Morgunblaðið - 02.10.1968, Síða 24

24
MOKGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 2. OKTÓBER 1968
búri. Er þetta ekki spennandi?
4. kafli.
Þegar Alisha kom með kaffið
og ávextina, sátu stúlkurnar hlið
við hlið í hróka samræðum. Þær
höfðu haft svo margt að segja
hvor annarri.
— Hann Oliver fann mig. Sá
gæri gert Scotland Yard skömm
til. Hann rakti slóðina mína frá
farmiðasölunni, en þar hafði mað
ur vísað mér á ódýrt gistihús,
og þaðan aftur í lítið kaffihús.
Ég var þar rétt að fá mér hress-
ingu, sem ég hefði fulla þörf á.
Hann sagði bar við mig: — Þú
getur ekki verið svona ein. Þér
væri betra að koma og vera í
nótt með Fallowman-leiðangrin-
um í húsinu hans í Byblos. Hún
Jill, vinstúlka þín er þar. Og
hér er ég komin.
— Hversvegna vaktirðu mig
ekki þegar þú komst inn? spurði
Jill.
— Ég sagði nú eitthvað við
þig, en þú varst alveg í öðrum
heimi. Og sjálf var ég svo syfjuð,
að ég lagðist strax fyrir. Hún
hló galðlega. — Þetta var fall-
ega gert af honum Oliver, finnst
þér ekki? Hér er miklu betra en
í gistihúsinu.
— Já, Oliver er ágætur. Og
það er hann Graham vitanlega
líka. Þú hefur væntanlega getið
þér þess til, að ég fór beint til
hans, þegar ég fór af flugvellin-
um, og spurði hann hvort ég
gæti fengið þessa eldabusku-
stöðu. Og nú hef ég fengið hana.
— Já, Oliver sagði mér frá
því. Og ég er alveg viss um, að
þú verður bara ágæt, sérstak
lega þó ef þú bakar þessar á-
gætu litlu sítrónukökur. En hér
er víst morgunverðurinn okkar.
Hún brosti blíðlega til Alishu,
sem hneigði sig djúpt á móti.
— Þetta er ágætis fólk, er
það ekki? Ég er svo hrifin af
Mið-Austurlöndum. Helltu íboll
ana, Jill. Þú gerir það alltaf,
hvort sem er.
Jill fyllti bollana og hugsaði
með sér, að hvaða ógöngum, sem
Sandra lenti f, gæti það aldrei
haft varanleg áhrif á skapið
hennar.
Svo átu þær og drukku þegj-
andi í nokkrar mínútur, en
þegar JiU hafði lokið við appel-
sínuna sína, vildi hún fá að vita,
hvað komið hefði fyrir Söndru
þennan þriðjudagsmorgun.
— Því að klukkan var orðin
tvö þegar þú komst heim, en
Oliver skildi við þig klukkan
rúmlega tólf, svo að einhvers-
staðar hefurðu verið í millitíð-
inni. Komdu með það, Sandra.
Hvar varstu?
Sandra varð óvenju alvarleg,
rétt sem snöggvast. — Jú, ég
var nú aldrei þessu vant ofklók,
Jill, játaði hún. — Eða öllu
heldur, ég var ekki nógu stað-
föst. Þegar Oliver var skilinn
við mig, opnaði ég dyrnar fyrir
mér, en rétt þegar ég var að
stíga upp í stigann, snerist mér
hugur. Mér fannst ég verða að
nota mér lykilinn til fullnustu,
svo að ég fór út aftur.
— Á þeim tíma nætur? Skárri
var það nú bölvuð vitleysan.
— Já, það var það sannar-
lega. Ég gekk svo aftur niður á
sjávargötuna og inn á barinn í
þessu stóra hóteli Luxuria, eða
hvað það nú heitir, rétt til þess
að kynnast svolítið næturlífinu
í Beirut, skilurðu.
Jill brosti og andvarpaði,
hvortveggja í senn. — Ég skil
skensið. Og þarna var þessi
töfrandi maður, var það ekki?
Sandra kinkaði kolli. — Hann
hét Hamid. Að minnsta kosti
sagði hann mér það. Dreymin
svört augu og stórkostlega fríð-
ur — ó, hann var stórglæsilegur.
Við töluðum svoíltið saman og
svo spurði hann mig, hvað ég
vildi að drekka. Nú, ég sagði
ávaxtasafa, því að ég var þegar
búin að fá nóg kampavín. Ég hef
alltaf vitað, hvenær nóg er
komið.
— Svo að þessi ágæti Hamid
hefur þá reynt að lauma ein-
hverju sterkara í glasið hjá þér?
sagði Jill.
— Nei, hann var nú sniðugri
en svo. Ég hefði strax fundið
það á bragðinu, ef hann hefði
reynt gömlu aðferðina. Hann
stakk bara uppá geitamjólk, af
því að hún væri svo róandi. Svo
bablaði hann eitthvað á ara-
bisku og auðvitað hefði það átt
að nægja til þess að ég færi að
vara mig. Þegar svo mjólkin
kom, fannst mér hún eitthvað
skrítin, en ég hafði nú áður ekki
kynnzt neinu nema kúamjólk.
Rétt á eftir kom yfir mig ein-
hver svimi og áður en ég vissi
af, var ég komin út í bílinn hans.
Hún ranghvolfdi í sér augun-
um á ahrifamikinn hátt. —
Þarna stóð bíllinn undir tré
og ég var í óðaönn að verja
heiður minn og allt það.
— Það var þá engin furða þó
að kjóllinn þinn væri rifinn,
sagði Jill. — Þeir hljóta að hafa
blandað einhverju í mjólkina.
— Oliver segir , að það hafi
alls ekki verið mjólk, heldur
eitthvert innlent gums, sem þeir
kalla arak. Þegar vatni er bland
að í það, verður það mjólkur-
hvítt. Og það er hreinasta
sprengiefni, jafnvel vatnsbland-
að. Þú hefðir átt að vita, hvern-
ig mér leið í gær.
— Jæja, þú hefur að minnsta
kosti getað losnað ósködduð frá
Hamid. Eða var það ekki?
— Jú, en það var rétt á tak-
mörkunum. Ég stökk út úr bíln-
um og hjlóp eins og hundelt.
Einhver lögreglumaður vísaði
mér á veginn heim. Og lyfti ekki
einusinni augnabrúnunum. þetta
er víst ekkert óvenjuleg sjón í
Beirut. Ég slapp vel, finnst þér
ekki? En það geri ég líka venju-
lega.
— Jú, en það mátti víst ekki
tæpara standa, Sandra. Þú verð-
ur að fara varlegar framvegis,
þegar þú hittir laglega karl-
menn.
— Æ, farðu nú ekki að lesa
yfir mér, elskan! Ég fékk svo
rækilegan umgang á leiðinni
hingað! Oliver skammaði mig
alveg í klessu. Mér hefði aldrei
dottið í hug, að hann gæti verið
svona grimmur.
— Þú áttir það fullkomlega
skilið, sagði Jill. — En þú til-
biður hann víst jafnt fyrir því.
— Já, það geri ég vitanlega
og get varla beðið eftir að
hitta hann aftur.
— Þá er okkur eins gott að
fara að komast á fætur, sagði
Jill, og svo stóð hún upp og tók
að ganga frá rúmfötunum. — Ég
þarf að tala við Graham og frú
Fallowman um störfin mín. En
hvað ætlar þú nú að gera,
Sandra?
— Já, mér þætti gaman að vita
til hvers ég er notandi.
— Þú getur farið heim aftur.
Eða reynt að fá eitthvað að
gera hérna.
— Já, og með meðmælunum
frá henni ungfrú Gilmore! Ég
verð nú að hugsa mig um. Þú
skilur, að ég...
Hún þagnaði er Alisha kom
inn, og á eftir henni lítill dreng-
ur, sem rogaðist með stórt bað-
ker og setti það á gólfið, en
flýtti sér síðan út. Þegar stúlk-
urnar litu á hana, bablaði hún
eitthvað á arabisku, en rétti svo
út hönd og svipti nátthjólnum
af Jill, í einum rykk. Svo ýtti
hún henni að baðkerinu og
benti henni, að hún ætti að
standa í því. Þegar Jill var kom-
in í baðkerið, greip Alisha vatns
könnuna og hvolfdi innihaldi
hennar yfir hana. Jill veinaði
upp yfir sig, af því að þetta kom
svo óvænt. Alisha veltist um af
hlátri og rétti henni einhvern
hvítan dúk, til að þurka sér á.
Síðan greip Alisha til Söndru,
sem var skríkjandi, og gerði
henni sömu skil. — Það er þá
svona, sem þær þvo sér í kvenna
búrunum, sagði Sandra, þegar
hún loksins náði andanum. Vatn
ið hafði verið jökulkalt.
Þetta litla atvik kom báðum
stúlkunum í betra skap, er þær
gengu út úr herbergi sínu. Flest
ir voru að búast til útgöngu,
berandi töskur og stóla og alls
konar kassa og áhöld. Nokkrir
arabiskir burðarkartar voru þar
á stjái og tóku saman ýmiskonar
1 - h -r ar Listdansskóli Cuðnýjar Pétursdóttur Lindarbæ Reykjavík og Félagsheimili Kópavogs. Kópavogi. Kennsla hefst mánudaginn 7. október. Innritun og upplýsingar daglega frá kl. 2—7 í síma 40486.
DANSKENNARASAMBAND ÍSLANDS ^ ><►0

tæki. Hammond Barker og Davíð
Game heilsuðu stúlkunum stutt-
lega en héldu síðan áfram verki
sínu. Frú Fallowman hafði eftir-
lit með öllu. Nú var hún í
síðbuxum og skyrtu með
belti og með stóran sólar-
hatt á höfðinu. Hún kink-
aði snöggt kolli til Jil'l en starði
síðan rannsakandi á Söndru. —
Svo að þér eruð þá hin stúlk-
an, sagði hún. — Ég verð víst
að sjá um yður. . . nei, ég vil
fá breiðu linsuna, Davíð. Það er
sú einasta, sem dugar við þess-
ar tröppur.
Graham kom nú til þeirra. —
Gott og vel, sagði hann. Þú kem-
ur með mér Jill. Ég skal segja
þér fyrir, hvað þú átt að gera
og setja þig inn í embættið. En
þú ættir að bíða hér um kyrrt
og láta fara vel um þig, Sandra.
Oliver sækir þig bráðum. Hann
er að hringja í prófessorinn.
Jill elti Graham inn í annað
minna herbergi við hliðina. Hún
settist þar niður við stórt skrif-
borð, en hann settist hinumegin
við það. Sem ráðsmaður leiðang-
ursins, vildi hann sýnilega hafa
allt skellt og fellt. Hann sagði
Jill frá kaupinu og öðrum ráðn-
ingarskilyrðum.
— Þú skilur, að þú berð á-
byrgð á öl'lum matföngum, þegar
Við erum úti í eyðimörkinni, sagði
hann. — Og þú þarft oft að stilla
þig, því að matmálstíminn hjá
okkur getur orðið dálítið óreglu
legur, þegar við erum úti að
vinna. Því að ef við rekumst
á eitthvað merkilegt, viljum við
rannsaka það meðan bjart er,
og þá gleymir maður öllu, sem
heitir matur. Og svo bætti hann
við, brosandi: — Og þá kemur
maður ofseint og glorsoltinn og
heimtar mat sinn strax og engar
refjar.
— Jú, ég skil þetta, sagði hún.
— Þetta er alveg eins og í
sveitinni um sáðtímann og upp-
skerutímann. Ég hugsa, að ég
geti klárað það. — Já, ég held,
að þú sért skynsöm stúlka og veit
það reyndar. Þú færð tvo stráka
til að hjálpa þér. Við þurfum
að kenna þér svolítið í arabisku,
svo að þú getir skipað þeim fyrir.
Það getur hann Davíð gert. Hann
er svo mikill tungumálahestur.
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Gefðu þér tíma til að útskýra smáatriði, og forða þannig mis-
skilningi. Eitthvað blæs byrlega í einkamálum. Farðu hægt 1 fjár-
málum.
Nautið 20. apríl — 20. maí
Haltu þig við vanaatriðin, en sóaðu ekki tlma í hugaróra. Ef
þú ferð í reimsókn í kvóld, verðurðu margs vísari.
Tvíburarnir 21. maí — 21. júní
Reyndu að ljúka bréfaskriftum. Taktu ekki neinar ákvarðanir,
en reyndu að vinna að gömlum áformum. Segðu aðeins það sem
þú meinar.
Krabbinn 21. júní — 22. júli
Þér gefst tækifæri til að kynnast ýmsum nýjungum. Fólk, sem
kemur langt að kann að segja þér eitthvað forvitnilegt.
Ljónið 23. júií — 22. ágúst
Ef þú ert ekki gætinn, kann það að valda misskilningi. Vertu
ekki of stoltur. Gömul vandamál verða aðeins leyst með fhugun,
eða ráðum frá gömlum samstarfsmanni, sem er kunnugur ölium
hnútum.
Meyjan 23. ágúst — 22. sept.
Eitthvað, sem þú áformaðir fyrir löngu, og skipulagðir ekki
nógu vel, hleypir snurðu á þráðinn fyrir þér núna. Gættu því vel
að öllum útreikningum. Sinntu einhverjum málum fyrir aldrað
fólk núna.
Vogin 23. sept. — 22. okt.
Fjölskylda þín gengu^ fyrir. Treystu tryggðabönd þar, sem þess
gérist þörf. Gættu fyllstu varúðar í fjármálum.
Sporðdrekinn 23. okt. — 21. nóv.
Vera má, að þú þurfir að láta einkamálin sitja á hakanum til
að hlynna að þeim, sem gamlir eru og farlama. Farðu vel í smá-
atriðin.
Bogmaðurinn 22. nóv. — 21. des.
Heilmikið ber á hugmyndaflugi fólks í dag. Haltu þig við dag-
leg störf.
Steingeitin 22. des. — 19. jan.
Ef þú skipuleggur smáatriðin um of, getur það komið þér í
vanda. Vertu hógvær ailan daginn, en gefðu smáfólkinu einhvern
glaðning.
Vatnsberinn 20. jan. — 18. febr.
Þú færð eingöngu ónákvæmar upplýsingar i dag. Það tekur
þig langan tíma að safna réttum upplýsingum. Þetta er ágætt
kvöld til að hlýða á tónlist.
Fiskarnir 19. febr. — 20. marz
Þér er hollast að vera hófsamur. Leitaðu ráða hjá einhverjum,
en hugsaðu þig vel um, áður en þú hagnýtir þér þau. Ef þú legg-
ur þig allan fram, mun rætast úr fjármálaöngþveitinu.