Morgunblaðið - 24.12.1967, Page 17

aggiRí un,q gu ‘utngB^snxaj
uxn ge'jTA iqj[a Bjeq gB
gOggyUI OAS JBA BUt'lS
•„TgBJUBA
gtui uios geq iijTuruta“
‘unq TgSBS „ixoqnqox"
■butjoCS tauaq
Tjjaj go uusq tgSes ‘„utui
BUIU’BUI ‘JOC 3O[tg0[£)“
•uinpuoq uungeq i
uinueqqed b 3o jnjje
uu; tpuBgee uioq rppej,
•uinun
-ggTjqUOA BUtCOI gB tpuXOJ
go euiuiBui Tgges ‘„jofg
-819 f I ejag ge jiaqqa
jueq ippox ‘buijs ‘jges
egoqej iqqo jba bjjo<j;“
•tuutijojs in jn jnBq
So ddn eq gojs tppox
•BUTJS
Tgges ‘„eppex bjj nuiuiout
XTJ. eqqisd usguo os gg“
■BUBjpiBd e[[B go'gfj;
B[ioC jos itjiCj uuiguejgnq
njJ[A uiujoqiBsnui njjq go
gfi[E[oC uin it[[B jsngn
ujos u ngjomsg e pB [oC y
qjp[S Uinif UIT9AJ JBA UI8S
sueq JtjsiCs bujtajoj tuuts
nutð T3[l5[8 ‘BgOg UUIgB[S[OJ
uin tssta uutguo ‘igajg
jb iun tgeddoq rppox
•„jBgejs S[[B b[t9[ ge uinq
ja ga“ -suBq jTjsiCs euijg
tgSes ‘„utn ssta go ja
geq ‘nuiuiout JtjÆj [dtCoq
joCg Bguo jnjeq n<“
*B[OC [[[ JBgBp JTOAJ
buiou tqqa moA ge<j
•BUJBq
ui[Bj [OA tjaeA utjqCg
go ---- SJB BUITJ uinssoq
b uutqBq BjjCojq b[jba
ipUjCut unn 'TTT? susq
buiuibui uios ‘uinutjjBq
-jBUins BjjosgJ JTpun ‘utn
-udBqs i jsje jeq uueqqed
rp[Bj go uurdBqsBgæ[,3[
Tgeudo uubh 'eqqed
go jeutns nuiuiqui [S-iaq
-jaqujOAS j uut uueqqed
gðui dqC[q go nuiumj
jn utejj eq qqojs tppax
■uuBgijs ingiu do[[q
go unq Tgges ‘„gEAq
}JT® BTTdiq ojeq ge JnjX[q
uuiq j[goiq TPP!X“
•Tsnq
-p[9 in ueggu goC[qj[ojq
nuie t }[[e jsigjiCgq eq
■sueq euiuieui
TggES ‘,,sut9 jtpun nut
-ijunj Jn uibjj npuiOH"
•„punjs-Buis PPP
gTUi T§Sai Sf TITat“ 'giuinj
j ddn igeddoq go uuBq
tgges ‘„jnjjiCgjq oas ja
33“ *J9S jn TggXaj iCppax
•unq Jgges
‘,,geq Jaui [SiuXs Tqs[a[“
•„geq uin Bnq ge
uuinq J9 gf ‘— gjA b ga“
'ippaX Tgedojq ‘,J9N“
•„W!<í BTMtn-i
uin eg9[iuu9ui[B enq ga
[B3[S JsjiCj ua“ ‘unq Tgges
‘,,uu!q uuidBqs j utojq
gnqjxnq jnqqou bCjos
ge Bjjas ga“ •uiui)0[q gaui
nu uioq s'ueq euiiiieijg
•jsb-Cs tqqa ipuiCur
geq ge TgBuoA uueq ua ‘gj
-Ijoj j ddn Bgniq eq jo[[[B
‘g9[ng0[0 gO SUT9 gojs uut
-ppoH •JtjiC gtddoj uueq
jppiaiq uegjs — nujs nut
-uiru j uueppoq Jtpun uuj
-gejs j juuaq qqejs go but
joCg jjjos go jAq Jas uueq
TTTíívJ ’TBSbs sueq buiuibui
gBAq TgiiCoq uubh
•nujs nutgjaquaq j [tj
eqeT ge ‘iddn jba jppax
•„epP»X
sueq uutdBqsBTBj j m
ge [ij ‘bjioui equua buuja
ge ngm Bjjuy go sne[H
•unnujs umusjneq
-jiBds j jjb igjeq uueq
uias j[[B ‘Bguiu9d[[ng nij
-UIUIIJ BgjOq UUIJB[ JBA
snejjj agui[BS9A go ‘uut
-geujsoq egioq ge uueq
Tjjae ‘sueq gieg uimugag
jgæ[ uuiingaA ge jAq
jn ge ‘nggos jia<j nutgBi
-JBgioq bjj njo-A UU9UI
jissaq •tjsog uueq qqaj
‘UUTUIJB UBUIBJJ JTJIlCj
um3[uoq uingunq j jbs sn
-B[JI UI9S JBc[ 'BJSJ9A gB^
tqqa n.u jba Bjjaq ua
■JSnp[9S [3[q9 UT9S
euoqs jijiCj B-jæq ge [jj
‘gga ui9u j[9S tq3[9 uueq
jBg nu gB jAq ‘smejH
JtJ<Cj dBJ gTqiUI JBA BJ[9cJ
* JBUIS JBUJTSæg BC[9S gB
gjiBA snB[j[ So butujoCj
ddn ngnqjjnq go nuioq
JTUJIUU9UIB3[J9yV 'JBSn
-B[j[ ujof; BfgTui uinuggg
Btgg[[ TP[iCqs uutJngoA
■jnggB[ TP[iCqs jng9A jXu
ge uueq Tgediiqs jbuut
-jBgJoq ingBuiitjiC uia<g
•BJ9g Tp[iCqs uueq g«Aq
uueq tssita egaijofra
•gnq j geuue gBAqjj.19
BJJ9P J9S BJB[ gB gJBA m
-jfci uinui.s umunjoj n®9
-[[bj j umgopmwns b jn
nguog go nuis nuisnq Bg9
-[[Bj j uiia nggntq ejiuy
go sneja •BjoCjsjegjoq
BUJBfg[[I Uinuiq T3[3[9
juibs tggæu ejjgq ua
•BJ9g gB jjaqqa
go euies Tgjeq snetH
SgUt[BS9A go mgU9[
iguiui[9q jsnju9 Jigq ge
OiAS uimioqs ngjt[q jiaq
uo ‘um[gouoqs uinssoq
jb [gBABq jngoqgæjq
jba geq •BUUBJiegioq oqs
JTJjCj B[gBUa3íS BJ9g gB
urnugiuisujBf 'p j iquu93[
— jeg uueq U19S eggejq
8JT[B TJJlCeU UUBH •umuis
umun.sgnq nuras[s uin
sseq in moA[B [gJ9g uueq
ge ta4 ge uioq jieq 3o
•egnq j jnjeq goiui n*q
9 t'gjjoq go ujs utpn/oCj
-Bggtqg nt3[:3[uCq gtA qeq
e gjs jmjfH tpjBj ‘umun
-jojsgiBpnuuns j nguog j
njoj uiujoq, go bjjttv" *sn
-B[H TU9S jjdiiqs jj9Aq J
•ujs euj9q ge jos go
uueq jsjgeggoutjojs ‘uueq
jtjiC uiiBjg uutgruispqs qoj
bjjuv oAS jBgeq ’uinuoq
jsejjig bCjta gæAddm go
go tpuiCui unq ge gtA jzt
-nq uueq [gjeq ‘luutgjoq
j uujuuioAsqBdjd jjsegn
-p[OA go JJSB3JIJ jba uueq
uras Jieq go 'njjuv je uút
gUBJJSB gTJOA Tgjeq TgU0[
ui09 ‘jngunp [[euieg jba
jnjpH •jJipCjSJBgJoq jn
-J9<J jba npjiCqsjoCj nuips
-nCguiureq JBjessoq Tjt[
j uuijnjjajq ijjbas juja
•jngeui jnqij uutgjo
uueq jba Bunfj TpueqoH
‘nujs ipue[Buii0q bjj
SpUB[ BSS0q [IJ JSJ
jjnjj [SJjCj uueq jAq bjj gt
-3[tui giuun jgjeq sne[5[
’BJJUV
jpq ui9S ‘nuo3[ Bjæpuj
JJJB uueq go ‘[0A JSJI9jq
umuoq eCq ujun[ZJ9A
•Jisæg JBgjBUI UUBq TJJB
TuuTUjpCj y -umuTgjBg i
ujoDj jjjpjs go jgjBg gaui
snq jg9[[Bj tjjb uubh ’Jn
-geui jnigim ‘jnuiesniCgu!
-uieq gpCut jba uubh ’sn
-E[H jaq uios ‘jngTurspots
jngun uinunCqiJBpuBH
j gjoq J[[tJJ[ J oCq um
-jb gnjipunq nCjq hiha^
uosnqoop^ auuY
*
vun vhj mm
»•
si
VNNVNHV9 NOHSaa
VNNVNHva xgasaa
oi
22
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
um potti, sem gaman væri
að sleikja. Að lokum fann.
ég einn og byrjaði strax
að sleikja, þetta var gam
all pottur og hlakkaði ég
nú heldur til. En hvað
heldurðu að hafi verið í
Kjötkrókur.
Pottasleikir.
pottinum, bara 'sápa og
hún var hræðilega vond á
bragðið að ég þori ekki
að sleikja potta framar.
Leppalúðir: Hvað er
fólkið að gera með sápu?
Pottasleikir: Já, ég
spurði nú að þessu líka.
í»að er víst að þvo fötin
sín úr þessu og svo notar
það líka sápu til að þvo
sér sjálfu með.
Leppalúði: Éð hélt það
væri nú bara ágætt að
nota snjó og þvo sér bara
einu sin-ni á vetri, eins og
ég geri.
Grýla: Þú ert mesti sóði
Leppalúði. En nú kemur
hann Hurðaskellir.
Hurðaskellir. Ég er
aldeilis búinn að skella
hurðum. Mér þykir það
svo gaman. Fólkið hrekk-
ur við. En ég skeLli bara
burðum þar sem óþetok
börn eru og sérstaklega
ef þau eru með óhljóð
og læti. En aldrei þar sem
ég sé stillt og prúð börn.
Þá langar mig líka til að
vera góður.
Grýla: Sástu nokkuð
hann Kjötkrók? Nú hann
er þá að koma þarna.
Kjötkrókur. Þá kem ég
og það fór nú heldur illa
fyrir mér. Ég toom í hús
þar sem húsmóðirin var
að sjóða hangikjöt til jól
anna. Það var enginn í
eldhúsinu og ég krækti
mér í bita upp úr pott-
inum. Hann var svo heit-
ur, að ég varð að blása á
hann, þangað til hann
kólnaðj dálítið. Svo tók
ég bitann og flýtti mér
svo mikið að ég datt
beint á nefið, þegar ég
kom fram í ganginn. Þar
var húsfreyjan að ryk-
var komin á fætur og
búin að setja morgun-
verðinn þeirra á borðið.
Á borðinu hjá henni iá
hálfsaumaður jóladúkur.
Hún var að toeppast við
fyrir jólin. Arana átti að
fá þennan dúk í jólagjöf.
„Það var hræðilega
vont veður í nótt,
mamma“, sagði Finnur.
„Já, mér geikk illa að
sofna, ég var allba.f að
hugsa um hann pabba
ykkar iþótt ég viti, að
hann sé óhultur út í
Steiney. Hann kemiur nú
með kvöldinu og þá verð
ur laufabrauðið stoorið
út“, sagði mamma glað-
lega.
Drengirnir brosfeu sam-
þykkjandi og hröðuðu
sér af stað í stoólann.
Veðrið var svalt, en
hægviðri. Víða 'hafði
snjórinn h'aðizt upp í
skafla í hvassviðrinu um
nóttina.
Jónas og Finnur gripu
niður í snjóinn og
skvettu í gáskafuilri
gleði hvor yfir annan.
„Ertu alvag frá þér,
við megium ekki tooma
snjóugir í skólann“, sagði
Jónas, þegar honum
þótti nóg um tætin í
FinnL
Það voru mikil læti á
leikvelli skólans þennan
morgun. Þetta var fyrsti
verulegi snjórinn á vetr-
inum, þótt kominn væri
desember.
Strákarnir hentu óspart
í hóp stelpna, sem stóðu
þétt upp við tröppurnar.
Bjallan hringdi, og
börnin fóru í raðir.
Margir strákarnir voru
með snjókúlur í höndum
og brunnu af löngun til
að henda þeim.
Sumir kennararnir
þurftu ekki annað en
horfa hvössum augum á
deildina sína og kúlurn-
ar duttu máttlaust niður.
Aðrir hrópuðu til sinna
deilda; engu að síður
þutu kúlurnar úr hönd-
um nemendanna og lentu
á einhverjum í næstu
röðum eða höfnuðu á
skóla veggnum,
Þennan dag byrjuðu
allar kennslustundir á
því, að kennararnir töl-
uðu um snjóinn og
áminntu krakkana að
henda etoki kúliurn hvert
í annað og stranglega var
bannað að henda að
skólahúsinu.
Þegar í fyrsbu frímín-
útum voru komnar stór-
ar járnskiífur á fjórar
körfuiboltastengurnar
lengst niðri á leikvelli.
Þangað vísuðu kennar-
arnir deildum sínum og
nú var óspart hent.
Þarna voru tveir mikl-
ir skaflar, sem minnkuðu
fljótlega.
Finnur hnoðaði ákaft
með félögum símum og
óskaði þess, að snjórinn.
héldist allt fram yfir
jólaleyfi.
Skyndilega heyrði hann
nafn sitt kallað, grát-
kæfðri röddu.
Það var Jónas, sem
kallaði. Hann hélt með
annarri hendi um auga
sitt, en benti með hinni á
12 ára dreng úr deild
Finns.
„Hann henti í mig.
Æ, ég finn svo til!“ kjökr
aði Jónas.
Snögg reiði greip Finn,
þegar hann sá Jónas
bera sig svona illa.
Hann óð að bekkjar-
bróður sínum með harð-
hnoðaða kúlu.
„Af hverju hentir þú
í Jónas?“ spurði hann.
„Ég gerði það alveg
óviljandi. Hann gekk
fram hjá. Mér þykir
þetta leitt“, sagði dreng-
urinn rólega.