Morgunblaðið - 16.03.1965, Blaðsíða 21

í Þriðjudagur 16. marz 1965
MORCUNBLAÐIÐ
21
Skipshöfnin á Aberdeen togaranum Donwood, er í land var komið. Skipstjóri og stýrimað-
ur yfirgáfu þó ekki skipið. (Ljósm. Mbl.: Sigurgeir).
— Arabar
Framhald af bis. 1
hvernig atkvæði féllu á fundin-
um í gær.
Gunther von Hase, blaðafull-
trúi vestur-þýzku stjórnarinnar,
ótti fund með fréttamönnum í
Bonn í dag. Sagði hann þar, að
Bonnstjórnin væri afar ánægð
með þá ákvörðun stjórnar ísraels
að verða við tilmælum um, að
etjórnmálasambandi ríkjanna
verði komið á. Jafnframt harm-
aði Bonnstjórnin ef Arabaríkin
gerðu alvöru úr hótunum sínum
um að slíta stjórnmálasambandi
við Vestur-Þýzkaland af þeim
sökum. Þjóðverjum væri í mun
að halda góðu sambandi við
Araba. Von Hase kvaðst þess
jafnframt fullviss, að sú ákvörð-
un Vestur-Þjóðverja að hætta að
selja vopn til ísraels, yrði til þess
að draga úr spennunni í Austur-
löndum nær.
í Bonn eru nú einungis eftir
sendiherrar fjögurra Arabaríkja:
Líbýu, Marokko, Túnis og Sýr-
lands. Var haft eftir hinum síð-
asttalda, að þeir myndu eflaust
halda heim, áður en langt um
liði. Hins vegar herma fregnir af
fundi utanríkisráðherra Araba-
ríkjanna í Kairó, sem haldinn var
í gær, að stjórnir Marokkó, Tún-
is og Libýu hafi verið meðal
þeirra, sem ekki vildu rasa um
ráð fram í hefndarráðstöfunum
gagnvart Vestur-Þjóðverjum.
Fundinn i Kairó í gær sóttu
utanríkisráðherrar ellefu Araba-
ríkja af þrettán — frá Sýrlandi
sat fundinn Noureddin Al-Atassi,
vara-forsætisráðherra og frá
Túnis kom Mongi Slim sem sér-
legur sendimaður Bourguiba,
forseta.
Haft var eftir einum af egypzku
fulltrúunum, að af hálfu Egypta
yrði lögð fram skýrsla um aðstoð
Vestur-Þjóðverja við ýmsar
heimsveldasinna-stjórnir, m.a. í
Kongó, Portúgal og Suður-Af-
ríku. Sagði hann aðstoð Þjóð-
verja við Kongóstjórn nema 10
milljónum vestur-þýzkra marka
og aðstoð þeirra við ísrael nema
u.þ.b. 24.600 milljónum marka frá
því árið 1952.
Fundurinn fór fram fyrir lukt-
um dyrum, — en haft er fyrir
satt, að þar hafi mikið gengið á,
er fregnin barst um að ísraels-
etjórn hefði ákveðið að ganga að
tilboði Þjóðverja. Hafði Nasser,
forseti Egyptalands, forystu fyrir
þeim, sem vildu slíta stjórnmála
sambandi við Vestur-Þýzkaland,
hætta öllum viðskiptum við V-
Þjóðverja og viðurkenna sam-
stundis stjórn Austur-Þýzka-
lands. Fulltrúar Túnis, Libýu,
Súdan og Marokkó eru sagðir
hafa reynt að draga úr ofsanum
og hvatt til þess að fara meðal-
veginn og gefa engar yfirlýsing-
ar, sem Arabaríkin ekki gætu
staðið við. — Eftir nær sleitu-
lausar viðræður var loks birt
yfirlýsing.
Ólíklegt er talið í Bonn, að
mörg Arabaríkjanna fylgi Nass-
er í þeirri ákvörðun að hætta
öllum viðskiptum við Vestur-
Þýzkaland. Er á það bent, að
Libýa selur meiri olíu til Vestur-
Þýzkalands en nokkurs lands
annars, Alsír selur alla sína olíu
til aðildarríkja Efnahagsbanda-
lagsins og efnahagur Túnis og
Marokkó er mjög háður þeim
ríkjum. Ennfremur, að Vestur-
Þjóðverjar hafa veitt Arabaríkj-
unum efnahagsaðstoð er nemur
samtals 900 milljónum dollara.
Hins vegar hafa ýmiss ríki,
t.d. Sýrland, Kuwait og írak hót-
að því að hætta sölu á olíu til
V-Þýzkalands og „annarra óvina
Arabaríkjanna". Hefur því verið
lýst yfir af hálfu stjórna þess-
ara ríkja, að Arabar verði að
beita þessari mikilvægu auðlind
sinni í baráttunni fyrir réttind-
um sínum.
- IÐJA
Framh. af bls. 2.
Steindors Steindórssonar héraðs-
sáttasemjara. Báðir aðilja hafa
skipzt á skoðunum um málið, en
lausn fékkst ekki í tæka tíð, og
því er verkfallið skollið á.
— Vinnustöðvunin nær til 5
verksmiðja en 7 aðrar og minni
vinnustaðir hafa samið við Iðju
um að greiða ekki lægra kaup en
Vinnumálasamband samvinnu-
félaganna, og nær verkfallið því
ekki til þeirra.
— Ekki er hægt að segja um
það með fullri vissu, hve margt
fólk er nú í verkfalli, því að ýms-
ar verksmiður voru búnar að
segja upþ allmörgu starfsfólki
nýlega, en ég mundi gizka á, að
það væri 50 til 60 manns.
— Ég er bjartsýnn á lausn
fljótlega, en ef hún fæst ekki
innan skamms, er ekki hæigt að
álíta annað en vinnuveitendur
vilji ekki viðurkenna Iðju sem
samningsaðilja.
Þorvarður Alfonsson, fram-
kvæmdastjóri Félags íslenzkra
iðnrekenda, komst svo að orði
um vinnudeiluna:
— Eftir að Fél. ísl. iðnrekenda
gerði samkomulag við Iðju í
Reykjavík í júní sl. um 5,4%
kauphækkun, tókst ekki að ná
samkomulagi við Iðju á Akur-
eyri um hliðstæðar breytingar á
kjarasamningi, og var því samn-
ingaviðræðum við félagið slit-
ið. Eftir að samningaviðræðum
var hætt, tilkynnti Vinnumála-
samband samvinnufélaganna
Iðju á Akureyri, að það mundi
frá oig með 1. júlí greiða sömu
hækkun og samið var um í
Reykjavík. Iðja á Akureyri ósk-
aði eftir því í bréfi til okkar
nokkru síðar, að við greiddum
einnig sömu kauphækkun. Jafn-
framt fóru þeir fram á, að gildis-
tími samninganna yrði óbreytt-
ur, eða til áramóta, en hins veg-
ar gildistími samninga Iðju í
Reykjavík til 5, júní 1965.
— Fallizt var á að greiða um-
beðna 5,4% hækkun á kaupi, en
jafnframt var Iðju gert það ljóst,
að viðræður um frekari kaup-
hækkun fram til 5. janúar væru
tilgangslausar. Var þetta álit
okkar bæði með tilliti til júní-
samkomulagsins svo og einnig
vegna þess, að með þessu mundi
skapast misræmi á kauptöxtum
Iðju á Akureyri og annarra Iðju-
félaga, sem við semjum við.
— Síðan sagði Iðja á Akur-
eyri úpp samningum 30. nóvem-
ber frá áramótum að telja, og
setti fram tiliögur um endurskoð-
un samninga, sem m. a. fól í sér
10 — H’% kauphækkun. Þegar
Vinnumálasamband samvinnufé-
laganna samdi í janúar sl. um
styttingu vinnuvikunnar úr 49%
klst. í 48 klst. gerði Iðja fulltrúa
iðnrekenda, sem fylgzt hafði með
samningaviðræðúnum, grein fyr-
ir því, að þessi stytting vinnu-
vikunnar væri að hennar hálfu
metin þannig, að iðnrekendur
yrðu að hækka sína kauptaxta
um 3%. Fulltrúi iðnrekenda
kvaðst mundu kynna öðrum
þeim, er mál þetta varðar, sjón-
armið Iðju. Þar sem vinnuvikan
skv. samningi iðnrekenda og
Iðju hefur um árabil verið ákveð
in 48 tímar, var hins vegar ekki
hægt að fallast á þetla sjónar-
mið. — Sv. P.
„Stöðvið Iieiminn44
í 25. sinn
í KVÖLD verður söngleikurinn
„Stöðvið heiminn“ sýndur í 25.
sinn í Þjóðleikhúsinu. Nú eru
aðeins eftir örfáar sýningar á
leiknum. Þessi nýtízkulegi og sér-
stæði söngleikur hefur alls staðar
vakið verðskuldaða athygli, þar
sem hann hefur verið sýndur.
Aðalhlutverkin eru sem kunnugt
er leikin af Bessa Bjarnasyni
og Völu Kristjánsson.
Bréf sent Morgunblaðinu:
Hvers vegna níöhögg?
MAÐUR er nefndur Gunnar
Schram og skreytir sig með
doctorsnafnbót. Fyrir hvaða
„verðleika" hann hefur hlotið
það skrautheiti, hef ég ekki hirt
um að afla mér upplýsinga.
í gærdag notar hann blað það,
er hann er talinn ritstýra (Vísi)
til að ráðast að mér á dólgslegri
hátt, en nokkurt annað blað hef-
ur gert tii þessa. í fjögurra dálka
fyrirsögn er hann að kynna mig
fyrir þjóðinni sem sakamann, og
dregur hvergi af sér.
Útaf máli, er ég fyrir ári síðan,
af tilviljun og óheppni, án nokk-
urs ásetnings um meint misferli,
varð óbeinn aðili að, voru birtar
fregnir svo til samdægurs í blöð-
um og útvarpi og hvergi sparaðar
fyrirsagnir og aðdróttanir. Al-
menningi var fengið dómsvaldið
í hendur, fyrir tilstilli blaðanna,
áður en málið var svo mikið sem
komið til rannsóknar.
Mundi nú þetta ekki nægja
undir flestum kringumstæðum og
dómstólunum falið að sjá um
framhaldið Nei, dr. Schram lítur
öðruvísi á. Hann vill hafa hönd
í bagga með dómsvaldinu og í
þetta sinn er það ekki hugsunin
um það, að dómstólarnir gangi
e.a.t. slælega fram í málinu, sem
knýr hann til aðgerða, heldur
hitt, að hann þarf persónulega að
ná-sér niðri á mér og notar þetta
kærkomna tilefni til níðhögg-
anna. En hver er ástæðan?
Ég leyfði mér i grein í Morg-
unblaðinu, laugardaginn 6. þ.m.
að fara nokkrum orðum um og
gagnrýna æsifregn í Vísi, þá
nokkrum dögum áður, um yfir-
vofandi jarðskjálftahættu í
Reykjavík. Með fimm dálka fyrir
sögn og fjögra dálka mynd af
ákveðnum fasteignum hér í borg-
inni var ráðizt að eignum ákveð-
inna manna og þær rægðar.
í grein minni kann ég að hafa
farið nokkuð háðulegum orðum
um blaðamennsku Vísis. Það var
meira en „doctor“ gat þolað.
Maðurinn, með nafnbótina sá sér
leik á borði og taldi sér létt um
hefndir.
Það fer ekki hjá því, að hver
sá, sem les fjögra dálka uppslátt-
arfrásögnina á öftustu síðu Vísis
í g*er og greinina í heild, sér að
þar er annað og meira á ferð-
inni en réttlætiskenndin ein við
að fræða almenning um gang
mála. Ég fullyrði að rannsóknar-
dómarinn í málinu, Ólafur Þor-
láksson, hefur ekki hagað orðum
sínum á þann veg sem Vísir gerir
að hans. Þess er vandlega gætt
að drepa hvergi á nöfn annarra
manna, er voru aðalpersónur
málsins. Það eitt segir meira en
nokkuð annað um tilganginn.
Þess er vandlega gætt að láta líta
svo út sem ég sé eini aðilinn að
málinu.
Vísir talar um „sakamál Þórð-
ar Halldórssonar", um „þetta
athæfi“ hans, um „algjört brot“
hans, um að „innistáeðulausar
ávísanir sem pósthúsið á vellin-
um hefði greitt út hafi skipt tug-
um“. Hver er að dæma? Það er
máske ekki Vísir? Auk þessa eru
í greininni órökstuddar beinar
lygar, sem ég tel að erfiðlega
gengi fyrir Vísi að fá Ólaf Þor-
láksson rannsóknardómara til að
kannast við feðerni að. Það er
kapítuli útaf fyrir sig sem verð-
ur tekinn upp annars staðar.
Réttargæzlumaður minn, Guð-
mundur Ingvi Sigurðsson, fékk
eftirfarandi upplýsingar hjá
dómaranum 13ú3 1965: Þorsteinn
Jósefsson, blaðamaður Vísir,
hringdi í rannsóknardómarann,
Ólaf Þorláksson 11/3 1965 og
spurði hann, hvenær rannsókn
hefði hafizt í þessu svokallaða
pósthúsmáli Dómarinn sagðist
hafa skýrt blaðamanninum frá
því, hvenær fyrsta þinghald í mál
inu hefði verið háð. Annað fór
blaðanianninum og dómaranum,
ekki á milli. Það því ekki minnst
á neitt annað, hvorki nöfn -
manna, er við sögu málsins hefðu
komið, eða annað varðandi mál-
ið.
Dómarinn leyfði, og var öllu
fremur hvetjandi þess, að þessar
upplýsingar væru birtar til að
eyða og koma í veg fyrir mis-
skilning, sem Vísis greinin gæti
leitt til. Guðmundur Ingvi Sig-
urðsson er reiðubúinn, hvenær
sem er, að staðfesta framangreint
samtal sitt við dómarann.
Á þessu má bezt sjá, að Vísis-
greinin er bein persónuleg áráa
á mig, byggð upp af illgirni,
mannhatri og hroka. Stærð
sumra sálna er í hörmulegu ósam
ræmi við líkamsvöxtinn.
Hver hefur ekki orðið fyrir
því að taka við ónýtum ávísun-
um? Hefur jafnvel sjálfur ekki
komist í þá aðstöðu?
Viðskipti ísfélags Keflavíkur
við pósthúsið á Keflavíkurflug-
velli voru ekkert sem var að ske
fyrir ári síðan. Þau voru búin að
vara um það bil um þriggja ára
skeið og endurskoðun pósts og
síma var ekki að frétta af þeim
í fyrsta skipti í fyrra í febrúar,
heldur hafði póststjórnin fylgst
með þeim með velþóknun allan
tímann, sem þau áttu sér stað og
haft af þeim all verulegar tekjur.
Ég varð aldrei var við það að
sú fjáröflun kæmi ekki í góðar
þarfir, enda námu tekjurnar af
viðskiptunum hart nær tíu þús-
und krónum mánaðarlega fyrir
póststjórnin.
Ekkert' í Vísis-greininni er
nýtt innlegg í fréttir af málinu,
utan heimatilbúin ósannindi, svo
sem áður hefur verið getið, að-
eins upptugga á ómerkulegustu
blaðafregnum frá því í fyrra um
málið. Það eitt gefur glögga
mynd af því hver er tilgangurinn
nú, enda dylst það engum.
Þótt hinn sjálfumglaði ritstjórl
Vísis finni hjá sér svalaðri nautn
í tilraun sinni til að troða mig
niður í svaðið, eru til sagnir um
það, að eitt sinn hafi drengur
góður lagt bergrisann á bakið.
Þú mátt gjarnan grjóti kasta
Gunnar Schram.
Vaða í þínum vígaham,
við vsldadrauma og skálaglam.
Einhver heyrði í gleri glamra
og glöggt það nam,
að herjans steininn
hrökk til baka
og hitti Schram.
Reykjavik, 13/3 1965
ÞórSur Halldórsson.
Grein þessi er send öllum dag-
blöðum borgarinnar til birtingar.
Ljót hegðun
unglinga
Lögregluþjónn úr Reykjavík,
sem var við gæzlu á dansleik að
Hvolsvelli s.l. laugardag, skýrði
blaðinu svo frá í gær, að hann
hefði aldrei séð svo leiðinlega
framkomu á dansleik eins og
þarna var á laugardaginn. Á dans
leiknum voru um 450 manns,
flest ungt fólk úr Reykjavík og
nágrenni. Talsverð ölvun var, og
brátt var allt gólfið stráð brotum
úr glösum og flöskum. „Þegar
dansleiknum lauk, var eins og
maður gengi á perlum. Allt var
glerbrotum stráð, og það marr-
aði í við hvert fótmál.
A dansleik þessum voru tveir
lögreghiþjcnai úr Reykjavík og
fjórir ú'- Rangárvallasýslu.