Morgunblaðið - 04.11.1966, Blaðsíða 12

' 12
MORGUNBLAÐIÐ
Fostudagur 4. nAv. 1966
Loftpressur
Lítið loftpressufyrirtæki er til sölu. Fyrirtækinu
fylgja nýjar og góðar vélar og áhöld. Tilvalið fyrir
einn eða tvo menn sem vilja skapa sér góða fram-
tíðaratvinnu. Upplýsingar í síma 13536.
Vauxhall eigendur
Við sjáum um þjónustuna á VAUXHALL.
HEIWILL
Ármúla 18 — Sími 35489.
Ibúð til sölu
3ja herbergja íbúð á 8. hæð Hátúni 8 er til sölu.
fbúðin er vel frágengin, sérhiti, teppalögð góð
geymsla, fullkomið þvottahús í kjallara, fallegt út-
sýni. — Laus til íbúðar eftir samkomulagi.
Upplýsingar í síma 17995 eftir kl. 2 á morgun.
m. a. sykurpabbakjólar, síðir samkvæmis-
kjólar, stuttir samkvæmiskjólar, jersey-
kjólar, ullartaukjólar.
Enskar kápur
m. a. svartar kápur með skinnkrögum —
tweed frakkar — táningakápur.
MARKAÐURINN
Laugavegi 89.
Nr. I í USÁ því það er raunhatf hjólp — CUarasil
„sveltif fílípensana
Þetta v'sindalega samsetta efni getur hjólpað yður ó sama
hótt og það hefur hjólpað miljónum unglinga í Banda-
rikjunum og víðar - Því það er raunverulega óhrifamikið,-
Hörundslitað: Clearasil hylur bólurnar á maðan
það vinnur á þeim.
Þar sem Clearasil er hörundslitað leynast filípensarnir —
samtímis þvi. sem Clearasíl þurrkar þá upp með þvi að
fjarlœgja húðfituna, sem ncerir þó — sem sagt .sveltir þá.
1. Fer inní
húðina
Q
2. Deyðir
geriana
3. „Sveltir-
fílípensana
• ••••••• •♦••••
• • • •_• •_• e_e e
•••••••♦•••••• •■• * *
• •••••••••
\
HEIMA OC HEIMAN
í VIKUNNI drápum við á dyr
hjá vegamálastjóra, Sigflrði Jó-
hannsyni, og lögðum fyrir hann
þá spurningu, sem er ofarlega í
huga margra bíleiganda: Hve
lengi eigum við að gera ráð fyrir
að þurfa að aka nýju bílunum
eftir sömu„gömlu og holóttu veg-
unum hér í þéttbýlinu?
Sigurður var alvarlegur á svip
á meðan hann kveikti í pípunni
sinni, leit svo upp og sagði: „Því
miður, við erum komnir í strand.
Við getum ekki gert neitt frekar
í málinu nema að við fáum aukið
fé til umráða. Stjórnarvöldin
hafa málfð til athugunar — og
þar til þeirri athugun er lokið
bíðum við og vonum hið bezta.
Það er gersamlega vonlaust að
halda þessum fjölförnu malar-
vegum í nágrenni Reykjavíkur
lengur í sæmilegu ástandi. Það
er vonlaust".
Þetta sagði vegamálastjóri og
Ijóst er því, að við stöndum á
tímamótum í vegamálum —
hvort sem okkur líkar betur eða
ver. Sú var tíðin, að menn hentu
garnan að ástandi veganna, töl-
uðu um holur, hristing og velt-
ing — og hlógu. Nú er öldin önn-
ur. Okkur stekkur ekki einu sinni
bros á vör, þegar talið berst að
vegunum. Þetta er orði’ð eitt af
alvörumálunum — a.m.k. hjá bif
reiðaeigendum. Og hver er það,
sem ekki á — eða ætlar að eign-
ast bifreið?
Meðalaldur fólks er óvíða jafn-
hár og á íslandi. Ástæðan er vafa
laust hið góða lífsviðurværi lands
manna og heilsugæzla. Meðalald-
ur bifreiða er líka hærri hér en
víðast hvar annars staðar. Ekki
er það viðurværíð, rússneska
benzínið, eða vegirnir, sem halda
lífinu í farartækjum okkar. Það
er þrautseigja þeirra, sem bæta
ryðguð bretti og reyra saman
brotna bíla. Og þó fyrst og fremst
þrautseigja þeirra, sem borga
brúsann og tekst að skrapa sam-
an nógu miklu til þess að halda
apparatinu gangandi, samt ekki
það miklu, að hægt sé að losa sig
við garminn og kaupa nýjan.
Þriðjungur fólksbíla okkar er
orðinn 10 ára eða eldri, en í ná-
grannalöndum okkar er ekki ó-
algengt, að 3—4% bílanna nái
þessum aldrL Yfirburðir okkar
eru því Ijósir á þessu svfði sem
ýmsum öðrum.
En bílaeignin he'ldur áfram að
aukast sem betur fer og vega-
málastjóri sagði okkur, að vöxt-
urinn hefði að undanförnu orðið
mjög svipaður því, sem skrif-
stofa hans hafði ráðgert. Aukn-
ingin var mest árið 1963, eða
14,8% og þá voru fluttir inn 4,463
hílar. Næstu tvö árin á eftir var
innflutningur jafn, tæplega fjög-
ur þúsund bílar hvort árið.
Fyrstu níu mánuði þessa árs nef-
ur innflutningurinn hins vegar
orðið 4,674, eða nær helmingi
meiri en'á sama tíma í fyrra.
Heildarbílaeignin í byrjun þessa
árs var tæplega 35 þúsund bílar
og gert er rá‘ð fyrir að í byrjun
ársins 1968 eigi íslendingar lið-
lega 40 þúsund bíla.
Árið 1965 var að meðaltali
fimm og hálfur maður á hvern
híl hérlendis, en reiknað ér með
því, að árið 1971 verði einn blll
á hveria fjóra landsmenn. Þá
verða íslendingar um 215 þús-
und og bílaeignin því tæplega 55
þúsund. Samkvæmt áætlunum
vegamálastjóra verður einn bíll
á hverja þrjá fslendinga árið
1977 — og árið 1980 má gera ráð
fyrir að bílaeign okkar verði
milli 80 og 90 þúsund, en lands-
menn verða þá um 255 þúsund.
Og þanga'ð til eru ekki nema
þrettán ár.
Sigurður Jóhannsson,
vegamálastjóri.
Af öllu þessu er ljóst, að ærin
ástæða er til þess að hugleiða
nýjar aðferðir. Það dugar ekki
lengur að bera ofan í holurnar
— því, eins og vegamálastjóri
segir: „Lítum á veginn upp í Mos
fellssveit, förum jafnvel alla leið
til Þingvalla. Bílarnir tæta þenn-
an veg í sundur á nokkrum
klukkustundum, ef duglega rign-
ir dagstund. Við þurfum ekki að
aka langa leið til þess að telja
tíu þúsund holur. Og þær verða
hundrað þúsund, milljónir, ef við
ökum nógu langt. Nei, það er
vonlaust verk að fylla holurnar
á þessum fjölförnu vegum. Það
er hægt að gera ótalmargt til
þess að korna þessum málum í
betra horf, en til þess þarf fé,
mikið fé. Miðað við íbúafjölda
eru þjóðvegir hér nær þrisvar
sinnum lengri en t.d. í Noregi —
og þar þykir vegakerfið mikið og
allerfitt í viðhaldi. Það er dýrt
fyrir litla þjóð að búa í stóru
landi og ætla sér að leggja góða
Bílaeigendur gefast ekki
upp á núverandi vegum
fyrr en þeir eru reiðubún-
ir til þess að kaupa nýja
vegi því verði, sem þeir
kosta, segir vegamála-
stjóri.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
vegi. Og þessa vegi borga engir
aðrir en fólkið í landinu. Ef það
vill betri vegi verður það að
leggja meira fé til þessara fram-
kvæmda. Þetta er ósköp einfalt".
„Vegagerðin er ekki lengur á
fjárlögum, en hún fær kr. 3,67 af
hverjum benzínlítra, gúmmí-
gjaldið og þungaskattinn. En
jafnvel þótt bí'lafjöldinn aukist
eins og áætlað er duga tekjurnar
ekki til þess að gera marga góða
vegi fyrir bílaeigendur landsins“.
„f nágrannalöndum okkar er
talið, að 200—300 bíla umferð á
dag sé hámarksálag á malarvegi
— og ég geri ráð fyrir að í
reyndinni sé þetta svipað hér hjá
okkur“, hélt vegamálastjóri á-
fram. „Samkvæmt vegalögunum
eru vegirnir flokkaðir í þrjá
meginhópa: Hraðbrautir, þjóð-
brautir og landsbrautir. Hrað-
brautir A eiga að leggjast slit-
lagi á fjórfaldri akbraut og er þá
miðað vi'ð vegi, sem reiknað er
með að hafi bílaumferð sem svar
ar yfir 10 þúsund á dag að sumar
lagi — og að umferðin hafi náð
þeirri tíðni innan 20 ára. Hrað-
brautir B eru þær, sem innan 10
ára hafa umferð frá þúsund upp
í 10 þúsund bíla á dag yfir sum-
armánuðina og er ráðgert að
leggja þá yegi varanlegu slitlagi
á tvöfaldri akbraut. Árið 1964
náðu hraðbrautir ekki nema 150
km vegakafla samtáls, en aukist
umfer'ðin um 7% á ári tvöfaldast
hún á tíu árum — og sjáum við
þá, að hraðbrautirnar lengjast
stöðugt. Ekki síður ef við tökum
tillit til þess, að umferðaraukn-
ingin er ekki 7%, heldur sums
staðar 10—15%. Á Keflavíkur-
veginum hefur hún t.d. verið
14%, en það er líka eini varan-
legi þjóðvegurinn okkar“.
„Vegurinn upp á Akranes, upp
í Borgarnes og að Dalsmynni telj
ast til hraðbrauta. Umferðin er
orðin það mikil núna, að hún
vertSur örugglega komin yfir þús
und bíia á dag eftir 10 ár. Enn-
fremur Þingvallavegurinn — og
vegurinn austur fyrir Selfoss,
alla leið að Skeiða-vegamótum“.
„Og hve miklu verjum við svo
til hraðbrautanna? Jú, sam-
kvæmt vegalögunum einum 10
milljónum á ári. Af þeirri upp-
hæð fara 6,8 milljónir til greiðslu
á lánum vegna Keflavíkurvegar-
ins, en 3,2 milljónir í Suðurlands-
veginn nýja. Ég er hræddur um
að við yrðum ekki komnir langt
eftir 10 ár með sama áframhaldi,
ef við gætum þess, að hver kíló-
metri varanlegs vegar kostar 5—•
6 milljónir. Og þrátt fyrir þetta
framlag til Keflavíkurvegarins
til viðbótar vegaskattinum hrekk
ur upphæðin ekki til þess að
standa undir afborgunum og
vöxtum fyrir árin“.
„Olíumöl?" Jú, hún getur ver-
i'ð ágæt að vissu marki, en hún
er ekki það, sem við köllum var-
anlegt slitlag. Sviar eru braut-
ryðjendur hvað olíumöl varðar
og þeir telja notkun hennar end-
urbætta aðferð til viðhalds mal-
arvega. Ekki þýðir a’ð leggja olíu
möl á vegi, sem hafa yfir þúsund
bíla umferð á dag — og það, seni
meira er: Það er þýðingarlaust
að-leggja ólíumöl með góðum ár-
angri án þess áð undirbyggja veg
ina áður — á sama hátt og þeir
eru búnir undir malbik. Megnið
af vegum okkar þarfnast algerr-
ar endurnýjunar — alveg frá
grunni. Þessi endurnýjun er til-
tölulega kostnaðarmikil og þegar
henni lýkur skiptir það oft til-
tölulega lifclu máli hvort lögð er
olíumöl eða asfalt — þ.e.a.s.
þetta hefur ekki úrslitaáhrif á
heildarkostnaðinn".
„Hvort við eigum að endunr-
nýja vegina með fé, sem fengist
við innheimtu vegatolla? Æski-
legt væri að nota þá aðferð að
vissu marki þar sem hægt væri
að koma henni við. En hvar ætt-
um vi'ð t.d. að setja tollskýli á
veginn upp í Mosfellssveit? Það
eitt er ekki svo lítið vandamáL
Við verðum að taka stór lán ef
við ætlum að gera eitfchvað, sem
Framhald á bls. 21
SÖLUMAÐUR ÖSKAST
Óskum eftir að ráða sem fyrst ungan reglusaman mann til sölu og afgreiðslu-
starfa í raftækjaverzlun vorri Hafnarstræti 23.
Nánari upplýsingar veitir verzlunarstjórinn.
DRÁTTARVÉLAR H.F.
Hafnarstræti 23.