Morgunblaðið - 05.09.1968, Blaðsíða 10

10
MORGU'NBLAÐIÐ, FIMMTU'DAGUR 5. SEPTEMBER 1968

rófugrös. Það var verið að
höggva kálið af rófum fyrir
bömin í skólagörðunum. —
Þau voru að taka upp.
MIKIÐ er rætt um heyskap-
inn þessa dagana, enda eðli-
Xegt. En í gær sá ég grös,
mörg grös, sem ekki átti að
nota beint til matar, heldur
í áburð til næsta árs. Það voru
Hvenær verið þið búin
” ■
Þórdís Björnsdóttir með garðinn sinn.
: .j
Hér eru myndarlegir kálhausar með stelpum aftan á. Þær eru
ekki lengi að því sem lítið er.
Guðrún og Gyða hafa nóg að bera!
að taka allt upp úr görðun-
oun?
— Svona þainm fimmtánda
til tuttMgusta. Það em Ingi-
björg Jóhannesdóttir og
Ragna Þorkelsdóttir, yfirkon-
ur á staðnum, sem verða fyr-
ir svörum.
— Og hvað fá börnin mik-
ið í sinm hliurt, hvert?
— Svona þrjátíu hausa af
káli, en þau rækta þremnskon-
ar kál, biómkál, hvítkál og
blöðrhkál.
— Elkiki er kálið sopið, þótt
í ausuna sé komið,
— Já, og uppskeran má telj
ast mjög góð í ár.
— Hvaða matjurtir hafið
þið hérna aðrar?
— Það eru rófur, næpiur,
fcartöflur, svo að eitthvað sé
nú talið.
— Mikið af rófum?
— Já, það er sáð svona
slatta úr plastpoka á vorin,
og á nú bara að fara eitt fræ
í hverja holu, en það viil
stundum skorta á nákvæmn-
ina, og við erum að finna jarð
ávextina svona hér og þar á
landspildiunni, úr því að eitt-
hvað fer að spretta.
— En blómin, tilheyra þau
starfimu?
— Já, kraklkannir eiga þau
Ifka og svo höfum við berja-
runna, rifsberja og sólberja.
— Hver á þá?
— Þeir tilheyra görðunum,
og ‘kratokannÍT mega fá af
þeim, en bara tál að tína upp
í sig.
— Má ég þá vera kralkki
ltka?
Gjörðu svo vel.
— (Naminam!) (Húrra!)
Allir á beit.
Eitt beðið nærri kálhögginu,
er hrein fyrirmynd, það er svo
snyrtilegit.
— Þú vars't e'kiki hérna síð-
ast, er það?
— Nei.
— Var ekki stráfcur hér þá?
— Jú, harnn bróðir minn,
hanin passaði beðið fyrir mig,
meðan ég var í sveitinni.
— Hvað?
— Ég skrapp í sveit, og var
í mánuð.
— Hvar?
— í Fagrastoógi.
— Áttu frændfól'k þar?
— Ekki beint.
— Þetta er fállegt hjá þér.
Hvað heitirðu?
— Þórdís Björnsdóttir.
— Hvernig gekk stráknum
að hirða garðinn þinn, meðan
þú varst í sveitinni?
— Hann passaði þetta bara
furðuvel.
— Ber er hver að balki .. .
— Bless og tákk.
Við erum aftur stödd hjá
yfirkanunum.
— Má ég vera kraktoi aftur,
og fá eitt ber, ha? . . Bara
ei'tt?
— Gerðu svo vel, en meðan
þú ert að athuga það, þá viltu
eklki bíða svolítið, meðan við
sækjum kál hamda þór í mat-
inn, við eigum noktour aulk-a-
kál. (Við bregðtum oss í barn-
dóm, þær í kál).
— Guð sé oss næstur, jú,
taikik.
— Heyrðu þú tekur þá kál-
ið og býður berrunum í mat.
— (Almáttugur, þá fæ ég
ekki mikið, harnn Svenni er
með ...).
Áhyggju'rnar ætla að kála
mig, en kamnski pliumar þetta
sig.
— Hérna eru svo nokkrar
M'Ongunfrúr á borðið handa
ykkuT.
— Takk og bless!
M. Thors.
8 •
Þá vantar ekki farkostinn, Ólaf og Stefán með kálið sitt.
Heimsdkn á
Fáskrúösfjðrð
Rætt við Jón Erling Guðmunds
son9 sveitarstjóra
Jón Erlingur Guðmundsson er
maður mjög störfum hlaðinn, þar
sem hann gegnir bæði stöðu
nreppstjóra og sveitarstjóra á Fá
skrúðsfirði. Hann er ættaður frá
Syðra-Lóni á Þórshöfn, gerðist
sveitarstjóri á Fáskrúðsfirði
19&4 og tók skömmu síðar
sæti í hreppsnefndinni. Ég
hitti Jón að máli á skrifstofu
hans á Fáskrúðsfirði á dögun-
um og 'hann gaf sér tíma tll að
segja mér undan og ofan af mál-
efnum hreppsfélagsins.
— Afli hefur verið sæmilegur.
Héðan eru gerðir út allmaTgir
opnir vélbátar og trillur. Afl-
inn hefur verið saltaður nær ein
göngu, þar sem lokið hefur verið
við að frysta upp í samninga.
Auk þess hefur einn bátuT verið
á línuveiðum og lagt hér upp.
Hann hefur aflað lítið. Einn bát
ur okkar er á síld við Bjarnarey
og hefur gengið tregt. f vetur
gerðum við út tvo 200 tonna
báta og þeir lögðu afla upp
hjá okkur.
— Og þið rekið síldarverk-
smiðju?
— Um hana er hlutafélag, en
kaupfélagið á mestan hluta í
henni. í fyrra var gífulega mik-
ið saltað, þó að söltun hæfist
seint. Það voru saltaðar 45 þús-
und tunnur og hefur Seyðisfjörð
ur líkast til verið eini staður-
inn austanlandsj- þar sem söl'tun
varð meiri. Við fengum fyrstu
síldina til söltunar í kringum 25.
september og var saltað linnu-
laust fram í desember. Þrjár sölt
unarstöðvar eru starfræktar á
staðnum. í þeim eiga hlut bæði
innanhéraðs menn og aðkomu-
menn. í sumar hefur engin síld
borizt enn og atvinna hefur ver-
ið Mtil undanfarið.
— Hverjar eru helatu fram-
kvæmdir á vegum hreppsfélags-
ins?
— Ekki er hægt að segja, að
þær séu stórvægilegar. Við höf-
um unnið að því að fullgera
vatnsveituna, skólabygging er
fyrirhuiguð á næsta ári, fáist
fjárveiting til að hefja fram-
kvæmdir. Þá stefnum við að því
að fá unglingaskóla Mka, svo að
við fáum aðstöðu til að útskrifa
gagnfræðinga. Skólabyggingin
sem er í notkun er orðin gömul
og svarar ekki lengur kröfum
tímans. S.l. vetur voru 130 börn
í skólanum og fjölgar þeim sjálf
sagt nokkuð í haust. Okkur hef-
ur löngum gengið erfiðlega að fá
kennara með fúMum rót'tindum,
en það hefur ekki orðið alvar-
legt vandamál.
— Hefur fólkinu fjölgað hér
undanfarin ár?
— Sú fjöLgun hefur verið mjög
hægfara, eins og sézt á því, að
árið 1967 eru íbúar taldir hér
703 og 707 árið 1968. Afkoma
fólks hefur verið góð, enda at-
vinna mi'ki'l síðustu ár. Því hafa
menn staðnæmst hér og Mtið
flutzt í burtu. í ráði er að hefja
framkvæmdir við íþróttasvæði.
Leikfimihús höfum við gott og
sundlaugin var meðal þeirra
fyrstu á Austfjörðum, hún var
byggð 1947.
— Er félagslíf fjörugt hér?
— Það er allgott, og sérstak-
lega er leikstairfsemi með blóma.
Leikfélagið hefur jafnan fært
upp eitt leikrit á vetri og venju
lega fengið reynda leikstjóra til
að stjórna. S.l. vetur var Leyni-
melur 13 sýndur hór, og farið
með hann í leikför til Eskifjarð-
ar og Norðfjarðar. Veturinn á
undan sýndum við Mann og
konu og þótti takast vel. Með
það var farið til Egilsstaða,
Norðfjarðar og Hornafjarðar.
— Er búskapur góður í sveit
inni?
— Já, ágætur. Og við höfðum
nóg hey síðasta ár. í sumar
hófst heyskapur seint, en útMt
verður að teljast allgott. Við ger
um ekki ráð fyrir seinni slætti
og hæpið, að heyfengur dugi.
— Hvað lá ísinn lengi á firð-
inum í vor?
— Isinn 'var frá apríl byrjun
og til maí loka’, að heita má
óslitið. Fjörðurinn lokaðist al-
gerlega 1. maí og skip komust
ekki inn fyrr en um 20. maí.
Vöruskortuir gerði þó aldrei vairt
við sig. Aftur á móti komust
bátar ekkki til róðra og af því
varð talsvert atvinnutjón. En
ég vil taka fram, að austfirskir
sjómenn börðust skeleggri bar-
áttu við að koma afla til hafnar.
Þeir sýndu ódrepandi þraut-
seigju við erfiðar aðstæður og
sönnuðu, að íslenzkir sjómenn
eru ekki dauðir úr öllum æðum,
þegar hafísinn er annars vegar.
Og ekki má gleyma að geta um
dugnað strandferðaskipanna og
varðskipanna og eru Austfirð-
ingar þeim án efa mjög þakk-
látir.
— Þegar svona ástand skellur
á, er mikið öryggi í því, að við
höfum alltaf lækni á staðnum, og
við höfum ekki komizt í kynni
við læknavandamálið þar sem
Framliald á t)ls. 16