxandi fylgis, m.a. er ekki
óalgengt að kona mæti í há-
degisverðarboði í síðum kjól
með skyrtusniði eða öðru heil-
legu sniði. Síðu kjólarnir nú
eru miklu efnisminni en þeir
voru í okkar ungdæmi, þegar
pilsin brúsuðu út í loftið; þeir
eru öklasíðir og oft með stéli.
En það bezta er hve blússan
er heilleg. Yfirleitt' eru kjól-
arnir háir að framan en flegn-
ir að aftan og ýmist með hlýr-
um eða litlum ermum. Er það
mjög skynsamlegt, því sann-
leikurinn er sá að margar kon
ur á bezta aldri þola ekki
ast eftir tízkunni. Erlendir
ferðamenn eru afskaplega
hrifnir af þessum handofnu,
íslenzku kjólum, en mér finnst
íslenzkar konur ekki síður
kunna að meta þá. Yfirleitt
finnst mér gaman að selja ís-
lenzku kvenfólki föt; það vill
vandaða vöru en ekki neinn
hégóma, er spennt fyrir nýj-
ungum og síðast en ekki sízt:
viðskiptin verða persónulegri
vegna fámennis. Hér þekkja
allir alla og konan, sem keypti
af mér kjól í dag, vill alls ekki
eins kjól og frúin í næsta húsi
keypti hjá mér í gær, en vill
fá kjól svipaðan því sem ég
seldi henni í fyrra. Auðvitað
á ég að muna þetta allt, og
geri það í flestum tilfellum.
Það er þetta sem gerir starfið
jafn skemmtilegt og það raun-
verulega er. Hg.
Gott rág er að færa dregil-
inn á stiganum eilítið til ár-
lega, svo slit teppisins verði
sem jafnast. En göm/lu felling-
arnar eru oft á tíðum ekkert
augnayndi; þær hiverfa þó
fljó'tlega ef blaut dagblöð eru
lögg yfir þær næturlangt og
flöturinn nuddaður daginn
eftir með hendinni. Endurtak-
ist, ef fellingarnar hverfa ekiki
í fyrsta skipti.
Það er mikið spurt rnn síða kjóla og þeir skoðaðir í krók og
kring