Morgunblaðið - 07.05.1967, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1967.
19
Sr. Vigfús Ingvar
Sigurðsson 80 ára
1 DAG er síra Vigfús Ingvar
Sigurðsson, fyrrv. prestur og
prófastur að Desjamýri í Borgar-
firði eystra, 80 ára. Hann fædd-
ist 7. maí árið 1887 í Kolsholti
í Vllingaholtshreppi í Arnes-
sýslu,, kominn af merkum og
hraustum bændaættum suður
þar. Ungur að árum hóf hann
langskólanám og var vígður til
prests árið 1912 til Deisjamýrar-
prestakalls í Norður-Múlapróf-
astsdaemi og þjónaði því presta-
kalli síðan alla tíð til ársins
1961. Síðustu tvö og hálft prests-
þjónustuár sín var hann jafn-
framt skipaður prófastur í Norð-
ur-Múlaprófastsdæmi.
Ég hygg, að hinum unga presti,
sem fluttist úr fjarlægum lands-
hluta árið 1912 til þess að gjör-
ast sálusorgari Borgfirðinga hafi
verið ærinn vandi á höndum.
Ekki vegna þess, að ég telji
Borgfirðinga á nokkurn hátt af-
brigðilega manntegund að eðli
og uppruna, heldur vegna þess,
að ég vil segja, að Borgfirðingar
hafi um langa tíð haft alveg sér-
stakt prestalán — ef það mætti
orða það þannig — og því eng-
an veginn vandalaust að skipa
þann auða sess, sem þarna var,
svo að vel færi. Forverar síra
Ingvars á Desjamýrarstað, síra
Sigurður Gunnarsson, síra Einar
Þórðarson og síra Einar Jónsson
voru hver í sínu lagi einstaklega
miklir gáfu og mannkostamenn,
höf-uðklerkar á sinni tíð, and-
legir og veraldlegir forustumenn
sóknarbarna sinna, vinir þeirra
og félagar í dagsins önn og mikl-
ir búhöldar á þeirra tíma vísu.
En ég hygg, að þess hafi á eng-
an hátt .orðið vart, að andlegt líf
Borgfirðinga hafi beðið hnekki,
eða Desjamýrarstaður sett ofan
við tilkomu hins unga prests
þangað. Síra Ingvar hóf búskap
á Desjamýri árið 1914. Hann
hófst þegar handa um miklar
umbætur á ábýlisjörð sinni:
Sléttaði t. d. fljótlega allt tún-
ið, sem var þegar allstórt en allt
rtórþýft og stækkaði það einnig
mikið. Þeir, sem enn eru ungir
að árum, gjöra sér það varla
Ijóst, hvílíkt átak það var á þeim
árum, áður en þær stórvirku
vinnuvél-ar, sem við þekkjum nú
á dögum komu þar við sögu en
að mestu varð að byggja á hand-
aflinu einu til þeirra hluta. Einn-
ig endurbyggði síra Ingvar öll
hús staðarins á þessum árum og
reisti auk þess nokkur að nýju,
einkum peningshús og þó eink-
um nýjar heygeymslur, en þær
hygg ég, að hafi engar verið á
Desjamýri, þegar hann kom
þangað.
Ég tel, að tveir eðlisþættir hafi
alla tíð verið sérstaklega ríkir
og áberandi f sk-aphöfn síra
Ingvar og einkennt allt líf hans
og störf, en það er skyldurækni
og þjónusta. Skyldurækni hans
sem kirkjunnar þjónn var heldur
ekki án vitnisburðar, því ég
hygg, að messufall hafi ekki orð-
ið í kirkjum hans, er messa
skyldi þar, nema að gild forföll
kæmu til, svo sem ófær veð-ur,
veikindi eða torleiði og átti hann
þó erfiða sókn, langa og jafnvel
hættulega leið til kirkna sinna,
því auk heimakirkjunnar þjón-
aði hann alla sína prestsþjón-
ustutíð tveimur útkirkjum og
átti til annarrar um langan og
erfiðan fjallveg að fara, en til
Ihinnar um sæbratta og hættu-
legar skriður, þar sem hengiflug-
in gín-a yfir höfði og við fætur
vegfaranda og „vegurinn" löng-
um aðeins mjór götutroðningur.
Því, þótt þar sé nú kominn breið-
ur vegur, sem bifreiðir bruna
um, þá var öðru vísi umhorfs
þar, þegar síra Ingvar átti flestar
ferðir um þær slóðir. En, sem
betur fór hlífði „hulinn verndar-
kraftur“ hinum trúa þjóni ávallt
á þeim refilstigum.
Og þjónustuþátturinn i skap-
höfn síra Ingvans kom líka
snemm-a fram á fleiri sviðum, en
í hinu hefðbundna starfi kirkj-
unnar í þrengri merkingu þess
orðs. Það fór ekki hjá því, að
Borgfirðingar kölluðu hann til
starfa á fleiri sviðum, nefnilega
hinu efnislega, veraldlega, þegar
þeir kynntust skaphöfn hans og
hæfileikum. Og hann vék sér
ekki undan því kalli. Til þess
er þjónustusemin of ríkur eðlis-
þáttur í skaþhöfn hans. Verði
saga Borgarfjarðar einhverntíma
færð í letur mun síra Ingvars
verða þar að mörgu getið, þvi
svo mjög kom hann þar við
sögu um meira en 40 ára skeið,
lengst sem hreppsnefndaroddviti,
formaður skólanefndar, sýslu-
nefndarmaður, í Kaupfélags-
stjóm og fleina mætti telja. Með
öðrum orðum: flest þau opinber
störf, sem fall-a til í einu hrepps-
félagi. Ekki hlaut þó síra Ingvax
þessi störf vegna þass, að hann
sækti eftir þeim, heldur af því,
að sveitungar h-ans trúðu honum
og treystu flestum fremur til lið-
veizlu og forustu um erfið og
vanda-söm störf. Og í engu brást
hann því trausti. Enda hygg ég,
að um síra Ingvar megi segja
hið fornkveðna: að á engu vildi
hann níðast, því er honum var
til trúað. Og á orði var það haft,
hversu örugglega hann hélt um
hlut og rétt Borgfirðinga — oft
við örðug skilyrði — og mun
honum oft hafa orðið betur
ágengt á þeim vettvangi en sum-
um, sem meiri eru hávaðamenn.
Ég hefi hér einkum dvalizt við
við hin veraldl-egu störf og um-
svif síra Ingvars, ekki vegna
þess, að ég telji hin andlegu og
sálrænu ekki þess verð, að þeim
sé gaumur gefinn, heldur vegna
þess, að þau fyrrgreindu eru
augljósari og áþreifanlegri. Sum-
ir menn munu nú reyndar halda
því fram, að ill-a fari sarnan
prestsþjónustan og veraldar-
vafstrið. En þá kenningu tel ég,
að síra Ingvar hafi fullkomlega
afsannað með lífi sínu og starfi,
því enginn kunnugur mun geta
haldið því fram, að veraldleg
þjónusta hans hafi á nokkum
hátt orðið á kostnað hinnar and-
legu. Það var sagt um suma
höfuðklerka okkar á liðnum öld-
um, að þeir kenndu ekki ver „af
stéttunum" en af stólnum. Ég tel
engri rýrð kastað á kirkjulega
starfsemi síra Ingvars, þótt sagt
sé, að þetta hafi honum tekizt,
enda getur guðsþjónusta víðar
farið fram en í hinum vígðu
guðslhúsum. Það er líka guðs-
þjónusta, þegar presturinn hag-
ar störfum sínum líka utan
kirkju sinnar á þann veg, að það
er sóknarbörnum hans til fyrir-
myndar og andlegrar og verald-
legrar uppbyggingar. Þetta hefir
síra Ingvar ábyggilega gjört, ver-
ið félagi og vinur sóknarbarna
sinna og andlegur og veraldleg-
ur forustumaður þeirra um
hálfrar aldar skeið. Þetta ber
okkur Borgfirðingum að muna,
virða það og þakka.
Ekki veit ég, hvort það út af
fyrir sig hefir orðið síra Ingvari
til gæfu persónulega, að forsjón-
in beindi sporum hans hingað til
Borgarfjarðar fyrir nálega 55 ár-
um. Ég hygg, að honum hefði
farnazt vel, hvar sem hann hefði
dvalið og starfað, a. m. k. ef það
er rétt, að hver sé sinnar gæfu
smiðiu'. En Borgfirðingum urðu
spor hans hingað vissulega heilla
spor. Og hefi ég fært nokkur
rök fyrir því hér á undan, en
fleira mætti að sjálfsögðu segja
um það, þótt ekki verði hér
gjört.
Það hafa að sjálfsögðu skipzt
á skin og skuggar í lifi síra
Ingvars. En ég tel, að þrátt fyr-
ir það sé hann óumdeilanlega
gæfumaður. Hann hlaut í vega-
nesti út á ævibrautina ýmsa þá
eiginleika, sem veita mönnum
gæfu og gengi, svo sem farsælar
gáfur, mikið starfsþrek og starfis-
gleði, viljaþrek, dáð og dreng-
skap. Og þótt hann safnaði ekki
veraldarauði, þá hlotnaðist hon-
um á lífsleiðinni það, sem er
öllu jarðnesku gulli betra: Hann
eignaðist mikilhæfa ágætiskonu,
sem ávallt hefir verið honum
styrk stoð og skilningsríkur fé-
lagi og ól honum mannvænleg
og elskuleg börn, sem ávallt
munu skipa sinn se,ss með sæmd.
Og hann hefir öðlazt að verð-
leikum virðingu, traust og hlý-
hug 'samferðamanna sinna.
Því miður hefi ég nú ekki
handbær þau gögn, er sýna, hve
'nörg prestsverk síra Ingvar hef-
ir framkvæmt, þau, er á skýrsl-
um eru skráð. En vissulega eru
þau orðin mörg á nærfellt hálfr-
ar aldar gifturíkum starfsferli.
Þess skal aðeins getið, að í
nokkrum ættum hér í Borgar-
firði eru þeir orðnir a. m. k.
fimm ættliðirnir, sem hann hefir
veitt prestslega þjónustu. Og er
þá ótalið, það, sem aldrei verð-
ur á skýrslum skráð, eða á vog
vegið, hið sálræna, andlega starf-
ið, er ekki lætur sig án vitnis-
burðar og markar sín spor 1
samfélaginu,' þótt minni athygli
sé veitt opinberlega, en hinn efn-
islega.
Árið 1916 kvæntist síra Ingvar
Ingunni Júlíu Ingvarsdóttur,
prests Nikulássonar, siðast á
Skeggjastöðum í Bakbafirði —
hinni merkustu rausnar- og
myndarkonu af hinni þekktu og
merku Keldnaætt á Rangárvöll-
um. Börn þeirra, er til þrosfea
komust eru þessi:
Ingvar Júlíus, fæddur 11. júní
1920. Bóndi og hreppsnefndar-
oddviti á Desjarmýri. Kvæntur
Helgu Björnsdóttur, Þorkelsson-
ar, bónda í Hnefilsdal á Jökul-
dal.
Guðrún, fædd 19. maí 1922.
iHúsfreyja á Vífilsistöðum í
Garðahreppi. Gift Viktori Þor-
valdssyni, vestfirzkum að ætt.
Sigmar Jóhann, bóndi á Desja-
mýri. Fæddur 19. júlí 1927.
Kvæntur Sesselju Jónsdóttur,
Sigmundsisonar bónda í Gunn-
hildargerði í Hróarstungu. Öll
eru þessi syistkin sæmdar- og
mannkostafólk, sem bera órækt
vitni um mikla eðliskosti og
hæfileika ætta þeirra, er að
þeim standa.
Það mun ekki ofmælt, að
heimili þeirra frú Ingunnar og
síra Ingvars á Desjamýri hafi
verið um 45 ára skeið okkur
Borgfirðingum réttnefndur sam-
eiginlegur unaðsreitur. Þær eru
margar þær ljúfu minningar- —
og notalegt að ylja sér við þær
—• sem við eigum frá þeim tíma,
sem við áttum þess kost, að
blanda geði við þessl góðu hjón,
bæði á heimili þeirra og utan
þess. Þessa ber að minnast og
þakka — og ég vona, að okkur
Borgfirðingum sé það líka ljúft
— ekki aðeins í dag, heldur og
ávallt endranær.
Persónulega flyt ég ykkur,
kæru hjón, frú Ingunn og síra
Ingvar, mínar innilegustu þakk-
ir fyrir langa, ánægjulega og
fyrir mig uppbyggilega sam-
fylgd. og bið ykkur blessunar
Guðs um alla framtíð.
Þorsteinn Magnússon.
Þess skal getið, að séra Ingvar
dvelur í siúkrahúsi.
Brevtl síma-númer
j
NORRÆNA VERZLUNARFÉLAGIÐ H.F.
Hringið í 825-88.
Húsgögnin
fáið þér hjá
Valbjörk
...og hvergi
er úrvalið
meira!
Petta stílhreina hjónarúm er smíðaÖ úr palisandervið
og er ó heilum sökkli, Verð með dýnum kr. 18.500,-—
en allt svefnherbergissettið kostar kr. 26.890,—
„67" sófasettið er í senn fallegt og vandað. Stólfæt-
ur undir sófa og stólum, sem snúa mó að vild. Velja
rrió um ýmsar gerðir af innlendum og erlendum á-
klæðum. „67" sófasettið er tfzkan í ár.
Borðstofusettið hér á myndinni kostar kr. 28.125,—
þ. e. borðið, sex stólar og borðstofuskápur. Borðið
og stólarnir kosta kr. 17.625,— en skápurinn kr.
10.500,—■. Borðstofusettið er úr teak.
Sjón er sogu ríkari-
lítið inn á nœstunni!
• •
Verzluniii
VALBJÖRK
Laugavegi 103, Simi 16414
Reykjavik
og Glerárgötu 28, Akureyri