Morgunblaðið - 03.07.1965, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 3. júlí 1965
GEORGETTE HEYER
FRIDSPILLIRINN
varði. Og það var einmitt það,
sem ég vildi 'tala um við þig,
Charles frændi. Það sé fjarri mér
að skipta mér af högym þinnar
fjölskyldu, en ég held nú samt,
að ég ætti að gefa þér ofurlitla
bendingu. Ég veit, að það er hvim
leitt fyrir þig, eins og þín af
staða er, en ég vona, að þú tal-
færir það við hana Cecy.
Hann var alveg óviðbúinn
þessu bragði og glápti á hana.
— Hvern fjandann sjálfan ertu
að fara?
— Ég kæri mig nú ekki um
að vera að minnast á það, sagði
Soffía og ekki sannleikanum sam
kvæmt, — en þú veizt, hvað mér
þykir vænt um hana Cecy. Svo
hef ég auk þess víða farið og lært
að gæta mín sjálf. En Cecilia er
svoddan sakleysingi. Það er auð
vitað ekkert illt til í honum
Augustus Fawnhope og Francis
Wolvey er allt of mikið prúð-
menni til þess að fara yfir strik-
ið. En þú ættir ekki að hvetja
hana systur þína til að ganga í
Garðinum með skepnunni Alfred
Wraxton, Charles.
Þetta gekk svo fram af hon-
um, að í fyrstunni var hann al-
veg orðlaus. En svo bað hann um
nánari skýringu.
— Hann er svoddan andstyggð
ar skepna, að hann kyssir vinnu-
konurnar í stigunum, sagði
Soffía, hiklaust.
— Systir mín er ekki vinnu-
kona.
— Nei, og því vona ég, að
henni takist að halda honum i
hæfilegri fjarlægð.
— Má ég spyrja, hvort þú haf-
ir minnstu ástæðu til að koma
með svona ásakanir á hendur
Wraxton?
— Ef þú átt við, hvort ég hafi
séð hann kyssa vinnukonurnar,
þá hef ég það ekki. Ef þú hins-
vagar vilt vita, hvort hann hafi
reynt að kyssa mig, þá hefur
hann það, og það einmitt hérna
ir.ni.
Hann varð reiður og skömm-
ustulegur. — Mér þykir afskap-
lega leitt ef þú hefur orðið fyrir
svona aðkasti og það í þessu húsi
sagði hann, og átti bágt með að
koma út úr sér orðunum.
— O, blessaður, kærðu þig
kollóttan. Ég sagði áðan, að ég
gæti gætt mín sjálf. En hinu
væri mér forvitni á, hvort ein-
hver gæti vanið hann af þessu
kossaflensi og bent honum á, að
talsmátinn hans sé óviðeigandi.
Hún hafði verið að fara úr
kápunni meðan hún talaði og
lagði hana nú frá sér og settist
niður í hægindastól við arininn.
Eftir andartak sagði hann í mild
ari tón: — Mér dettur ekki í hug
að halda því fram, að ég sé neitt
hrifinn af Wraxton, þvi að það er
ég ekki. Og eftir því, sem ég get,
skal ég aftra ferðum hans hing-
að. En eins og þú sagðir, þá er
afstaða mín óheppileg. Ég vildi
fyrir engan mun að þetta tal
okkar bærist til eyrna ungfrú
Wraxton.
— Nei, vitanlega ekki, enda
væri það niðingslegt, ef þú vær-
ír að bera henni sögur um bróð-
ur hennar.
Hann hallaði sér að arinhill-
unni og hafði verið að horfa nið-
ur í eldinn, en nú leit hann upp
og horfði fast á Soffíu. Henni
fannst mikill skilningur skína
út úr augnaráði hans, en hann
sagði bara:
— Einmitt, frænka.
— Þú skalt ekki setja þetta
svo mjög fyrir þig, sagði hún
vingjarnlega. — Ég er ekki að
halda því fram, að Cecy sé neitt
skotinn í honum, því að henni
finnst hann alveg jafn and-
styggilegur og mér.
— Ég mun sjálfur fara nærri
um, að hún sé ekki skotin í hon-
um, þakka þér fyrir, sagði hann.
— Hún sem er Skotin í þessum
hvolpi, honum Fawnhope.
— Já vitanlega er hún það.
— Mér er líka ljóst, að síðan
þú steigst fyrst fæti hér inn í
18
húsið, hefurðu gert þitt bezta
til að ýta undir þessa vitleysu
með öllum tiltækum ráðum. Þið
Cecilia hafið alltaf verið með
honum, þú gafst í skyn ,að hann
væri gamall kunningi þinn, svo
að hann gæti fengið átyllu til að
koma hingað í heimsókn aex
daga á viku hverri........þú....
— Já, með öðrum orðum, ég
hef alltaf verið að nudda þeim
saman. Já það hef ég og ef þú
hefðir haft nokkra vitglóru í
kollinum hefðir þú verið búinn
að því sama í margar vikur áður
en ég kom.
Hann skildi þetta ekki og
spurði síðan tortryggnilega:
— Og þú heldur, að með því
hefði ég getað gert Ceciliu leiða
á honum. Eða, að ég haldi, að
þú hafir nokkuð slíkt í hyggju?
— Ég veit svei mér ekki, svar-
aði hún ogt ók að hugsa málið.
— Annað tveggja hlýtur að
verða, veiztu. Annað hvort verð-
ur hún hundleið á Augustusi —
og það tel ég líklegast, því að þó
hann sé laglegur, og geti verið
mjög almennilegur, þegar hann
vill það við hafa, þá er hann
hræðilega þreytandi, auk þess
sem hann gleymir alveg tilveru
Ceciliu einmitt þegar hann ætti
helzt að sýna henni nærgætni
eða þá, að hún heldur áfram
að elska hann, þrátt fyrir alla
galla hans. Og verði það, þá
veiztu, að þetta er annað og
meira en bara skot, og þú neyð-
ist til að lofa þeim að giftast.
— Aldrei, svaraði hann og með
talsverðum ofsa.
— Jú, víst gerirðu það. Það
væri ljótt af þér áð reyna að
þröngva henni í eitthvert annað
hjónaband, og þú væFÍr grimmd
a-rseggur, ef þú reyndir það.
— Ég ætla ekki að þröngva
henni í neitt hjónaband, gaus
upp úr honum. — Þú gætir
kannski haft gaman af að heyra,
að mér þykir mjög vænt um
Ceciliu, og það er þessvegna, en
ekki af neinum eigin duttlung-
um, að ég vil ekki, að hún gift-
ist manni eins og Fawnhope. En
hvað þessa hæpnu hugmynd þína
snertir, að Cecilia verði þreytt á
honum, ef þau eru nógu mikið
saman, þá er það algjör misskiln
ingur. Þvert á móti grípur hún
hvert hugsanlegt tækifæri til að
vera ein með honum. Og hún
er svo fjarri öllu velsæmi að
skríða í skuggann af Addie
gömlu. Það er ekki lengra síðan
en í dag,. að Eugenia kom að
þeim inni á einhverjum leyni-
stíg, eftir að þau höfðu hrist
Addie af sér. Leynileg stefnumót.
Það er svei mér dáfalleg hegðun
hjá ungfrú Rivenhall frá Ombers
leyhöll, finnst þér ekki?
— Góði Charles minn, sagði
Soffía með fullkominni rósemi,
— þú veizt bezt sjálfur, að þetta
ertu að skálda upp. N
— Viltu gefa í skyn, að ég sé
að búa til kjaftasögur um hana
systur mína? . *
— Ef ég á að vera hreinskilin,
þá held ég, að þú getir fundið
upp á hverju sem er, þegar þú
verður vondur, sagði hún bros-
andi. Það var ekkert laumuspil
þó að hún væri á gangi með
Fawnhope, en svo stafar fram-
haldið bara af skapinu í þér.
Farðu nú ekkí að segja, að ung-
frú Wraxton hafi sagt þér þetta,
því að aldrei færi hún að bera
út lygasögur um Ceciliu!! Hún
var aldrei eitt andartak utan
sjónmáls frá Addie. Guð minn
almáttuigur. Þekkirðu ekki hana
Ceciliu nógu vel til þess að hlífa
henni við lygasögum um eitt-
hvert laumuspil af hennar hálfu?
Og auk þess er það svo dónalegt.
Gerðu nú ekki sjálfan þig að
svona bjána. Næst ferðu að
skamma hana fyrir að leyfa ung-
um manni sem hún hefur þekkt
síðan hún man eftir sér, að
ganga með sér spölkorn í augsýn
Addie.
Aftur leit hann á hana rann-
sakandi augum. — Veiztu þetta
fyrir víst? sagði hann, og nú í
breyttum tón.
— Auðvitað því að Cecilia sagði
mér alveg nákvæmlega, hvað
gerzt hafði. Svo virðist sem ung-
frú Wraxton hafi sagt eitthvað við
Addie sem henni féll þungt —
sjálfsagt hefur hún misskilig það.
Ungfrú Wraxton hefur kannski
fundizt Addie hafa átt að reka
Fawnhope öfugan burt, enda þótt
mér sé nú ekki ljóst, hvernig
hún hafði átt að fara að því. En
þú veizt, hvað hún er viðkvæm,
og hún tók sér þetta afskaplega
nærri.
— Hann varð eitthvað leiður á
svipinn, en svaraði: — Þetta er
ekki Addie a@ kenna. Hún ræður
ekkert ýfir Ceciliu lengur, og ef
hún hefði sagt mömmu frá þessu
......en hún hefur nú aldrei
lagt söguburð í vana sinn....
um neitt okkar.
Soffía sagði, biðjandi: —
Sýndu henni þá, að þú sért
henni ekki reiður......og segðu
henni, að þú ætlir ekki að reka
hana.
— Reka hana? át hann eftir.
— Afsakið, en þér mynduð ckki vilja selja mér nokkur hluta-
bréf í uppfyndingu yðar?
steinhissa. — Hvaða vitleysa er
nú í þér?
— Nákvæmlega það, sem ég
sagði við hana sjálfa. En það er
bara þetta, að nú hefur hún feng-
ið það í kollinn, að hún sé orð-
in alltof gamaldags til að kenna
börnunum, og finnst hún hefði
átt að geta kennt þeim ítölsku
og allskonar fínar listir.
Nú varð ofurlítil þögn. Hr.
Rivenhall settist hinumegin við
arininn og fór að toga í eyrun á
Tinu, eins og utan við sig. Hann
var hugsi á svip, en loksins sagði
snöggt: — Ég hef ekkert at-
kvæði um uppfræðslu systra
minna. Það hefur mamma á
hendi og ég get ekki hugsað mér,
að neinn annar fari að skipta sér
af því.
Soffía sá, að ekki þýddi að
fara lengra út í þá sálma og jánk
aði því, sem hann sagði. Hann
horfði á hana með hálfluktum
augum, en hún brá ekki svip. En
svo sagði hann. — Ekkert af
þessu er neinu af því viðkom-
andi, sem ég hef verið að tala um
við þig. Við höfðum það rólegt
hérna þangað til þú fórst að
setja húsið á annan endann.
Framvegis neyðist ég til......
— Hvað er þetta? Hvað í ósköp
unum hef ég gert af mér?
Hann treysti sér ekki til að
koma orðum að því, sem hún
hafði gert fyrir sér og neyddist
því til að koma að einu mis-
gerðinni, sem hann gat fingur á
fest. — Þú komst nú til dæmis
með þennan apa hingað, sagði
hann. — Vafalaust í allra beztu
n.-einingu. En hann er algjörlega
óviðeigandi dýr að hafa hjá börn
unum, og svo gera þau auðvitað
uppistand, þegar hann verður
tekinn frá þeim, eins og verður
að gera.
Augun í Soffíu voru á fleygi-
ferð: — Þú ert nú bara að reyna
að vera ónotalegur, Charles. Þú
getur ekki gefið Jacko eplisbita
og kennt honum kúnstir og sagt
börnunum að útvega honum
teppi, og sagt svo næsta dag, að
hann verði að fara.
Hann beit á vörina en gat samt
ekki allsendis leynt gremjubros-
JAMES BOND
Eftir IAN FLEMING
inu. — Hver sagði þér, að ég
hefði gert þetta?
— Hann Theódór. Og líka hitt,
að þú hefðir hlaupið niður með
hann á öxlinni, þegar ungfrú
Wraxton kom í heimsókn, til
þess að sýna henni hann. Og það
verð ég að segja, að var heimsku
legt af þér, þar sem þú veizt, að
hún getur ekki þolað svona gælu
dýr, því að það hefur hún sjálf
s&gt okkur. Og það er heldur eng
in ástæða tól þess, að hún sé neitt
hrifin af þeim oig þá er það illa
gert að vera að hrella hana með
þeim. Aldrei lofa ég henni Tinu
að stríða henni, eins og þú veizt.
— Þetta er misskilningur hjá
þér. Henni er að vísu illa við
apa, en það er frú Brinklow,
sem getur ekki þolað hunda.
Hér er útvarp París ....
— Og hvað á svo allt þetta að þýða?
— Það er algjörlega búið að koma
upp um þig, minn kæri!
— Ójá, James, þeir hljóta að hafa
haft veður af þér mörgum dögum
áður en þú komst.
— Ég trúi því ekki
Þórshöfn
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins á Þórshöfn er Helgi
Þorsteinsson, kaupmaður og
í verzlun hans er blaðið selt
í lausasölu.
Reyðarfjör&ur
KRISTINN Magnússon,
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í lausasölu.
Seyðisfjörður
UMBOÐ Morgunblaðsins í
Seyðisfjarðarbæ er í Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig i lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitinga.stofa, hefur
blaðið í Lausasölu.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur í dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjaf jörð
Á Egilsstöðum
HJÁ Ara Björnssyni í Egils-
staðakauptúni er tekið á
móti áskrifendum að Morg-
unblaðinu. Þar í kauptún-
inu er Morgunblaðið selt
gestum og gangandi í Ás-
bíói og eins í Söluskála kaup
félagsins.