Morgunblaðið - 10.08.1967, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. AGtTST 1907
«
t
Bróðir minn,
Gísli Hermann
Erlendsson,
andaðist 6. ágúst sl.
F. 'h. aðstandenda,
María Erlendsdóttir.
t
Frænka mín,
Asta Jóhnson,
Pílestræti 50,
andaðist 8. ágúst.
Ásta Björnsdóttir.
t
Tómas Einarsson
lézt 8. þ. m. að elli- og hjúkr-
unarheimilinu Sólvangi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Bjarni Snæbjörnsson.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Gísli H. Sigurðsson,
Hringbraut 97,
andaðist á Landsspítalanum
laugardaginn 5. þ. m.
Jarðarförin auglýst síðar.
Karólína Ólöf
Guðbrandsdóttir,
Sigurður Gísiason,
Steingrímur Gíslason.
t
Maðurinn minn,
Jónas Magnússon,
fyrrverandi sparisjóðsstjóri,
Patreksfirði,
lézt í Borgarspítalanum 7. þ.
m. Kveðjuathöfn fer fram í
Dómkirkjunni föstudaginn 11.
ágúst kl. 11.00 f. h.
Ruth Jónsdóttir,
börn, tengdabörn,
og barnabörn.
Þórbjörg María
Hólm Andersen
Fædd 1. júní 1911.
Dáin 2. júlí 1967.
OBBA — hlaut töfrandi yndis-
þokka í vöggugjöf frá foreldrum
sínum, frú Oddnýju Vigfúsdótt-
ur og Ingólfi Gíslasyni, lækni —
fegurð, lífsgleði og unaðslega
söngrödd.
Heimili læknishjónanna í Borg
arnesi var uppspretta ástúðar og
elskulegs viðmóts — og þangað
sóttu allir — sinna meina bót.
í þessu yndislega umhverfi
ólst Obba upp — söng sig inn í
allra hug og hjarta — og þá ekki
sízt eiginmanns síns, Angelo
Holm-Andersens, skipstjóra, sem
hún kynntist er hún var við
söngnám í Kaupmannahöfn og
sigldi síðan með um heimsins
höf og stofnaði heimili í Singa-
pore.
Það er svo um suma að þeir
hverfa manni aldrei þó hauður
t Eiginkona mín og móðir okkar, Jórunn Þóriurn Sigurðardóttir, verður jarðsungin frá Landa- kirkju laugardaginn 12. ágúst kl. 2 eftir hádegi. Ólafur Erlendsson, Erlendur Geir Ólafsson, Óskar Ólafsson.

t Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður okkar, sonar og bróður, Guðsteins Inga Sveinssonar frá Selfossi. Guð blessi ykkur ÖU. Bjarnveig Skaftfeld og synir, foreldrar og systkin.

t
Þökkum öllum, nær og
fjær, er auðsýndu okkur sam-
úð við andlát og jarðarför
dóttur okkar,
Valgerðar Áslaugar
Guðjónsdóttur.
Guðjón Guðlaugsson,
Eyrún Steindórsdóttir.
og höf skilji — og svo var um
ævintýraprinsessuna okkar.
Obba var fædd á Vopnafirði
en fluttist til Borgarness með
foreldrum sínum 1923. Hún
stundaði nám í Reykjavík og
Kaupmannahöfn og dvaldi lang-
dvölum erlendis, en kom alltaf
aftur heim, með hugann fullan
af gleði og ævintýrum — söng
fyrir okkur og veitti okkur ó-
spart af gnægtarbrunni lífsgleðl
sinnar.
Árið 1939 kom Obba heim frá
Kaupmannahöfn, vegna yfirvof-
andi stríðshættu, með tvo unga
yndislega syni sína, Ingolf, fædd-
an í Singapore, og Leif, fædd-
an í Kaupmannahöfn. Seinna
kom svo Angelo, sem vegna síð-
ari heimsstyrjaldarinnar, varð
að ferðast um hálfan hnöttinn
til að hitta fjölskyldu sína hér.
Þau hjónin dvöldu hér í nokkur
ár og hér fæddist þeirra fagra
dóttir Sigrid.
Árið 1945 fluttu þau til Banda-
ríkjanna og áttu yndislegt heim-
ili á Long Island, þaðan sem vin-
ir þeirra er heimsóttu þau, minn
ast margra gleðistunda.
Allsstaðar sem Obba fór vakti
hún hrifningu með yndisþokka
sínum og söng — hún söng oft
í kirkjunni sinni á Long Island
og víðar.
Siðan við lékum okkur saman
t
Innilegar þakkir flytjum við
öllum þeim, er sýnt hafa vin-
ar- og hlýhuig við andlát og
jarðarför eiginmanns míns og
föður okkar,
Runólfs Guðmundssonar,
Eyrarbakka.
Guðlaug Eiríksdóttir
og börn.
og lifðum í áhyggjuleysi og glað
værð í Borgarnesi hafa mörg
vötn runnið til sjávar og margt
hefur breytzt, en alltaf þegar við
hittum Obbu urðum við allar að
glöðu, litlu stelpunum sem
fannst lífið alveg dásamlegt —
svo sterk var lífsgleði hennai*
til hinztu stundar, þótt hennar
fíngerði líkami yrði að láta und-
an fyrir langvarandi veikindum.
Guðrún
Eiríksdóttir
— Minning
„Og nú fór sól að nálgast æginn
og nú var gott að hvíla sig,
og vakna upp ungur einhvern
daginn
með eilífð glaða kring um sig“.
Þessar fögru ljóðlínur Þor-
steins Erlingssonar flugu mér í
hug er ég heyrði lát Guðrúnar
sál. Eiríksdóttur, sem andaðist
í hárri elli 1. ágúst eftir þunga
og langa sjúkdómsiegu.
Hún var fædd i Öðrum-Garði
í Nesjum í Hornafirði 2. okt.
1878. Foreldrar hennar voru
hjónin Guðrún Gísladóttir og
Eiríkur Pálsson, sem bæði voru
af greindu og góðu fólki komin.
Þau áttu 7 börn og af þeim náðu
3 systur fullorðinsaldri, Kristín,
Ólöf og Guðrún.
Á 11. aldursári fluttist Guð-
rún að Borgum í Hornafirði á
hið gagnmerka og góða heímili
Þorgrkns Þórðarsonar, héraðs-
læknis þar, og hinnar elskulegu
konu hans, frú Jóhönnu Lúðvíks
dóttur. Þar ólst hún upp með
hinum glæsilegu börnum hjón-
anna og gætti yngri barnanna
með ástúð og myndarbrag. Til
Keflavíkur fluttist hún með þeim
árið 1905 og dvaldi á heimili
þeira hjóna meðan þau lifðu
bæði, eða til ársins 1933, er lækn
irinn andaðist. Hún hafði verið
húsmóður sinni ómetanleg stoð
í langvarandi vanheilsu hennar
síðustu 18 árin sem hún lifði og
gert allt sem í hennar valdi stóð
til að létta henni lífið, sífellt
vakin og sofin við að uppfylla
óksir hennar. Oft var þá starfs-
dagurinn langur, en enginn
heyrði hana kvarta, svo mikið
elskaði hún og virti sína góðu
húsbændur.
En gegnum alla þesa erfið-
leika féll ljúfur sólargeisli inn í
líf Guðrúnar sálugu. Á heimilinu
ólst upp lítil stúlka, dóttir Önnu
Þorgrímsdóttur (einkadótur
hjónanna) og manns hennar Jóns
Bjarnasionar læknis. Ungu hjón-
in, Anna og Jón Bjarnason,
höfðu skilið litlu stúlkuna sína
eftir hjá foreldrum hennar, þeim
til yndis og ánaegju, er þau
fluttu upp í Borgárfjörð er Jón
gerðist héraðslæknir þar.
Jarðarför eiginmanns míns og föður okkar, Kristins Jónssonar, útgerðarmanns frá Vestmannaeyjum, fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 11. þessa mánað- ar, kl. 10.30. Jarðarförinni verður út- varpað. Helga Jónsdóttir, börn og tengdasynir. t Þökkum sýnda samúð við útför móður okkar, Ingibjargar Jónsdóttur, ■Garði, Stokkseyri. Bömin.

t Jarðarför eiginmanns míns, Hjalta Nielsen, fer fram frá Bamaskólanum, Seyðisfirði, laugardaginn 12. ágúst kl. 14. Áslaug Nielsen. t Innilegar þakkir fyrir auð- sýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför eigin- manns míns, föður okkar, tengdaföður og afa, Magnúsar Jónssonar, járasmiðs, Kambsvegi 14. Elísabet Guðmundsdóttir, böra, tengdabörn og barnabörn.
t Innilegar þakkir flytjum við öllum þeim, sem sýnt hafa okkur samúð og vináttu í sambandi við hið sviplega frá- fall dóttur okkar, Önnu Kristínar Kristjánsdóttur. Guð blessi yfckur öll. Svava Guðjónsdóttir, Kristján Soffíasson, Ásgarði 103. t’ Hjartans þakkir til allra, sem sýndu ofokur vinarhug við fráfall litla drengsins okk- ar og bróður, Valdimars Þórarins Ólafssonar. Hjördís Óskarsdóttir, Ólafur Össurarson, Hafsteinn Ómar Ólafsson.

t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðar- för eiginkonu minnar, móður, tengdamóður og ömmu, Sigurrósar Finnbogadóttur. Helgi Finnbogason, börn, tengdabörn og barnabörn. t Við þöfckum innilega auð- sýnda samúð vegna andláts og útfarar Olgu Þórarinsdóttur. Björn Dúason, Páll Kristjánsson, Kristbjörg og Guðný Pálsdætur, Ásdís Aðalsteinsdóttir, fósturdóttir, stjúpbörn og vandafólk.
Vinum okkar, Angelo, Ingolf,
konu hans og börnum, Leif, konu
hans og_ börnum, Sigrid, Ágústu
Thors, Áslaugu og Karli Ingólfs-
syni, vottum við okkar dýpstu
og innilegustu samúð.
/Eskuvinkonur.
Grein þessi birtist hér aftur,
vegna misritunar á nafni hinnar
látnu.
Þessa litlu stúlku tók Guðrún
nú á sína arma og annaðist
hana og elskaði eins og hún væri
hennar barn. Og vissulega hefur
ekkert foarn getað reynst móður
sinni betur en Birna Jónsdóttir
og henna ágæti eiginmaður
Pétur Pétursson, fyrrv. þulur
Ríkisútvarpsins, hafa reynst
Guðrúnu sálugu. Hún fór til
þeirra þegar þau giftust árið
1941, og á heimili þeirra hefur
hún dvalist æ síðan, þar til 1
júní sl., að hún veiktist svo mik-
ið, að hún var flutt á Landsspít-
alann og síðan á hjúkrunardeild
Hrafnistu og lifði hún þar í
nokkrar vikur. Þar naut hún sér
stakrar hjúkrunar alls starfs-
fólksins og einnig herbergis-
félaga síns, Þórunnar Björns-
dóttur.
Á meðan hún dvaldi á heimili
Birnu og Péturs, var hún áfram
góða og kærleiksríka fósturmóð-
irin og amman einkadóttur
þeirra Ragnheiðar Ástu og litlu
barnanna hennar og má segja að
kærleikur hennar hafi þarna
spannað yfir 5 ættliði, —
Mér er Guðrún Eiríksdóttir
eftirminnileg frá því ég sá hana
fyrst árið 1905. Hún var meðal-
kona á hæð, þéttvaxin og þrótt-
leg, björt yfirlitum með ljós-
gult hár og blá augu. Það mátti
hver maður sjá, að þar var eng-
in meðalkona á ferð, er hún fór.
Hún var skapmikil, hreinskilin
og með afbrigðum orðheldin.
Aldrei talaði hún misjafnt orð
um nokkurn mann og traustur
vinur vina sinna var hún í þess
orðs beztu merkingu.
Hún vann al trú og dyggð á
meðan kraftarnir leyfðu, en að
síðustu voru kraftarnir þrotnir
og ljós augnanna slokknað. En
þá veittist henni sú blessun, að
síðustu mánuðina lifði hún í
djúpri endurminningu um æsku
sína, föður, móður og systur og
sveitina sína fögru, Hornafjörð-
inn.
Með þessum línum vil ég votta
frú Birnu Jónsdóttur, eigin-
manni hennar, móður og öðrum
ástvinum innilegustu samúð.
Blessuð veri minning Guð-
rúnar Eiríksdóttur.
J.G.
Þakka Iþróttafélögum, sam-
starfsfólki, öllum ættingjum
og vinum, fyrir góðar gjafir,
blóm, skeyti og alla vináttu
mér sýnda á fimmtugsafmæl-
inu 31. júlí sl.
Lifið foeil.
Pétur Eiríksson.