Morgunblaðið - 25.04.1968, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25 APRÍL 1968
23
- MINNING
Framhald af bls. 12
í dag á æfingunni, að það væru
bara smáatriði, sem mig langaði
til að benda þér á.“ Ég var að
vísu þreyttur og hálf dasaður
eftir æfinguna, snöggklæddur og
heitur, en fór strax með honum
inn í „setustofu'í hans. Og þar
lék hann bókstaflega fyrir mig
allt hlutverk Turridus í Caval-
eria Rusticana, Þegar því var
lokið skildisf mér bezt, hve aum
mín eigin frammistaða hafði ver
ið og komst að þeirri nðurstöðu,
að ef ég gæti gert eitfhvað svip
að þessu, þyrfti ég eiginlega ekki
að syngja eins mikið. Og árin
liðu.
Dag nokkurn kom svo Poul
Reumert til mín og spurði mig
að því, hvort ég vildi ekki
gera sér þann greiða að koma
heim til þeirra Önnu í kvöld. Ég
varð bæði undrandi og dálítið
utan við mig og spurði í sak-
leysi mínu, hvernig ég ætti að
vera klæddur. Hann brösti til
mín sínu óviðjafnanlega brosi
og svaraði um hæl: „Þér megið
koma á náttfötunum, ef þér
viljið.“
Ég bjó mig hið bezta og man
vel eftir því, að ég var verulega
kvíðinn og hlaðinn feimni. En
strax og ég kom inn fyrir dyr í
hinu glæsta heimili í Stockholms
gade til hinna merku og víð-
frægu listahjóna, önnu Borg og
Fouls Reumerts, var eins og
svipt væri af mér öllum þessum
ástæðulausa kvíða og feimni.
IÞar stóðu dyrnar aldrei í hálfa
ígátt, þegar von var á gesti og
þar var loft aldrei lævi blandið,
heldur tandurherint, hressandi,
lífgandi og menntandi, svo sem
hvergi gerist annarsstaðar en
þar, sem mannkostafólk, gáfu-
fólk og stór og mikil hjörtu búa.
Heimili þeirra hjóna var og er
enn, óviðjafnanlegt, mikilfeng-
legt og ríkmannlegt bæði á ver-
aldlega og ekki síður andlega
vísu svo að önnur slík fremri
hygg ég að ekki muni fyrir finn
ast í allri Kaupmannahöfn og
þótt víðar væri leitað. En það,
sem gagntók mig mest og bezt
var fjrrst og fremst sú tilfinning
og síðar vissa, að innan þessara
veggja var sú hjartagæzka, sú
hlýja, sá kærleikur og sú ást
sem aðeins getur átt sér stað hjá
tveim samstilltum hjörtum í bliðu
og stríðu og gefur allt það bezta,
®em mannlegir eiginleikar geta
búið yfir. Þegar ég kvaddi um
kvöldið sagði Poul Reumert:
Vertu blessaður og Guð veri
með þér.“ Svona var Poul Reum
ert, alltaf stór og alltaf stækk-
andi, hvort heldur hann var í
tengslum við full hús aðdáenda
eða aðeins að kveðja gest sinn
á fögru heimili sínu.
Frá þessari stundu urðum við
Poul Reumert vinir. Það er stórt
orð, en í þessu tilviki er það
sannleikanum samkvæmt.
Það skeður margt og misjafnt
á alllangri söngmannsferð. Oft
hentu mig atvik, sem ég Ireysti
mér ekki til að ráða fram úr
einn og óstuddur. Þá fór ég til
vinar míns Poul Reumerts og
sagði honum söguna alla, undan
dráttarlaust. Ráðleggingar hans
voru jafnan heils hugar veittar.
Og það ' sem einkenndi þennan
mikla lista- og gáfumann og lífs
míns bezta ráðunaut var þetta:
Hann sagði aldrei: Svona skaltu
og áttu að gera — heldur: Vinur
minn, ef ég væri í þínum spor-
um, mundi ég gera svona, eða
svona. „Og það brást aldrei að
'hann hafði á réttu að standa.
Ég ætla mér ekki þá dul í
þessum fáu orðum að ræða um
listamanninn, leikarann snjal'la
og stóra, Poul Reumert. Til þess
eru aðrir færari mér og munu
til kvaddir. En hitt mega allir
vita, að honum gleymi ég aldrei,
hvorki sem vini, manni eða yfir
burða listamanni. Sú minning
lifir með mér og deyr með mér
og þannig munu þúsundir geta
tekið undir með mér í dag.
Dey fé,
deyja frændur,
deyr siálfr it sama.
En orðstir
deyr aldregi,
hveimis sér góðan getr.
Stefán fslandi.
Reumert sem Fabius Maximus
í „För Cannæ“, eftir Kaj Munk.
POUL REUMERT hef ég þekkt
eins lengi og ég man eftir mér.
Fyrst af afspurn, er hann sendi
jólagjafir til mín á barnsaldri.
Síðar urðu kynnin mjög náin,
er hann og Anna Borg, kona
hans, komu í heimsóknir til okk-
ar og við til þeirra. Poul Reum-
ert var örlátur. Allar voru gjaf-
ir hans góðar. Hvort sem þær
voru hlutlægar eða óhlutlægar.
Ég hefi verið svo lánsamur í
lífinu að þiggja margar þeirra.
Setið með honum margar stund-
ir, oft fram á nótt, og hlustað
á hann ausa af nægtabrunni
vizku sinnar og lífsreynzlu. Auk
þess hef ég þegið af honum
marga góða gripi. Bréfaskipti
áttum við í mörg ár. Það var
svo gaman að fá bréf frá hon-
um. Þau voru svo vel skrifuð.
Koparstunga. Innihaldið var í
senn fræðandi og skemmtilegt.
Hann talaði og skrifaði svo gott
mál að unun var á að hlýða
og lesa.
Allt umhverfis Poul Reumert
var glæsilegt. Heimilið, mað-
urinn, allt hans líf. Það sópaði
að honum hvar sem hann fór.
Hvorí heldur var á sviðinu eða
í einkalífi. Poul Reumert var
maðurinn, sem, á sínum tíma,
var ráðið frá, að fara út á leik-
listarbrautina. Þangað ætti hann
ekki erindi, vegna hæfileika-
skorts. Það er því ekki lítið í
það varið að hafa fengið tæki-
færi, til að kynnast manninum,
sem ekki aðeins fór þessa braut
til enda, heldur gerði það glæsi-
legar en nokkur annar hafði
gert það fyrr í hans landi, og
þó víðar væri leitað. Minnið var
frábært. I síðasta sinn, er hann
kom fram opinberlega hinn 27.
nóv. s.l. las hann upp kvæðið
um Svein Dúu í Konunglega
leikhúsinu. Þegar hann ætlaði
inn á sviðið minnti einhver hann
á, að hánn væri ekki með bók-
ina með sér. Poul Reumert svar-
aði því þá til, að bókina þyrfti
hann ekki, enda ætti hann hana
ekki til. Hann kynni kvæðið
utanað, síðan hann lærði það,
fyrir rúmum 40 árum.
Nú stendur Poul Reumert
ekki framar á sviði Konunglega
leikhússins. Hann skilur eftir
fjöldan allan af gleðilegum minn
ingum hjá okkur, sem höfum
fengið tækfæri til að sjá hann
á sviðinu. Enn meira er í það
varið að hafa borið gæfu til
þess að kynnast Poul Reumert
persónulega. Kynnast hinum
miklu mannkostum hans. Njóta
gestrisni hans. Læra af reynzlu
hans á hinni löngu göngu hans
um mannlífið. Kynnast mann-
vininum mikla. Allar eru minn-
ingarnar fagrar um Poul Reum-
ert því hann hefir látið svo
margt gott af sér leiða. Það er
eins .og hann hafi haft fyrir
leiðarstjörnu eftirfarandi kvæði
eftir Piet Hein, er hann las eitt
kvöld fyrir mig.
Du skal plante et træ.
Du skal gþre én gerning,
| som lever nár du gár i knæ,
en ting som skal vare
' og være til lykke og læ.
Du skal ábne dit jeg.
Du skal blive ét eneste trin
pá en videre vej.
Du skal være et led i en lod
som nár ud over dig.
Du skal blomstr.e og dræ.
Dine frugter skal mætte
om s& kun det simpleste kræ.
Du har del i en fremtid.
For dén skal du plante et træ.
Sá mikli skógur, sem Poul
Reumert skilur eftir sig mun
duga til að halda minningunni
um hann hátt á lofti um ókom-
in ár.
Ragnar Borg.
Bóklialdari
Verzlun í nágrenni Reykjavíkur óskar að ráða bók-
haldara strax.
Upplýsingar gefur Friðrik Þórðarson í síma 38560.
Stúlka vön saiímaskap
óskast allan daginn.
Nærfatagerðin ARTEMIS
Flókagötu 37.
STÚLKA
Ábyggileg og hreinleg stúlka getur fengið atvinnu
við afgreiðslustörf í snyrtivöruverzlun í Miðbænum
(allan daginn). — Umsóknir sendist afgreiðslu
Morgunblaðsins merktar: „8018“.
Eignarland
Til sölu eignarland um 6000 ferm. sem liggur að
þjóðvegi í næsta nágrenni Reykjavíkur, allt í rækt.
Tilboð með nafni og símanúmeri sendist afgr. Mbl
merkt: „Góð eign — 8006“ fyrir 28. apríl
Ávarp
I DAG verður gerð í Kaup-
mannahöfn útför Poul Reum-
erts leikara, en hann lézt að
heimili sínu hinn 19. þessa
mánaðar.
Við fráfall þessa mikla lista
manns er það ekki aðeins
þjóð hans sjálfs, sem á hon-
um þökk að gjalda. Langt út
fyrir landamæri Danmerkur
jós hann af nægtarbrunni list
ar sinnar. Dýrar minningar
og hljóðar þakkir til hans
munu því nú vakna í hugum
margra, er fengu notið list-
ar hans vítt um lönd.
Við íslendingar áttum því
láni að fagna að kynnast
Poul Reumert flestum eða öll
um þjóðum betur utan heima-
lands hans. Hann kvæntist
leikkonunni Önnu Borg og
batt þá trausta tryggð við
fjölskyldu hennar og um
leið við fsland og íslenzka
þjóð. Anna bar jafnan ein-
lægt ræktarþel til íslands
þótt hún dveldist erlendis, og
var maður hennar henni
mjög samhuga um það. Eign-
uðust þau hér marga vini.
Þau hjón komu oft til fs-
lands, léku hér og lásu upp.
Þarf ekki að hafa um það
mörg orð, hve miklir auðfúsu
gestir þau voru öllum unn-
endum leiklistar á slandi.
Nú á útfarardegi Poul
Reumerts er því sérstök á-
stæða til að minnast þeirrar
miklu ræktarsemi, sem hann
sýndi í senn minningu tengda
móður sinnar, hinnar ágætu
leikkonu Stefaníu Guðmunds
dóttur, og konu sinnar, sem
þá var nýlátin, og um leið
íslenzkri leiklist, er hann lét
rætast þá hugsjón, er Önnu
hafði lengi verið rík í huga,
og þeim hjónum báðum, að
stofna Minningarsjóð frú Stef
aníu Guðmundsdóttur. Sjóð
þennan stofnaði hann af því
fé, er þau hjónin höfðu lagt
Poul Reumert.
til hliðar af leiksýningum á
fslandi að viðbættum tekjum
af minningarriti, er Roumert
gaf út um konu sína, Önnu
Borg. Ennfremur hafa ýmsir
aðilar hér á landi gefið fé
til sjóðsins. Hlutverk sjóðs-
ins er að styðja íslenzka leik-
ara til menntunar.
Það er sannfæring okkar,
að nú við fráfall Poul Reum-
erts muni margur íslending-
ur óska að tjá þakklæti sitt
og virðingu við minningu
þeirra þriggja ágætu lista-
manna, sem tengdir eru stofn
un þessa sjóðs. Gjöfum í sjóð-
inn verður veitt viðtaka í
aðgöngumiðasölu Þjóðleik-
hússins og Leikfélags Reykja
víkur í dag og tvo næstu
daga. Einnig í farmiðasölu
PAN AMERICAN flugfélags-
ins í Hafnarstræti 19 (símar
11645 og 10275) sömu daga.
Stjórn Minningarsjóðs frú
Stefaníu Guðmundsdóttur.
Vegma jarðarfarar
verður lokað ó morgun eftir hádegi.
ATVINNA
Stúlka óskast strax til afgreiðslustarfa í farmiða-
sölu vorri. Umsækjendur komi til viðtals föstudag-
inn 26. apríl kl. 2—4
Upplýsingar ekki gefnar í síma.
BIFREIÐASTÖÐ ÍSLANDS.
VORHÐ ER KOIVflÐ
og nú fara margir á stjá, sem eiga hálfunnar íbúðir
eða ætla að fara að byggja.
Við viljum benda á að bókin
ÚRVAL ÍSLENZKRA EINBÝLISHÚSA
er ómetanleg öllum þeim sem eru i byggingahug-
leiðingum og raunar öllum fróðleg. Þar eru 140
myndir af 9 úrvals einbýlishúsum 11 íslenzkra arki-
tekta og þeir hafa sjálfir valið húsin.
Kynnið yður það bezta í íslenzkum arkitektúr.
HLAÐHAMAR.