Morgunblaðið - 15.03.1964, Blaðsíða 13

Morgunblaðið - 15.03.1964, Blaðsíða 13
rl ; •' Suníiua.n.c'ur 15. •maTÍ 1964 mkóbwmm 13 J>ar um eða komu út til að evara spurningum írétta- { manna. ] Meðal vitna fyrsta daginn , voru menn, er starfa við aug- I lýsingadeild „The Dallas , Morning Post“. Þeir H6ra, að ■ Ruby hefði verið þar stadd- 1 ur með auglýsingar fyrir næt- ( unklúbb sinn, er fregnin um 1 r/iorð forsetans barzt þangað. 1 Hefði hann setið sem steini lostinn, er hann heyrði tíð- ' indin og starað stjarfur út í | loftið. 1 Annar fréttamaður blaðs- I tns, Wesley Wise bar, að Ruby { hefði fengið tár í augu, er hon , um var á ritstjómarskrifstofu j biaðsins sagt frá gjöfunum, ' eem ætlaðar voru forsetahjón ( unum, en þar á meðal voru { leikföng handa börnum , þeirra. Bar Wise, að sér hefði ' elltaf þótt Ruby heldur ör- 1 £«ðja maður. I Lögreglumaðurinn, R. M. i Sjms bar, að Ruby hefði reynt að komast inn i lög- regiustöðina með brauð og kaffi eftir að Oswald var handtekinn, en honum hefði verið meinaður aðgangur. f1 Meðal þeirra, sem vitni báru á fimmtudaginn, 5. marz, voru leynilögreglumennirnir tveir, L. C. Graves og J. R. Leavelle, sem hlekkjaðir voru við handleggi Oswalds, er Ruby skaut hann. Graves fcvaðst ekki hafa séð Ruby fyrr en hann stóð rétt hjá þeirn með skammbyssuna mundaða, því að Ijós sjón- varpsvélanna hefðu blindað hann. Leavelle kvaðst hins- vegar hafa orðið þess var, er inaður vatt sér út úr hópi fréttamanna og ljósmyndara, J. er með fylgdust. „Ég sá að i hann hafði skammbyssu í hægri hendi," sagði Lea- velle, „og sá að hann 1 lyfti hendinni til að skjóta. Ég reyndi að grípa í vinstri cxl mannsins“, bætti hann . við erj sagði, að hann hefði . ekki verið nógu skjótur til — Ruby hefði náð að hleypa af. Karen Lynn BanneU efúr aðsvifið. Hann kvaðst hafa fylgzt vel ; með hönd Rubys og skamm- < byssunni meðan Graves sneri ; hana af honum. Hefði hann , eéð, að hönd Rubys var i epennt og hann viðbúinn að ; hleypa af aftur. Þá hefði Ruby j aagt: „Ég vona, að tíkarsonur- f inn drepist". | Annar leynilögreglUmaður, f Den R. Archer, kvaðst einn- Ig hafa heyrt, að Ruby sagði þetta, er Oswald lá á gólfinu og engdist af kvölum. Arclrer i fcvaðst hafa sagt við Ruby, «r f hann hafði verið XjandaaaaaS- ttr: „ég held þú hafir drepið Fanginn Clarence Gregory heldur sápuskammbyssunni að skelfdri konunnL hann“ — og Ruby svarað: „ég ætlaði að skjóta þrisvar". Archer sagði aðspurður, að «ér hefði virzt Ruby róiegur, alXt að óeðlilega rólegur, þeg ar þess var gætt, að hann hafði þá orðið manni að bana. Thomas Mcmillon lögreglu maður bar, að hann hefði heyrt Ruby segja „tíkarson- urinn, þú drapst forsetann", um Xeið og hann stökk fram úr þrönginni og hleypti af. Síðar hefði hann sagt: „Ég vona að tíkarsonurinn drep- ist, ég vona að hann drepist, — þið vitið hver ég er, ekld svo — ég er Jack Ruby“. Mcmillon sagði, að síðar, er Ruby var færður á brott, hafi einn lögreglumannanna sagt: „Þetta tekur út yfir alXt, — af hverju gerðirðu þetta?" og Ruby svarað „einhver varð að gera það og þið lögreglu- mennirnir gátuð ekki gert það. Ég ætlaði að skjóta þrisv ar, en þið voruð of fljótir til, ég náði ekki að hleypa af nema einu sinni“. Framburður fyrrnefnds Graves var samhXjóða fram- Xmrði Leavelles, sem áður var getíð. Hann kvaðst hafá fund ið að fingur Rubys var kreppt ur um gikkinn og hann eins og viðbúinn að hleypa aftur af, — en þeir náðu af hohum byssunni áður en það yrðL Telur saksóknarí þetta vís- tændingu um, að Ruby hafi ætlað sér að drepa Oswald og viljað skjóta aftur til þess að vera viss um að hafa árang ur sem erfiði. Síðasta vitnið er saksóknari kallaði fyrir, var Patrick T. Dean, lögreglumaður, sem hafði talað við Ruby rétt eft ir að hann skaut Oswald. Hann kvað Ruby hafa sagt, að hann hefði ákveðið að drepa Oswald tveim dögum fyrr. Hann hefði reyndar ver ið viss »m, að Oswald hlyti dauðarefsingu, að loknum réttarhöldum, því að hann hefðí ekki aðeins drepið for- setann, heldur einnig Tippitt lögregluþjón. En hann hefði efeki séð neitt vit í því, að fram færu réttarhöld, er taka myndu langan tíma, neyða frú Kennedy til að koma aft ur til Dallas og ýfa upp sár hennar. Hann kvaðst hafa ver ið í óskaplegu uppnámi eftir morð forsetans, — og einnig systir hans, er hefði verið ný- komin af sjúkrahúsi ©g væri einnig mjög tilfinninganæm. Er hér var komið fram- burði Deans rauk verjandinn Belii, á fætur og krafðist þeut að ummæli hans væru ómerk-t, en honum var skipað að halda áfram. Þá hafði Dean eftir Ruby, að hann hefði fyrst hugsað um að drepa Os- wald, er hann sá glottið á and liti hans eftir handtöku hans að kvöldi þess 22. nóv. Hefði hann líka viljað láta heiminn vita, að Gyðingar hefðu hug- rekki. Út af þessum síðustu orðum varð nokkur þys í rétt- arsafnum. Næstu daga reyndi verjand inn með vitnaleiðslum, að leiða að því sönnur, að Ruby hefði ekki verið með sjálf- um sér, er hann skaut Oswald. Nefndu vitnin hvert af öðru dæmi um vanetillingu Jack Rubys undir ýmsum kringum stæðum. Meðal vitnanna voru nokkr ar dansmeyjar, er starfað höfðu við næturklúbb Rubys. Ein þeirra var Patricia Ann Kohns, er um hríð hefur dval jzt á hressingarhæli, þar sem reynt er að venja hana af eit urlyfjum. Hún kvaðst hafa talið Ruby sálsjúkan löngu áður en hann skaut Oswald. Eitt sinn hefði hún t.d. orðið vitni að því, að Ruby lamdi leigubilstjóra einn í höfuðið, en hætti því skyndilega, starði á manninn og hrópaði: „Gerði ég þetta, gerði ég þetta!" Annað vitni, er verjandinn kallaði, var boxari að nafni Barney Ross. Hann og Ruby höfðu verið góðkunningjar á æskuárunum. Ross sagði skapsmuni Rubys alltaf hafa veríð stjórnlausa. í deilum um íþróttir hefði hann jafn- an öskrað á þá, sem voru á öðru máli en hann og hann hefði sleppt sér af minnsta tilefni. Veigamestu vitni verjand- ans voru sálfræðingar, m.a. einn frá Yale-háskóla, er rannsakað hafði Ruby í des- ember sl. Hann bar, að Ruby hefði galla í heiia, er vahfið gæti tímabundnum ofsaköst- um. Sl. þriðjudag kom fyrir réttinn taugasérfræðingur frá háskólanum í Texas, Martin L. Towler, og lýsti svoköHuð um elektro-eneephalografisk- um mælingum, er gerðar hefðu verið á Ruby og sýndu, að hann væri haldinn sér- staferi tegund flogoveiki. mjög sjaldgæfri. Bar hann fyr ir sig víðkunnan heilasérfræð ing Dr. Frederick Gibbs og var allmikið deilt um þetta atriði í réttinum. Dr. Gibbs hafði ekki í fyrstu viljað bera vitni í málinu, en sl. föstu- dag varð úr, að hann kom fyr ir réttinn. Verjandinn kynnti hann sem upphafsmann hinn ar elektro encephalografisku tækni í Bandaríkjunum og sagði, að hann hefði ásamt öðrum sérfræðingum gert fyrstu tilraunir með heilalínu- rit í Bandarikjunum við Har- vardháskólann, árið 1932. Tækni þessi byggist á því að mæla rafbylgjur heilans og geta mælingarnar gefið mikils verðar upplýsingar um heila- etarfsemi viðkomandi manns. Dr. Gibbs staðfesti það, sem Towler hafði sagt, að mæling ar á Ruby sýndu, að hann væri haldinn vissri, mjög sjeldgæfri tegund flogaveiki. Væru sjúkdómseinkenni ekki eins og venjulegra flogaveiki sjúklinga og aðeins um hálft prósent allra slikra sjúklinga sýndu sömu einkenni og Ruby. Dr. Gibbs kvaðst ekk- ert geta um það dæmt, að hve miklu leyti Ruby hefði verið fær um að greina rétt frá röngu, þá stund, er hann skaut Oswald. Þess má að lokum geta, að móðir Oswalds, frú Margue- rite Oswald, ætlaði að fara til dómshússins og fylgjast með réttarhöldunum eftir að hún kom frá New York. Þar var hún, sem kunnugt er, yf- irheyrð af Warren-nefndinni. Dómarinn Joe Brown fór þess á leit við frúna, að hún héldi sig frá réttarsalnum, en er hún neitaði var það ráð tek ið að kalla hana sem vitni. Sór hún eiðinn sl. þriðjudag. Hún var hinsvegar aldrei köll uð í vitnastúkuna og ráðstöf- un þessi gerð eingöngu vegna þess, að vitni fá ekki aðgang að réttarsalnum fyrr en þau eru kölluð í vitnastúkuna ©g auk þess er þeim fyrirlagt að ræða ekki um réttarhöldin ■aeðan á þeim stendur. Ingi Ingimundarson Klapparstíg IV hæð Sími 24753 hæstaréttarlogrr.aður . Trúlofunarhringcu afgreiddir samdægurs HALLDÓR Skólavörðustíg 2. BILA LÖKK Grunnur Fyllir Sparsl Þynnir Bón EINKAUMBOÐ Asgeir ólafsson, heildv. Vonarstræti 12. - Sími 11073 Þaiuúg befur þú nldrei h*Ht á ntig. (auglýsing).

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.