Morgunblaðið - 10.01.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. JANÚAR 1988
Bjarni Brandsson
Minning
í DAG fer fram frá Fossvogs-
kapellunni útför Bjarna Brands-
sonar, sjómanns og afgreiðslu-
manns hjá Fiskveiðihlutafélag-
inu ALLIANCE, sem andaðist
þann 3. jan. 1968.
Bjarni var faeddur á Snæfells-
n«si vestanverðu þann 10. sept.
1880, og voru foreldrar hans
hjónin Ólína Bjarnadóttir frá
Kverná og Brandnr Bjarnason
frá Lág í Eyrarsveit. Hann var
með foreldrum sínum í 7 ár í
Keflavík í Ytri-Nedhreppi á Snæ
fellsnesi, 8 ár að Hallbjarnar-
eyri og síðan í Stykkishólmi til
ársins 1009. 12 ára gamall byrj-
aði hann fyrst að róa með föður
sínum, en hann var mikill sjó-
sóknari og búmaður, og smíðaði
auk þess nokkra báta fyrir
bændur í nágrenni Hallbjarnar-
eyrar. Bjarni réri með honum dl
ársins 1909 og síðustu ö árin á
vélbáti frá Stykkishólmi. Árið
1900 réðist Bjarni á es. Sterling
og var þar í 2 ár og síðan önnur
2 ár í strandsiglingum.
En 5. janúar árið 1913, skráð-
ist hann háseti á togarann Skúla
fógeta, eign Alliance-félagsins,
og þar með hófst hans togarasjó-
mannsferill. Var hann á togur-
t
Maðurinn minn
Bjarni Magnússon
skipstjóri,
andaðist á Landspítalanum 9.
þ. m.
Stefanía Stefánsdóttir.
um nær óslitið til ársins 1930,
og oftast bátsmaður sem kallað
er, en það er eitthvert ábyrgðar-
mesta starf „á dekkinu" um borð
í togara, því hann sér um veið-
arfærin og að vel sé farið með
alla hluti. Innti hann það starf
eins og öll önnur störf, prýði-
lega af hendi. Á þessu togara
sjómannstímabili var hann
lengst á togurum Fiskveiðahluta
félagsins ALLIANCE, og lenti þá
tvisvar í miklum lífsháska. í
fyrra skiptið árið 1914, í byrjun
fyrri heimsstyrjaldarinnar, er
togarinn Skúli fógeti rakst á
tundurdufl í Norðursjónum og
sökk. Slasaðist Bjarni þá á höfði
og var meðvitundarlaus svo að
skipsfélagar hans álitu hann
dauðan, en tóku hann samt með
í skipsbátinn. Fjórir menn fór-
ust sem allir voru í lúkarnum,
fremst í skipinu, en þar var
Bjarni líka. Hann náði sér þó að
mestu eftir þetta o gfór aftur á
togara árið 1915. í síðara skiptið
var hann á togaranum Jóni for-
seta, er hann strandaði á Staf-
nestöngum 23. febrúar 1928.
Bjargaðist hann þá í landi ásamt
9 skipsfélögum sínum, en 15 fór-
ust.
Bjarni kunni mjög vel til allra
verka um borð í togara, en sér-
staklega til alls er laut að veið-
t
Sonur okkar og bróðir,
Jón Ágúst Ólafsson
lézt 7. þ. m.
Ólafur J. Ólafsson,
Stefania Ólafsson,
Anna M. Ólafsson.
t
Eiginkona mín og móðir
Viktoría M. Jónsdóttir
andaðist 8. janúar í sjúkra-
húsinu Selfossi.
Ambjörn Sigurgeirsson.
Sigrún Arnbjarnardóttir.
t
Móðir okkar
Guðrún Jónsdóttir,
andaðist á heimili sínu Eyri
Ingólfsfirði 8. þ. m.
Börain.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma
Jónína Ásbjörnsdóttir
Urðarstíg 13,
verður jarðsungin frá kirkju
Óhá'ða safnaðarins fimmtudag
inn 11. janúar kl. 1.30.
Blóm eru afþökkuð, en þeim
sem vildu minnast hinnar
látnu er bent á Óháða söfn-
uðinn.
Böm, tengdabörn
barnaböra.
t
Útför mannsins míns
Jens Margeirs Jenssonar
frá Bolungarvík,
fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 11. janúar kl.
13.30. Blóm og kransar vin-
samlegast afþakkaðir, en þeim
sem vildu minnast hans er
bent á líknarstofnanir.
Ingibjörg Þórðardóttir.
t
Hjartans þakkir fyrir auð-
sýnda hjálpfýsi og samúð við
andlát og jarðarför
Guðleifar
Guðmundsdóttur,
Stóru-Mörk.
Böm og tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn
t
Alúðarþakkir flytjum við öll-
um þeim, sem auðsýndu okk-
ur samúð og vinarhug við and
lát og jarðarför
Árna Ólafssonar
Framnesveg 55.
Sérstakar þakkir viljum við
flytja læknum og hjúkrunar-
liði lyfjadeildar Landsspítal-
ans fyrir alúð og umhyggju
honum veitta.
Guðný Guðjónsdóttir,
Hlynur Arnason.
arfærum og viðgerð þeirra. í
hans togarasjómannsitíð voru öll
net sett saman um borð, og allir
vírar splæstir og netin sem rifn-
uðu voru bætt eins og frekast
var unnt.
Þegar Bjarni hætti störfum
um borð í togara, var ’hann ráð-
inn árið 1930 til starfa í landi
hjá Alliance, og sá um undirbún-
ing neta og víra og afgreiðsdu
þeirra um borð í togarana sem
þá voru sex á vegum félagsins,
4 sem félagið átti sjálft og 2 er
félagið sá um útgerð á. Auk þess
saumaði hann allar lúgu-yfir-
breiðslur og leit eftir öllum út-
búnaði í björgunarbátum togar-
anna og öUum björgunarbeltum
og bjarghringjum. Ennfremur
saumaði hann mikiá af yfir-
breiðalum yfir saltfiskstakka á
fiskreitum, eins og var í þá tíð,
enda var hann útlærður segla-
saumari. Nokkur ferðatjöld
saumaði hann einnig. Öll þessi
störf leysti hann af hendi með
pfýði.
Bjarni vann hjá Alliance til
ársloka 1965, er hann varð að
hætta vegna veikinda, og hafði
þá starfað hjá félaginu í landi
í 35 ár, auk þess tíma sem hann
var á togurum félagsins, en það
munu hafa verið nálægt 10 ár.
Var Bjarni lagtækur og gerði
margt annað en það sem bein-
línis var í hans verkahring, enda
var hann óvenju duglegur og
áValLt reiðubúinn til hvers þess,
er hann taldi sig munu geta leyst
af hendi. Hvað snerti afgreiðslu
togaranna var ávallt hægt að
leita til hans, hvort sem var á
nóttu eða degi.
Bjarni kvæntist árið 1917
Elínu Jónasdóittur, en hún and-
aðist 19. nóv. 1965. Hún var fríð
kona og fönguleg, með afbrigð-
um dugleg og fór vel með það er
hún hafði handa í milli. Þeim
auðnaðist að eignast 4 börn og
eru 3 þeirra á lífi, Brandur,
Ingibjörg og Matthías, en elzta
son sinn, Jónas, misstu þau árið
1942.
Fyrir hönd Alliance þakka ég
Bjarna Brands fyrir öll hans
ágætu störf, bæði til sjós og
lands. Persónulega þakka ég
honum fyrir samveruna og sam-
starfið í 35 ár, og kona mín og
synir okkar þakka honum alla
hans góðvild og tryggð og öll
vottum við aðsitandendum hans
innilega samúð okkar.
Blessuð sé minning Bjarna
Brandssonar.
Ólafur H. Jónsson.
Jósafat Sigurðsson
JÓSAFAT Sigurðsson var fædd-
ur 6. maí 1876 að Mið'húsum í
Álftaneshreppi Mýrasýslu. For-
eldrar hans voru Sigurður
Brandsson og kona hans Hall-
dóra Sigurðardóttir. Sigurður
var ættaður af Mýrunum, en
Halldóra var ættuð úr Hvítár-
síðu. Hjón þessi áttu mörg börn,
en bjuggu við lítil efni, sem al-
titt var á þeim árum. Af börn-
um þeirra komust 7 til fullorð-
insára, og má því geta nærri, að
oft hefur þurft að leggja hart að
sér með vinnu og spara til að
geta ha-ft i sig og á. Þá var út-
ræði á Mýrum og allir bændur
við sjávarsíðuna stunduðu sjó-
róðra og var þangað að saekja
aðallífsbjörgina fyrir fátækt
fólk, enda sjórinn fyrir Mýrum
í þá daga auðugur af fiski. Sig-
urður Brandsson var einn af
þeim, sem sótti björg í bú til
Ægis. Var hann háseti hjá öðr-
um, því að bát átti hann aldrei.
Enda lá ekki bújörð hans þannig
við sjó, að hægt væri að róa
þaðan. Kona hans annaðist bú-
skapinn heima eins og altítt var
í þá daga um konur, þegar
bóndinn var við sjóróðra.
Snemma urðu því drengirnir í
Miðhúsum að taka þátt í heim-
ilisstörfum og ungir að árum
voru þeir sendir til að vinna hjá
vandalausum. Jósafat var þá
meðal annars komið fyrir á heim
ili foreldra minna. Hann var þá
aðeins 11 ára gamall. Foreldrar
minir voru þá ung hjón með
eina dóttur barna. Þar að auki
voru þar þrjú vinnuhjú. Var
þetta fólk allt ungt og lífsglatt,
og hefur það hjálpað drengn-
um til að yfirvinna leiðindi,
sem flesta vilja ásækja, er þeir
yfirgefa foreldra og systkini. En
hann hændist fljótt að heimilis-
fólkinu og mætti segja, að hann
yrði strax hvers manns hugljúfi.
Þarna var hann samfleytt í 9 ár
og vorum við systur þá orðnar
fjórar, þegar hann fór. Var hann
okkur sem bróðir, sem við leit-
uðum til í ýmsum vanda og eins
tók hann þátt í leikjum
okkar, þegar hann hafði
tíma til. Við foreldra mína
var hann sem ástríkur son-
ur og þau unnu honum sem
slíkum. Frá okkur fór hann vor-
ið 1896. Næstu 4 ár var hann í
vinnumennsku þar í sveitinni, en
vorið 1900 fór hann í Straum-
fjörð til bróður síns, Guðjóns,
sem þá var byrjaður að búa þar
og kvæntist þetta ár. Systkini
hans voru þá öll uppkomin og
hin mannvænlegustu. Voru þau
þessi: Guðjón bóndi í Straum-
firði, kvæntur Þórdísi Jónas-
dóttur; Guðbrandur á Hrafnkels-
stöðum bóndi þar og lengi odd-
viti sveitar sinnar, kvæntur
Ólöfu Gilsdóttur; Jónína, gift
Kristni Pálssyni verkamanna í
Reykjavík; Júlíus, kvæntur Guð
rúnu Skúladóttur, bjó í Fagur-
ey á Breiðafirði og síðast á
Reykhólum í Barðastrandasýslu;
Salóme, gift Kjartani Kristjáns-
syni, 'bónda á Víðihóli á Fjöllum
og Ingiríður, gift og búandi í
Ameríku.
Jósaft var í hærra meðallagi
á vöxt, hnellinn, beinvaxinn og
andlitsfríður. Var hann hinn
vörpulegasti ásýndum. Hann
var háttprúður í fasi, glaðlyndur
og ljúfur í viðmóti. Kom hann
sér því alls staðar vel.
Haustið 1904 flutti Jósafat svo
til Reykjavíkur og settist þar að.
Hinn 22. september það ár gekk
hann að eiga Sigríði Jónsdóttur
frá Galtarholti. Sigríður var
systir Jóns bónda þar, sem var
alkunur höfðingsmaður og ann-
aðist póstferðir frá Borgarnesi
til Borðeyrar um langan tíma.
Foreldrar Sigríðar voru Jón
bóndi Jónsson í Galtarholti og
kona hans Þórunn, dóttir Kristó-
fers Finnbogasonar frá Stóra-
Fjalli og Helgu Pétursdóttur
sýslumanns Ottesen.
Sigríður og Jósafat eignuðust
10 börn. Misstu þau þrjú af
þeim á unga aldri. Heimili þeirra
hjóna var alla tíma mjög snyrti-
legt. Sigríður var þeim kostum
búin, að allt sem hún lagði
hönd að var vel og smekklega
gert. Var hún auk þess hagsýn
og sparsöm, en þó gestrisin. Og
prúðmennska var henni svo í
blóð borin, að út af því brá
aldrei. Má geta nærri, að oft hef-
ur verið þröngt í búi á þeim
tímum og erfitt að koma upp
svo stórum barnahóp fyrir dag-
launamann. Vann Jósafat eink-
um við húsabyggingar og múr-
aravinnu. Var hann einn af
þeim, sem stofnuðu Múrara-
félagið hér í Reykjavík og þeg-
ar félagið var 50 ára á síðast-
liðnu ári, heiðruðu forráðamenn
þess Jósafat með gullpeningi
félagsins.
Heilsa Jósafats bilaði um tima.
Pékk hann nokkurn bata, en þó
ekki svo, að hann hefði þol til
erfiðisvinnu. Eftir það fékkst
hann við innheimtustörf meðan
heilsan entist.
Konu sína missti Jósafat 25.
janúar 1936 eftir nokkurra mán-
aða legu. Eftir það bjó Jósafat
með börnum sínum, sem voru
sex í föðurgarði. En tíminn leið
og börnin giftust og hvert þeirra
myndaði sitt eigið heimili. Eftir
það var hann til skiptis hjá
börnunum, því öll vildu þau
Innilegar þakkir færi ég
sóknarnefnd, söfnuði, kirkju-
kór og Lionsklúbb Grindavík-
ur, starfsbræðrum mínum og
bekkjarsystkinum, vanda-
mönnum og vinum fyir heim-
sóknir, höfðinglegar gjafir og
árnaðaróskir á fimmtugsaf-
mæli mínu, 30. des. s.l.
Jón Árni Sigurðsson.
hafa hann. Svo komu barnabörn
in og nutu þau umönnunar afa.
Þyrftu foreldrarnir að víkja frá
eina kvöldstund var afi þar til
að sinna þeim og svæfa, leið-
beina þeim og lagfæra misfell-
ur.
Börn Jósafats og Sigríðar eru;
Stefanía, gift Oddi Kristinssyni
fyrrverandi togaraskipstjóra;
Ragnhildur, gift Sigurði Ágústs-
syni verkstjóra; Sigríður, gift
Arthur 0‘Brien, umsjónarmanni
í Keflavík: Sesselja, ekkja eftir
Kristján Torfason bankamann;
Dóra, gift Haraldi Jónssyni gjald
kera; Pétur, bókari, kvæntur
Ágústu Ágústsdóttur; Haukur,
bílstjóri, kvænbur Valgerði Júlí-
usdóttur. Siðustu 17 árin bjó
hann hjá dóttur sinni Sigríði og
manni hennar. Þessi útlendi
tengdasonur reyndist honum
sem ástríkasti sonur og dóttir-
in annaðist föður sinn með svó
mikilli prýði, að það varð ekki
betur gert.
Jósafat lézt að morgni 31. des-
emfoer og hafði þá dvalið á
Hrafnistu í tæpan mánuð. Ég,
sem þetta rita minnist Jósafats
með þakklæti og sendi börnum
hans og öllum foans nánustu
mína innilegustu samúð.
Hildur Valfells.
Hjartanlega þakka ég vinum
og vandamönnum fyrir gjaf-
ir, heimsóknir og árnaðarósk-
ir á áttræðisafmæli mínu 5.
þ.m. Lifið heil. Guð blessi
ykkur ÖIL
Gísli Guðmundsson,
Bárugötu 29.
Hjartans þakklæti rpitt til
allra þeirra, er glöddu mig
með heimsóknum, gjöfum,
blómum og heillaóskum á 80
ára afmæli mínu 21. des. s.L
Beztu óskir mínar um far-
sælt komandi ár til ykkar
allra.
Sigríður Finnbogadóttir,
Þórsgötu 15, Reykjavík.