Morgunblaðið - 08.06.1966, Qupperneq 24

24
MORGU NBLAÐIÐ
Miðvikudagur 8. júní 1966
Mary Raymond:
STÚLKA
MEÐ
GRÍMU
— Nú en það æ-ttu lögfræðing-
arnir að geta annazt. Ég vil alls
ekki fara að spyrja Steve neitt
um eignir Toms.
— Þú ert konan hans Toms og
í þessu erindi komstu hingað. Þú
verður að gera það. Tom verður
æfareiður, ef þú svíkst um það.
— Ég fæ ekki séð, hversvegna
Tom getur ekki sjálfur skrifað
Steve og fengið að vita þetta —
mér finnst undarlegt, að hann
skuli ekki vita það — og ég vildi
helzt vera algjörlega laus við
þetta.
— Lögfræðingamir eru svo
lengi að koma svona málum í
kring, en það er áríðandi, að við
fáum tafarlaust að vita um hag
Toms.
Ég leit á Yves með örvænt-
ingarsvip. — Ég get alls ekki
gert þetta sagði ég. — Ég get
alls ekki farið að spyrja Steve
um fjármálaástand Toms.
Yves stóð upp og drap í vindl-
ingnum, óþolinmóður á svipinn.
— Ég heimta, að þú gerir það.
Steve _ er f járráðamaður Toms.
— Ég veit...sagði ég.
— Veiztu hvað? Yves leit á
mig hissa.
— Jú, Jill Stansfield sagði
mér nokkuð frá arfi þeirra
Steve og Toms. Og lögfræðingur
Toms getur áreiðanléga komið
fram fyrir hans hönd við Steve.
— Ég vil, að þú fáir hjá Steve
nákvæma skrá yfir eignir Toms
hérlendis, hélt Yves áfram, eins
og hann hefði ekki heyrt til mín.
— Og ef ég neita?
Yves stóð upp úr sæti sínu í
glugganum og gekk til mín, ein-
beittur á svipinn. Hann lagði
mjúka höndina á öxl mér og
kreisti, svo að neglurnar gengu
inn í holdið.
Ég sat enn á snyrtistólnum og
hann laut höfði niður, svo
að það vár ekki nema nokkra
þumlunga frá mér og horfði
beint í augu mér. — Þú
neitar þessu ekki, frú mín góð,
sagði hann. — I>ú ert ábyrg
gagnvart mér ekki síður en Tom.
n--------------------------□
25
□--------------------------n
Ég heyrði ógnunina í röddinni,
en sagði ekkert. Yves hristi mig
dálítið. — Þú gerir eins og ég
segi og verður þæg. Hann sleppti
takinu en gekk ekki frá mér. —
Þú getur spurt hann um það í
kvöld eftir matinn.
— Viltu ekki fara út? sagði
ég. Ég gekk að dyrunum og opn-
aði þær. Ég var ekkert hissa að
sjá Steve á stigagatinu. Örlögin,
sem höfðu verið mér svo grimm,
voru nú að núa salti í sárið.
Steve hafði þegar haft fataskipti
fyrir kvöldverðinn og var að
ganga fram hjá herberginu mínu
á leið niður. Hann leit á mig,
tók eftir greiðslusloppnum min-
um og sá Yves við hliðina á mér,
og dró sínar ályktanir af þvL
Yves tók hönd mína og kyssti
hana. — Mundu það .... eftir
kvöldverð .... sagði hann.
Kvöldverðurinn var ekkert
skemmtileg máltíð. Steve var
fúll og þögull. Yves var líka
þögull og þessi kurteisi hans frá
því um morguninn var nú al-
gjörlega horfin, og hann gerði
enga tilraun til að halda uppi
samræðum. Það var ég, sem
helzt sagði eitthvað, og það af
eintómum taugaóstyrk. En
skrafið í mér var rétt eins og að
blístra út í myrkrið.
Ég vildi ekki fara að spyrja
Steve um eignir Toms, en ef ég
nú skyti mér undan þeirri hvim-
leiðu skyldu — við hverju gæti
ég þá búizt af hendi Yves Ren-
ier? Hann hafði fengið hið ógur-
legasta vald yfir mér, og ég var
algjörlega í hans hendi. Ég hafði
hvorki peninga né annað, sem ég
þarfnaðist, og var algjörlega hon
um háð, þangað til við kæmum
til Frakklands. í Englandi gat ég
ekki leitað til nokkurs manns,
sízt af öllu til Steve, sem ég
vissi, að myndi ekki hreifa hönd
né fót mér til hjálpar. Ég fór
snögglega að þrá ungfrú Daly
og sjá eftir því að hafa ekki
heimtað, að hún færi með mér
til Frakklands. En hún var far-
in og ég var eftir, einmana og
yfirgefin.
— Þú verður að segja mér
eitthvað um sjálfa mig, sagði ég
við Yves. — Þú veizt, að ég hef
algjörlega misst minnið. Ég er
ensk, er það ekki?
— Þú ert hálf-frönsk, sagði
Yves stuttaralega. — Þá áttir
franskan föður, sem starfaði í
Englandi.
— Og ég hitti Tom í Englandi?
— Ég hef enga hugmynd um,
hvar þú hittir manninn þinn. Og
veit yfirleitt lítið um fortíð þína.

Til sölu 2ja, 4ra og 5 herb. íbúðir í gl æsilegu 20 íbúða f jölbýlishúsi, sem
byrjað er að byggja á lóðinni nr. 90—92 við Álfaskeið í Hafnarfirði. — íbúð
irnar seijast tilbúnar undir tréverk þ.e. með hitalögn og múrhúðaðar og full-
frágengnar að utan með öllum útihurðum. Bílskúrsréttindi og góðar geymsl-
ur fylgja hverri ibúð. — Allt fyrirkomulag innan- og utanhúss er mjög
haganlegt sbr. teikningarnar hér að ofan.
ÁBNI GUNNLAUGSSON, HRL.
Austurgötu 10, Hafnarfirði
Sími 50764 kl. 9—12 og 1—4.
— Og þessi villa, sem við er-
um að fara til? Höfum við átt
heima þar lengi?
— Nei. Við höfum hafzt mest
við um borð í Afrodite. Þið átt-
uð íbúð í París, áður en þið
keyptuð skipið.
— Þér eigið við, að þið séuð
nýflutt í þessa villu? spurði
Steve.
— Nei. Við höfum hafzt mest
vert lengi — þegar skipið hefur
verið leigt út.
— Það er áríðandi fyrir Júlíu
að komast í kunnugt umhverfi,
sagði Steve.
— Hún kannast nú við skipið,
þegar hún kemur þangað, sagði
Yves. — Það er það raunveru-
lega heimilL
Eftir matinn drukkum við
kaffið í setustofunni. Ég sat 1
einum legubekknum og Bruno
kom til okkar, eins og hann var
vanur. Hann lagði gyllta haus-
inn í kjöltu mína og leit á mig
hlýjum augunum eins og hann
væri _að biðja mig um að klappa
sér. Ég gerði það og komst við
af þessari blíðu, sem hann sýndi
mér. Enginn annar þarna í Sorr-
ell var mér vel.
Yves sat hinumegin í stof-
unni, flýtti sér að drekka úr
bollanum og afsakaði sig svo,
með því að segjast vera mjög
þreyttur eftir strangt ferðalag og
eiga ennþá fyrir höndum dag-
inn eftir, og vildi því taka á sig
náðir snemma. Hann gekk yfir
til mín, laut yfir hönd mér,
þrýsti hana fast og sendi mér
þýðingarmikið augnaráð. — Nú
færðu tækifærið, sagði hann og
skildi okkur Steve eftir ein.
Ég hallaði mér aftur í legu-
bekknum og lét höndina hvila á
hausnum á Bruno, mér til trausts
og halds. Steve fékk sér meira
kaffi og bauð mér.
Ég herti upp hugann. — Steve,
það er nokkuð, sem ég vildi
spyrja þig um .... það er að
segja, ég væri þér þakklát ef þú
vildir .... að minnsta kosti seg-
ir Yves mér, að ég hafi komið
hingað til þess .... Ég þagnaði,
ringluð og dró djúpt andann.
— Ef þú hættir að stama,
mundi ég kannski geta skidð,
hvað þú ert að fara, sagði Steve.
— Mig langar að fá skrá yfir
allar eignir Toms hér í land-
inu, hluta hans í fyrirtækinu og
aðrar eignir, sagði ég snöggt og
kom því loks út úr mér.
Andlitið á Steve gaf undrun
hans til kynna. — Tom hlýtur
að vita sjálfur, hvað hann á hér
í Englandi.
— Svo virðist ekki vera. Hann
sendi mig einmitt hingað tii þess
að komast að því.
— Því á ég bágt með að trúa,
sagði Steve. Hvað sem öðru iíð-
ur, fæ ég ekki séð neina ástæðu
til að fara að ræða málefni hans
við þig.
- Ég er nú konan hans.
— Þá hefði hann átt að skrifa
mér og tilkynna mér, hvert er-
indj þitt hingað var. Hann hefur
ekki svarað einu einasta bréfi
frá mér.
— Yves segir, að hann verði
æfareiður ef ég komi ekki aftur
með þessar upplýsingar, sem
hann vill fá.
SíSíSS*:::*
Kiviiíi'.
•iiiWif.. i
v.v.v.v.y.vAv
SiiiiííííSSSi
V.'.V.V.V.V/.V.V.V.V.V

Tha »of aN waahing machina* ;
i
;ii:
m
íii;
m
iií

irSiiá
iiix
•:-?
með DIXAN, þvottaduWð
fyrir allar tegundir þvottavéla:
því DIXAN cr lágfreyðandi _
og sérstaklega tramleitt tyrír
þvottavélina yðar.
Með DIXAN fáið þér alltat
bextan órangurl