Morgunblaðið - 20.07.1965, Page 17

Þriðjudagur 20. júlí 1965
MORGUNBLADID
V7
í BLA.ÐAVIÐTALI, sem danskur
blaðamaður átti við Bent Larsen
eftir sigur hans yfir Ivkov,
kemst Larsen svo að orði um
einvígin í Bled. „Ég er ekki
ánægður með taflmennsku okk-
t , . _ T , , ~ 1. e4, e6; 2. d4, d5; 3. Rc3, Rf6;
ar Ivkovs, þar sem Ivkov tefldi ’ ’
’ , , , i 4. Bg5, dxe4; Þetta afbngði hef-
illa í nokkrum skakum og eg j ur verjg nefnt eftir pólska stór-
fylgdi eftir, eins og oft vill verða, | meistaranum, Akiba Rubinstein,
þegar svona stendur á. Tal tefldi ! sem beitti því gjarnan.
um sem skákmeistari þarf að
hafa svo sem feikilegu sjálfs-
trausti, sköpunargáfu og mikilli
nákvæmni í rannsóknum. Larsen
er einnig fjölhæfur gáfunjaður,
og þó sér í lagi á sviði tungu-
mála. Takist Bent að sigra Tal,
þá tel ég það stærsta skáksigur
Norðurlandabúa fyrr og síðar.
Eftirfarandi skák er tefld í ein-
vígi þeirra Tals og Portisch og
er sú 4. í röðinni.
Hvítt: M. Tal
Svart: L. Portisch
Frönsk vöm
5. Rxe4, Rbd7; 6 Rxf6x, Rxf6;
7. RÍ3, c5; 8. Bc4; Tal lék í sömu
stöðu gegn Petrosjan í Curacao
1962: 8. Dd3, Be7; 9. Bxf6, Bf6;
10. Db5t, Bd7; Hb8; 12. Da7,
Hxb2; 13. Bd3, cxd4; 14. 0-0, Bc6
og á nú orðið lakara tafl. Einnig
kemur hér til greina 8. Bb5f,
Bd7; 9. Bxd7, Dxd7; 10. De2, Be7;
11. 0-0-0, 0-0; .12. dxc5 Dc7;
13. Re5, Dxc5; Í4. Bxf6, Bxf6;
15. Rd7, Bxb2f!; 16. Kxb2, Db4f;
17. Kol, Da3t; 18. Kd2, Da5t;
19. c3, Hfd8; 20. Kel, Dxo3t;
21. Kfl, Hac8. Með u. þ. b. jöfnu
tafli - Simagin. 8. — cxd4; 9. 0-0,
Be7; 10. De2, h6; 11. Bf4, 0-0;
12. Hadl, Bd7; 13. Hxd4, Db6;
14. Dd2. Fram að þessu' hefur
skákin teflst eins og skák þeirra
Tais og Benkö í Curacao 1962.
Þá lék Tal 14. Hd3 og Benkö
svaraði með 14. — Bb5 og hélt
jöfnu tafli. 14. — Bc6. Hér kemur
14. — Bb5 til greina, t. d. 15.
Bxh6, gxh6; 16. Dxh6, Dxd4! 17.
Rxd4, Bxc4 og svartur á ekki að
alls ekki vel gegn Portisch og í
2. og 4. skákinni var hann sér-
lega heppinn að fá tvo vinninga
í stað hálfs vinnings. Ég býst
við að einvígi okkar Tals verði
nokkuð jafnt og vel teflt, en þar
geri ég ráð fyrir -að vinna m'eð
614—414 en það er auðvitað í
eamræmi við fyrri yfirlýsingu
mína um að ég ætli að verða
heimsmeistari.“ Svo mörg eru
þau orð.
Ég hef þekkt Larsen frá 1955,
og mér kæmi ekki á óvart þótt og þys dagsins stöðvist andar- ; stjórnmál sig miklu skipta. Var
hann stæði við orð sín eins og tak, einkum þegar þessi félagi l hann róttækur í þeim efnum og
svo oft áður, sbr einvígi hans og i er maéur á bezta starfsaldri, og allbyltingarsinnaður. Málrófsmað
Friðriks, millisvæðamótið í Amst að þvi bezt vcrður vltað> Vlð ur var hann mikill og oft ádeilu-
erdam og nú síðast einvíai hans fulla heilsu- Furðulega ovænt _ , ,
við Ivkov Larsen er sæddur ^er dauðann oft að, og við áttum I Þungur> enda vel mælskur og
mörgum nauð^ynlegum hÍmelk okkur ekkl a bvl alveg strax, shýr í tali. Nokkuð var hann gef-
° y 8 h f k" unz okkur skilst að þannig er inn íy111- stælur um stjornmal og
þurfa að tapa vegna fléttunnar á
h6. 15. Bxh6!? Ósvikin taflflétta!
Það er mjög hæpið að sóknarað-
gerðir Tals fái staðizt ströngustu
gagnrýni, en í reynd hefur hvít-
ur ýmsa möguleika. 15. — Re4;
Ef til vill eini leikurinn! T. d.
15. — Bxf3; 16 Bxg7-! a) 16. —
Hfd8; 17. Dh6, Rh7; 18. Hxd8,
Hxd8; 19. Bc3, Bf8; 20. Dh4 og
hvítur virðist hafa góða vinn-
ingsmöguleika. b) 16. — Kxg7;
17. Dg5f, Kh8; 18. Hh4, Rh7;
19. Dxe7 og vinnur. c) 16. —
Dxd4; 17. Dh6! og vinnur. Svo
virðist því sem svartur þurfi að
leika millileik áður en hann
hirðir Bh6.
16. Df4 gxh6
17. Hxe4 Bxe4
18. Dxe4 Had8(?)
Hversvegna ekki 18. — Dxb2?;
19. Bd3, Dg7!;
19. b3 Bc5
20. Df4 Kg7
21. De5t f6
22. Dg3t Kh7
23. Hel Hg8
24. Dh4 Hd6
25. Kfl f5
26. h3 Hg6
Hér átti Poctisch kost á að leik*
26. — Dd8. Ef 27. Dxd8, Hfxd8;
28.Bxe6, Hf8; og svartur ættt
tæpast að tapa.
27. g4 Hd7?
Portisch gefst upp við að reyna
að verja stöðuna. Hér voru ýmsir
möguleikar til varnar. T. d. 27. —
fxg4! Hvítur virðist nú hafa um
tvær leiðir að velja. a) 28. Re5,
Hd2!; b) 28. hxg4, Bb4; 29.He2,
Dc6 og staðan er flókin.
28. Hxe6! Hdlt
29. Kg2 Hxe6
- 36. Bxe6 fxg4
31. Dxg4 Hd8
32. Re5 gefið
SverrSr Guðmundsson
Minningarorð
l ÞÁ SVIPLEGT fráfall starfs- i í tækni og hagrænum vinnu-
félaga ber að höndum, er eins brögðum. Hann lét félagsmál og
— Herferð
Framh. af bls. 3
fyrir bifreiðina. Þar bendir
hann ökumanni á, að gafl
vörupallsins sé hvergi nógur
en hann er aðeins um 15 cm
hár og biður ökumann bif-
reiðarinnar að bæta úr þessu
sem skjótast. í sömu svifum
á önnur vörubifreið, sem er
merkt bænum, þar leið fram
hjá og stöðvar Steinþór hana
einnig, en af öðrum ástæðum.
— Þessir bílar, segir Stein-
þór, eru alltaf tandurhreinir
og allur öryggisbúnaður í
lagi, enda er það svo, að ásig
komulag þessara bíla er alltaf
eins og útlitið, og við eigum
aldrei í neinum útistöðum við
Þá.
Að svo búnu kveðjum við
þá félaga, Steinþór og Matt-
hías, og höldum burtu. Þegar
við ökum Miklubrautina sjá-
um við hvar lögreglumaður
stendur á eyjunni og hefur
auga með öllum bifreiðum,
sem aka þar um. Við tökum
hann snöggvast tali og spyrj-
um, hvort hann sé bú.inn að
stöðva margar bifreiðar. Nei,
hann segir svo ekki vera,
nema hvað hann hafi stöðvað
allar vörubifreiðar, sem átt
hafa leið um Miklubrautina
og gætt að því hvort öryggis-
búnaðurinn væri í lagi. Hann
segir okkur einnig, að reyk-
vískir bifreiðaeigendur
gættu þess mun betur en áður
að láta skoða bifreiðar sínar
og tekur sem dæmi að fyrir
nokkrum kvöldum hefði hann
verið á Reykjanesbraut, og
þar hefði hann stöðvað á tæp-
um þrem tímum 40 bifreiðir,
en þar af hefðu aðeins tvær
verið úr Reykjavík.
Loksins grastíð
á Breiðdal
Breiðdalsvík, 19. júlí: —
FRÁ MIÐJUM mánuði hefur
loks komið grastíð með áfalli um
nætur, hlýindum og sólskins-
stundum. Grasspretta virðist þó
mjög hæg og vart mun sláttur
almennt hefjast fyrir mánaða-
mót.
Einstaka maður er þó byrjað-
ur að slá og mun Birgir Einars-
son í Hamri hafa verið fyrstur
hér í sveit. — Fréttaritari.
jarðneskur fallvaltleiki og verð-
ur alltaf. Við fyllumst söknuði
og hugleiðum samskipti okkar
við þann látna í einrúmi. Þannig
fór mér, er ég frétti lát starfs-
bróður míns Sverris Guðmunds-
sonar aðstoðarmanns hjá At-
vinnudeild. Háskólans, sem varð
bráðkvaddur norður á Siglufirði
trúmál, og lagði sig allan fram
við að færa rök fyrir máli sínu,
þó málstaður hans væri stundum
hæpinn. Var oft hressilegt að
hlusta á ræðu hans, því oft lífg-
aði það upp á daufan hversdags-
leikann. Annars var hann alla-
jafna léttur í lund og kunni vel
að gera að gamni sínu, oft orð-
þann 11. júlí s.l., þar sem hann ' heppinn og fyndinn. Heimsmaður
vann að síldarrannsóknum. Lang
ar mig til að minnast þessa fé-
laga míns nokkrum orðum í
kveðjuskýni.
Sverrir GuðmundssOn fæddist
í Reykjavík 16. marz 1927. For-
eldrar hans voru Guðmundur
Guðmundsson skipstjóri og kona
hans Guðlaug Grímsdóttir, bak-
ara, Ólafssonar. Lítt er ég kunn-
ugur ættum þeirra hjóna, nema
hvað ég veit að Guðmundur var
hið næsta kominn af Suðurnesja
mönnum, en lengra fram átti
hann til Landeyinga að telja í
karllegg. Guðlaug kona hans er
Akurnesingur að uppruna. Hún
er enn á lífi, en Guðmundur
dáinn fyrir fáum árum.
Sverrir átti alla ævi heima í
Reykjavík. Þar hlaut hann sinn
þroska frá barnæsku, og þar var
hans verksvið að mestu leyti.
Hann lauk gagnfræðaprófi og
síðan stýrimannaprófi frá Sjó-
mannaskólanum í Reykjavík.
Stundaði hann sjó um skeið
bæði á fiski- og farmskipum.
Kunni hann vel til verka á þess-
um vettvangi, en vegna bilunar
í baki varð hann að hætta sjó-
störfum og vann þá ýmsa dag-
launavinnu, þar til hann réðist
til Fiskideildar Atvinnudeildar
Háskólans haustið 1956. Þar
vann hann síðan til æviloka eða
í tæp níu ár. Var hann aðstoðar-
maður við síldarrannsóknir, fyrst
undir stjórn dr. Hermanns Einars
sonar og síðar á vegum Jakobs
Jakobssonar. Við þetta starf
komst hann aftur í tæri við sjó-
inn, því hann tók þátt í mörg-
um rannsóknarleiðangrum á veg
um Fiskideildar, oftast sem að-
stoðarmaður, en líka sem leið-
angursstjóri og skipstjórnandi.
Hann var áhugasamur rannsókn-
armaður og mun því hafa unað
vel sínum hlut hvað atvinnu
snerti.
Sverrir var ríflega meðalmað-
ur á hæð og grannvaxinn, snar-
menni og röskur til allra við-
bragða, enda ötull starfsmaður og
vann sér allt létt. Hann var
grannleitur, fremur bjartleitur og
gráeygur, þunnhærður mjög og
varð snemma sköllóttur, hárið
rauðleitt. Hann var greindur
maður og glöggur, og átti hann
auðvelt með að tileinka sér ýmis
konar nýjungar, sem fram komu
var hann töluverður og sló ekki
hendi á móti ýmsum unaðssemd
um lífsins, eftir því sem efnahag
ur hans leyfði, en hann mun
alltaf hafa verið heldur naumur,
þar sem hann hafði fyrir all-
stórri fjölskyldu að sjá. Sverrir
var umhyggjusamur fjölskyldu-
faðir og var nýlega fluttur í ný
húsakynni að Álftamýri 46 hér
í borg. Yfirleitt var Sverrir hrein
skiptinn og traustur verkmaður.
Hann var áhugasamur um að
bæta hag stéttarbræðra sinna og
lét ógjarnan hlut sinn fyrir nein-
um.
Fregnin um andlát hans kom'
öllum á óvart, því Sverrir var
ungur maður til þess að gera, að-
eins 38 ára, og virtist alheilbrigð
ur áður en hann fór norður í
síðastliðnum mánuði. Vann hann
þá störf sín af dugnaði og rösk-
leika, sem honum var tamt.
Hann hafði að vísu þjáðst af
hryggmeini og gekk undir upp-
skurð fyrir tveimur árum, sem
tókst vel og virtist fá fulla starfs
orku aftur.
Við Sverrir vorum starfsfélag-
ar í sjö og hálft ár og jafnan
góðir málkunningjar, þó skoðanir
okkar væru andstæðar í pólitik
og trúmálum. Okkur varð oft
sundurorða í málþrasi, en sætt-
ufst jafnskjótt aftur og áttum
skemmtilegar stundir saman.
Þess vegna sakna ég Sverris, og
svo veit ég að allt starfsfólk
Fiskideildar gerir.
Eftirlifandi eiginkona Sverris
fæddur 16/3 1927 og varð því
aðeins 38 ára. Fráfall Sverris
varð okkur vinum hans og sam-
starfsmönnum hið mesta reiðar-
slag, enda áttum við þess sízt
von, að Sverri, sem var maður
í blóma lífsins, glaður og hress
við störf sín á Siglufirði, yrði
ekki lengri lífdaga auðið. Sverrir
var borinn og barnfæddur Reyk-
víkingur yngsti sonur hjónanna
Guðlaugar Grímsdóttur og Guð-
mundar Guðmundssonar, skip-
stjóra. Snemma mun Sverrir
hafa haft mikinn hug á því að
afla sér góðrar menntunar. hann
lauk gagnfræðaprófi og settist
síðan í Menntaskólann í Reykja-
vík. Áður en námi hans þar yrði
lokið, skipuðust svo veður í.lofti,
að Sverrir gerðist sjómaður, var
um tíma í skiprúmi hjá föður
sínum, en síðar háseti á ýmsum
þekktum fiski- og farskipum. —
Árið 1950 settist Sverrir svo i
Stýrimannaskólann og lauk það-
an fiskimannaprófi vorið 1952.
Ári síðar fór hann í farmanna-
deild skólans og lauk prófi þaðan
með 1. ágætiseinkunn vorið 1954.
Eftir það réðst hann aftur á
farskip og hefði hans vafalaust
beðið glæsilegur frami á sjónum,
ef hann hefði ekki um þær mund
ir kennt bakveiki, og því orðið að
hætta sjómennsku a.m.k. um
stundarsakir. Sverrir tók þá til
við ýmis störf í landi og var m.a.
verkstjóri á Keflavíkurflugvelli.
Öðru hvoru hef ég hitt menn,
er Anna Margrét Guðjónsdóttir sem unnu þá undir stjórn Sverris
frá Saurhóli í Dalasýslu. Voru og hafa þeir ætíð af fyrra bragði
þau mjög samhent í lífsbarátt- | rómað mjög lagni Sverris og frá-
unni. Þau áttu þrjá syni, og er . bæra stjórnhæfileika á vinnustað
sá elzti aðeins tólf ára.
Finn ég að missir önnu og
sona hennar er mikill, og að
þau muni eiga erfitt í fyrstu.
Votta ég þeim hluttekningu
mína af hjartans einlægni og
vona að fljótlega rofi aftur til
í lífi þeirra. Einnig sendi ég
aldraðri móður Sverris og syst-
enda þótt oft hafi verið við ný
og áður lítt þekkt viðfangsefni
að etja. Haustið 1956 réðst hann
til Fiskideildar Atvinnudeildar
Háskólans og starfaði síðan óslit-
ið á þeirri stofnun við síldarrann
sóknir til dauðadags.
Fundum okkar Sverris bar
fyrst saman á Fiskideild. Kynnt
kinum hans mínar beztu sam- ist ég honum þar sem gerhyglum
úðarkveðjur.
S. A.
SVERRIR Guðmundsson, sem til
og verkfúsum manni, og má með
sanni segja, að við störf sín hafi
Sverrir notið sín því betur, sem
þau voru erfiðari úrlausnar. —
Þekking hans á fiskveiðum og
sjómennsku varð okkur, sem með
honum unnu að miklu gagni, en
moldar er borinn í dag, var i þó held ég, að ég minnist hans
lengst fyrir óþreytandi áhuga Og
ágæta hæfileika við úrlausn
hvers konar flókinna vandamála,
hvort heldur var i síldarrann-
sóknum eða öðrum þeim verk-
efnum, sem unnið er að á Fiski-
deild, enda var hann jafnan boð-
inn og búinn að leysa hvers
manns vanda. Er þess t.d.
skemmst að minnast, að á árun-
um 1955 og 1956 hófust á Fiski-
deild tilraunir með átusafnara af
nýrri gerð. Tilraunir þessar báru
þó ekki tilætlaðan árangur og lá
við borð. að þeim yrði hætt um
þær mundir, sem Sverrir réðst
til Fiskideildar. Tókst Sverri þá .
fljótlega að endurbæta safnarana,
svo að tilraunum var haldið á-
fram og má þakka það Sverri
öðrum starfsmönnum Fiskideild-
ar fremur, að við eigum nú prýði
leg tæki til söfnunar á átu og
fiskiseiðum, sem eru ekki einung
is notuð á íslenzkum rannsókna-
og fiskileitarskipum, heldur er
nú hafinn útflutningur á þeim til
margra erlendra rannsóknarstofn
ana beggja megin Atlantshafs.
Það lýsir lyndiseinkunn Sverris
nokkuð, að allt starf sitt við end
urbætur á framangreindu tæki
vann hann af einskærum áhuga
og án nokkurrar sérstakrar þókn
unar annarrar en þeirrar, sem
vinnugleði og góður árangur í
starfi veitir. Þannig var það allt
af með Sverri, áhuginn á verk-
efninu sat alltaf í fyrirrúmi
alveg án tillits til erfiðis eða
persónulegs hagnaðar. Mætti
lengi telja þær mörgu umbætur
og hagræðingu í vinnubrögðum,.
sem hann vann að og kom í fram
kvæmd á Fiskideild bæði á sjó
og í landi. Þá mun mér seint úr
minni líða áhugi hans og starfs-
gleði, þegar við á s.l. vori unn-
um saman við úrvinnslu á síldar
gögnum í fyrsta sinn í hinum
stóra rafreikni Eðlisfræðistofnun
ar Háskólans. Slíka starfsgleði
eiga þeir menn einir, sem hafa
þor og dug til að glíma við hin
'erfiðustu viðfangsefni í þágu
aukinnar þekkingar, þekkingar,
sem í þessu tilfelli hefur oft kom
ið íslenzkum síldveiðum að ó-
metanlegu gagni.
Sverrir Guðmundsson var
drengur góður, kunni öðrum
fremur að meta græzkulausa
kímni og var jafnan hrókur alls
fagnaðar á vinafundum. Hann
var frábær samstarfsmaður og
verður skarð hans á Fiskideild
vandfyllt. Við starfsfélagar hans
höfum nú misst góðan félaga og
tryggan vin. Minningu hans í okk
ar hópi verður bezt haldið á lofti
með því ag vinna ósleitilega í
anda Sverris að bættum vinnu-
brögðum og aukinni víðsýni i _
stönfum okkar.
Eftirlifandj aldraðri móður og
systkinum er þungur harmur
kveðinn við fráfall Sverris, en
þyngstur er þó harmur í brjósti
eiginkonu hans, Önnu Guðjóns-
dóttur og þriggja ungra sona,
Guðjóns, Heimis og Guðlaugs,
sem nú sjá á bak ástríkum eigin
manni og föður. Á þessari stundu
er harmur þeirra stærri en orð-
um taki og sendum við Jóhanna
þeim okkar innilegustu samúðar
kveðjur. Megi guð blessa þau og
styrkja.
Sverrir vinur, með aðdáun og
þakklæti minnist ég þín um ó-
komin ár.
Jakob Jakobsson.