Morgunblaðið - 19.12.1965, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLADIÐ
Sunnudagur 19. des. 1965
Sextugur í dag:
Þórarinn Björns-
son skólameistari
í dag er sextugur Þórarinn
Björnsson, skólameistari, Mennta
skólans á Akureyri. Mun það
koma mörgum á óvart, svo kvik-
ur og ungúr sem hann er í anda,
útliti og starfi. Þar sér ekki elli-
mörkin á.
Þórarinn Björnsson fæddist á
Víkingavatni í Kelduhverfi, og
voru foreldrar hans Guðrún Hall
grímsdóttir húsfreyja og Björn
Þórarinsson bóndi þar, bæði
margvíslegum gáfum og mann-
kostum gædd. Hefur ætt Þórar-
ins búið á Víkirigavatni svo
langt aftur sem rakið verður, og
iþar býr nú Sveinn bróðir hans.
Ólst Þórarinn upp með foreldr-
um sínum á Víkingavatni og
naut þar farkennslu að þeirrar
tíðar hætti. Tvo fyrstu bekki
gagnfræðanáms las hann heima,
en settist í 3. bekk Gagnfræða-
skólans á Akureyri og lauk prófi
vorið 1924 með mjög hárri eink-
unn.
Um þær mundir hófst sóknin
að því marki, að Gagnfræðaskól-
inn fengi menntaskólaréttindi,
og var Þórarinn í hópi sexmenn-
inganna, er fyrstir lásu til stúd-
entsprófs við skólann á Akur-
eyri og þreyttu prófið utanskóla
í Reykjavík 1927. Með vasklegri
framgöngu sinni þar átti Þórar-
inn sinn þátt í því að sanna rétt
mæti þess, að Akureyrarskólinn
fengi rétt til að brautskm stúd-
endta. Þórarinn var námsmaður,
svo að af bar, og jafnvígur á
allar greinar.
Að loknu stúdentprófi hóf Þór-
arinn nám í frönsku og latínu
í París. Nam hann 5 ár við Sor-
bonne-lháskóla og tók þaðan
lokapróf (lieence-és-lettres) í áð-
urnefndum greinum og uppeldis-
fræði. Hvarf hann síðan heim til
íslands laust fyrir áramótin 1932
—”33. f París kvað vera mann-
líf mikið og fjölbreytilegt og
menningarandrúmsloft. Vistin
þar þótti Þórarni góð. Ber hann
æ síðan með sér blæ heims-
menningarinnar.
Á námsárum sínum í Akur-
eyrarskólanum hafði Þórarinn
kennt nokkrum sinnum í for-
föllum, en í janúar 1933 hóf
hann þar fasta kennslu og hef-
ur gegnt henni sleitulaust síðan.
Einkum hefur hann kennt latínu
og frönsku, en framan af einnig
íslenzku, stærðfræði og sögu.
Um kennarakosti hans skal hér
ekki fjölyrt. Þá þekkja allir þeir
fjölmörgu, sem þeirra hafa not-
ið. Um þá eru ekki skiptar skoð-
anir, og þursheimskir mega þeir
véra og þaðan af meiri trassar,
sem ekki læra við kennslu hans.
Hugstæðast er mér nú, hve mjög
Ihann glæddi skilningsunað okk-
ar og hversu okkur gafst ný
sýn inn í heima fræðanna. Að
gata hjá Þórarni Bjömssyni var
einhvern veginn ótrúlega frá-
leitt.
Vorið 1946 kvæntist Þórarinn
Margrétu Eiríksdóttur píanóleik-
ara. Er bún í föðurætt af svarf-
dælskum bændaættum, en sunn-
lenzkum í móðurætt; Valgerður,
móðir hennar, vesturíslenzk,
Ikona Eiríks Hjartarsonar raf-
virkjameistara í Reykjavík. Hafa
þau Þórarinn eignazt tvö böm,
Guðrúnu og Björn, sem bæði em
miú nemendur í M.A. Heimili
þeirra hefur lengst af í skól-
anum verið, hlýtt og fagurt, þar
eem öllum er tekið af einlægni
og vafningalausri gestrisni.
Á kennaraámm sínum veitti
Þórarinn fyrirrennara sínum,
Sigurði Guðmundssyni, ýmsa að-
stoð og var stundum settur skóla
meistari í fjarvem hans. Var það
mjög að vilja Sigurðar, er Þór-
arinn hlaut embættið og tók
að fullu við skólameistarastörf-
um 1. janúar 1948. Hefur hann
síðan rækt það svo, að orðstír
hans sjálfs hefur aukizt og hróð-
ur skólans farið vaxandi. Um
þetta ber ólygnast vitni hin
mikla sókn að skólanum úr öll-
um landsfjórðungum.
. Samband hans við okkur kenn-
arana er alúðlegt og gott. Þykir
okkur sem hann sé ekki síður
vinur okkar og ráðgjafi en hús-
bóndi og yfirboðari, Kemur svo
sem af sjáifu sér, að okkur er
ljúft að lúta mildum aga hans.
Áþekkt þessu, ætla ég, að ég
sé um nemendur. Að sjálfsögðu
gerir hann miklar kröfur til
þeirra um ástundun námsins og
góða siði en á hinn bóginn er
hann manna skilningsríkastur á
takmarkanir mannlegrar getu og
viðleitni, tillitssamur og sann-
gjarn. Þegar alls er gætt, hygg
ég, að aðfinnsluverðir nemendur
og illa stæðir eigi sér ekki
fremri formælendur á kennara-
stofunni en hann. Fer það svo
á skólaskútu hans, að fáum er
fyrir borð hrundið, en flestum
komið til einhvers þroska.
Þórarinn Björnsson er að
ýmsu leyti gáfaður um fram aðra
menn, og ber það fré hversu
vitur hann er og greindur. Léttur
maður og glaður, með afbrigð-
um heill í starfi á þessari miklu
aukavmnuöld, og ekki síður
síður alhuga og keppinn í leik,
þá sjaldan hann bregður af
skyldustörfum. Svo vel er hann
siðaður, að ekki má að því finna.
Gæddur auðugu tiifinningalífi og
ríkum hæfileika til geðbrigða,
sem títt er um gáfumenn. Hann
á ríka sköpunargáfu og frum-
leika í hugsun. Næmleiki hans
á blæbrigði íslenzkrar tungu og
smekkvísi hans í meðferð máls-
er slík, að sérhver ræða hans er
brennd skíru marki listar og
góðra bókmennta. Eru þar til
vitnis allir þeir, er snortizt hafa
af áhrifamagni orða hans.
Jón helgi ögmundsson, stofn-
andi norðlenzka skólans, minnt-
ist ætíð ísleifs Gissuararsonar,
meistara síns, er hann heyrði
getið góðra manna. Kvað hann
Ísleií verið hafa manna vænst-
an, manna snjallastan og bezt að
sér gjörvan. Svo munum við,
kennarar og nemendur frá
Menntaskólanum á Akureyri,
minnast meistara okkar, Þórar-
ins Björnssonar. Á sextugsaf-
mæli hans sendum við honum
iþakkir, sem við kunnum beztar,
fyrir allt það, sem hann hefur
verið okkur á skólanum okkar.
Við sendum honum, og konu
hans og börnum, beztu óskir um
gleðileg jól og allar stundir góð-
ar.
Gíslj Jónsson.
LOGI GUÐBRANDSSÖN
hémðsdómslögmaður
Laugavegi 12 — Sími 23207.
Viðtalstími kl. 1—5 e.h.
Jólaskreyting IUenntaskólanema
Það er gamall siður í Menntas kólanum í Reykjavík, að neme ndur skreyti skólann innan með
margvíslegum hætti fyrir jóia gleði skólans. Hér á myndunum má sjá hluta af þessum skreyt
ingum. — önnur myndin er úr stofu 6. Z og sýnir heilaga kvöldmáltíð, 'eins og nemendur
hugsa sér hana með kennuru m skólans sem þátttakendum. — Hin myndin er tekin í stofu 6. X,
en það er fyrsti stærðfræðid eildarbekkur skólans, sem skipað ur er stúlkum eingöngu. Á töfl-
unni er mynd af kennurum sk ólans sem meðlimum jólasveina fjölskyldunnar, en við borðið
situr hinn föngulegi stúlknabe kkur. Nokkrar stúlkur úr bekknum mun þó vanta í hópinn.
Marín Guð-
mundsdóttii
hjúkrunurkonu
Kveðju
hjúkrunarkona.
F. 4. nóv. 1895. D. 17. nóv. 1965
KVEÐJA
Svipti dauði
í sjónhendingu
burtu brosi þínu.
Ei skal þó kvíða,
aftur við sjáumst,
þar sól í heiði hlær.
Flugu í svipinn
feigðarský
fyrir sjónir sunnu,
skín hún þó enn
að skýjabaki
og gleður grátin hjörtu.
Veturinn kaldi
víkur á brautu,
brosir við mér vonin
um endurfundi
1 faðmi vorsins,
þar ástvinir aldrei skilja.
María Ingvarsdóttir.
nýstárlegar, handgerðar jólagjafir, erlend-
ar og innlendar, sem ekki fást annars-
staðar. — Gjörið svo vel og lítið í sýningar-
glugga Morgunblaðsins.
Kirkjumunir
Kirkjustræti 10.