Morgunblaðið - 27.01.1966, Blaðsíða 14

14
MORCUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 27. janúar 196«
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Þorbjörn Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 95.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 5.00 eintakið.
TOLLFRJÁLS
VARNINGUR
FERÐAMANNA
I?jármálaráðuneytið hefur nú
gefið út reglugerð um
tollfrjálsan farangur ferða-
manna og farmanna við komu
frá útlöndum. Með reglugerð
þessari eru settar fastar regl-
ur um þann varning, sem far-
menn og ferðamenn mega
taka inn í landið, án þess að
greiða innflutningsgjöld. —
Meginákvæði hinnar nýju
reglugerðar er, að ferðamenn
megi hafa varning fyrir 5000
krónur tollfrjálsan frá út-
löndum og svipað magn af
áfengi og tóbaki og áður.
Ekki er ólíklegt, að þessar
aðgerðir reynist nokkuð óvin-
sælar í fyrstu. í þessum efn-
um hafa fáar reglur gilt hing-
að til, og bæði farmenn og
ferðamenn hafa tekið með sér
varning inn í landið tollfrjáls-
an, meira og minna að vild.
Þetta hefur gengið svo langt,
að farnar hafa verið sérstakar
innkaupaferðir til nálægra
landa. Nú er þetta breytt,
fastar reglur hafa verið sett-
ar, og nú veit hver og einn
hvar hann stendur og hvað
hann má taka með sér frá út-
löndum, án þess að greiða af
því innflutningstolla. Þótt
þessar ráðstafanir kunni að
reynast óvinsælar í fyrstu, er
enginn vafi á því, að þegar
fram líða stundir, munu mgnn
sannfærast um réttmæti
þeirra.
Allt andrúmsloft í þessu
landi hefur breytzt mikið til
batnaðar í tíð núverandi ríkis
stjórnar. Ýmis konar svik-
semi og spilling, sem ríkti í
skjóli hafta og banna, hefur
að miklu leyti verið upprætt.
Skattalöggjöfin hefur verið
leiðrétt á þann veg, að nú er
engum vorkunn að gefa rétt
upp til skatts. Tollar hafa ver
ið lagfærðir svo, að miklu
minna er um smygl á ýmsum
vörutegundum en áður var.
Allt stefnir þetta að því að
skapa heilbrigðara andrúms-
loft í þjóðfélaginu, útrýma
lausung, sviksemi og hvers
kyns spillingu, en innræta
mönnum heiðarleik í sam-
skiptum hver við aðra og við
hið opinbera.
AÐVÖRUN
¥>annsóknir, sem fram hafa
farið á síld, sem veiðzt
hefur að undanförnu við
Surtsey, hafa leitt í ljós, að
hér er um ungviði að ræða.
Jakob Jakobsson, fiskifræð-
ingur, sem athugað hefur
þessa síld, hefur látið í ljós
þá skoðun, að með þessum
hætti verði ekki um heppi-
lega nýtingu á síldarstofnin-
um að ræða. Hann hefði ör-
ugglega farið minnkandi á
undanförnum árum og veru-
leg veiði af þessu tagi hlyti að
hafa áhrif á veiðar stærri síld
ar síðar.
Þessi aðvörunarorð Jakobs
Jakobssonar hljóta að vekja
menn til umhugsunar um
þessar veiðar. Við eigum svo
mikið undir síld- og fiskveið-
um, að við megum ekki ganga
of langt í þeim veiðum. Þess
vegna hljóta sjómenn okkar
Og útgerðarmenn að taka að-
vörun sem þessa til mjög
gaumgæfilegrar athugunar,
áður en þeir halda áfram að
veiða það ungviði, sem hér
um ræðir.
BJÖRGUNAR-
MENN
ITin umfangsmikla leit að
■,■■,■ Flugsýnarvélinni, sem
fórst við Austurland fyrir
skömmu, leiðir hugann að
því, hve miklum hópi harð-
gerðra leitarmanna við eigum
á að skipa þegar þörf krefur.
Það hefur oftar en einu
sinni komið í Ijós þegar skip
hafa strandað við íslands-
strendur, flugvélar eða menn
> f
týnzt, að um allt land eru
stórir hópar þjálfaðra manna,
sem eru reiðubúnir til þess að
leggja mikið á sig tikbjörg-
unar og leitar. Þetta fólk
hefur oft unnið mikil afrek
við erfiðar aðstæður. Það á
skilið þakklæti alþjóðar fyrir
þessi störf.
SKÁK
essa dagana stendur yfir
Reykjavíkurmótið í skák.
í því taka þátt nokkrir er-
lendir skákmeistarar, svo og
ýmsir beztu skákmenn okkar.
Það hefur vakið almenna á-
nægju að stórmeistarinn okk-
ar, Friðrik Ólafsson, hefur
staðið sig með mestu prýði á
þessu móti enda þótt hann
hafi verið önnum kafinn við
nám að undanförnu og því
ekki sinnt skákinni eins og
nauðsynlegt er, ef menn vilja
halda sér í fullri þjálfun. —
Skákáhugi er mikill hér á
landi og sjálfsagt hafa afrek
Friðriks Ólafssonar heima og
erlendis í skákkeppnum hvatt
unga menn til þess að leggja
stund á skák. Skákin þjálfar
hugann og er full ástæða til
að stuðla að því, að ungir
menn leggi stund á skák.
Dag einn í síðustu viku komn
árrisulir Stokkhólmsbúar
auga á tvo refi, er höfðu feng-
ið sér morgungöngu út á is-
inn á Ridderholmen. Vegfar-
endur þóttust vita, hvað fyrir
rebbakörlum vakti, því að
þeir trítluðu laumulega í átt
til andanna og mávanna, sem
enn höfðu ekki brugðið blundi
og áttu sér einskis ills von.
Ljóst var, að brátt yrði sezt
að morgunverði, yrði ekki
gripið til skjótra ráða. Var nú
kallað til lið í skyndi til
verndar fuglunum, en einnig
útvegaður matur til þess að
bera á borð fyrir refagreyin,
sem eflaust höfðu ekki leitað
til borgarinnar að gamni sínu.
En refirnir vildu ekkert með
Vetrar-
myndir
sp * *
tra Evropu
Og nú flykkjast allir, sem
vettlingi geta valdið, upp í
fjöllin á skíði. Fregnir um
gott skíðafæri og mikinn
ferðamannastraum berast
hvaðanæva að úr skíðalönd-
unum; frá Noregi, Svíþjóð,
Austurríki, Vestur-Þýzka-
landi, Sviss, Frakklandi, Júgó
slavíu, Tékkóslóvakíu, Pól-
landi og Búlgaríu. Skíðahótel-
in auglýsa hvert í kapp við
annað og þegar sólin skín
bregða gestirnir sér í „Picnic"
með matsveina hótelanna sér
til hjálpar, klædda eftir
kúnstarinnar reglum — yfir
þykkum ullarpeysum. Mynd-
in hér er frá Kandersteg í
Sviss.
slíka aðstoð hafa og sáu þann
kost vænstan að verða á brott
sem skjótast.
Refir hafa öluvert leitað til
byggða að undanförnu — bæði
víða í Svíþjóð og Noregi og
hefur sums staðar verið reynt
að fóðra þá til þess að verja
dádýr og fleiri villt dýr. En
það er ekká auðvelt viðfangs.
Víða eiga refir sér greni ekki
ýkja langt frá byggðum og
þegar hungrið sverfur að leita
þeir oft til bæjanna. Virðast
þeir orðnir vanir mannfólkinu
og kippa sér til dæmist ekkert
upp við það, þótt þeir mæti
skólakrökkum á leið sinni.

■«:; ■ ■
:■■■■

.

IH
Það getur verið skemmti-
legt að velta sér I snjónum,
þegar hann er léttur og mjúk-
ur eins og dúnsæng. Þau una
sér vel saman leiksystkinin á
myndinni, hlaupa um, skokka
og velta sér og þegar þeim er
orðið kalt, taka þau á sprett
heim í bæ, — stúlkan litla
kemur við í eldhúsinu hjá
mömmu og fær brauð handa
sér og bezta vininum og fer
síðan með hann út í hlýtt hest
húsið, þar sem ilmandi hey-
tugga biður hans.