Morgunblaðið - 18.07.1965, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLADIÐ
Sunnudagur 18. júlí 1965
i
FRIÐUN ELLIDA-
ÁNNA ROFIN?
Rætt við Gunnar Bjarnason,
formanits S.V.F.R. um bygg-
íngu hesthúsa á bökkum ánna
FYRIR skemmstu var frá
því skýrt, að lagt hefði ver-
ið bréf fyrir borgarráð
Reykjavíkur frá Stanga-
veiðifélagi Reykjavíkur,
varðandi Elliðaárnar.
Mbl. sneri sér til Gunn-
ars Bjarnasonar, formanns
félagsins, og innti hann eft-
ir því, hvað þar hefði verið
fjallað um.
Gunnar skýrði svo frá,
að í vor hefði hafizt við
Elliðaárnar, skammt fyrir
ofan „efri húsin“, svo-
nefndu, og neðst í Elliða-
árdal, bygging margra hest
húsa, á sjálfum árbakkan-
um.
Hefðu þessar fram-
kvæmdir komið flestum á
óvart, og væri það skoðun
Gunnar Bjamason, formaðux S.V.FJt., við eitt húsanna.
Þannig: er umhorfs við hesthúsin, sem standa fast við Elliðaárnar. Stórvirkar vinnuvélar
hafa rutt grjóti fram með árbakkanum, og hefur hluti þess fallið í árnar.
margra, sem ánum eru
kunnugir, að hér væri mjög
óvarlega að farið, og væri
þessi ráðstöfun vart til þess
fallin að stuðla að viðhaldi
laxastofnsins í ánum, og
gæti jafnvel leitt til ómet-
anlegs tjóns.
Hefði verið ruddur veg-
ur upp með ánni vestan-
verðri, neðst á efra svæð-
inu, og væri hann fast við
ámar. — Fast við sjálf-
an veginn stæði nú yfir
bygging 7 hesthúsa. Hefði
verið rutt úr grunnum með
stórvirkum vinnuvélum, og
væri grjótruðningurinn á
árbakkanum, og jafnvel í
sjálfri ánni.
Fréttamaður Mbl. fór með
Gunnari upp að Elli’ðaám, til
að líta á þessi nýju mann-
virki. I>au eru öll risin af
grunni, og mun hafa verið
að þeim unnið frá því
snemma í vor. Neðstu húsin
standa á móts við svonefnt
Hraun, og í þéttri röð upp
með ánni. Munu sum húsin
vart meira en 7—8 metra frá
ánni, en vogurinn á milli.
Standa mannvirkin innan
gamallar girðingar, sem gerð
hefur verið með árbakkanum.
Gunnar kva'ð menn hafa
mestar áhyggjur af svo mikl-
um fjölda hesta á árbakkan-
um, sem greinilegt virtist, að
þarna ætti að hýsa. Maetti
reikna með mikilli umferð,
j'afnvel yfir ána. >á væri ekki
ljóst, hvernig haga aetti frá-
rennsii frá húsunum, en
reynsla fiskiræktarmanna
væri sú, að hvers kyns affall,
ekki síður af dýrum, væri
eitt það óheppilegasta, sem
veita mætti í veiðivatn. Mynd
aðist köfnunarefni í vatninu,
og önnur efni, sem leitt gætu
af sér fiskdauða, jafnvel í
stórum strl. I>á væri það
reynsla erlendis, að göngu-
fiskar flýðu ár, sem mengúð-
ust af óhreinindunum og
skólpi. Gunnar tók þó fram,
að sér hefði ekki tekizt að
afla upplýsinga um, hvernig
leysa ætti þetta mál, varð-
andi húsin.
>á sagði Gunnar, að það
hefði löngum verið yfirlýst
stefna borgaryfirvaldanna að
varðveita Elliðaárnar í því
formi, sem þær hafa verið
undamfarin ár. Reykjavík
myndi nú eina höfuðborg í
heimi, sem hefði laxrveiðiá
innan sinna marka. Að vísu
hefðu árnar mikið sett niður
frá fyrri tíð, er þær voru
taldar besta laxveiðiá á Norð-
urlöndum, en væru þó enn
ein af gjöfulli ám landsins.
Vegna þess, að svo virtist,
að hér hefði veri'ð vikið frá
þeirri stefnu að friða bakka
ánna, þá hefði stjórn Stang-
veiðifélagsins ákveðið að rita
borgarráði, og benda á þá
hættu, sem ánum gæti stafað
af þessum framkvæmdum.
Meginefni bréfs formanns
félagsins, sem ritað var 15.
júní sl., er á þessa leið:
„Öllum Reykvíkingum hlýt
ur a’ð þykja prýði að Elliða-
ánum, sem renna tærar til
sjávar innan marka borgar-
innar, og það þykir hvarvetna
til tíðinda og sóma, að hægt
skuli hafa reynzt að viðhalda
í þeim laxastofni, þrátt fyrir
virkjun og vaxandi byggð
umhverfis þær. >etta hefur
reynzt kleift, vegna frábærs
skilnings og áhuga fyrirmanna
Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
og ber þar fyrst og fremst að
Frh. á bls. 31
• SKJÖL ÆTTI AÐ GEYMA
A MIKRÓfTLMUM
í samibandi við brunann á
nótnasafni sinfóníuhljómsveit-
arinnar, kom maður að máli
við Velvakanda og benti á, að
hafi þarna verið um einhver
skjöl að ræða, sem ekki finn-
ast annars staðar, hefði verið
sjálfsagt að eiga þau á mikró-
filmum í eldtraustum hólfum
eða geymdum á öðrum stað en
uppruna9kjölin. Erlendis þykir
nú orðið sjálfsagt að eiga mikró
filmur af öllum skjölum, og nú
er aðstaða til þess að taka skjöl
upp á mikrófilmur hér á landi,
þ.e. í Landsbókasafninu. Ættu
allir þeir aðiljar, sem hafa
mikilsverð skjöl undir höndum,
að nota sér þessa aðstöðu, þvi
að enginn veit, hvenær raúði
haninn galar og eyðileggur
verðmæti, sem ekki verða aftur
fengin.
• STYTTAN AF JÓNI ER
EKKI MERKT
J. Lilliendahl skrifar:
„Kæri VeLvakandi.
Vinnustaður minn er við
glugga, sem snýr út að hinum
fagra Austurvelli. Um þessar
mundir er allt í blóma og ferða
mannastraumurinn í algleym-
ingi Margir útlendingar taka
myndir af styttu Jóns Sigurðs-
sonar, án þess að hafa minnstu
hugmynd um hvern þeir eru
að mynda — því að upplýsing
ar um það á sjálfri styttunni
eru ekki fyrir hendi. Oft hefi
ég séð ferðafólkið hringganga
styttuna í von um að komast að
því „hver væri maðurinn“. Er
ekki tilvalið að koma upp ein-
hverju spjaldi við styttuna, er
gæfi til kynna, að hér væri Jón
Sigurðsson, „sómi fslands, sverð
þess og skjöldur". Fyndist þér
þetta ekki nokkuJJ góð land-
Igynning? •
Með bestu kveðjum,
J. Lilliendahl".
• ENN DM ÞINGVALLA-
VATN
Guðmundur Árnason, for-
stjóri, Brekkugerði 34, skrifar:
„Reykjavík 14. 7. ’65
í dálkum Velvakanda var ný
lega vikið að netaveiði í >ing-
val'lavatni og langar mig í því
sambandi að bæU þar nokkru
við.
Allir vita, að >ingvallavatn
er stærsta og fiskisælasta vatn
landsins og að þar hefur árum
saman verið stunduð mikil neta
veiði m.a. til útflutnings.
Við þessari vefði er litið hægt
að segja, þar sem hún er einn
þáttur í nytjum jarðnæðis, og
vart verður miklu breytt hér
um, fyrr en fyrir hendi er vilji
til samkomulags allra þeirra,
sem hlut eiga að máli um vernd
vm fiskistofnsins í vatninu.
Hitt er svo annað mái, að
auðvelt er að uppræta neta-
veiði fyrir landi >jóðgarðsins
og sjálfsagt, þar sem næsta hlá
legt virðist að stunda fiskveið
ar í atvinnuskyni í „friðlýstum
helgistað allra íslendin,ga“, eins
og segir í lögunum, enda bann-
að í aliþjóðareglum um >jóð-
garða, að því mér er tjó'ð. >ær
tillögur, sem >jóðgarðsvörður
og veiðimálastjóri hafa í undir
búningi, munu vonandi ganga í
j.á átt að binda enda á þann
ósóma, og er það vel.
Fyrir þá, sem ekki vita, skal
því hér skotið inn, að fiskveiði
takmörk >jóðgar'ðsins að sunn-
an eru að línu, sem hugsast
dregin frá hæstu brún Arnar-
fedls í beina línu á KárastaðL
Sennilega er það að ýmsu
leyti óheppilegt, að Aþingi
kjósi þingvallanefnd, sem fer
með æðstu mál >ingvalla.
Reynslan hefur sýnt, að störf»
um hlaðnir stjórnmálaleiðtogar
hafa ekki getað sinnt þessuna
málum sem skyldi.
Betra væri, a'ð ráðherra skip
aði nefndina og þjóðgarðsvörð-
ur færi með framkvæmdavald
í hennar umboði.
Tignarlegt og fagurt u^-
hverfi >ingvalla gerir það að
verkum, að staðurinn er eftir-
sóttur af innlendum og eriend-
um gestum fremur en nokkur
annar staður á landinu. Sögu-
helgi staðarins og það, að þar
er >jóðg.arður íslendinga, bein-
línis krefst þess að þar sé umn-
ið skipulega að því að tryggja,
að vaxandi gestagangur spilli
ekki því, sem við með lögun-
um um friðun Þingvalla vild-
um varðveita.
Guðmundur Ámason“
Nýtt simanúmer:
38820
BRÆÐURNIR ORMSSON h.f.
Vesturgötu 3. — Lágmúla 9.