Morgunblaðið - 22.10.1967, Blaðsíða 3

3
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR.22. QKT, 1967
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur:
HAUSTLAUF
MEÐ þér, sem þessar línur vilt
lesa, langar mig að fá að halda
áfram, þar sem horfið var frá á
sunnudaginn var. En þá hug-
leiddum við saman orð Jesú til
forstöðumannsins: ,,Litla stúlk-
an er ekki dáin, — heldur sefur
hún“.
Síðasta vika sumars hefst í
dag. Segja orðin um litlu sof-
andi stúlkuna ekkert við þig og
mig á þessum tímamótum?
Ekki dáin, heldur sefur hún.
Þúsundföld grasamergð hefir
brugðið sínum sumargræna lit.
Milljarðir blóma, sem glöddu
hjarta þitt á liðnum sumardög-
um, hafa lagzt 'hljóðlega á mold
arsvæfilinn til svefns. Jafnvel
harðgera íslenzka björkin hiýðir
feigðarkalli haustsins. Gulbleik
fuku af henni blöðin, þegar
haustkulið hreyfði krónu henn-
ar. Stofnarnir eru að verðia blað
lausir og berir.
Þetta er haust. Og enn meira
er orðið, því að fyrr en vonum
varði breiddi veturinn sína
köldu, hvítu voð yfir óteljandi
kumbl þess alls, sem í dauðann
er gengið.
Þú horfir yfir haustjörðina, yf
ir öll þessi talandi merki tor-
tímingar og dauða. Og þegar þú
lýtur niður að lítiili liiju, sem
bliknaði þegar fyrsti vetrar-
snjórinn féll, átt þú-að geta
sagt það, sem J-esús sagði í sorg-
arhúsinu forðum: Hún er ekki
dáin, heldur sefur hún.
Af síendurtekinni, árlegri
reynslu veízt þú, að framundan
er hvíldartími náttúrunnar,
sVefntími hennar en ekki dauði.
Haustlaufið hrynur, laukar
frjósa. í rótinni leynist líf, sem
á öðru vori á að vakna. Og upp
af frækornum, sem fallið hafa
í mold fæðist framhaldslíf þeirra
jurta, sem fræin felldu.
Það er aðeins stundarhjúpur,
ein sumarflík, sem á haustinu
deyr. í fræi, sem fellur, leynist,
sefur, líf, sem á nýju vori vakn-
ar og vefur sér nýian sumar-
skrúða, nýjan líkama.
Svo leynist í berum greinum
bjarkarinnar í garðinum þínum
líf, sem prjónar sér nýjan ham.
Það skaltu sjá, þegar vorblærinn
vermir , jörðina að enduðum
vetri.
Ekki dáin, heldur sefur hún.
Svo dásamlegu lögmáli lúta
hin hljóðu guðsbörn merkurinn-
ar. Yfir þúsundum kumibla hafa
kaldir vindar sungið, Og þegar
þú heyrir þann söng, sé andsvar
sálar þinnar Hið sama og meist-
arans forðum: Hún er ekki dáin,
heldur sefur hún.
Stígðu varlega fæti á haust-
jörðiná. Allsstaðar leynist líf,
sem sefur. Þegar þú gengur um
fölnaðan haustskóg eða bliknaða
blómlausa mörk, þá ertu ekki í
sorgarhúsi, — heldur í helgi-
dómi, og helgidómi, sem er full-
ur af hinum dásamlegustu fyrir-
heiíum. Þau fyrir heit eru lif-
andi letri skráð á hvert fölnað
lauf, á hvert bliknað blað, sem
að fótum þínum fýkur.
Hverjum hug' heilsar þú þess-
um haustdögum, sem köstuðu að
þér kuldalegri kveðju en þú
hafðir vænzt? Hverjum hug
kveður þú þetta sumar, sem verð
ur farið áður en þessari viku
lýkur?
Sjáðu, hve fagurlega sumar-
dýrðin gengur til móts við svefn
inn, hvíldina. Er ekki eins og
vordraumur vaki á bak við alla
þessa fölnuðu fegurð,. allan þenn
an bliknaða bióma?
Dreymir þig ekki líka þann
draum? Veizt þú ekki það, að
sama höndin, sem á komandi
vori vekur grös af vetrarsvefni,
mun einnig vekja þig af dvala
dauðans, er þú hefir lokið þinu
hausti, fe'llt blóma þinn, fölnað
og sofnað?
Ætlar þú að taka þeirri um-
breytingu með sömu rósemd og
skáldið, sem bað:
„Þú, björk, er lauf þitt fölna
fer, — að fölna glaður kenn þú
mér, — og vors að vænta
betra?“
Vorið kemur aftur og vist skal
fagna þvi. En ekki er vorinu
einu ætlað að fræða okkur um
lögmál Guðs, speki hans, kær-
leika hans, máttarverk hans. Þá
fræðslu er haustinu engu síður
en vori ætlað að veita okkur.
Það hafa fleiri fundið en Stein-
grímur, þótt fáir hafi orðað það
eins fallega og hann.
Við skulum ganga í þann
skóla,, læra og lesa síðustu viku
þessa blessaða sumars.
Guði sé lof, sem sumarið gaf.
’Hann gefi nýja náð á nýjum
vetri.
„Eg haföi aldrei búizt við að
faila fyrir ísienzkri stúlku"
Philip Jenkins og félagar úr
of London"
,The Trio
„THE Trio of London" kalla
þau sig þremenningarnir,
Carmel Kaine, fiðluleikari,
Peter Willisson, cellóleikari
og Philip Jenkins, píanóleik-
ari, sem ætla að halda hljóm-
leika á nokkrum stöðum á ís-
landi á næstunni og byrja í
Reykjavík á vegum Tónlistar
félagsins í riæstu viku. Þau
Kaine og Willisson koma til
Iandsins nú um helgina, en
Jenkins er þegar kominn og
tekinn til við kennslu norður
á Akureyri við Tónlistarskól-
ann þar. Það er ekki ósenni-
legt, að íslendingar eigi eftir
að fylgjast með þessu tríói af
nokkrum persónulegum
áhuga, því að Jenkins er ný-
kvæntur íslenzkri stúlku, Sig
rúnu Vignisdóttur, sem var
fegurðardrottning lands síns
fyrir nokkrum árum.
Blaðamaður Mbl. hitti
Philip sem snöggvast að máli
á mánudaginn, þegar hann
kom og spurði um tildrög
þess, að hann kom til íslands.
— Það var fyrir milligöngu
Jóhanns Tryggvasonar, föður
Þórunnar Jóihanns, svaraði
Philip. — Við Þórunn vor-
um hjá sama kennara á kon-
unglegu akademíunni, Haroid
Craxton, og hittumst oft.
Namendur hans héldu hóp-
inn. Hún útskrifaðist einu
eða tveimur árum á undan
mér en ég hef haldið sam-
bandi við hana og ijölskyldu
hennar. Frá Jóhanni fékk ég
boð frá bróður hans, Jakofei,
um að koma til Akureyrar og
kenna við Tónlistarskólann
þar. ísland er auðvitað eitt af
þeim fáu löndum í Evrópu,
sem ennþá eru heillandi í a.ug
um manns — en mér hafði
aldrei dottið í hug, að ég ætti
eftir að fara þangað til starfa,
hvað þá að falla fyrir ís-
lenzkri stúlku og kvænast
þar. En þegar mér bauðzt
þetta starf var ég orðinn
býsna þreyttur. Ég hafði unn
ið í London í nokkur ár við
kennslu, milli þess sem ég
þeyttist um landið þvert og
endi'langt til hljómleikahalds
og tíminn nýttist mér illa il
að gera þá hluti, sem mig
langa,ði til. Það var því freist
andi að fá svolitla tilbreyt-
ingu og því þá ekki að kynn-
ast íslandi í leiðinni. Svo
kom ég hingað í nóvemfeer
sl. og var á Akureyri í fyrra-
vetur, en fór utan í vor að
hitta vini mína úr tríóinu.
Við höfum svo verið á hljóm
leikaferð í sumar lékum síð-
ast í Wigmore Hall í London,
í síðustu viku, og fengum
ágæta dóma hjá gagnrýnend-
um „Daily Telegraph“ og
„The Times“. Við vorurn að
minnsta kosti mjög ánægð
með þá, því að þeir eru
mestu hörkutól.
Við lásum þessa dóma og
komumst að rau.n um að „The
Trio of London“ mætti vel
við una. Gagnrýnandi „The
Times“ sagði m.a.: The Trio
of London er tæplega þriggja
ára, en ef marka má af
hljómleikum þess í Wigmore
Hall í gærkveldi, — það er f
annað sinn sem það leikur
þar — má vænta þes, að það
vinni sér fljótt örug'gan sess
í kammermúsíklífi Lundúna".
Síðan fer hann nákvæmlega
út í hvert yerk og segir m.a.
að bæði tríó Haydns og Beet-
hovens séu .gamalkunn verk
og tríóið hafi farið með þau
á gamalkunnan hátt, jafn-
framt því þó að ieggja þeim
til eitt'hvað nýtt, ferskleika
og litrík blæbrigði, þar sem
verkin séu annars í meðferð
margra eins og dauft berg-
mál liðins tímai B'laðið segir
um píanóleik Philips, að hann
hafi aldrei ofleikið og haldið
tríóinu saman á nákvæman
en þó sveigjanlegan hátt.
Carmel Kaine hafi þægilega
auðugan tón og tækni, en
Willisson hafi ef til vill ver-
i§ full hæverskur í þessum
tveimur verkum. Það hafi
hann hinsvegar bætt upp ríf-
lega í síðasta verklnu, tríói
Schuberts, þar sem lei'kur
hans hafi verið frátoærlega
skýr og allt að því sk'áldleg-
ur.
í „Daily Telegraph" skrifar
Colin Mason ýtarlegan dóm
og segir m.a., að óvenjulegt
jafnræði hafi verið með hljóð
færaleikurunum þremur og
hljómleikar þeirra í Wigmore
Hall gleðilegur viðburður.
Lausnir þeirra á hinum ýmsu
músíkölsku atriðum tónverk-
anna hafi aldrei misst marks.
Sérstaklega hælir gagnrýn-
andinn leik þeirra í Schu'bert
tríóinu, sem hann segir hafa
n.áð hámarki lýrískrar túlk-
unar, án þess að fara nokk-
urn tíma of langt í við-
kvæmni. Þessir ungu hljóð-
færaleikarar star.di eins jafn
fætis í músikalskri túlkun og
tækni, það hafi komið greini
lega fram á köflum, að þau
hafi ósjálfrátt forðazt of ná-
Sigrún og Philip Jenkins.
kvæm og samræmd blæ-
brigði og leikið sjálfstæit
hvert um sig, þannig þó að
það féll óaðfinnanlega saman
í órofa heild.
Við spurðum Philip Jenk-
ins, hvað hann hyggðist fyr-
ir í -framtíðinni — hvort þau
Sigrún mundu setjast að fyr-
ir fullt og allt á fslandi eða
erlendis. Hann svaraði því til,
að hann mundi kenna ó Ak-
ureyri til næsta vors, en vænt
anlega fara í sumar til
London og þaðan í hljóm-
leikaferð.
— Meira veit ég ekki að
svo stöddu, sagði hann, — ég
er hættur að reyna að gera
áætlanir langt fram í tímann,
hef reynt það svo oft, en þær
hafa aldrei staðizt.
Hann sagði, að Sigrún
mundi væntanlega fara með
sér — hún hefði verið með
þeim félögum í sumar og síð-
an hefðu þau farið í heim-
sókn til foreldra hans.
— Og voru þau nokkuð
andvíg því, að þú skýldir
verða þér úti um kvonifang
á fslandi?
— Nei, síður en svo, þau
voru afskaplega hrifin af
Sigrúnu og spennt að sjá
hana, höfðu aldrei séð ís-
lending, skilurðu. Þau voru
áreiðanlega ánægð, því að ég
held að þa.u hafi verið orðin
úrkula vonar um að ég festi
ráð mitt.
— Og hvað ætlið þið svo
að leika fyrir íslendinga?
— f Reykjavík a.m.k. leik-
um við Haydn, Beethoven og
Schubert — en ég veit ekki
með vissu, hvað við leikum
á hinum stöðunum.
— Þið hafið verið lengi
saman, tríófélagarnir?
— Við Peter höfum spilað
saman frá því 19ó2, en með
mismunandi fiðluleikurum.
„The Trio of London“ var
stofnað í þessari mynd ánð
1964, þegar Carmel kom heim
frá framhaldsnámi í Banda-
ríkjunum — við höfðum öll
verið saman áður á akademí-
unni — og síðan höfum við
haldið hópinn, öll búið og
starfað í London og getum
vonandi haldið áfram sam-
starfi okkar.
Mófmæla efnohagsaðgerðum
Mbl. hefur borizt svohljóðandi
fréttatilkynningar frá Málara-
félagi Reykjavikur og Sambandi
isl. bankamanna og Sveinafélagi
húsgagnasmiða í Reykjavík.
„Fundur fullskipaðs trún'aðar-
ráðs Málarafélags Reýkjavíkur
19. okt. 1967, mótmælir harðlega
aðgerð'um ríkisstjórnarinnar í
efnahagsmálum, þar sem um er
að ræða stórfellda árás á alla al-
þýðu og lífskjör hennar, á sama
tíma og versnandi atvinnuástand
hefur nú þegar rýrt tekjur laun-
þegar að mun, og fyrirsjáanleg
minnkandi atvinna í mörgum
greinum m. a. í byggingariðnaði.
Ennfremur mót'mælir fundur-
inn innflutningi erlends vinnu-
afls, hvort heldur það er í formi
tilbúins iðnaðarvarnings eða iðn-
verkafólks."
„Aukaþing Sambands ísl.
Bankamann'a, haldið fimmtudag-
inn 19. okt. 1967 mótmælir þeim
auknu álögum á launþega í land-
inu, sem felast í síðustu efna-
hagsráðstöfunum ríkisstjórnar-
innar, þar sem ljóst er að þær
lenda með mestum þunga á þeim
sem marga hafa á framfæri sínu
auk sjúkra. öryrkja og aldraðra.
Þingið skorar því á ríkisstjórn-
ina að endurskoða nú þegar ráð-
stafanir þær, sem hún hefur boð-
að og komnar eru til fram-
kvæmd'a að nokkru leyti.
Þingið leggur áherzlu á, að rík-
isstjórnin leysi þann vanda, er
hún telur þjóðina vera í, án þess
að rýra kjör launþega meira en
orðið var.“
„Fundur í trúnaðarmannaráði
Sveinafél’ags húsgagnasmiða í
Reykjavík, haldinn fimmtudag-
inn 19. okt. 1967, mótmælir haarð
lega ráðstöfunum þeim í efna-
hagsmálum, sem ríkisstjórnin
hefur nýlega lagt fram á Alþingi.
Með þessum ráðstöfunum er
ráðist enn á ný á þá þjóðfélags-
þegnanna, sem verst eru settir.
Fundurinn telur, að Alþýðu-
samband ísl'ands eigi tvimæla-
lausit að beita sér fyrir kröftug-
um aðgerðum gegn þesisum árás-
um ríkisvaldsins á launafólk."
í ályktun frá Verkalýðsfélagi
Norðfirðinga 'segir m. a.:
Fundur í stjórn og trúnaðar-
ráði Verkalýðsflags Norðfirðinga
haldinn 17. okt. 1967, mótmælir
harðlega þeim árásum ríkisvalds
ins á kjör hins almenna laiun-
þega í landinu, sem felast í ráð-
stöfunum ríkisstjórnarinnar f
efnahagsmálum .sem kunngerðar
voru þann 12. þ. m..
Stjórn og trúnaðarráð Verka-
lýðsfélags Norðfirðinga skorar á
alla launþega að standa saman
sem órofa heild um að hrinda
af sér þessari hatrömmu árás
ríkisvaldsins og .starfa markvisst
að þvi takmarki að dagvinnutekj
ur hækki svo að þær st'andi und-
ir mannsæmandi lífskjörum.