Morgunblaðið - 01.09.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. SEPT. 1967
Alan VMHams:
PLATSKEGGUR
líkust augunum í blindum
manni. — Hver er við móttök-
una í Miramar í kvöld?
— Marc-Claude, þangað til út-
göngubannið hefst.
— Hringdu í hann á hverjum
klukkutíma og fáðu að vita,
hvort Englendingurin skilar
lyklinum sínum og tekur far-
angurinn sinn. Hann kann að
reyna að bíða á flugvellinum.
Hann þagnaði og bar pípuna aft-
ur upp að vörunum. Um leið og
hann tók þessa lokaákvörðun
sína, leit hann ekki á Anne-
Marie. Hann var aftur farin að
horfa á spegilmynd sína á fægðri
borðplötunni, og hugurinn
beindist aftur að skyldum hans
sem eiginmanns og föður.
Fyrir fimm árum hafði hann
gengið að eiga ekkju starfsbróð-
ur síns í Saigon, sem hafði fallið
i Dien-Bien-Phu. Hún var fyxsta
kona Broussard og Anne-Marie
var einkabarn hennar. Nú bjó
hún í Frakklandi meðan ófriður
inn geisaði hér. ''
Broussard hafði gengið að eiga
hana, eins mikið af ræktarsemi
við dáin vin eins og af ást, því
að hans hugmynd um ástina var
sú ein að sjá henni og Anne-
Marie fyrir öllum venjulegum
þörfum. En i staðinn heimtaði
hann af þeim takmarkalausa
hollustu og tryggð. Hefði önnur
hvor þeirra svikið hann, hefði
það verið eitthvað álíka sak-
næmt og etf einhver lægra settur
foringi hefði óhlýðnast honum.
Hann leit nú á Anne-Marie:
— Mér skilst, að þú 'hafir hitt
þennan Englending nokkrum
sinnum, áður en hann var færð-
ur hingað fyrst?
Hún kinkaði kolli. — Le Hir
sendi mig til hans. Hún gat stillt
röddina fullkomlega.
— Hefurðu komið í herbergið
hans í Miramar?
Það varð vandræðaleg þögn,
og ekkert heyrðist nema ískrið í
gluggahlerunum. Broussard
lagði frá sér ópíumpípuna og
barði með fingrunum á borðið,
með óþolinmæði.
— Einu sinni, sagði hún. Hann
hefur nr. 274. Hún var orðin ná-
föl — vel vitandi á hverju var
von, en fann samt til engrar
hræðslu, heldur einhverrar
óskiljanlegrar ánægju. Hún var
að því leyti ólík stjúpföður sín-
um, að hún hafði ekkert marg-
slungið sálarlíf. Jafnvel þó hún
hefði reynt til þess, hefði hún
varla getað gert sér fulla grein
fyrir tilfinningum sínum í garð
Neils, þessa nótt í Miramar. Hún
hafði verið taugaóstyrk og ein-
mana og talsvert drukkin og
hafði notið þess, sem fram fór,
af því að það gat eytt að nokkru
H & R Johnson Ltd.
NEFNIÐ
HARMONY
OG ÞÉR FÁIÐ ÞAÐ FALLEGASTA
IBÍIn
iiAr
w .
■•'ir ,r | j |,'ji|i |

.Jy
'lfe
Éii
Harmony, einlitu og æðóttu postulínsflísarnar frá
H&R Johnson, þykja sérstaklega smekklegar.
Sannfærizt sjálf með því að skoða í byggingar-
vöruverzlunum litprentaða bæklinga, þar sem sýnd-
ir eru allir helztu möguleikar í litasamsetningum.
Biðjið verzlunarmanninn að sýna yður HARMONY
flísarnar og HARMONY bæklinginn — og hann er
með á nótunum.
HARMONY fllsarnar fáið þér hjá eftirtöldum bygg-
ingavöruverzlunum:
Byggingavöruverzlun Kópavogs
Kársnesbraut 2, Kópavogi, sfmi 41010.
H, Benediktsson hf.
Suðurlandsbraut 4, sími 38300.
Járnvörubúð KRON
Hverfisgötu 52, sími 15345.
isleifur Jónsson hf., byggingavöruverzlun,
Bolholti 4, sfmi 36920.
KEA byggingavörudeild,
Akureyri, sími 21400.
Byggingavöruverzlun Akureyrar
Glerárgötu 20, sfmi 11538.
fe Sveinn R. Eiðsson
Sunnuhvoli, Fáskrúðsfirði.
Einkaumboð:
John Lindsay hf.
AÐALSTRÆTI 8, SÍMAR 15789 OG 10960
hryllingnum, frá þessu hræði-
lega síðdegi í fjörunni, þegar
dauðinn kom um leið og rökkr-
ið. Þá hafði henni ekki dottið í
hugj að hún mundi nokkurntíma
hitta hann aftur, og engar
á'hyggjur af því haft. Hún var
alls ekkert ástfangin af honum.
En við handtöku Guérins hafði
afstaða hennar breytzt hastar-
lega. Nú hugsaði hún ekki leng-
ur um nautnanóttina með Neil
heldur sá 'hún sjálfa sig tál-
dregna, svikna og auðmýkta, og
hann hefði verið að draga dár að
henni og bruggað vélráð, bæði
til að svíkja málstað stjúpa henn
ar og föðurlandsins, og nú hataði
hún Neil með hræðilegu
kaldranalegu hatri, og beið eftir
að Bvoussard segði meira.
— Ég hef ákveðið, að þennan
Englending verður að drepa. Að
því er við bezt vitum, er hann
ekki enn farinn úr hótelinu. En
þar eru verðir og Sjávargatan er
undir strangri gæzlu. Ég hef
ekki ráð á neinum árásarsveit-
um til að fremja verkið — enda
mundu þær tafarlaust verða
handteknar. Hann þangaði og
tók aftur upp mjóu leirpípuna.
Anne-Marie sagði ekki neitt.
Broussard starði á hana með
blindingjaaugunum og leið og
mjór reykurinn steig út úr nös-
um 'hans. Þegar hann tók aftur
til máls, voru orðin þung, rétt
eins og steinar, sem detta í vatn.
— Ég vil láta drepa hann í
kvöld, rólega og hávaðalaust, í
herberginu hans. Þú ert eína
manneskjan, sem getur gert það.
Hún svaraði enn ekki neinu,
en Serge svaraði fyrir hana: —
Hún getur ekki gert það. Sendu
heldur einhvern manninn úr
„Gamma".
— Haltu þér saman! sagði
Broussard og starði enn á stjúp-
dóttur sína. — Ert þú ekki kunn
ingi Englendingsins? spurði
hann hana.
Hún leit niður á borðið. —
Jú, hann grunar mig aldrei.
— Gott og vel. Þú verður að
tefja fyrir honum í hótelinu í
kvöld. Skrifaðu honum og biddu
COSPER
Sé

oleu
Hafnarstræti 19
Skólafatnaður
Mikið úrval af
Nælonúlpum
Stretchbuxum
Peysum
Pilsum
Kjólum
hann að hitta þig í 'herberginu
sínu, rétt fyrir útgöngubannið.
Ég get látið koma bréfinu í
kvöld. Þú ferð héðan klukkan
ellefu. Hann sneri sér að Serge.
—- Hafðu skammbyssuna til
reiðu, Rassini. Það er nóg að
hafa klút ti'l að deyfa hljóðið,
þegar svona er hvasst.
Serge heilsaði og 'hvarf inn í
bakherberglið. Broussard sneri
sér aftur að Anne-Marie. Hann
kreppti og rétti á víxl höndina,
sem 'hélt á rómverska peningn-
um. Hugur hans var kaldur, eins
og laus við líkamann — aðeins
einhver alvaldur kraftur, sem
stjórnaði og skipaði fyrir, og
gjörsamlega laus frá öllum mann
drápum og ringulreiðinni í borg
inni. Honum þótti vænt um, hve
vel hún brást við þessu. Hann
hafði aldrei hugsað sér hana sem
sína eigin dóttur — í hans aug-
um hafði hún 'bara verið lagleg
og fjörug ung stúlka — ein af
átján — sem ‘hann bar sérstaka
ábyrgð á. Og nú leit hann á hana
með vaxandi stolti.
— Ég vil, að þú getir hleypt
af öllum sex skotunum, sagði
hann við hana, — en ef þú hefur
venjulegan hljóðdeyfi, er ekki
hægt að hleypa af nema tveim-
ur áður en hlaupið ofhitnar. Og
þér má ekki mistakast við Eng-
lendinginn þann arna.
Hann hafði lagt rómverska
peninginn á borðið við hliðina á
pipunni sinni, og nú til þess að
ekki skyldi bera á handaskjálft-
anum, tók hann kotruborð af
borði við vegginn og tók að setja
upp á það rauðu og 'hvítu töfl-
urnar. Þegar þær voru allar
komnar á sinn stað, kom Anne-
Marie að hlið hans. Hún var enn
mjög föl, og lagði nú höndina á
öxl honum og sagði lágt: —
Hafðu engar á'hyggjur, þetta
verður allt í lagi ...... þegar
þessi nótt er liðin. Hún kyssti
hann á ennið en hann renndi
hendinni niður eftir handlegg
hennar og greip um hönd henn-
ar og hélt í hana stundarkorn.
— Þakka þér fyrir, litla mín!
Serge kom inn með mjóa
skammbyssu, en skeftið var
vafið í klút. í fimm mínútur
stóð hann 'hjá Anne-Marie og
sýndi henni, hvernig hún átti að
hlaða og afhlaða byssuna, út-
skýrði fyrir henni sigtið og ör-
yggið og hvernig bezt væri að
halda byssunni, með réttum
handlegg og í brjósthæð. —
Þetta verður ekkert erfitt, sagði
hann, — hún slær alls ekkert.
En gættu þess að komast eins
nálægt og þú getur áður en þú
hleypir af henni.
Hún hlustaði þegjandi og
horfði á hann, og endurtók síðan
hreyfingarnar hjá honum og
hafði þær réttar. Síðan tók hún
Til sölu
B.M.W. 1500 árg. 1965
Bifreiðin er nýyfirfarin og í mjög góðu lagi. Hag-
stæðir greiðsluskilmálar.
KRISTINN GUÐNASON, H.F.,
Klapparstíg 27, sími 22675.
byssuna og gekk gegn um
vængjahurðadyrnar og inn í
svefnherbergið. Hún lokaði
gluggahlerunum, þvi að nú var
tekið mjög að hvessa, dró pilsið
upp yfir höfuð, fór úr sokkun-
um og brjóstahaldinu, og sat síð-
an og beið, í hálfrökkrinu.
4. kafli.
Dökkblá byssan, sem hékk á
manninum í smurðri ól, varpaði
aflöngum skugga 4 jörðina, og
hann dinglaði fram og aftur, þar
til hann snerti brúnina á gos-
brunninum. Maðurmn lauk við
vindlinginn sinn og fleygði síðan
stúfnum í skálina, þar sem sauð
í honum eins og hvæs í högg-
ormi innan um skuggana.
Handan við breiðgötuna blik-
aði sólarlagið á rúðunum. Mað-
urinn sneri við og gekk inn í
hótelið. Hann tók sér sæti innan
við móttökuborðið.
Þetta var þrekvaxinn, hæru-
skotinn maður á fertugsaldri, og
hafði verið í CRS-varaliðinu í
síðustu fimmtán ár. Konan hans
hafði tóbaksbúð í Juan Les
Pins, og hann vann sem sund-
kennari og björgunarmaður á
baðströndinni á sumrin. Venju-
lega var hann ekki í hernum
nema þrjá mánuði á ári, en þessi
bölvaður ófriður dróst á lang-
inn og nú var allt útlit fyrir, að
hann yrði að vera hér í Norð-
ur-Afríku það sem eftir væri
sumarsins.
Hann kunni ekkert illa við
landið eða fólkið þar — það var
ósköp svipað og miðlungsfólk í
Suður-Frakklandi — en vinnan
var erfið, þarna voru uppþot,
stöðugar varðstöður, handtökur,
húsleitir, og ósjaldan götu-
bardagar, þar sem félagar hans
höfðu fallið í valinn.
í kvöld var hann á venju-
legri varðstöðu, sem hann hafði
heyrt, að fyrirskipuð hefði verið
HAIR STOP
sem eyðir
hárum, svo þau
vaxa e'kki út aft-
ur. Einnig vorum
við að fá
háreyðingakrem
o frá sama firma.

Vesturgötu 2, sími 13155,