Morgunblaðið - 16.07.1966, Blaðsíða 17

Laugaidagur 16. júlí 1966
MORCU N BLAÐIÐ
17
Guðbjörg Guðmunds
dóttir — 80 ára
ÁTTRÆÐISAFMÆLI á í dag frú
Ouðbjörg Guðmundsdóttir frá
Seyðisfirði, nú til heimilis að
Kvisthaga 1 í Reykjavík. Frú
Guðfojörg er fædd að Hreims-
stöðum í Hjaltastaðaþinghá á
Fljótsdalshéraði 16. júlí 1886.
Smábarn að aldri missti hún föð
ur sinn, en nokkru síðar giftist
Ragnhildur mó'ðir hennar aftur,
Stefáni Ásbjörnssyni bónda á
Bóndastöðum í sömu sveit og
ólst Guðbjörg þar upp síðan til
fullorðins ára.
Átján ára að aldri giftist hún
sveitunga sínum Guðmundi
Bjarnasyni kunnum gáfu- og
drengskaparmanni, sem látinn
er fyrir nokkrum árum. Reistu
þau fyrst heimili á Akureyri, en
dvöldu þar skamma hríð. Frá
Akureyri fluttust þau til Húsa-
víkur og vann Guðmundur þar
að verzlunarstörfum. En víst
mun þeim farið hafa, sem fleir-
um, að andinn hafi leitað í átt-
faagana, því eftir nokkurn tíma
fluttu þau frá Húsavík austur á
Seyðisfjörð, þar sem þau áttu
síðan óslitið heima, .— að undan-
skildum fáum árum, sem Guð-
mundur var verzlunarstjóri Sam
einuðu verzlananna á Breiðdals-
vík, — unz þau á efri árum
fluttu hingað til Reykjavíkur,
árið 19&5, til dóttur sinnar Jó-
'hönnu og manns hennar Jóns
Sigurðssonar, sem búa að Kvist-
Ihaga 1.
í>au Guðbjörg og Guðmundur
éignuðust þrjú börn: Ragnhildi
kaupkonu hér í Reykjavík, Jó
hönnu, sem áður er nefnd og
Baldur, sem lézt ungur að árum.
Á Seyðisfirði annaðist Guð-
mundur fyrst verzlunarstörf,
varð þar síðan kaupfélagsstjóri,
áfengissölustjóri og síðast bók-
sali. Og, sem áður er sagt var
hann um skeið verzlunarstjóri á
Brefðdalsvík.
Þegar við, sem því láni átt-
um að fagna, að hafa löng og
mikil kynni af þeim hjónum Guð
björgu og Guðmundi, börnum
þeirra og heimili lítum til baka
yfir farinn veg og rifjum upp
minningarnar um þau kynni, fer
okkur mörgum áreiðanlega, sem
Matthías^ er hann hóf að yrkja
um Skagafjörð, að við spyrjum
sjálf okkur: „Hvar skal byrja,
hvar skal standa“. — Svo marg-
ar eru þær og yljandi minning-
arnar, sem við eigum um þá fjöl
skyldu og heimili hennar. Það
gefur auga leið um hjón, er slík
störf önnuðust, sem þau, að þau
hlytu mörgum að kynnast, auk
þess, sem þar við bættist að þau
hjónin voru samhent með gó'ð-
gerðasemi og gestrisni, svo af
bar. Var því löngum gestkvæmt
á heimili þeirra og risna og við-
mót allt slíkt, að ekki verður
gleymt. — Og það vita allir að
hversu stór, sem hlutur húsbónd
ans er á slíkum heimulum, verð-
ur hlutur konunnar þar eigi
minni.
Guðbjörg Guðmundsdóttir hef
ur ávallt verið ein af þeim kon-
um, sem eins og Davíð Stefáns-
son hefur komizt einhversstaðar
að orði „ber ljós um gólf og stofu
bekki“. Hún var fríðleiks- og
glæsikona, svo á orði var haft,
fíngerð og í öllu heimilishaldi
framúrskarandi húsmó'ðir. Hún
er léttlynd og glaðvær og fylgir
það henni enn í dag. Og hversu
miklar, sem heimilisannir voru
þraut hvorki tíma 'né risnu til að
taka á móti hverjum, sem að
garði bar.
Þeir verða ekki taldir allir
sveitamennirnir, sem viðskipti
áttu við þau verzlunarfyrirtæki,
sem maður hennar starfaði við á
Seyðisiirði, sem á heimili henn-
ar þágu allan beina, meðan þeir
dvöldu í kaupstaðaferðum og
sem hún síðan bjó út með nesti,
er þeir héldu til síns heima yfir
langa og erfi'ða fjallvegi. Og
svipaða sögu höfðu mér að segja
tveir bændur úr Breiðdal, er ég
kynntist fyrir mörgum árum.
Enga löstuðu þeir af þeim er ver-
ið höfðu verzlunarstjórar á
Breiðdalsvík, á þeim tíma, sem
þeir bjuggu þar, en hitt duld-
ist ekki af tali þeirra að ljúfast
var þeim að minnast kynna sinna
af þeim Guðbjörgu og Guð-
mundi.
Þess má geta, til dæmis um
rausn þeirra hjóna, að í rúm 20
ár, sem Gúðmundur Bjarnason
var formaður skólanefndar Seyð
isfjarðarkaupstaðar voru allir
skólanefndarfundir, sem stund-
um voru margir á ári, haldnir
á heimili þeirra hjóna og lét
húsmóðirin þá hvorki skorta vin
arþel né veitingar. Slíka fyrir-
höfn leggja þeir einir á sig er
eiga stærra hjartarúm en mönn-
um er almennt gefi'ð.
Guðbjörg Guðmundsdóttir lít-
ur nú í dag yfir farinn veg, veg,
sem á okkar jarðneska mæli-
kvarða er orðinn alllangur. Og
það hygg ég að hún finni og
reyni í dag af vinum sínum og
samferðamönnum, að þeir telji
að þann veg hafi hún til góðs
gengið. — Og aldur sinn ber hún
svo vel, að trauðla verður trúað
að hann sé orðinn svo hár.
Eitt þjóðskálda okkar hefur
sagt, að ekkert sé fegurra á jörð-
inni en fagurt haustkvöld. Og
vist er um það, að þó í augum
okkar Austfirðinga sé fegurð
Austurlands mikil, er hún þó
máske mest töfrandi á kyrrum
og heiðum haustkvöldum, þegar
gullinn máninn stafar birtu og
ljóma um fjörðu og fjöll. — Megi
slík birta lýsa ævihaust Guð-
bjargar Guðmundsdóttur, svo
sem hún á sinni löngu lífsleið,
jafnan hefur unnað birtu og feg-
urð og flutt á leið þeirra, sem í
návist hennar hafa verið.
Knútur Þorsteinsson.
— Messoð
Framhald af bls. 12
ræða árum saman og undirbúa
lengi. En þetta hlutverk getur
Hallgrímssöfnuður ekki innt af
faendi nema þjóðin skilji að
kirkjan er kirkja allrar þjóðar-
innar. Þess vegna hefur faað
glatt mig mjög að sendingar til
kirkjunnar og áfaeit hafa borist
alls staðar að.
— Umræður
Framhald af bls. 13
benda má á að Grjótnám skuldar
borgarsjóði meira en þeirri fjár-
hæð nemur. Lögð hefur verið
áherzla á að auka fremur véla-
kost Grjótnámsins en Vélamið-
stöðvar. Vélamiðstöðin þarf enn
að bæta við sig tækjum, en nauð-
synlegt er að þau séu í fullri
vinnu allt árið um kring. Þörf
borgarinnar á vinnuvélum er
hins vegar árstíðabundin, Sér-
staklega mikil að sumarlagi og
ekki fært að kaupa tæki sér-
staklega vegna þeirra þarfa, sem
standa mundu aðgerðarlaus mik
inn hluta ársins.
Um faagsmunaárekstur hjá
Vélamiðstöðinni vil ég segja það
að öll vinnumiðlun er þar nú í
einni hendi, og þess er gætt með
eftirliti, að ekki komi fram hlut-
drægni í því milli fyrirtækja.
Copley (til vinstri) og Fáhraeus. Myndin er tekin eftir að Fáhr
aeus hafði veri ðafhent orðan.
Ný orða veitt
hér í fyrsta sinn
A T H U G I Ð
Þegar miðað er við útbreiðslu,
er langtum ódýmra að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
Eins og kunnugt er af frétt-
um hefur fyrsta alþjóðlega ráð-
stefna vísindamanna um blóð-
streymi staðið yfir hér á landi,
hófst hún 10. þ.m. og lýkur í
dag. Ráðstefnuna sitja 120 menn
Framhlið orðunnar
allstaðar að úr heiminum.
í gærkveldi var sænski próf-
essorinn Robin Fáfaraeus heiðr-.
aður af ráðstefnunni fyrir fram
úrskarandi störf í þágu blóð-
streymisfræði. Var honum fyrst
um manna veitt Poiseuille orð-
an sem kennd er við franskan
vísindamann, sem talinn er vera
frumkvöðull þeirra fræða sem
ráðstefnan fjallar um. Formað-
ur félagsins A.L. Copley af-
faenti FSfaraeus orðuna, en við
athöfnina töluðu auk formanns,
Dr. M. Joly frá París og pró-
fessor Kurt Skagius frá Uppsöl-
um.
Orðan sem Fáfaraeus hlaut er
stór gullpeningur úr 18 karata
gulli gerður eftir teikningu
Ninu Tryggvadóttur. A bakhlið
peningssins er letrað: Orðan er
veitt Robin Fahraeus aldursfor-
seta blóðstreymisfræði fyrir
brautryðjandi störf. Aflhent er
hún á fyrstu alþjóðlegu ráð-
stefnu blóðstreymisfræði, sem
haldin er í Háskóla íslands dag-
ana 10-16 júlí 1966.
JAMES BOND -*■
Eítii IAN FLEMING
James Bond
BY IAN FLEMING
DRAWING BV JOHN MctUSKY/
Aions
TWB
COEBIOOB
Næstu nótt sváfum við Tania.sam-
an, og þá átti sér stað á ganginum ...
JÚMBÖ
Teiknari: J. M O R A
Skyndilega stendur Spori á þvi fast
ar en fótunum, að hann hafi heyrt
eitthvert hljóð. Hvað getur þetta
verið? „Þei, þei! ég heyri raddir“,
segir hann við félaga sína. „Ha, ha!
hlær í Júmbó, „þetta er bara vatns-
svamp sem þú heyrir“.
En nú berst einnig veikur ómur
radda til hinna stóru eyrna Júmbó.
„Þetta er rétt hjá þér, Spori“, segir
Júmbó, „einhverjir eru að tala sam-
an. Þetta verðum við að rannsaka“.
Áður en hinir eru búnir að telja upp
að einum er Júmbó reiðubúinn. „Þið
verðið kyrrir hérna“, hvíslar hann
skipandi áður en hann tekur til fót-
anna. Félagar hans hvísla til baka:
„Vertu nú varkár, Júmbó“.