Morgunblaðið - 10.08.1966, Blaðsíða 21

Miðvikudagur 10. ágúst 1968
MORGUNBLAÐIÐ
21
ÚTVARP
ÞÁTTURINN „í kvöld“ (Hólm-
fríður Gunnarsdóttir og Brynja
Benediktsdóttir) var skemmti-
legur. Ég hef nokkrum sinnum
komið til Færeyja, en aldrei á
Ólafsvöku, né séð grindadráp.
Frásögnin af Ólafsvökunni var
ágæt, þessari hálf-frumstæðu at-
höfn, þar sem forn hetjukvæ'ði
eru sungin í belg og biðu en
fólk dansar, hvíldarlaust tímum
saman, allt frá ungum börnum
til aldraðra og getur ekki slitið
sig úr töfrum hrifningarinnar.
Þessar veraldarvönu dömur, er
dvalið höfðu í hámenningu
Stokkhólms, Parísar og London
m.a. urðu hrifnar með í dansin-
ufli, eins og í leiðslu — og há-
markið var þegar blóðugir veiði
mennirnir komu beint frá drápi
grindanna og skelltu sér um-
svifalaust í dansinn. —
í>á sögðu þær að hið nauðsyn-
legasta fyrir miðaldra konu væri
að hafa gott mjaðmabelti. Margt
fleira sögðu þær skemmtilegt.
Leikritið „Vökunótt“ eftir
Pekka LoiineJa var dágott og vel
leikið, leikstjóri Ævar Kvaran.
„Stund með Stefáni Jónssyni"
var, að vanda, bæði skemmtileg
og lærdómsrík (sunnudag 3.
julí). Spurning kvöldsins var:
Er óttinn ekki, þrátt fyrir allt
til ýmissa hluta nauðsynlegur?
Gunnar Einarsson svaraði m.a.
iað ef óttinn þekktist ekki væri
maðurinn eins og hemlalaus vél.
í sambandi við Guð er óttinn
nefndur á undan elskunni. Ást-
in ein fær hamlað gegn óttan-
um. Ef óttinn væri ekki þá væri
engum lögum hlýtt. Óttinn verð-
wr að vera ein hliðin á skyn-
semi mannsins, en hann má ekki
verða of mikils ráðandi, >ó verða
menn að hafa hann með sér í
öllum gjörðum sínum.
Loftur Ámundason: Fyrsti ótti
eem hann heyrði getið um var
guðsóttinn. Honum var sagt að
Guð væri góður en fannst ann-
að, er hann fór að lesa passiu-
sálmana, um „blossa guðlegrar
heiftar.“ Loftur er sjálfsagt
kjarkmaður, eem ekki lætur allt
fyrir brjósti brenna. Stefán Jóns
son skaut inn í: „Óttinn er ekki
skart á neinum man.ni.“ — Ég vil
segja, sð guðsóttinn er allt ann-
ars eðlis en venjuleg hræðsla. —
Passíusálmarnir eru öndvegisrit
bókmennta og skáldskapar en
Hallgrímur var, auðvitað, barn
síns tíma.
Hannes Pétursson: — Það er
ekki vafi á því áð óttinn hefur
djúplæg áhrif í þjóðfélaginu.
— Minning
Framhald af bls. 18
kennir þau fáum hnyttnum orð-
um, segir frá kýmilegum at-
vikum, örlagaatburðum, mann-
raunum, hefur stökur og þjóð-
sögur á hraðbergi. Það var ó-
gleymanleg reynsla að hafa slík-
an fræðara með jafn óviðjafnan-
legt landabréf fyrrr augum. Á
slíkum stundum var yfir við-
ræðu hennar djúpur, mannlegur
varmi, sem brá yl yfir atvik og
menn, jafnvel hið kátbroslega,
hlálega og hrapallega. Og þá
fann ég, hve þessi dóttir Fljóts-
dalsins var samgróin þessu
öllu, sögunni, lífinu, landinu,
fólkinu, forfeðrum, frændum og
feðramold.
Ég hefði getað unnað frú
Sigríði Þormar þess, að eiga þar
sina hinnztu hvíld í kirkjugarð-
inum á Valþjófstað. En hvar sem
henni verður legstaður búinn,
þá finnst mér nú ósjálfrátt, er
faún hefur leyst líkamsböndin,
»em eitthvað af sál hennar og
*vip sé horfið heim og runnið
saman við sál og svip þessa hér-
oðs: Blikandi vötn, blá fjöl'l,
grænan skóg og snækrýnda tinda
undir himinsins og eilifðarinnar
máttugu kyrrð.
Sigurður Einarssoa
í Holti.
Hann kvaðst hafa verið mjög
myrkfælinn þegar hann var
barn. Var feiminn og er það
enn. Feimni er ein tegund af
ótta. Aukin vísindaþekking ætti
að losa menn við ótta, en gerir
það ekki. Sanntrúaðir kristnir
menn ættu að vera lausir við
ótta, en eru þeir það? Óttinn
hefur tvær hliðar, góða og illa.
Jón B. Jónsson: Hræðslan er
vond, en óttinn, t.d. guðsóttinn
er góður. Hræðslan er voðaleg,
því hún dregur kjark úr manni
þegar mest á rfður að duga, t.d.
í sjávarháska. Kveðst ekki verða
hræddur, því, ef ástæða væri til
að óttast, sneri hann sér til Guðs
í bæn.
Undirritaður telur guðsóttann,
þ.e. samvizkuna, ekkert í skyld-
leika við hræðslu, hjá óbrengl-
uðu fólki. Ekki heldur varúð "g
varla feimni.
Þá talaði Stefán við Guðmund
útgerðarmann Jónsson frá Hrafn
kelsstöðum um útgerð og fisk-
verkun og framtíðaúhorfur í
þeim efnum. Gu'ðmundur er ný-
búinn að fá nýtt skip, „Kristján
Valgeir", 360 tonn með 900 hesta
vél. Kostar 19 milljónir króna.
Útlit þannig að þótt sjómenn
hafi góða atvinnu þá er útgerðin
heppin ef hún sleppur án skaða.
Útgerðarmenn eru áhyggjufullir
nú, sökum aukinnar dýrtíðar og
kostnaðar en • fallandi verðs á
fiski. Þetta var mjög fróðlegt
viðtal. — Ég verð að segja, að
ég get aldrei skilið hvernig
mögulegt er að ákveða verð á
fiski og síld löngu fyrirfram.
Gamla hlutaskiptingin hlýtur að
vera sanngjarnari, bæði fyrir út-
gerðarmenn og sjómenn. Verð-
breytingar brengla allt, nema
selt sé fyrirfram við ákveðnu
verði og það mun sjaldan gert,
nema kannski saltsíld.
í vikunni talaði Lúðvák Kristj-
ánsson um upphaf verzlunar-
fræðslu á íslandi. Hefur hann
komizt að því með rannsóknum
heimilda, að það var Þorlákur
Ó. Johnson, hinn kunni fram-
kvæmdamaður, er fyrstur kom
af sta'ð verzlunarskóla hér, og
var frumkvöðull að þessu menn
ingarmáli, enda þótt þess sé
ekki getið í sögu verzlunarskól-
ans. Stóð skóli Þorláks í a.m.k.
tvo vetur og hefði líklega aldrei
lagzt niður um árabil ef Þor-
lákur hefði haldið heilsu. Sama
kvöld talaði Arnór Sigurjónsson
um hinn gamla ribbalda Guð-
mund Arason á Reykhólum, ein-
hvern mesta auðmann íslands,
er gerður var útlægur 1446 af
Einari hirðstjóra Þorleifssyni og
eigur hans dæmdar konungi, en
þeir bræður (mágar Guðmund-
ar) Einar bg Björn ríki keyptu
jarðirnar af konungi. Það er víst
að Gu’ðmundur Anason var ójafn
aðarmaður en aðfarir þeirra
bræðra við hann voru óvægileg-
ar. — Benedikt Gíslason frá Hof-
teigi flutti erindi um höfuðból-
ið Égilsstaði á Völlum. Þessi jörð
hefur að vísu orðið með höfuð-
ból á okkar tímum hjá þeirri
dugmiklu ætt er þar býr nú.
Benedikt er ákaflega ættfróður
og vel að sér um mannfræði,
einkum á Austfjöi'ðum. — Smá-
sagan „Geym ei til morguns"
eftir Mögnu Lúðvíksdóttur lesin
af Brynju Benediktsdóttur er
býsna vel gerð saga og ágæt-
'lega flutt.
Lög unga fólksins (kl. 21—22 á
miðvikudögum) er ákaflega há-
vaðasamur þáttur. Ég vil ekki
um þáttinn dæma en ungt fólk,
er ég þekki, hlustar lítið á hann.
Annan þátt hefur ungt fólk á
fimmtudögum kl. 20.15 til 21. f
þetta sinn var athyglisvert er-
indi er ungur maður fluttL —
Fannst honum lítið gert fyrir
unglinga á sumrin, t.d. æsku-
lýðsbúsið í Reykjavík lokað.
Ekki var hann ánægður með
störf æskulýðsráðs, yfirleitt. Það
er einkennilegt hvað mikið þarf
að hjálpa ungu fólki nú á tímum
til a'ð skemmta sér. Þegar ég
var unglingur (fermdur alda-
mótaárið) man ég ekki til þess,
að við krakkarnir værum í nein-
um vandræðum með að leika
okkur í frístundum. — Þá var í
þættinum sungið, mest amerísk
dægurlög eða danslög. Það er
hörmulegt að heyra hvernig
þessir menn bera íslenzku fram.
Eins og allir vita er áherzla
unðantekningarlaust lögð á
fyrsta atkvæði orða í íslenzku.
Þetta er oftast þverbrotið. Er það
alveg óþolandi og verður að
laga.
Þorsteinn Jónsson.
A T H U G I Ð
Þegar miðað er við útbreiðslu.
er langtum ódýrana að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
Glæsálegt raðhús
Höfum til sölu glæsilegt raðhús, endahús við Lang-
holtsveg. í húsinu eru 4 svefnherbei gi og bað á efri
hæð, samliggjandi stofur, garðstofa, eldhús og
snyrtiherb. á neðri hæð. Bílskúr, þvottahús og
geymslur á jarðhseð. Stór og faUegur garður.
Skip & fasteignir
Austurstræti 18, sími 21735
eftir lokun 36329.
TIMPSON
herraskór
NÝTT ÚRVAL.
Austurstræti sex.
JAMES BOND ~>f-

Eftii IAN FLEMING
James Bond
BY IAN FLEMINC
0RAWIN6 BV’ JOHN McLUSKY
My KWIFB TWIZUST wenit
HOMB. NASW SCKEAMEP,
THEW X FELT UIS UAWPS
AT MY TUEOAT AS UE
Hnífur minn hitti mark. Nash öskraði, minni fann ég fyrir „bók“ Nash’s.
síðan fann ég hönd hans á kverkum mér Hann varð auðvelt skotmark.
um leið og hann féll á mig. Undir hönd Þar með var fallinn síðasti og hættu-
legasti launmorðingi SMERSU.
-K— Teiknarir J. M O R A
Þegar Júmbó og skipstjórinn snúa sér
við með hendurnar upp í loft, sjá þeir,
að þetta er bara gamli einbúinn, sem
miðar á þá byssu sinni: — Hvað eruð
þið að gera hér á maisakrinum minum?
segir hann drynjandi röddu.
Júmbó segir honum, að þeir séu á
höttui eftir Álfi og félögum hans.
— Jr sá gamli, ég ætla með
>
Júmbó er ekki ánægður með að þurfa
að hafa gamla nöldrunarsegginn með í
förinni. Hann reynir varfærnislega að
telja hann ofan af þessu en árangurs-
lausú