Morgunblaðið - 10.09.1964, Blaðsíða 3

MQRGUNBLAÐIÐ
3
Fimmtuda'gur 10. sept. 1964

niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuir
ÖSKJUHLÍÐIN var sveipuð
sólskini í gser eins o>g Vestur-
bærinn og Vogarnir. En þrátt
fyrir sólarljósið hvilir yfir
hlíðinni einhvear hula leyndar-
dóma, sem láta að vísu lítið
yfir sér, og verða ekiki full-
kannaðir nema með aðstoð
Iþeirra er gerzt þekkja aðstæð-
ur, og hafa vasaljós í beltis-
stað. Sumir þessara leyndar-
dóma eru svo magnaðir, að
þeir verða sennilega aíldrei
skýrðir til fullnustu. Þegar
Leyndardðmar Úskjuhlíðar
= genginn er hitaveitustokkur-
= inn frá Reykjanesbraut upp
S að geymunum á háhæðinni
S blasir til að mynda við gróf-
= letruð áletrun á stokknum:
1 SELLA — SÆÐA — SVAKA-
= LEGA! Mönnum verður óneit
S anlega bilt við og heilasell-
S urnar hamra eins og maskín-
5 ur í dósaverksmiðju, en ráðn
= ing gátunnar vaeri sennilega
H jafnfjarlæg, hvort sem mál-
H fræðingar eða lífeðlisfræðing
= ar ættu í hlut. Ferðinni er
H þvi haldið áfram að geymun-
S um, þar sem gufustrókur stíg-
= ur til himins en lýtur skjótt
= í lægra haldi fyrir norðan-
= golunni og vefst um limi
= þeirra er framhjá ganga. Og
S óneitanlega verður mönnum
= á að nota lyktarskynið til að
§§ kanna, hvað sé að sjóða upp
§§ úr.
Aústan við geymana er bíla
= stæði og þar er stundum miðl-
= að funheitum kossum, þegar
= sólin er að ganga undiir og
= rauðamölin tekin að kólna.
§§ Ef ástríðuhitinn nálgazt suðu-
§§ mark í bilnum geta viðkom-
§§ andi leitað úf fyrir og þrætt
= veg ástarinnar niður fyrir
S geymana. Þessi leið er einnig
§É opin gömlum konum með
§§ prjónadót og kaffibrúsa, ef
= . þær vilja njóta einverunnar í
§§ ilmi af berjalyngi og benzín-
S þef af hálfniðurgröfnum,
I tjörguðum benzingeymum í
§§ hallanum ofan flugvallarins.
= Andstæður í umhverf-
S inu eru góður jarðvegur fyrir
hugaróra ungra og ástfang-
inna. Þarna er hægt að segja
allt án þe’ss að nokkur óvið-
komandi heyri nema ef til vilt
greniplönturnar, sem þó eru
svo ungar að þær skilja ekk-
ert. Og þagar hann þreytist á
að horfa í andlit- hennair í
grænum og hvítum blossum
flugvitans á hálfrar rnínútu
fresti, þá má upphefja sam-
ræður undir fjögur augu um
uppruna hlíðarinnar, mar-
bakka, jökulrispur, skeljalög
og kannski steinaldarmenn
með „honrorfeis“. —
Þetta eru allt þykjustudýr,
því að það eru engar kjsur
hérna til þess að hafa fyrir
tígrisdýr.
Þarna setjast. náttúruunnendur og njóta útsýnisins yfir fagursvarta benzíngeyma og malbikaðar
flugbrautir.
— Selja hvað? Setja upp,
kannski?
— Eitthvert blað.
— Laufblað?
Við vorum tilneyddir að
snúa blaðinu við og taka upp
léttara hjal.
— Það 'er talsverður galsi í
ykkur.
— Já, það er svo gaman að
lifa. Við þekkjum ekkert sam-
bærilegt.
— Hvað heitið þið riddar-
ar?
— Stefián Örn Karlsson.
— Magnús Már Guðmunds-
son.
— En hinir?
— Hrossin?
— Já.
— Þessi heitir Guðmundur
Stefiánsson, bykkja, og hinn
heitir Kristinn Guðjónsson.
Við eigum allir heima á Lauga
veginum riema Guðmundur —
— hann er af Njálsgötun.ni, og
við erum að meðaltaili svona
1J % árs.
Við vorum að semja í hug-
aífum „Samtalsbók fyrir unga
elskendur á Öskjutolíð", þegar
við komum auga á tvo knáa
stráka, sem stóðu á stórgrýti
skammt frá. Kristján hélt á
byssu og miðaði niður 1 lyng-
ið fyrir framan sig, en Hjört-
ur bróðir hans, stóð hjá og
miðaði líka með fingrinum.
— Eruð þið á villidýraveið-
um?
— Usss.
— Er þetta ekki hættulegt?
— Bang, bang. •
— Hvaða dýr var þetta?
— Það var bara tígrisdýr.
— Leika þau. lausum hala
hérna?
— Nei, nei. Hann var alveg
fastuff á þessu, svarar Krist-
ján.
— Hafið þið veitt mörg dýr
hérna?
— Nei, ekkert voða mörg.
Við innganginn í neðanjarðar-
byrgi.
— Eigið þið kisu?
— Nei, svarar Hjörtur.
Ekki núna. Hún át rottueitur.
★
— Af hverju eruð þið ekki
að vinna strákar? kölluðum
við til fjögurra pilta, sem
voru í riddaraslag í grend-
in:ni
— Við erum á atvinnuleysis
skrá.
— Afihverju farið þið ekki
að selja?
— Eruð þið oft hérna í =
Öskjuhlíðinni?
— Þegar veðrið er gott, 1
svarar Stefán. Ég fer nú ann- j|
ars oftast í Naushólsvikina, ||
þegar vel viðrar og við erum =
ekki í bardaga við Njálsgöt- g
götuna. |l
— Er Kristinn liðhlaupi? 3
— Nei, hann er bara sendi- =
fulltrúi okkar á Njálsgötunni M
og njósnari. Svo berst hann =
með okkur í skylmingum. S
Þetta eru ailt svaka sterkir S
sttrákar. Már er orðinn mar- s
inn á handleggnum af vöðva- §§
þenslu. Ég skellti handleggn- S
um á honum milli stafs og §§
hurðar til að hnykla vöðvana. §§
— Standið þið í eilifu §§
stríði? s
Framhald á bls. 27. =
STAKSTEINAR
Ræður Framsókn
Viðreisnarstefnunni?
TÍMINN flytur í gær í ritstjórn-
argrein þessi eftirmæli um stjórn
arandstöðu Framsóknarflokksins:
„Stjórnarblöðin segja, að ekki
hafi rætzt allar þær spár, sem
Framsóknarmenn hafi haldiö
fram í upphafi varðandi viðreisn-
arstefnuna.
Þetta er rétt og skýringin á því
er ósköp einföld. Ríkisstjórnin
hefur á ýmsum sviðum gefizt upp
við að framkvæma þessa stefnu
sína og því hafa ýmsar verstu af-
leiðingarnar ekki komið í ljós“.
Allt frá því að Viðreisnarstjórn
in var mynduð, hafa Framsókn-
armenn alið á svartsýni og þulið
illar spár. Þegar þær hafa ekki
komið fram og þýðingarlaust
þykir að þylja lengur í skæru
ljósi staðreyndanna, þá er snúið
við blaðinu og það þakkað Tím-
anum og Framsóknarflokknum,
að ekki fór, eins og stóð i áróðr-
inum! Aumari uppgjöf er varla
hægt að hugsa sér.
Hlutverk hvíslarans
og prófarkalesarans
Þessi yfirlýsing Tímans gefur
einnig til kynna, að flest sé í
góðu lagi og er því vandséð,
hversvegna Tíminn lætur ríkis-
stjórnina þá ekki njóta sann-
mælis og lætur af hatri sínu og
andstöðu. Tíminn þakkar að visu
Framsóknarmönnum, að vel geng
ur, en það er fráleit staðhæfing,
því að þeir hafa með öllu verið
utangarðs og ekki náð að veita
öðrum stuðning en kommúnist-
um. Ekki verður heldur séð,
hvaða erindi Framsóknarflokkur-
inn á í ríkisstjórn, ef smávægi-
legt hvíslarastarf flokksins nægir
ríkisstjórninni til hins góða ár-
angurs, sem Tíminn ræðir um.
Það er auðvirðulegt hlutverk, , -
sem einn stjórnmálaflokkur hef-
ur valið sér, að þykjast leika
hlutverk prófarkalesarans í stjóm
málum og gorta af því í þokka-
bót.
Það hefur oft verið lýst eftir
stefnu Framsóknarflokksins. Hún
er nú komin fram. Það er að fá
að setja nokkrar kommur í þjóð-
lífinu, sem fallið hafa niður. Göf-
ugt er markmiðið og stórhuga er
stefnuskráin! Er þessi flokkui
ekki annars þarflaus með öllu?
Þessi spurning er farin að gægj-
ast fram hjá leiðarahöfundum
Tímans og menn skilja fyrr ei
skellur í tönnum.
Framsóknarregla
Helzta baráttuaðferð Fram-
sóknarflokksins er að þakka sér
allt, sem til umbóta horfir, en
kenna öðrum, það sem betur
mætti fara. Þegar Framsóknar-
menn hafa setið í ríkisstjórn, hef-
nr það verið óbrigðul regla, að
þeir hafa hlaupizt á brott úr
stjórninni rétt fyrir kosningarnar
til þess að geta beitt þessari að-
ferð á áhrifameiri hátt. Þegar
þeir hinsvegar eru utan stjórnar,
þá er allt, sem stjórnin fær á-
leiðis þeim að þakka, jafnvel þótt
þeir hafi barizt harkalega gegn
sömu málum. Þessi áróður er van
virðing við dómgréind lesenda
blaðsins, sem þó eru ýmsu vanir. ^
Alþýðublaðið ræðir þetta mái
í forustugrein í gær, en þar segir:
„Ein regla virðist vera í háveg-
! um höfð í herbúðum framsóknar-
manna. Hún er sú, að í hvert
sinn, sem gott málefni er nefnt
eða framkvæmt í landinu, er á-
róðursvél Framsóknarflokksins
sett í gang til að sanna, að það
hafi verið mál framsóknarmanna
I og sé þeim einum að þakka“.
I
I
i
i
i
i
!
4
i
I
4
i
4
m.
I