Morgunblaðið - 05.09.1965, Side 25

Sunnudagur 5. Sept. 1965
MORCU NBLAÐIÐ
25
Tveir vinir hittust í fyrsta
einn í mörg ár. — Til hamingju,
sagði annar, mér er sagt að þú
hafir náð í gagnmenntaða konu.
— Já, ekki vantar það, að hún
sé menntuð, svaraði hinn. — Hún
er heima í bókmenntum, hún er
heima í vísindum — í stuttu máli,
hún er allsstaðar heima, nema ...
— Nema hverju?
— Nema á heimilinu.
■— Hvaff á ég að segja þér það oft,
Jón, að láta ekki hárkrem
í höfuðið á þér.
GamaU einyrkjubóndi, sem
aldrei hafði séð spegil, fann ör-
lítið spegilbrot og leit í það.
'— Nei, svo mér þá, ef þetta er
ekki hann pabbi. En ég vissi ekki
að hann hafði látið taka mynd af
sér.
Síðan fór hann heim og faldi
spegilinn vandlega.
En kerling hans hafði hann
grunaðan um ótryggð, og þegar
hún sá pukur hans jukust grun-
semdir hennar um allan helming.
Hún fór að leita og fann spegil-
inn. Þegar hún leit í hann varð
henni að orði: — Svo það er þessi
herfilega norn, sem hann er að
eltast við.
SARPIDONS SAGA STERKA ~X- X- Teiknari; ARTHÚR ÓLAFSSON
Sarpidon siglir nú leið sína,
þar til þeir einn dag sjá tíu
skip koma á móti sér. Þau
nálgast fljótt, því vindur var
þeim hagstæður. Jarlsson lét
skip skotta við og beið þeirra.
Og sem hann kom á borð við
þá, kallar hann og spyr, hver
flotanum ráði. Honum gegndi
maður einn og segir:
„Hér er Hlöðver jarl af Val-
landi.“_
Jarlsson spurði, hvort hann
hefði ferðinni heitið.
„Til Ungaría,“ svarar hinn.
„Þá mun hann vigtugt er-
indi hafa,“ segir jarlsson.
„Svo mun víst“, segir mað-
urinn, „hann ætlar að drepa
níðinginn Sarpidon, er myrti
Fastínus son hans saklausan,
en leggja undir sig ríki Marí-
ans jarls og hafa það í son-
arbætur. En hverjir eruð
þér?“ segir maðurinn.
Jarlsson svaraði: „Ég" er
Sarpidon, sonur Marians jarls,
en ekki veit ég að ég hafi
níðingsverk unnið á ævi
minni. Að vísu hefi ég Fastín-
us drepið, en það var fyrir
það að hann vildi nauðga
mey þeirri, sem ég hafði tek-
ið undir mína vernd, og braut
gestaréttinn, sem öllum mönn
um þykir skömm að rjúfa.
Nú býð ég Hlöðver jarli sætt
og sjálfdæmi og þar til bæta
son hans fullum bótum.“
JAMES BOND

->f -x—. Eftir IAN FLEMING
Klukkan er hálf þrjú að nóttu, er Bond — Ég vii fá 32 milljónir i reiðu fé, — Og ég hef svolítið handa þér á nófl,
tekur saman þá peninga, sem hann hefur en afganginn í ávísun. James.
unnið af fulltrúa kommúnista, Le Chiffre. — Hér eru peningar þínir aftur FeUx —
Og Felix sýnir Bond byssukúluna, seua
og þakka þér kærlega fyrir iánið.
var ætluð honum. ..„ ._
— Fórnarlamb númer 18.
Flækingur: — Viljið þér ekki
hjálpa aumum förumanni? Ég
hef misst annan fótinn.
— Ekki er hann í mínum fór-
um. Auglýsið bara eftir honura.
J Ú M B Ö —X~ —K— —X— —
Teiknari; J. MORA
Fangarnir þrír sneru við svefnbekk, sem
þeir gátu síðan kUfrað upp á og Júmbó
kíkti nú út um gluggann.
— Hver skrambinn, hrópaði hann. Þetta
eru ekki flugeldar, heldur er árás á kast-
alann í fullum gangi. Það hlýtur að vera
uppreisn í landinu — ég held i rauninni,
að við séum ekki lengur fangar sömu
manna og vörpuðu okkur í dýflissuna.
— Það er skínandi, hrópaði Spori ipy
af gleði. — Bara að þeir nái nú völdum,
því að þá verð ég ekki fluttur aftur tfl
hælisins.
Lögregluþjónn kallar til ölvafSs
manns: — Þér þarna, þér getið
ekki staðið. >
— Jú, jú, vinur. Hafðu engar
óhyggjur. Ég er búinn að standa
hér á miðri götunni í klukkutíma
án þess að detta.
niður strax og endurtaka það,
aem þú sagðir í nótt, að ég væri
úayndunarveik.
KVIKSJÁ ~X~ --X— —X-
Fróðleiksmolar til gagns og gamans

HINN ÓHÁÐI HEIM-
SPEKINGUR
Grikkinn Diogenes (sá i
tunnunni), er ímynd hins
sanna skólamanns, vegna hlut
leysis hans um hinn verald-
lega heim. Allir muna svar
hans, er Alexander míkli
spurði, hvað hann gæti gert
fyrir hann: „Þú getur flutt
þig, svo að sólin nái að skína
á mig— Dag nokkurn, þeg-
ar vinur hans sagði um vin
þeirra beggja, að mikið hlyti
Kallisthenis að vera ham-
ingjusamur, þar sem hann
byggi í höll Alexanden og
tæki þátt i öllum hátíðum
hans, svaraði Diogenes: „Anm
ingja Kallisthenes, sem að-
eins getur fengið að borða,
þegar það hentar Alexander."
Einhverju sinni, er starfsbróð
ir Diogenes, heimspekingur-
ian Aristíppus sá Diogeues
hlú að grænmeti, sagðl hann:
„Ef þú skeyttir því að bún
við hirð konungsins, þyrftír
þú ekki að fást við slikt.“ —
Diogenes svaraði: „Og ef þé
ræktaðir grænmeti, þyrftír
þú ekki að borða yfir þág við
hirð konnugsins.“