Morgunblaðið - 01.02.1964, Blaðsíða 20

20
M O R G U M *i AOIÐ
LaugardagUT 1. febrúar 1964
bimmt
GAVIN HQLT:
46
ÍZKUSÝNING
XXIV.
Langi, svarti bíllinn hans Cli-
bauds stóð fyrir utan húsið. Sá
grái var þar líka, og hægri end7
inn á höggdeyfinum var allur
í rusli. Bílstjórinn minn steig ú.t
og skoðaði hann. — Þetta kostar
þokkalegan skilding, sagði hann
og ég jánkaði því, en ég var ekki
að hugsa um kostnaðinn.
í þetta sinn lét ég hann ekkx
bíða, enda bjóst hann heldur ekki
við því.
Það voru ljós bæði i sýningai'-
salnum og búðina. Eg barði að
dyrum og Bede hleypti mér inn.
— Hvað var orðið af þer
sagði hann. — Við vorum farnir
að hugsa um að senda út neyðar
kall, Húsbóndi þinn stikar um
allt gólf eins og mannæta á svip-
inn!
— Ég er að koma með æti
handa honum, sagði ég. — Það
ætti að taka af honum versta
sultinn. Hvernig gengur það
hérna?
— Ég veit ekki, svaraði Bede
vesældarlega. — Undir eins og
Joel kom, var ég sendur til að
handsama hann Thelby aftur.
Við höfum hér allan mannskap-
inn — Schlussberg og Clibaud
og þennan Ochs-kvenmann.
Burchell gaf henni nú heldur
betur umgang, og nú er hún í
varðhaldi í búningsherberginu.
En í augnablikinu eru þeir að
fást við bílstjórann þeirrar
gömlu, þennan Charley Balt.
Þekkirðu hann?
— Við erum svona rétt á hatti
sagði ég. — Hann er enginn sér-
legur mælskumaður, hann
Chariey.
— Það er allt í lagi með
mælskuna hans núna. Burchell
hefur einhvernveginn lag á ap
töla við gamla kunningja.
— Svo að Charley er þá gam
all kunningi.
-— Rétt. Sat tvisvar fyrir inn-
brot, áður en hann varð skikk-
anlegur.
—Áður en hann kom til Sel-
inu, áttu við?
— Hafðu það eins og þú vilt,
sagði Bede og glotti. Þú ættir
að ganga gegn um skrifstofuna,
Kitzy.
Við vorum komnir upp í sýn-
ingarsalinn og hann náði sér í
stól og settist uppi á stigagat-
inu. Schlussberg sat þar úti í
horni, í hnipri í hægindastól.
Hann var þreytulegur og dapur.
Hann tók ekkert eftir mér, 'og
vissi víst ekkert um nærveru
mína.
Thelby sat á brúninni á legu-
bekk, undir glugganum út að
Dallysstræti. Hann hafði gólf-
öskubakka við hlið sér, sem var
hálffullur af vindlingastubbum.
Clibaud gekk um gólf skammt
frá bogadyrunum út í ganginn.
Thelby fékk sér nýjan vindling
og ég sá, að loginn í eldspýtunm
skalf. Hann var ólundarlegur og
þreytulegur og þegar Ijósið skein
á hann, sá ég, að hann hafði
svarta skugga undir augunum.
Hann leit á mig, en sagði ekkert,
heldur leit strax undan aftur,
eins og hann væri hræddur.
Clibaud var sá eini þessarar
þrennjngar, sem var ofurlítið
altilegur. Hann gekk á móti mér,
þegar ég nálgaðist bogadyrnar.
— Það var gott, að þér komuð,
hr. Tyler, sagði hann. — Nokkuð
nýtt? Hefur nokkuð gerzt?
Ég vildi ekki láta hann tefja
mig. — Ekkert sérstakt, sagði ég.
— Ég hef bara verið í eftirlits-
ferð.
Hann var vonsvikinn. Hann
hleypti brúnum og greip í erm-
ina mína,_ til að halda aftur af
mér. — Ég vona, að lögreglan
ljúki þessu andstyggilega máli
sem fyrst, sagði hann. Ég er orð-
inn mjög þreyttur, og svo er ég
kallaður hingað aftur, án nokk-
urs sýnilegs tilefnis. Ég er þegar
búinn að segja þeim allt, sem ég,
veit, og samt láta þeir mig bíða
hér og bíða. . .
—I------------------------------
Ég kinkaði kolli huggandi. —
Ég sé ekki, að ég geti neitt við
því gert.
Við dyrnar að búnipgsherbergi
sýningarstúlknanna stóð lög-
reglumaður í borgarafötum. Úr
herberginu mátti heyra snökt og
grát. Gussie hafði látið bugast,
en ég fann enga þörf á, að fara
neitt að hugga hana.
Ég barði að dyrum og gekk
inn í skrifstofuna. Burchell sat
þar við borðið og andspænis hon
um Charley bílstjóri. Maður
með minnisbók var að bóka fram
burð hans og las hann síðan upp.
Joel kom fram úr horninu við
gluggann.
— Hvar í fjáranum hefur þú
verið, Ritzy? Það hefur heldur
betur tekið þig tíma að komast
hingað.
— Það .var umferðateppa, svo
að ég varð að fara krókaleið,
sagði ég.
Burchell sneri sér við í sætinu
og gaf mér illt auga. Charley
var sá eini, sem virtist vera hrif-
inn af mér. Hann vatt neðri-
hlutanum af fölu andlitinu í ein
hverSkonar bros — kveðjubros,
sem hefði gert sjálfan Dracuia
greifa hræddan. Skrifarinn hélt
áfram að lesa og Charley hallaði
sér aftur í stólnum til að hlusta
á, og löngu apahandleggirmr
náðu næstúm niður á gólf.
Framburðinum var næstum
lokið, og ef Charley hefur haft
eitthvað mikilvægt tiil málanna
að leggja, hefur það verið í fyrra
hluta framburðarins. Það, sem
ég heyrði, var mér þýðingar-
laust. Það var eitthvað á þá leið,
að hann hefði alltaf farið með
húsmóður sinni til Parísar sem
Íífvörður. Hann hafði oft séð
Schlussberg í París. Einu sinni
hafði hann orðið að fleýgja hon-
um út úr einhverju hóteli. Það
Var þegar það var ákveðið
að flytja Clibaud-fyrirtækið til
London, og Schlussberg hafði
beðið um að fá að fara með.
Sehlussberg var annars rólegur
maður, en gat verið nokkuð
skapmikill fyrir því.
Burchell sagði: — Er þetta rétt
eftir haft? Viltu undirrita það,
þegar búið er að vélrita það?
— í lagi, sagði Charley.
Mælskunni var lokið hjá hon-
um, og hann var aftur eins og
hann átti að sér. Og hann fékk
leyfi til að fara en skyldi fara
» lCOSPER,
©?IB
— Ertu viss um að þetta sé leiðin til gistihússins?
eftir ganginum að lyftunni.
Nú kom að mér, en það fór
alls elckj fram, eins og ég hafði
gert ráð fyrir. Eins og Burchell
fpr með mig, hefði mér getað
dottið í hug, að ég sjálfur væri
morðinginn, að nú ekki sé talað
um ökufantinn.
— Ég veit um heimsóknina
þína í gærkvöldi, hvæsti hami.
— Joel varð að segja frá henni
til þess að útskýra árásina á
Duttonstelpuna. Hversvegna
sagðirðu mér ekki» að hún hefði
farið í skrifborðið?
— Af því að það var ekki
Sally Dutton. Mér skjátlaðist um
það. Það var Josette Lacoste.
— Svo þér skjátlaðist. Svo
segir þú mér ekki neitt, en morð
inginn fær að vita það. Þú várst
eini sjónarvotturinn að því, svo
að hann hlýtur að hafa heyrt
það frá þér. . Það, að hann réðst
á ska!-ka stúlku gerir þetta enn
þá augljósara. Ef ekki hefði ver-
ið þetta ábyrgðarlausa kjaftæði
þitt, hefði fanturinn aldrei reynt
að aka á ungfrú Dutton.
-----á, og heldur ekki síðar
gerð tilraun að myrða hana
með gasi, sagði ég.
Burchell og Joel hrukku við,
eins og eftir fyrirskipun.
— Hvað áttu við? spurðu þeir
báðir í senn.
Ég sagði þeim það. Skýrði
þeim nákvæmlega frá öllum
JUMBO og SPORI

•*-
Teikng.ri: J. MORA
En Spori var eins og venjulega
alltof fljótur á sér, of ákafur og of
klaufskur. Og þegar hann ætlaði að
stökkva að kókospálmanum datt
hann ofan í mýrina og rennblotnaði.
— Var ég ekki búinn að segja yður
að fara varlega,“ sagði prófessor
Mökkur. „Auk þess eru kókbshnet-
urnar hér í landi allsendis óætar“.
„Jæja þá,“ sagði Spori og hristi sig
allan eins og hundur sem kemur af
sundi, „þá finnum við bara eitthvað
armað til að borða. Nú er ég-líka
svo blautur, að mér er alveg sama
þó*ég detti í aðra polla. Ég skal sjá
um hádegismatinn eins og ég sagði.“
KALLI KUREKI
•X-

-Áf-
Teiknari; FRED HARMAN
§TUDYIH& THC AgROYO,
THCOLD-TIHIEe. FOÍ’&ETS
TO UATCHWS v/c/ous
Bueso

9-rfí v
Gamli gáir niður í gildragið- og
gleymir alveg hrekkjaskepnunni,
sem notar tækifærið ....
Þétta er í síðasta sinn sem þú
'sparkar 'í mig, það ætla ég að láta
skjóta þig þegár þú brauzt fyrir mér
vatnskrúsina. En fyrst ég ekki gerði
það þá, skal ég að mér heilvm og
mínum athöfnum frá því ég hitti
Sally í kránni. Ég lagði fram
stolna bréfið og þeir athuguðu
það af miklum áhuga. Joel sendi
mér vingjarnlegt augnatillit, en
Burchell Etagði ekki svo mikið
sem svei þér.
Ég varð vondur. Sjálfsagt hafði
hann ástæðu til að vera dálítið
önugur, en hann þurfti ekki að
vei-a það um allan aldur. — Ró-
légur, Ritzy, sagði ég við sjálfan
mig. — Bíddu þangað til þú kem
ur með aðal-jarðsprengjuna
þína, þvi að þá fara þeir báðir
út um þakið á kofanum.
Og ég tók til að sprengja hana.
Beint framan í smettið á Ted
Burchell!
ATHUGIÐ
að borið saman við
útbreiðslu er langtum
ódýrara að augjýsa
í Morgunblaðinu en
öðrum blöðum.
Nei, hér er ekkert vatn að sjál þig vita, kelli mín! Ég hefði átt .að lifandi gera það núnal.
aiUívarpiö
Laugardagur 1. febrúar.
7:00 Morgunútvarp.
12:00 Hádegisútvarp.
13:00 Óskalög sjúklinga (Kristín Anna
Þórarinsdóttir).
14:30 í vikulokin (Jónas Jónasson):
Tónleikar — 15:00 Fréttir —
* Samtalsþættir — íþróttaspjall
— Kynnlng á vikunni framund-
an.
16:00 Veðurfregnir — Laugardagslög-
in.
16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds-
son).
17:00 Fréttir.
17:05 í>etta vil ég heyra: Jón H. Jóns
son kennari velur sér hljóm-
plötur.
\ •.
18:00 Utvarpssaga barnanna: ‘„Skemmti
legir skóladagar“ eftir Kára
Tryggvason; V. fÞorsteinn Ö.
Stephensen).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Jólaleikrit 'útvarpsins endurtek-
ið: ^Rómúlus mikli**, ósagn-
fræðilegur gamanleikur eftir
Fredrich Dúrrenmatt. Þýðandi:
Bjarni Benediktsson — Leik-
stjóri: Gísli Halldórsson.
Persónur og leikendur:*
Rómúlus Ágústus keisari.... I>orsteinn
Ö. Stephensen
Júlía keisarafrú Guðbjörg Þorbjam
ardóttir
Rea dóttir þeirra ... Kristín Anna
Þórarinsdóttir
Senó keisari Austur-Rómverja ....
Lárus Pálsson
Emilían, rómverskur höfðingi .... Rúrik
Haraldsson
Mares hermálaráðherra .... Bjarni Stein
grímsson
Túllíus Rótúndus innanríkisráðherra
... Helgi Skúlason
Spúríus Títus Mamma riddaraliðs-
foringi Baldvin Halldórsson
Akkilles, herbergisþjónn Rómúlusar
.... Gestur Pálsson
Pýramus, annar herbergisþjónn
Árni Tryggvason
Appólýson listaverkakaupmaður
Erlingur Gíslason
Sesar Rúpf iðjuhóldur . Ævar Kvaran
Ódóvakar, foringi Germana ....
Róbert Arnfinnsson
•. fl.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Lestur Passiusálma (6)
22:20 Danslög. — 24:00 Dagskrárlok.