Morgunblaðið - 13.08.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. ÁGÚST 1966
eða hvað? Vertu ekki vond við
mig, elskan!
Hann lyfti annarri hendi og
ætlaði að snerta andlitið á henni.
Pam reyndi að slíta sig af hon-
um, en hann hélt því fastar í
hana.
Það var þá, að Jeff, sem hafði
staðið út við riðið, kom stik-
andi til þeirra, bálvondur, og
hreif hana úr höndum mannsins.
Maðurinn tautaði eitthvað og
dragnaðist burt, en Pam heyrði
ekki, hvað hann sagði. Hún var
ofglöð til þess. Svo að Jeff var
þá ekki sama um hana, að
minnsta kosti ekki alveg sama.
Nóg til þess að gera það, sem
hann gerði. En hún vildi ekki
láta hann sjá, hve fegin þessu
hún var.
— Þakka þér fyrir, sagði hún.
— Hann var farinn að verða dá-
lítið leiðinlegur. —
— Maðurinn gat varla staðið
á löppunum, sagði hann reiði-
lega.
— Hann stóð nú aðallega á
mínum löppum, sagði hún og hló.
En hann hló ekki. Til þess
virtist hann vera í ofillu skapi.
— Ef þú hefur gaman af að
láta drukkna menn gera þig að
viðundri, þykir mér leitt, að ég
skyldi fara að skipta mér af
þessu, sagði hann, stuttaralega.
— Það er allt í lagi, sagði
hún. — Ég er feginn, að þú
skyldir skipta þér af því. Þú
dansar miklu betur.
— Ég er feginn, að það skuli
bæta þér upp missinn á dans-
herranum þínum. svaraði hann
kuldalega. — En úr því að þú
vilt sýnilega ekki dansa við mig,
skulum við heldur setjast niður.
— Ó, Jeff, ég vil alltaf gjarna
dansa við þig, sagði hún hátt.
Hún þoldi ekki -þetta kuldalega
afskiptaleysi hans lengur. Henni
var ómögulegt að vera að lát-
ast vera köld og kærulaus. Það
var gjörsamlega óhugsandi.
26
-----——------- i
— Það er ómögulegt að sjá,
svaraði hann kuldalega. — Þú
hefur ekki eytt á mig einu orði
í stíheila þrjá daga.
— En þú hefur heldur ekki
talað neitt við mig, benti hún
honum á. — Ekki síðan ... Hún
þagnaði snögglega.
Þau dönsuðu stundarkorn þegj
andi. Betty hafði þá haft á réttu
að standa. Hann hafði verið að
taka eftir henni. Hann hafði ver
ið að horfa á hana vitleysast
með þessum karlmönnum. Og
næstu orð hans staðfestu þetta.
— Ég hef ekkert tækifæri
fengið til að tala við þig. Hve-
nær, sem ég hef nálgazt þig, hef
urðu verið umkringd af öðrum
mönnum.
— Þú ætlar þó ekki að fara
að segja mér, að þú sért afbrýði
samur, Jeff? sagði hún háðslega.
— Afbrýðisamur! Hann næst-
um hrækti orðinu út úr sér. —
Ég hef aldrei á ævinni verið af-
brýðisamur gagnvart nokkurri
konu, og ætla ekki að byrja á
þér. Það er bara þetta, að ég
hef verið vinur þinn, og kann
ekki við, að þú sért að gera þig
hlægilega, við þessa menn, sem
þú virðir ekki meira en jörðina,
sem þú gengur á. Og ég þoli
illa að sjá þig gera lítið úr
sjálfri þér.
— Hvernig dirfistu! Augu
hennar leiftruðu, og röddin varð
hás af reiði. Þau hættu að dansa.
Stóðu þarna á miðju gólfinu og
störðu hvort á annað, án þess að
verða þess vör, að hitt dansfólk
ið væri til. — Jeff! Ég geri ekki
lítið úr mér, hvæsti hún. — Þú
verður að gera svo vel að taka
það aftur!
— Nei, fjandinn hafi ef ég
geri það, svaraði hann snöggt.
Hann var líka hás, og eldurinn
í brúnum augum hennar speglað-
ist í hans augum. — Hverni.g
heldurðu, að mér hafi liðið þessa
síðustu daga? Er þér alveg sama
um það? Já, ég sé, að það er
þér. Þú ert ekki annað en ómerki
leg daðurdrós. Góða nótt.
Síðan stikaði hann burt frá
henni. Hann olnbogaði sig gegn
um hópinn af dansfúlki og niður
eftir þilfarinu. Pam stóð ein eft-
ir og var of reið til þess að
hreifa sig neitt.
Hann hafði kallað hana ó-
merkilega. Já, hann hafði sýnt
henni þá ósvífni að kalla hana ó-
merkilega! En svo hvarf reiðin
jafnsnöggt og hún hafðiblossað
upp. Hún hljóp burt ein og hló
og hló. En þá varð hún þess
vör, að hún var ekki að hlæja,
heldur gráta. En henni var alveg
sama. Hann hafði játað, að sér
væri ekki sama um hana. Hún
hafði komið honum til að kæra
sig um hana, gegn vilja hans. —
Hann er bálvondur, hugsaði
hún. — En hann hefur bara ekki
nema gott af að vera svolítið
vondur við mig um stundarsak-
ir.
Eftir að hafa unnið þennan lít
ilfjörlega sigur, ákvað Pam, að
breyta bardagaaðferð sinni. Til
að sjá varð hún kátari en nokkru
sinni áður. Þau Jeff töluðust
ekki við, en hún gat fundið, að
reiðilegt augnaráð hans hvíldi
stöðugt á henni. Hún tók líka
eftir því, að hann var tekinn að
fara einförum. Meira að segja
virtist hann vera farinn að hafa
óbeit á nærveru Phyllis. Hún
hafði aldrei af ásettu ráði reynt
að gera mann afbrýðisaman, en
nú rak einhver illkvittnispúki
hana til þess að gera sitt bezta
til að gera hann afbrýðisaman,
og vitundin um, að henni hefði
tekizt það var eins og græði-
smyrsl í sárið.
Nokkrum dögum seinna bauð
einn kunningi hennar tólf af far-
þegunum til kampavínsveizlu.
Hún var haldin í einkaherbergi
og var heldur betur fjörugt sam
kvæmi. Allt fór vel fram, en all-
ir voru kátir. Þarna var sungið
— gömul uppáhaldslög — og loks
ins seint og síðar meir komu all-
ir upp á þilfar til að taka þátt í
dansinum.
Maðurinn, sem veizluna hélt,
gat fengið hljómsveitina til að
leika alla mögulega gamla valsa
og polka og meira að segja ,,lan-
ciers“. Og það var í þeim dansi,
sem Pam hrasaði og datt. Þilfar-
ið var hált og herrann hennar
hlaut að hafa sveiflað henni of
hrúgu á þilfarinu. Ofurlítil
stuna heyrðist frá vörum henn-
snöggt í hring. Hún lá þarna í
ar, og hún fékk sáran Verk í bak-
ið. Þá var það að áður en nokk-
ur fengi áttað sig á því, sem var
að gerast, að Jeff ruddist gegn
um hópinn og tók hana upp af
þilfarinu í fang sér.
— Hvað er að, Pam? spurði
hann hás. — Hefurðu meitt þig?
— Það er ekki nema lítið, sagði
hún veiklulega. Ég hlýt að hafa
tognað í bakinu.
— Ég skal bera þig í káetuna
þína, sagði hann, — og svo skal
ég ná í lækninn.
Hún streyttist ekikert á mó'ti,
heldur hallaði höfðinu upp að
brjósti hans, lokaði augunum og
andvarpaði. Hún andvarpaði
vegna þess að hún var svo bjána
lega hamingjusöm.
— Hefurðu verk? spurði hann
alvarlegur.
— Ég verð strax orðinn góð
aftur, sagði hún lágt.
Nú voru þau kominn að káet-
unni hennar. Hurðinn stóð í hálfa
gátt, Jeff sparkaði henni upp með
fætinum og lagði hana á rúmið.
— Ég ætla að hringja á þjón-
inn og fá konjak.
— Nei, ég er líklega búin að
fá nóg að drekka, sagði hún með
skjálfandi hlátri.
Hann leit á hana og hleypti
brúnum. — Það er kannski satt,
sagði hann snöggt. — Þú ættir
ekki að vera að skemmta þér með
þessu fólki, Pam, mér lízt ekki á
það.
— Ó, Jeff ætlarðu nú að fara
að halda siðapredikun yfir mér?
Samstundis var hann kominn
á hnén við rúmið. Hann greip
aðra hönd hennar og þrýsti hana
fast.
— Fyrirgefðu Pam. Röddin
hálfkafnaði. — Nei, ég ætlaði
ekki að fara að tukta þig til.
Fyrirgefðu mér. En ég hafði
bara áhyggjur af {fcír.
•>
Skólastjóri óskast
við Barna- og unglingaskólann Suðureyri. fbúð fyrir
hendi. Upplýsingar gefur formaður skólanefndar, Ingi-
björg Jónasdóttir, Súgandafirði.
Inalrel/
Smurbrauðsdama
Viljurn ráða smurbrauðsdömu 1. september næstkom-
andi. Upplýsingar í síma 20600 kl. 4—6 í dag.
Sóltjöld
Sólstólar
Sólbekkir
Miklatorgi, Lækjargötu 4, Akureyri,
Vestmannaeyjum, Akranesi.
BEZT AD AUCLÝSA í MORCUN8LAÐINU
Gróðurhús — Gróðurhús
Danska plast-gróðurhúsið sem sýnt er á landbúnaðar-
sýningunni hefur vakið mikia athygli. Bætizt í hóp
ánægðra garðeigenda, eignizt „H. B. gróðurhús“.
Það er til sýnis á sýningarsvæði skrúðgarðyrkjumeist-
ara (til vinstri við aðalinnganginn á útisvæðið).
Innflytjandi.

NYTT
Það þarf ekki lengur að
fínpússa eða mála loft
og veggi ef þér notið
Somvyl.
Litaver
Grensásvegi 22—24.
■ NÝTT
Somvyl veggklæðning.
Somvyl þekur ójöfnur.
Somvyl er auðvelt að þvo.
Somvyl gerir herbergið
hlýlegt.
Somvyl er hita- og hljóð-
einangrandi.
Það er hagkvæmt
að nota Somvyl.
Á lager hjá okkur
í mörgum litum.
Klædning hf.
Laugavegi 164.