Morgunblaðið - 01.08.1965, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 01.08.1965, Blaðsíða 20
20 HORGUNBLAtHÐ SunmiðagttF 1. Sgúst 1985 fc » :?:?:?:?:... ?:? . . *•:• . *?>:< :?:?:?:?:?: :?í:: > »?»:♦:♦:< •?< ♦: •?•?•?•?». . .♦? r AD LOKUM stytti npp. Sólin skcin loksins aftur í heiði yfir fjailinu, þótt komið væri kvöld. Fjörðurinn var roðagullinn. Svartalogn var á. Það var á slíkum stnndum, sem gömlu xnennimir við fjörðinn urðu eáttir við tilveruna eftir strit dagsins. Við gripum tækifærið þetta juiíkvöld fegins hendi, og feng um okkur gönguferð í góða veðrinu, og okkur langar til að bjóða lesendum með, reyna að lýsa því, sem fyrir augu har í þessari gönguferð í góða veðr Inu, ef það mætti verða til þess að opna augu einhvers fyrir fegurð hinnar óspilKu náttúra. Sviðið er við austanverðen Hvalfjörð, rétt innom við Tíða- skarð og Lokufja.ll, sem lokar útsjóm til Reykjavíkur frá bæj- unum innan við Skarðið. Akrafjall hvílijr dökkblátt vestan fjarðaxins. Bæirnir þar eru ævinlega á kvöldin í fjall- skugganum. En sjáifsagt fá þeir morgun- pólina fyrr en við hérna megin, og er það til uppbótar. Við göngum út melinn frá Hunöböl að Horni og þaðan, sem leið liggur yfir ána. f Bug- unum, sem er mýTarsilakki neð ®m við Torfumel, sjáum við tvo Itjóa. í>eir eiga hreiðmx ufar á melnum, neðan við Tinnuskarð. v;%v»y.v Það er aðfall, þegar við höldum inn fjöruna undir hönirunum. Við höldum upp á torfuna, þar sem morar allt í kríu. t>ar hefur löngum verið mikið kríu varp. Þax hefur sá, sem þetta ritar, merkt margan umigamn og marga kríuna fyrir Náttúru- gripaisafnið hér fyrir á árum. Humdruð samam af krtoa. ruðning og hraun, og jökurisp aðir steinar eru tíðnr. Þessi lög eru sannkölluð kennsiubók í jarðfræði, og væri nemendum skólanna áreið anlega holt að gamga á vit þess ara minja í fyigd kumnugra, og kynni það oft á tiðum að reyn- ast heppilegri kennslumá.ti en þuirr bókaxlesning. Það er lygnt í fjörumni. A0- faJl ex á. Skerin eru sem óðast að fæmast í kaá. TjaJdur epíg- spora um sandinn. t>að er því líkaet, að þeir séu í kjóJfötum. Máski eru þeir að halda ein- hveirja norræna ráðstefnu, rétt sí svoma til að líkja eftir rnann- fólkinu. Tjaldurinn er þjéðarfugl Fær eyinga, rétt eins og Fái'kinn okkax. t>etta er merkilegur fugl sem hefur einkennilega siði og er mjög girmiiegur til fröðleiks. Oft er gaman að hoxfa á Tjaldoiþing. Safnasrt þá margir saman. Er því likast, sem einn stjómi, en honum tekst sjaldan vel fundarsrtjórnin. t>eir kjafta hver upp í am-nan þveran, og saimkjafta sjaidnast. Uti á firðinum bserist undir- aldan. ÆJðarkollur synda þax á sæmum. t>ær hefjasrt og hníga með öldufailinu. Úið í þeim er eitt af þessum hljóðum náttúr- unnar, sem er róamdi. t>að er einhver samsvörun í þesstu „úi“, sem á sér fáa líka. Við göngum inn eftir fjör- umni, inn rrueð firðinum. Ofar- lega í Torfumelnum, þar sem heita Mósund, kemur hvít lípax iitshmúta fraim. Fyrir fáum ár- u.m var hún samdi hulin. Hvitt flöguberg fæst úr henni. t>að glitrar á brennisteinskísinn. Hvaðam er þessi hnúta komin? Huguxinn leitar langt i burtu. rrm við ungama. Sandlóan veur að reyna að leiða okkux á villi götur. Við náum unganum, sem vax nærri fleygur, eftir mikinn eiingarleik. Hanm er hrœddur, en það vax gaimam að sjá gleði foreldtranma, þegar þau sáu, að við slepptum honum og gerð- um honum ekkert mein. Við tótkum eftir giáiguilium flekkjum í íjörunmi, Við námari arthugun reynist þetba vera vik ur úx Syrtlingi, sem nú gýs af kira.ftd. Vikurinm er léttuir og f]ý ur um ailam sjó. Á vhsura atað í f jönunni, sunn an und-ir st uðl abe rg-s hömru m, hlöðnum með holufyJJingum úr ópal, kvaxtsi og onyx, virðist vera eitt allsheirjar salerni æð- axkollumnar. Drit henmar liggur þar víða á þe&sum eina stað. Okkur minmir, að þýzkur mað ur, kenndux víð timhurmenn, sem eirau sinni bjó á Isilamdi, dok'tor að nafnbót, hafi nann- sakað þetrta drit til aö fá vitm- eskju um, hver fæða æðarfiugls ins væri. Við skjóta athugun sá um við leifar Beitukóngs og fleiri kuðunga og skelje þaxna við náðhús æðarfuglsins. Áfram höldum við neðain vi’ð Óshól, þar sprefctux Fjörukál, Helluhmoðri, Flugnablóm og fjöldi annaxa blóma. Við exum komin að áxósnum. Inraan við eru sjávaxklertitar, þax sem Fýll inm veirpir, tugum saman. í sjávaxhylraum er en.gin.n fiskur sjáanlegur núraa. Vatns- lítáð er í öllum ám. í Ósbrekk- unni nyrðri eru rústir gamals kartöflugaxðs frá þeim tíma, sem búið vax i Ósi, Hamdan við í brekkunxvi, sem haJlar móti firðiraum eru aðrax rústir sömu Þaraa er jökulruðningunnn sérlstaklega skýr. Ofan á honum eru hraunlög, milli þeirra hraunlög, sem eldur hefur um farið. Móskarðshnjúkar eru í Esju inn il da/la. Máski hefux þetta bjarg brotraað þar af í fyrndinini og ekist til sjávar með framhuxði stórfljóta. Enginn veit rraeö vissu. SkyradiJega verður við vör við Samdlóu, sem barmax séx uppi í melnum og lærtur eymd arlega í henni. Rétt á ef.tir sjá- sbaxfrækslu. Bærinm i Ósi fór í eyði fyrir 80 árum. Bóndinn sá myndi sannarlega hafa ve.ið á undan sinni samtíð. Við höldum upp með ánni, framihjá Álasu.ndi og upp mtð hylnum, sem einhvex kallaói Herskipalægi. í>ax eru einhverj ar mierkilegustu jökulmemjax og skýnusrtu, sem hérlendis finn- Knuunginn beitti goggnum óspart á hendur okkar. Sjálfsagt eru uragarnir fyrir all löngu skriðnir úr eggjunum, en kjóunum þykir vissara að gæta ■ð ferðafólkinu. Allt lifandi er hrætt um afkvæmi sin. AJlir eiga sér óvini. Skyndilega ex kyrðin rofin i Bugunum. Sva.rtbakur hefur íælit uipp Spóahjón. Öll mófugla hersingin snýst til varraar. Stelk *x fljúga upp til orrustu, hávær ir að venju. AJlir mófuglarnir snúast til vamar. I>eir sraúast aliir gegn hinum sameiginlega óvini, sem máski hefur aðeins átt lei'ð urn þarna af rælni einskæxri. Og það sem meira er, að of- an úx fjalli kemur Spói einn fljúgandi, fleygir sér úr fjalli eins og ör af streng til að taka þátt í baxdaganum, sem ekki íáranir fyrr en veiðrbjallain hef ur verið hrakin á flótta. Nef epóans er langt og íbjúgt, og sjálf®agt öflugt vopn. Kríumar steypa sér ofan að okkur. Þær eru líkastax orustu flugvélum, steypiflugvélum. Vi'ð finnum þarraa einn hálf- fleygiain uraga. Hanin bregzt hinn reiðasti við ölluim mynda- tökum, og notar ósipart lítinn óþraskaöíiin gogg simn til að höggva í hendur okkar. Við exum stödd á einkennileg um sandhxygg, sem þaxna ligg- ur næst sjóraum. Hann er hérna um 40 metra yíir sjávarmál, en inn við ós, hjá Ósihól, gnæfir þessi sandhryggux 60 metra yfir sjávaxyfirborð. — Þetta eru görraud sjávarlög, rík aif skelja- lögum, sem þarraa hafa mynd- azt nétt eftir síðuetu ísöld. Við höldum niður melinn allt niður í fjöru. >ar rétt hjá bex sérstaklega mikið á fallegum hörpudiskum í leirlögunum. Eiraraig er þar miki’ð uxn sarayrsJ- ing og alðnar skeljax. Rétt neð an við þes&i lög má greina jökul iitf.Iaus voraldar veröld við Hvalfjörð, Akrafjall og Halnarfjall í baksýn. (Myndirnar exu leKiiar af höfundi á Canoet sjálfstilta myndavél.)

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.