Morgunblaðið - 22.06.1968, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 19«
Sturlaugur Jónsson
stórkaupm. - Minning
í DAG verður gerð útför Stur-
laugs Jónssonar stórkaupmanns,
sem andaðist að Hvítabandinu
13. þ.m. eftir stutta legu.
Sturlaugur var fæddur 10. des-
ember 1895 á Skipum við Stokks
eyri. Foreldrar hans voru þau
Jón Sturlaugsson, hafnsögumað-
ur og formaður á Stokkseyri, og
kona hans, Vilborg Hannesdótt-
ir frá Skipum. — Jón Sturlaugs-
son var landsþekktur fyrir sjó-
mennsku og björgunarstörf, en
frá ættum þeirra hjóna er nánar
greint í BERGSÆTT dr. Guðna
Jónssonar.
Eins og flest ungmenni á
Stokkseyri á þeim tíma, fór Stur
laugur snemma að sækja sjóinn
og varð mjög ungur formaður á
vélbát frá Stokkseyri. Hugðist
hann gera sjómennsku að ævi-
starfi sínu, og fyrir framgjarna
menn hlaut því leiðin að liggja
í Stýrimannaskólann. — Stur-
laugur sótti um inngöngu í skól-
ann árið 1920, en var synjað
vegna litblindu. Framavonir
Sturlaugs á vettvangi sjó-
mennsku urðu þar með að engu.
Þá þegar hóf hann nám í Verzl-
unarskóla fslands og lauk þaðan
prófi árið 1924. Skömmu síðar
t
Hjartkær eiginmaður minn,
faðir, tengdafaðir og afi,
Björn Júlíus Grímsson,
Drápuhlíð 48,
andaðist að heimili sínu að
morgni 21. júní.
Sigurlaug Soffía Björnsdóttir,
börn, tengdasonur
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
Úraníus Guðmundsson
Boðaslóð, Vestmannaeyjum,
andaðist að heimili sínu 17.
júní. Jarðarförin fer fram frá
Landakirkju 22. júní kl. 2 e.h.
Lilja Magnúsdóttir, börn,
tengdadóttir og barnabörn.
t
Fóstra okkar,
Vigdís G. Blöndal,
lézt þriðjudaginn 18. þ.m. Út-
för hennar verður gerð mánu-
daginn 24. júní n.k. kl. 13.30
frá Fossvogskirkju.
Þeim, sem vildu minnast
hennar, er vinsamlegast bent
á Barnaspítalasjóð Hringsins.
Nanna Björnsdóttir,
Vignir Benediktsson.
t
Halldór Kristinsson
fyrrverandi héraðslæknir,
Hrauntungu 59, Kópavogi,
sem lézt í Landspítalanum
þann 18. þessa mánaðar, verð-
ur jarðsunginn frá Dómkirkj-
unni, mánudaginn 24. júní, kl.
4.30. Blóm eru afbeðin, en
þeim sem vildu minnast hins
látna er bent á Rauða kross
íslands eða aðrar líknarstofn-
anir.
María Jenný Jónasdóttir,
Kristín Halldórsdóttir Eyfells,
Þórir Halldórsson,
Jónas Halldórsson,
Kári Halldórsson,
Atli Halldórsson,
Magnús Halldórsson.
setti Sturlaugur á stofn heild-
verzlxm, fyrst með öðrum, en frá
1930-1945 í félagi við Jón S.
Helgason frá Stokkseyri, og eftir
að leiðir skildu, rak Sturlaugur
fyrirtækið einn.
Við Sturlaugur kynntumst í
barnaskóla, og hófst þá vinátta
okkar, sem hélzt óslitið til ævi-
loka Sturlaugs, og aldrei hefur
borið skugga á. Vorum við mjög
samrýmdir, meðan báðir áttu
heima á Stokkseyri.
Sturlaugur var óvenjulega heil
steyptur maður og stefnufastur.
Hann rækti öll störf sín af mikl-
um áhuga og kostgæfni, og tók
töluverðan þátt í félagsmálum
stéttar sinnar. Hann var sérstak-
lega ræktarsamur við átthaga
sína, var m.a. einn af stofnend-
um Stokkseyringafélagsins, og
formaður þessu fyrstu árin.
Árið 1929 kvæntist Sturlaugur
Guðborgu Þórðardóttur frá
Laugabóli við ísafjarðardjúp.
Þau eignuðust tvo syni, Jón,
verzlunarmann, og Þórð við-
skiptafræðing. Hin síðustu ár
hafa báðir synimir verið sam-
starfsmenn föður síns við fyrir-
tæki hans.
Sturlaugur missti konu sína á
síðasta ári eftir langa og erfiða
vanheilsu. Er það með fádæm-
um, hve vel Sturlaugur annaðist
um konu sína í hinum erfiðu
veikindum hennar, og sýnir það
eitt með mörgu, hver manndóms-
maður Sturlaugur var.
Við hjónin vottum sonum
t
Faðir okkar,
Sturlaugur Jónsson
stórkaupmaður,
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju laugardaginn 22.
júní 1968 kl. 10.30.
Jón Sturlaugsson,
Þórður Sturlaugsson.
t
Hljóðlát þökk fyrir ástúð og
vináttu mér og fjölskyldu
minni veitta, við andlát og
útför eiginmanns míns,
Jónasar Þorbergssonar
fyrrverandi útvarpsstjóra.
Sigurlaug M. Jónasdóttir.
t
Hjartans þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför sonar okk-
ar, unnusta, bróður og mágs,
Konráðs Sigfússonar
Svalbarði 9, Hafnarfirði.
Jóhanna Konráðsdóttir,
Sigfús Borgþórsson,
unnusta, systkin og mágkona
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðaför
eiginmanns míns, föður, afa
og tengdaföður okkar,
Ragnars Benediktssonar
Vesturvegi 29,
Vestmannaeyjum.
Guðmunda Jónsdóttir
börn, barnabörn og
tengdasonur.
Sturlaugs, systkinum hans og öðr
um aðstandendum, innilega sam-
úð okkar.
Blessuð sé minning hins látna.
Vilhjálmur Árnason.
í DAG fer fram útför Sturlaugs
Jónssonar, stórkaupmanns, hér í
Reykjavík, sem lézt hinn 13.
þ.m. á sjötugasta og þriðja ald-
ursári.
Það er ekki ætlun mín með
þessum fátæklegu skrifum að
fjölyrða um æviferil Sturlaugs
eða gera skil athafnamanninum,
sem í æsku sá með draumsýn
aldamótamannsins, vélvæðingu
framtíðarinnar til hagsbóta fyrir
þjóðina, tók þátt í uppbygging-
unni, auðnaðist að sjá árangur af
lífsstarfinu og gleðjast hið innra
að vel loknu dagsverki, heldur er
hér kvaddur hinztu kveðju
Stokkseyringurinn Sturlaugur
Jónsson frá Vinaminni.
f ljóðelsku hjarta athafna-
mannsins, sem flíkaði eigi heit-
um tilfinningum sínum, bærðist
áttbyggðarástin bundin sterkari
taug, sem eigi brast, þó athafna-
svið væri fjarri æskustöðvum.
Hugurinn var „heima“, þar sem
hvert sker, hver brimsins boði
og sund á skerjóttri strönd, eiga
sér nafn og til þess að styrkja
enn betur tengzl Stokkseyringa
búsettra hér í Reykjavík og ná-
grenni, við æskustöðvarnar,
stuðlaði Sturlaugur að og stofn-
aði, ásamt fleirum, Stokkseyr-
ingafélagið í Reykjavík fyrir
u.þ.b. tuttugu og fimm árum og
varð hann fyrsti formaður þess.
Fyrir hönd þessa félags, þakka
ég Sturlaugi í dag ötula for-
mennsku fyrstu árin, óeigingjarnt
starf Og holl ráð alía tíð og við
öll í félaginu okkar þökkum það
„vinaminni“, sem hugur okkar
geymir um mætan mann.
Blessun fylgi honum á ferð
þeirri, sem nú er hafin.
Sonum, systkinum og ættingj-
um öllum sendum við hlýjar
samúðarkveðjur.
Hilmar Pálsson.
Innilegar þakkir færi ég
börnum mínum, tengdabörn-
um, svo og öðrum ættingjum
og vinum, sem glöddu mig
með gjöfum og heillaskeytum
á 60 ára afmæli mínu, þann 9.
júní sl.
Sigurjón Björnsson.
Ég þakka öllum sem sendu
mér heillaóskir eða sýndu
mér vinarhug á afmæli mínu,
23. maí sl.
Jón Engilberts.
Guðrún Erlendsdóttir
Arnbjargarlæk
í DAG fer fram frá Norðtungu-
kirkju útför Guðrúnar Erlends-
dóttur á Arnbjargarlæk. Guðrún
var fædd að Sturlureykjum í
Reykholtsdal 3. júní 1887, dóttir
hjónanna Erlendar Gunnarsson-
ar og Andreu Jóhannesdóttur,
sem bjuggu þar allan sinn bú-
skap. Guðrún ólst þar upp í fjöl-
mennum systkinahópi og fór
snemma orð af atgjörfi hennar og
glæsileik.
Guðrún fluttist að Arnbjargar-
læk árið 1914 og giftist Davíð
Þorsteinssyni hreppstjóra, sem
þá hafði byrjað þar búskap á föð
urleifð sinni. Bjuggu þau þar
miklu rausnarbúi á meðan heilsa
þeirra leyfði.
Guðrún var frábær að dugnaði
og myndarskap og sem húsmóðir
átti hún fáa sína líka. Um nokk-
urt skeið ráku þau hjón sumar-
gistihús að Arnbjargarlæk og
voru mjög samhent um að láta
gestum sínum líða vel í hinum
glæsilegu húsakynnum.
Kynni okkar Guðrúar byrjuðu
fyrir 34 árum, þegar ég dvaldi á
sumrin í Borgarfirði og eftir að
ég varð búsett þar tókst með okk
ur einlæg vinátta, sem alldrei bar
skugga á.
Guðrún var skapmikil kona og
ekki allra, sem kallað er, en þeir
sem áttu því láni að fagna að
eignast vináttu hennar gátu ekki
fundið traustari né tryggari vin.
Margar ógleymanlegar ánægju
stundir áttum við hvortveggja
hjónin saman ýmist að Arnbjarg
arlæk eða á Kleppjárnsreykjum.
Aldrei kom ég svo að Arnbjargar
læk að Guðrún tæki mér ekki
opnum örmum, hvernig sem á
stóð fyrir henni við sín umfangs
miklu húsmóðurstörf. Fyrir
þetta og ótal margt annað vil ég
nú færa Guðrúnu þakkir mínar,
þegar leiðir okkar skiljast.
Þau Guðrún og Davíð eignuð-
ust 3 börn, sem öll búa rausnar-
búi í Borgarfirði, Guðrún ekkja
Péturs Bjarnasonar hreppstjóri
á Grund, Andrea, sem er gift
Magnúsi Kristjánssyni hrepp-
stjóra í Norðtungu og Aðalsteinn
bóndi á Arnbjargarlæk, kvæntur
Brynhildi Eyjólfsdóttur ljósmóð-
ur.
Þau hjónin áttu við mikla van
heilsu að stríða mörg síðustu ár-
in og dvöldu þá hjá dætrum sín-
um ýmist í Norðtungu eða á
Grund. Það var einlæg ósk þeirra
beggja að þurfa ekki að fara á
sjúkrahús eða elliheimili og þá
ósk fengu þau uppfyllta, því að
Guðrún dóttir þeirra tóku þau á
heimili sitt og annaðist þau og
hjúkraði þeim af frábærri hlýju
og dugnaði. Mér er vel kunnugt
um þá miklu fórnfýsi, sem Guð-
rún á Grund færði, með því að
annast foreldra sína, bæði rúm-
liggjandi á þann hátt sem hún
gerði og mun slíkt vera fágætt
nú á dögum.
f dag verður Guðrún á Arn-
bjargarlæk lögð til hinztu hvíld-
ar við hlið manns síns, sem and-
aðist síðast liðið haust. Blessuð
sé minning hennar.
Magnea Jóhannesdóttir.
SVAR MITT o§
EFTIR BILLY GRAHAM j
MÉR virðist, ef Guð væri til, að hann mundi ekki Ieyfa
alla þessa synd og þjáningu, sem til er í heiminum.
ÞÉR haldið, að þessi heimur væri paradís, ef Guð
væri til. Einu gleymið þér: Maðurinn hefur frelsi til
þess að hafa heiminn eins og hann óskar sér. Guð á
ekki sök á eymd heimsins, heldur maðurinn. Það eru
vísvitandi uppreisn og athafnir mannsins gegn Guði,
sem valda því, að heimurinn er ekki paradís, og söm
var ástæðan til þess, að Eden varð ekki varanleg
paradís.
Hugsum okkur góðviljaðan mann, sem gefur syni
sínum bifreið. Hann veit ekki fyrirfram, að gjöf hans
muni draga þungan dilk á eftir sér. Munduð þér
ásaka manninn, þótt sonurinn misnotaði þessa miklu
gjöf og ylti bifreiðinni, og meiddist illa? Munduð þér
spyrja: „Hví leyfði faðirinn, að annað eins slys kæmi
fyrir?“
Guð setur okkur í þessa undurfögru veröld. Hann
gaf okkur frjálsan vilja. Hann mælti fyrir um ákveðn
ar reglur okkur til heilla. Er sanngjarnt að ásaka
Guð, ef við brjótum þær — og það höfum við gert —
og verðum að þola hörmulegar afleiðingar þess? Hinn
saklausi verður alltaf að þjást vegna hins seka. Það
hefur alltaf alvarleg eftirköst að lítilsvirða lög Guðs,
bæði fyrir einstaklinginn og heildina. Jafnvel Guð
verður að gjalda afbrota okkar. Þau kostuðu dauða
sonar hans á krossinum. Já, Drottinn er miklu meira
en sanngjarn.