Morgunblaðið - 27.05.1967, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. MAI 1967.
5
Þjóðleikhúsið:
Hornakórallinn
ur, erv emsöngvari og 'kór flytja
,,hátíðarkantötu“. Velferðar-
ríkið fær líka olnbogaskot með
sínum lúsiðnu mælingamönnum
frá „áhaldahúsi framvindunn-
ar“, og svo auðvitað sú þjóð-
ar(ó)náttúra fslendinga að lifa
og hrærast í gróðabralli og mik-
ilmennskuórum.
Höfundar: Oddur Björnsson og
Leifur Þórarinsson
Tónlist: Leifur Þórarinsson
Söngtextar: Kristján Árnason
Leikstjóri: Benedikt Árnason
Leikmynd: Cunnar Bjarnason
FÖGNUÐUR áhorfenda I lo-k
frumsýningar Þjóðleikhússins á
„H)ornakóralnum“ á miðviku-
dagskvöldið var innilegur og
óblandinn, ef marka mátti lófa-
takið, enda hafði sýningin í
flestu tilliti tekizt vel, og mun
toetur en ég hafði þorað að
vona eftir lokaæfingu kvöldið
áður. Það vakti mér líka sér-
staka gleði að sjá á sviðinu í
leikslok andspænis þakklátum
áhorfendum fjóra þeirra ungu
rnanna sem borið höfðu hita og
þunga dagsins, höfundana Odd
Björnsson, Leif Þórarinsson og
Kristján Árnason, og leikstjór-
ann Benedikt Árnason. Við hlið
þeirra hefði einnig átt að standa
fimmti ungi maðurinn, Gunnar
Bjarnason, sem gert hafði leik-
mynd og búningateikningar.
IÞarna stóðu sem sé fulltrúar
„unga íslands", er lagt höfðu
merkan skerf til íslenzkrar
leikmenntar með viðamikilli,
djarfri, litríkri og fjörlegri sýn-
ingu.
Ég held að telja megi ..Horna-
íkóralinn“ metnaðarfyllsta og
kröfuharðasta íslenzka verkefni
sem hér hefur verið sett á svið,
jþó sjálft leikritið verði ekki
sett á bekk með öndvegisverk-
um íslenzkra leikbókmennta.
Verkið er að ýmsu leyti gal.lað,
sumir kaflar þess tilþrifalitlir
og dauflegir, efnisþráðurinn
slitróttur, stefin sundur.laus og
orðræður persónanna sums
staðar flatneskjulegar, ekki sízt
samtöl Lofts við móður sína og
Dísu, bæði í fyrra og seinna
þætti. ,,Hornakórallinn“ er með
öðrum orðum ekki veigamikið
„bókmenntaverk“, enda virðist
ætlun höfundanna hafa verið
sú ein að skapa fullgilda
leiksýningu, sem lifi sínu eigin
fjölbreytilega lífi á sviðinu, og
það hefur þeim að miklu leyti
heppnazt.
ar hann ós'kar sér aftur heim til
helvítis eftir drykkjuveizlu hjá
íslenzkum ráðherrum.
Aðrir þakklátir skotspænir
eru flugmálarómantík íslend-
inga, sem er einn skoplegasti
þátturinn í nútíma.lífi okkar, og
hátíðafarganið sem tröllriður
þjóðinni. Skemmtilegasta atriði
sýningarinnar var að mínum
dómi skopstæling á þjóðhátíð
nálægt leikslokum, þar sem
stjórnmálamennirnir Einbjörn,
Tvítojörn og Þríbjörn (allir
steyptir í sama mót) halda ræð-
í þessa strengi og marga aðra
er tekið í „Hornakóralnum“, og
óþarft að rekja það allt hér.
Hins vegar er ádeilan ein ekki
þess megnug að gera verk leik-
hæft, eins og oftsinnis he-fur á
sannazt; þar verða aðrir þættir
að koma til: hnitmiðun forms,
tilfinning fyrir lei'ksviði og
þekking á möguleikunum sem
það býður upp á. „Hornakórall-
inn“ er yfirleitt prýðilega leik-
hæft verk, fjörugt og fjölbreyti-
legt, en í því eru samt kaflar
sem eiga erfitt með að lifna —
(og þá helzt þeir sem eru í nán-
ustum tengslum við þjóðsöguna.
'Dísa gegnir t.d. mjög óverulegu
hlutverki í leiknum — mér
sýndist hún vera kiljanskt tákn
sa'kleysis og einfaldleika, er
skapa ætti mótvægi við þá ver-
öld and.lausrar velgengni sem
Loftur ánetjast, en hún hefur
ekki þann merg eða lífskraft að
hún orki sannfærandl Móðirin
er að sínu leyti miklu betri
Grundvallarhugmynd leiksins
er sótt í þjóðsöguna um Galdra- Þóra Friðriksdóttir (móðirin) og Erlingur Gislason (Loftur).
Loft. Loftur hins nýja tiima fær
með tæknibrellum dregið Djöf-
ulinn upp á y.firborð fslands í
þeirri fánýtu von, að koma hans
og návist muni valda einhverj-
um breytingum í mannlífinu.
Það fer á annan veg — hann
verður bara aukagrín í þjóð-
félagi þar sem allt gengur út á
nýjungar, æsifréttir, túrisma,
fjárgróða og flugrómantík. Loft-
ur gefst upp við að reyna að
tojarga heiminum, en gengur í
þjónustu stærsta fyrirtækis
landsins, sem vitaskuld er flug-
félag, græðir fé á tá og fingri
og festir loks kaup á rándýrri
lóð á tunglinu, þangað sem
öldruð móðir fer að heilsa upp
á hann eftir langan aðskilnað.
„Hornakórallinn“ er sem sagt
fyrst og fremst skopleg ádeila á
fslendinga samtímans og kemur
víða við, e-nda a.f mörgu að taka.
Höfundarnir beina háðskeytum
sínum fyrst að dagblöðum og
blaðamönnum, og eru mörg
þeirra hittin, þó önnur geigi.
Hér er t.d. útlendingadekrið og
þjóðremban upplagður skot-
spónn: Kölski verður í upphafi
fulltrúi þeirra erlendu fyrir-
imanna sem mest er látið með
hénlendis, þegar þeir sækja
okkur heim, og eru ýmis tiltæki
höfundanna bráðsnjöll, svo sem
þegar Kölski útbýtir vindlinga-
kveikjurum meðal blaðamanna
til minningar um sig (sbr.
Lyndon B. Johnson við Stjórn-
arráðið á sínum tíma) eða þeg-
Raf vél a vcrks t æði
óskar að ráða mann er einhverja þekkingu hefur
á bílarafkerfum. Lysthafendur sendi tilboð á afgr.
Mbl. fyrir 1. júní merkt: „Ábyrgðarstarf 844.“
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 70. og 72. tbl. Lögbirtingablaðsins
1966 og 4. tbl. þess 1967 á hluta í Bræðraborgar-
stíg 15, hér í borg, þingl. eign Guðrúnar Ág. Júlíus-
dóttur, fer fram eftir kröfu Axels Kristjánssonar
hrl., og Gjaldheimtunnar í Reykjavík, á eigninni
sjálfri, mánudaginn 29. maí 1967, kl. 11 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 64., 66. og 67. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1966 á hluta í Hvassaleiti 34, hér í borg,
þingl. eign Sigurðar Sigfússonar, fer fram eftir
kröfu Ragnars Jónssonar hrl., Gjaldheimtunnar í
Reykjavík og Hafþórs Guðmundssonar hdl., á eign-
inni sjálfri, fimmtudaginn 1. júní 1967, kl. 3Vi síð-
degis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
fulltrúi hins jarðbundna einfald-
leika sem við erum óðum að
kveðja, og svo er hún stórum
skemmtilegri persóna.
Það er vandasamt að skera úr
því með nokkurri vissu, hver
höfundanna þriggja eigi mest í
sýningunni. Oddur Björnsson er
að sjálfsögðu frumkvöðull fyrir-
tækisins og höfundur sjálfs
leiksins — hann leggUT undir-
stöðuna og reisir grind bygging-
arinnar. Kristján Árnason hefur
samið söngtextana sem margir
eru hnyttilegir og eiga sinn
stóra þátt í afdrifum sýningar-
innar. Leifur Þórarinsson samdi
tónlistina við verkið, og þegar
á a.llt er litið ræður framlag
hans sennilega úrslitum, þvi
söngvar hans eru með þeim
galdri gerðir, að þeir lyfta
sýningunni víða í óvæntar hæð-
ir. Skopstælingar hans á ýmsum
gerðum íslenzkra sönglaga eru
snjallar og margir söngvar hans
gullfallegir. Chianson, Andláts-
sálmur, Noktúrna Djöfsa og
'Hátíðarkantatan eru hvert með
Fnamhald á bls. 12.
Róbert Arnfinnsson í gervi Djöfsa.
Til sölu
að nokkru eða öllu leyti mjög arðbært fyrirtæki
í fullum gangi. Tilboð sendist blaðinU merkt:
Hafnarlóð — 8608“.
np r
Iresnuoir
vantar trésmiði til hurðaísetninga.
Upplýsingar í síma 32997.
HEF OPNAÐ
Tannlækningastofu
að Laugavegi 24 3. hæð.
Viðtalstímar kl. 9—12 og 2—5. Simi 12428.
ÓLAFUR G. KARLSSON, tannlæknir.
Nauðimgaruppboð
sem auglýst var í 57., 59. og 61. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1966 á hluta í Hæðargarði 40, talinni eign
Magnúsar Gíslasonar, fer fram eftir kröfu Vilhjálms
Árnasonar hrl., Gunnars M. Guðmundssonar hrl.,
Hákonar H. Kristjónssonar hdl., Jóhanns Þórðar-
sonar hdl., Veðdeildar Landsbankans og Jóns Ara-
sonar hdl., á eigninni sjálfri, fimmtudaginn 1. júní
1967, kl. 4 síðdegis.
Borgarfógetaembæítið í Reykjavík.