Morgunblaðið - 24.07.1966, Blaðsíða 3

Morgunblaðið - 24.07.1966, Blaðsíða 3
Sunnudagur 24 júlí 1966 MORGUNBLAÐIÐ 3 mót öllum oss faðminn breið- ir Séra Jón Auðuns, dómprófastur: Átt þú að þessa sannfæringu? — spurði ég í lok síðustu sunnu- dagsgreinar. Att þú sannfaer- ingu um byggð bak við heljar- strauma, sannfæringuna, sem er frumskilyrði þess, að nokkur kristnidómur sé til á jörðunni? Það getur orðið erfitt að eiga þessa sannfæringu og varðveita hana í heimi, þar sem botn- lausu fjármagni er varið til geimferða en þeir menn hafðir að háði, sem krefjast þess í nafni mannlegrar hamingju, mannlegs velfarnaðar, mannleg ar skynsemi, að meiri rækt sé lögð við að rannsaka mannlega sál og rekja, ef rekjandi eru, hennar örlög, hennar líf, henn- ar heima. „Tíminn er kominn að ég taki mig upp“, búist til ferðar, ekki til svefns hvað þá dauða, til brott- farar aðeiiis, ferðar. Hugsar þú þannig um ævi- lokin. Leggur þú aigerlega ör- uggur og óttalaus upp í þá ferð? Þú getur ekki vænzt sömu launa fyrir líf þitt og postulinn, sem ég vitna til. Þú ert ekki jafni hans. Þær hæðir heilagleikans, sem hann kleif á beztu augna- blikunum, höfum við aldrei klif ið, ég eða þú. Samt munt þú ekki fara á mis við þín laun. „Laun“, — segi ég, þótt guð- fræði minnar kirkjudeildar sé þvert ofan i augljós ummæli Jesú búin að halda að mönnum einhliða náðarkenningu og þeirri 'hugmynd, að Guð gefi mannin- um allt af óverðskuldaðri náð. Enginn geti unnið til neins. Það er óhætt að trúa því sean Kristur kenndi, að Guð er ekki aðeins minnugur synda þinna, heldur einnig þessa góða, sem þú kannt að hafa gert. Hlust- aðu ekki á þann boðskap, að allt sé ónýtt, allt sé einskis virði, sem þér tókst að gera. Trúðu því, sem Jesú kenndi, að hið góða, sem þér auðnaðist að gera, vilja og gera, fer ekki á mis við sín laun. „Timinn er kominn að ég taki mig upp“, segir postulinn. Það er enginn vesældarsónn í þeún orðum, enginn kvíði engin ó- vissa. Það er glaður maður, sem þannig mælir, og hyggur gott til ferðarinnar, sem framundan er. Hvenær tökum við upp tjald- ið í hinzta sinn hér og tjöidum í öðru landi? Menn ferðast mikið nú, miklu meira en feður og mæður gerðu. Nær sem vorar fara menn að hugsa um, hvert halda skuli að sumri. Um þau ferðalög veltur á ýmsu, því að sumar ráðnar ferðir verða aldrei farnar. En ein er sú ferð, sem farin verður. Það er ferðin, sem post- ulinn á við, þegar hann segist vera að „taka sig upp“. Til þeirr ar ferðar bjóst Páll postuli eins stórmannlega og við var að búast af honum, eins fagurlega og hann hlaut að gera. Þó iagði hann ekki upp í þá ferð af mjúk- um sjúkrabeði eftir friðsælt andlát. Hann lagði upp í þá ferð af höggpailinum, þar sem böð- ulsöxinn veitti honum bana. Svo var öryggi hans mikið, að jafnvel slíkum ferðalokum gat hann fagnað. Sagan segir, að hann hafi ver- ið hálshöggvinn rétt fyrir utan hina fornu borgarmúra Rómar. Á þeim stað stendur ein fegursta kirkja kristninnar og ber hún nafn Páls. í sinni tignu hófsemi um skart og skrúða er hún að margra dómi miklu fegurra guðs hús en Péturskirkjan. Straum- ur ferðamanna liggur þangað flesta daga ársins. Menn vilja sjá þann stað, sem drakk blóð Páls postula, laugast hinum heigu minningum og teyga að sér fegurð hinnar fögru minn- ingarkirkju. Það er gott að mega sjá þetta fagra mannvirki. Þó væri þús- undfalt betra hitt, að mega við ævilokin sjá þær sýnir, sem Páll sá með innri sjón, — sjá guðlega náð, sem yfir lífs og liðnum vakir, sjá veginn, sem óslitinn liggur frá jörðu til him- ins, veginn, sem öiium er fær og enginn þarf að óttast að ganga. nnnnnnnnnn Eitt alira fegursta kirkjuloft, se.m ég man, er loftið sem hvelf- ist yfir geslunum, sem koma til að skoða minningarkirkju Páis postula fyrir utan hina fornu múra Rómaborgar. En það loft er bæði þungt og þröngt borið saman við það loft, þann himinn, sem Páll sá standa fyrir sér opinn, þegar hann lagði öruggur, glaður, upp í hinztu ferðina héðan af heimi. A þá fegurð minna okkur loka orðin í hinum bjarta og þrótt- mikla útfararsálmi Einars Bene- diktssonar: Og upphiminn fegri en auga sér Erlendir skátar á norðangjóluna enda vanir henni frá „Þúsund vatna landinu“. Einn þeirra hefur komið' hingað áður og „stopp- aði' í 3 klukkustundir. BIFREIDA TRYGGINGAR SJOVAIRYGGT ER VEL TRVGGT SIM111700 sjomrmaiaiiuiiFEUtc isuuiids hl býr í Vancouver Island. Hann kvaðst heita Douglas Haw- kins og vera 17 ára. — Hvað komið þið mörg hingað frá Kanada? — Við erum alls 26. Þetta var anzi langt ferðalag, fyrst tók ég lest til New York, en hingað kom ég svo með flug- vél. — Hvernig lízt þér svo á landið, fólkið og mataræðið? — Allt er mjög ólíkt frá því sem ég á að venjast, sér- staklega maturinn. Næsta sumar vonast ég til að kom- ast til sem flestra Evrópu- landa, ef ég verð nógu dug- legur að spara í vetur. Kerstin og Gudrun í norðangjólunni. Við Landsbankahúsið hit t- um við hóp finnskra skáta með bláar og hvítar kollhúf- ur. Þeir komu hingað á mið- vikudag og láta vel af landi og þjóð, bregður lítið við Kanadamaðurinn, Douglas . Hawkins. götum SEGJA má, að landi voru hafi nú bætzt nýr bær, þar sem er tjaldiborg skáta uppi í Borg- arfirði. Munu 1720 íslenzkir og 280 erlendir skátar skemmta sér þar við leiki, söng og spil við roða varð- eldanna dagana 25. júlí til 1. ágúst. Skátaborgin er búin margvíslegum þæginduna, sem nútímaborgar er von og vísa, svo sem pósthúsi, verzi- un, síma, banka og spítala, og hvorki skortir þar vatn né rafmagn. Nú eru erlendu skátarnir flestir komnir í bæinn. Alls staðar glyttir á litfagra bún- inga og margvísleg höfuðföt, og ekki lætur Kári gamli sitt eftir liggja, en býður þá vel- komna með vænni norðan- hviðu. Blaðamaður og ljósmyndari Morgunblaðsins brugðu sér út í nepjuna og rákust á snaggaralegan Kanadafæddan skáta, á horni ferðaskrifstof- unnar Lönd og Leiðir. sem Rvíkur Þá verða á vegi okkar tvær ungar blómarósir frá Svíþjóð, þær Gudrún Matson kennara- skólanemi og Kerstin Nord- ström háskólastúdína. — Við erum búnar að sjá Geysi, Gullfoss og Skóga- Finnsku skátarnir við Landsbankann. foss. Sápa var sett í Geysi og hann gaus, aldrei höfum við séð neitt svo stórkostlegt. Við vorum smáhnátur þegar við gengum í skátahreyfinguna. — Er ekki gaman að vera skáti? — Jú, sögðu þær samstund- is, og urðu eitt sólskinsbros. N auðungaruppboð sem auglýst var í 35., 37. og 38. tbl. Lögbirtinga- blaðsins 1966 á húseigninni ni' 8 við Aðalgötu á Sauðárkróki, þinglýstri eign Ve!.-7.1unarféÍF.gs Skag- firðinga, fer fram að kröfu Jóns Bjarnasonar hrl., og Búnaðarbanka íslands á eigninni sjálfri fjmmtu- daginn 28. júlí 1966, kl. 2 e.h. Bæjarfógetinn á Sauðórkróki. Hann bjóst glaður til ferðar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.