Morgunblaðið - 30.04.1968, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. APRÍL 196«
J=====*BftJVL*/eJUf
VÍ\/L@7/3P
Rauðarárstíg 31
S'imi 22-0-22
sími -]_44_44
mmrnR
Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokon 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 14970 eða 81748
SigurSur Jónsson.
BÍLALEIGAN
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
BÍLALEIGAN
AKBRALT
NÝIR VW 1300
SENDUM
StMI 82347
FJAÐRIR
Trader
M. Benz
Commer
Damdrover
Willys
Cortina
Opel
Skoda
Taiunus
Wauxhall.
Ávallt fyrirliggjandi mikið
úrval varaihlu'ta V flestar
gerðir bíla.
Athugið okkar hagstæða verð.
kristinn Guðnason hf.
Klapparstíg 27 - Sími 12314.
Skolphreinsun
Losa um stífluð niðurfalls
rör. Niðursetningu á brunn-
um. — Smáviðgerðir. Vanir
menn. Sótthreinsum að
verki loknu. — Sími 23146.
^ Prestsembættið
í Kaupmannahöfn
og viðbrögð al-
mennings
Séra Hannes Guðmunds-
son í Fellsmúla skrifar:
„Heiðraði Velvakandi!
Það fór, eins og ég vissi fyrir
fram, að viðbrögð þeirra, sem
kynnzt hafa af eigin raun því
merka starfi, sem íslemzka
kirkjan vinnur í Kaupmanna-
höfn og reyndar á Norðurlönd-
um, urðu á einn veg. Bæði
opinberlega og í einkabréfum
lýsa menn harmi sínuim og
undrun yfir þeiri ákvörðun að
leggja embættið niður.
Ég hef í höndum afrit af bréf
um, sem biskuipsskriCstofunni
hafa borizt í þessu tilefni, m. a.
frá dr. med. Riishede, prófessor
við Taugaskurðardeiid Ríkis-
spítalans í Kaupmannaihöfn, en
í bréfi sínu lýsir prófesorinn
áhyggjum sínum, ef hið þýð-
ingarmikla starf, sem prestur-
inn í Kaupmannahöfn vinmur
í þágu sjúklinga, yrði lagt
niður.
Á sama hátt skrifa starfs-
bræður hans hérlendir, þeir:
Haukur Þórðarson, yfirlæknir
á Reykjalundi, Þórður Möller,
yfirlaeknir á Kieppi, og Páll
Sigurðsson, tryggingaryfirlækn
ir.
Þó þykir mér miest til um
bréf Tryggva Péturssonar, úti-
bússtjóra Búnaðarbankans í
Hveragerði. Á hreinskllinn og
drengilegan hát skýrir banka-
stjórinn frá því, að þegar em-
bættið var stofnað, hafi honuim
fundizt það með öllu þarfiLaus
náðstöfiun og sóun á fjármun-
um. Þá fyrst, er náinn ástvinur
hans átti íhlut og hann kynnt-
ist starfinu af eigin raun ,varð
honum ljós þýðing þeis og mikil-
vægi. Ég get þessa hér, þvi að
mig grunar, að svo sé uim marga
fleiri.
Af mikilli fraimsýni og skiln-
ingi á hlutverki kirkjunnar til
þess að mæta knýjandi þörf í
nútíma þjóðfélagi barðist
biskup landsins fyrir stofnun
þessa embættis. Mætti hann vel
vilja og áhuga núverandi kirkju
málaráðherra og annarra ráða-
manna. Ráðstöfun þessi miætti
þegar 1 uipphafi tvenns konair
andstöðú, — annars vegar
þeirra, sem ekki var ljóst, hve
geysiþýðingarmikið starfið var,
ef vel til tækist í byrjun, og
hins vegar þeira, sem leyn/t og
Ijóst berjast gegn öllu því, sem
kristin kirkja vill vinna. Nú
hefði maður haldið, að sú
reynúLa, sem fengizt hefur af
starfi presfcshjónamna í Kaup-
mannahöfn og vakið hefur at-
hygli á Norðurlöndum og orðið
íslendingum til sæmdar, opnaði
augu xáðaimanna hér heima
fyrir naiuðsyn þess og hefði
orðið þeiim hvatning, ekki að-
eins til að sú litla fjárveiting,
sem veitt er til embættisins á
fjárlögum, fengi að starnda
áfram óskert, heldur að hún
yrði aukin til að mæta sívax-
andi þörf. En hér fór á annan
veg en margu'r hugði. Fátækt
okkar íslendinga og umkomu-
leysi á því herrans ári 1968 er
svo átakanlegt, að nuðsynlegt
er talið að augiýsa hana á hin-
um Norðurlöndunum með því
að fella embættið niður.
Þegar hér vax komið, var
hafizt handa um almenna fjár-
söfnun, ef koma mætti í veg
fyrir, að starfið legðist niður.
Var því vel tekið í orði, m.a.
í leiðara Morgunblaðsins 17.
apr. s.l. Þó kvað við annan tón
í Þjóðviljanum 9. apr. s.l.
Ambáttin í hallargarðinum forð
um birtist þar afturgengin og
ljósli'fandi, eins og hennar var
von og vísa, og þó ekki til
einskis, ef hún yrði til þess að
opna augu almenningps fyrir
innræti og eðli hins heiðna
heimspekikerfis kommiúnismans
og bera það saman við mann-
gildishugsjón kristindómsins
Fólk veitti því athygli, að það
var rödd ambáttarinnar, sem
hljómaði í sölum Alþingis til
mótmæla, þegar embættið var
stofnað, og skelfdi ýmsa menn,
og það er hin sama röddin, sem
hlakkar nú í dag, þegar em-
bættið er lagt niður. En það sé
öliktm góðum mönnum Ijóst, að
í hvert sinn, sem englair ljóss-
ins vinna sín líknar- og má'ttar-
verk, — þá iáta raddir myrkurs
ins til sín heyra.
Heyrzt hefur, að fjárveiting
til embættisins verði tekin upp
að nýju á næsta ári, og jafn-
vel að koistnaðurinn í ár verði
greiddur Utan fjárlaga, vegna
hinna jákvæðu viðbragða al-
mennings til miálsins. Þetta er
ekki rétt og að engu hafandi,
eftir það, sem á undan er
gengið. Aðeins opinbera og ský
lausa yfirlýsingu fjármálaráð-
herra um að svo verði gert get-
um við tekið trúanlega. Meðan
sú yfirlsýing er ekki fyrir
hendi, er um það eltt að velja,
að þeir, sem hafa skilning á
því fórnarstarfi, sem íslenzka
kirkjan rekur á Norðuirlöndum,
sýni vinarhug sinn í verki og
leggi fram það fé, sem þarf til
þeiss að starfrækja embættið.
Ég heiti á alla góðviljaða menn
og félagasamtök að bregða nú
skjótt við og leggja þessu máli
lið. Hér er verðugt verkefni
fyrir kristileg félÖg, kvenféiög
Og önnur líknarféliög. Jákvæð
viðbrögð ykkar í verki eru ein
þes megnug að korna í veg
fyrir, að fram hjá þessu starfi
verði gengið í náinni framtíð.
Hér með fylgja kr. 1000,— til
starfsirHS.
Vir ð ing arf yllst,
Hannes Guðmundsson,
Fellsmúla, Rang.“.
Þúsund krónurnar eru kornn-
ar í réttar hendur.
Mannúðar- og
líknarstarf
Ólafur Albertsson, Bþge-
hþj, 48, Hellerup, skrifar:
„Fyrir þremur árum var ég
staddur á íslandi í stuttri heimn-
sókn. Þá var ætLun mín að
heimsækja biskup íslands til að
þakka honum fyrir, að hann
hefði verið frumkvöðull að því,
að íslenzkt prestsembætti var
stofnað í Kaupmannahöfn, en
þar haf ég átt heimili í 40 ár.
Því miður náði ég ekki fundj
biskups þá, því að ég þunfti
fyrst að fara til Vesttfjarða, en
biskup var farinn í vísitaziu-
ferð, þegar ég kom atftur til
Reykjavíkur. Ég lét þó boð
ganga til hans, um að ég þakk-
aði honum fyrir stofnun þessa
prestsembættis og bað boðber-
ann jatfnframt um að segja
bi'skupi, að þetta væri það
bezta sem ísland heíði gert
fyrir ísiienzku nýlenduna í Dan-
mörku, jafrit á andlegu sem á
menningarlegu sviði.
Ég hefi enn sömiu skoðun á
gildi þessa embættis fyrir okk-
ur íslenidinga í Kaupmanna-
höfn.
En nú sé ég í fréttum frá
Alþingi, að nú eigi að faira að
spara vegna fjárkreppu. Þetta
er að margra áliti án efa rétt.
En ég og fjöldi fastbúanda
hér í Kaupmannahötfn, biðjum
eins innilega og við getum:
Endunskoðið frumvarpið, áður
en það kemur til afgreiðslu á
Alþingi, hvort ekki sé hægt að
spara á öðru sviði, sem ekki er
jafrj-nauðsymlegt að hafa á
fjárlögum.
íslenzki presturinn í Dan-
mörku vinnur hið mesta mann-
úðar- og þjónustustarf, ekki að
eins í hinu venjulega prests-
starfi, sem séra Jónas Gísilason
rækir af framúrskarandi dugn-
aði, og gefur mörgum lönduom
trú á lífinu, heldur vinnur
hann jafntframt startf, sem ekki
á sér hliðstæðu á íslanidi. Hann
tekur á móti sjúku og veiku
fólki, sem kemur að heiman til
að leita sér lækninga, sem ekki
er unnt að veita á íslandi. Hann
er tengiliður milli sjúklinga og
Lækna og sjúkrahúsa, en margir
sjúklingar eru ekki mælandi
á danska tungu. Hann huggar
og hressir þá, sem haía um
sárt að binda í ástvinamissi.
Hann er alltaf tii staðar, þegar
þörf er á hjálp. Flytur þá, sem
fengið hafa heillsuna afitur, ann-
að hvort á flugvöll eða skips-
fjöl, — oft og tíðum veitir hann
peningalega hjálp. Hann huggar
og hressir einmana, gamla
landa, sem orðnir eru lúnir og
þreyttir á Langri ævi, já, oft er
hann tengiliður milli yfirvalda
hér o,g eldra fólksins, sem á við
erfiðleika að etja í einstæðings-
skap.
Ég get fullvissað ykkur um,
að séra Jónas Gíslason hefur
sameinað marga fastbúandi ís-
lendiaga, — íslendinga, sem
Lítið ber á í daglega lífirau og
mundu aftut bverfa úr hópi
Landa, einmana, gleymdir og
yfirgefnir, fjarri fósturjörðinni,
sem þeir þó í hjarta sínu elska
til hinztu stundar, — ef starfs
hans nyti ekki við.
Við, sem ennþá hötfum ekki
reynt, hvað það er að vera lið-
andi í framandi landi, — and-
lega eða likamlega, — getum
varla gert okkur grein fyrir
því mannúðar- og Líknarstartfi,
sem séra Jónas hefur unnið hér
í Danmörku. Slíkt starf getur
sá einn unnið, sem er fæddur
til að vera prestur, — í orðsins
fyWista skilningi, — og það er
séra Jónas. Betri manni hefi ég
varla mætt á leið minni. Ég
býst einnig við, að flestir, sem
þarfnast huggiunar, óski eftir
að hafa prest sér við hlið.
Ég mælist til þess að skora
á alla, sem séra Jónas hefur
verið boðinn og búinn til að
hjálpa í þessi ár, sem hann hetf-
ur verilð starfandi hér, að taka
höndum saman til að tryggja,
að framháld megi verða á þessu
starfi.
Ég mælist til að skora á hátt-
virta ríkisstjórn íslands og Al-
þingi, að prestsembættinu í
Kaupmannahöfn verði haldið
áfram, svo að við fáum að
halcLa séra Jónasi hér enn utn
hríð.
Ólafur Albertsson
Bögehöj 48 HeLLerup".
Jc „Sabat mater“ og
sjónvarpið
„Skagamaffur" skrifair:
„Heiðraði Velvakandi!
Til þín er leitað með allt
nöldur, og ætla ég að gena það
í þetta sinn. Þannig er mál
með vexti, að nokkru fyrir
hvítasunnu 1967 fór kvennakór
Akraneskirkju í sjónvarp með
„Stabat mater“ eftir G. B.
Pergolesi ásamt söngstjórá og
fleirum. Nú, þetta var síðan
flutt í sjónvarpi á hvitasuinnu-
kvöld (að mig minnir). Þannig
stóð á, að á Akranesi var feirmt
þennan dag, og því tiltöluilega
fáir, sem gátu notið þessarar
útsendingar. Ekkert er við því
að gera, en þar sem þetta verk
er ætlað til flu'tnings á föstu-
daginn langa, því að það fjallar
um þjáningar Ma'rfu, er Kristur
var krossfastur, bjuggust all-
flestir, er að þessu stóðu, við,
að þetta yrði endurtekið á
langa frjádag síðast'liðinn. En
viti menn, ráðamenn sáu ekki
ástæðu til að flytja þetta yndis-
lega verk, er, aftur á móti sá
maður „Cocktailparty" (geista-
boð), sem er á sinn hátt gott
verk, en óneitanlega f innist
mér hitt verkið („Stabat
mater“) betur hæfa tii flutn-
ings þennan dag. Nú langar mig
til að spyrja: Hvað veldur?
Skagamaður".
STÓitFELLD VEKDLÆkkllM
Ný sending af HUDSON
Pasalong sokkabuxum
komin í verzlanir.
Úrval lita — lægra verð.
HUDSON-merkið tryggir
meiri vörugæði.
DAVÍÐ S. JÓNSSON
& CO. H.F.
Sími 24-333.