Morgunblaðið - 24.12.1968, Qupperneq 21

"GJ9A gG ndjaja j)B snG[
-JJA OAS S[[B IJ93A
BIB[5[ gB
gB TgB[ I ^[[B JBA gBcJ
'jsngnjBS jsæu bjjtj tjbba
urnj gB b8@B'H jstiubj
b^ 3o 'JJcíaLj xgjoq unq
uios ‘puiCuignq Bjzaq ns
TJSBA Bjjaq gB TgSBS BUBJJJ
'i bjbj npjjíqs nnc[ uias
‘qiaj uin pujíuignq bSoj
js-oqjojs TggB]A[ qqaj b<j
'jijBq ujbC urn
-jsæu qqqje ‘jnuuq gJBA
BJBijjq go jsraeq qqqjs iqB<i
•qqqjssq t nnq n.iqj b<j
•JSæU gJBA BJBJ3J
ua ‘BgajnCuaA go suja jn
-jsbjoCjj jba qjBjj 'dnBjq
-ddBq t n.sc[ njpj jsj^q
•gaui bjsa gB qqaj bjbjh
— jas eqiaj gB uuigBjs t
nJOJ go BggBljq BgTJJS gB
nu njjaeq JTUJBqBjjg
•„jtjsXs sijaegB tjka
unq gB jpd[ jggiBS gg“
•BUJB([ uuiuioq JBA UIÖS
‘issqCg iggiBS ‘„ndjajs jb
juiæjs oas jjpja sjiv“
•jjiCaq ngjqq Jja<[
uias ‘jnqsq Bjsæq guq
jba Bjjaq 'gjA jps njaus
JTIIV 'op1-! JgBjqso nuja
i jjje ua ‘b bjbjjj jgjjoq
UJoqjBpunjs ‘Bubjjbjjs
B JiSBgBJ gB JgBJjæ go
jngjajnqeq gJBA jggBjq
•jjac[ ngndojq
‘„ndjajs gaui ja jggBjAl"
•uqac[ Jjjja jb^ uujjndoq
-BqiBjjs gjaq njqjjq jsnq
gB nuioq ubc[ jBgaq
•„?c[
npui05l“ ‘JgBdjBApUB go
jggiBJAJ Jgges ‘„pq BCæp“
•BJBIJJH JggBS ‘„gjq
UBIJJB JJJIÍJ gJJTJBp BguBg
gB TAq BJOJ JIBOJS Sq“
•gjs ijjajg jggejAj
•unq jgjndsi ‘„uiiaq jpq
gaui jseCgjuíj gp bjai“
•STSTIM
-Bjoqs UBjn jjjiCj umuoq
qjja B.iBjq gjaq uijaq
BJBJ gB JBA UWBq jBgaq
•jsjgBjjBCqs uinuoq ug
•TggBJAI
jgssgnq ‘„Bunu gjnq
jjsoq bjsuujui gB pq ja
Bjjia<j“ 'jjpun UBjn bssoCji
bjs gE juuje njqqou ua
jjaui nu jgBguBj BggBjAI
■„ndT,aiS Batu ja
;gg,B]A[“ :ngnjSTAq go uunq
b ngjjoq jjjjb gB ssaq
sugoA ‘uiuioqs jb nujjjog
jn Jngju jgBjjæ jggejAI
•„wt4
gijæs njqj'q bubj gB
‘iggBjq ‘Jpq JB jgOJDBJ JIBA
gB<j“ :jg§Ba uujjsuiuaq
go Bunjojs i uuj nuioq
JJJJB go UUT JBA jgujjq
jiij gBgueq1 jnggæup
JBA jgglBJAL ge OAg
■jnjoq
xBjjs gjaj juuaq ‘ijsojq
go B.IBJ5I IggBS ‘„jggBJAJ
‘ji.IiCj Jpq BqqBc[“
•„giq jjjiCj
jjæs jnuujj uuj.iBuuaq
JJJ gBgUBq ‘JJJ JBgU’BJ gjq
ja jjæs nujui t gijas mas
oas jnjog nq ‘ngjjCajj“
qgges UUBq gB OAQ
•uinuBjpqs t sueq
UUjgBp BJSJjCJ B' Bg’gBjq
jjuujui geq go ujdjAS b
UJJTJ3JS OAS gJBA B.IBJJJ
•TggBJAI JggBS
‘„jqqs geq jjaA ga“
•BJBJ3J jgjndia
‘„BCjJS gB gp B JiBAJj“
•uui
uioq uujgua jba jaj jnjaq
mas -BunjojsBjoqs t ddn
njojjq jggBjAJ jpgj/Cj uub
joqs i nuioq neq jegaq
•jjpun uiBjn BssqCg bjs
gB nujuujqs x uua uueq
uuBjq pq ‘ijqqaq uueq
mas ‘jndjajs jBjsajj ua
jjjpqs Tjsoq ejsuujui ge
‘gajjmæs jjæA unq jjoc[
jaAujBp 'jBp jjæA B.iBjjq
ge juujs nuja jqqa issja
uueq raas gjjej jggejAj
jjæg nec[ jæs jaAquia
ja jAq ‘Bjgajiddaq B.iaA
BggejAJ jsuuBj gBq •uueq
ubjjb jjj/Cj mnjajqs mn
-joCj jjj majq jBjjjB JB.A
Ho uinuoq giA jqoja JgJBq
BJBT3I 8® OAS eunjqg Jn
-giu JJBjq qjjag jggejAI
•gejs je
n.Bcf npjpq oas go 'Bjbj^j
Tgges ‘„iHbj t jijv“
•jHHbh jgges ‘„npuioq"
•neq
bCs uujgua jpu/Cm jps

-gua ge ranpjpq mas ‘gjA“
■jnjp<j jgjnds „ieJJs<í
ngJJSSJA gjUJ3AJj“
•mnujiq
jn jn moq go duinjH ub
UIBIJ JIJ/Cj JgBZUBJS uubh
•mnuts ra'mqiqmjqA BjmBg
b jpuejjqjqs Jnjpd uioq
Bujgæq ddn eujeq %o
•jnejjjiq uueq
jgj/Caq nuja r jjjv '-1®°
JJBjg JBA gO UUJS UÚBgajS
b jngju jsijjas uubh
•„jjjm gpjj T BU
ge s-saq jij mnujgoqs jn
jn meCjj nujjoj mnssac[
emoq ge nu gp b gjujaAH
•gjA jqaje JgpJ ga mas
‘jjjau BUvCaj iqqa jpj/Cqs
ga ÖB ‘jgges iqqed mas
‘iAq Jjjja eunm ge jjb
jgjaq Hgj qqoja esgnq gB
jtjíCj jngBm jæj Bjjaq“
‘uueq jgedjBApue ‘„0“
•iuujs
juujxa e gjpjeq Bgsjdæj
jeg uueq gB ‘jnjj/ajq oas
Ho mnuoCus jb jujoa uut
-gjo jba uubh ’pjjjuajg
ujjjbj nij jsuujm ngej
uueq uejje jjjAjj 'BqBq
jjj nu jjaj jndmnjH
umujgpqs jtt jn uujraoq
uueq jba sqoj 3o — oCq
go oCq uubh úpjj BAggoq
ge gjA jjj jjoj 3o egaj
-gBjg JgBJÚBJJi úúbh
„■EJTiJ
jpm b epjeq gB jjjæ gBc[“
‘uueq jggBS1 „eCæC ‘o“
•jsrqæj geq ge
jtj pjj jnqqoú Júgiú
BAggoq ge igJ/C úúbh 'mn
-uigoqs jn jn nuis nupjj
gimoq jjæg uueq ge ssac[
JJJ JBJJpq JO ÚJOA gúIJJJ i
mnúBCjj e JBúJBújaJQ
nujgjoq t Jps igBJpjq go
jj/Cq qiBJJBpue gpjs úúbh
— 'iBjjaq nu jba gBAq
UJJJ -jn gBC[ Bgejp gB ÚÚI
-nqjjj nu jba 3o gpjj jjjsj
úúBq jgjeq jepunjs ubúúj
•BAggoq gB TgBCjiCq go
SúJSpJJ jújojs bjj úúioCús
jgesújajq jndmnjH
•jjojs jo pu gijij
jo iqJOAq — mnuiajg
mngajjBj go mnjjpq gam
pjj gjjij ‘ge ejiaj ge jba
úúBq mas ‘gpJJ jjjmuia
gpjs bújecJ go 'jgaeAS gj
-do e úúj úújmoq nú jba
go JBgijq jjj mnujajg
rajaA-j ÚÚBq jjj^ stjcki
•gjs ÚB
JJBCS gTA úúeq TggBS ‘„pjj
bjoC jgajjej j Bú ge ‘tAq Jt
-jXj Jpm genJj jjag úúeq
gB ‘Bqqed bú/Cs jeqs 3g“
•jps ejuaq
jjaqqa jmes jsúúbj mn
uoq ua ‘gajjBj újoa ejjjaq
gjojAJ •uibjjb jsemoq
gB ssacj jjj Jegjjq jjj mn
unmajg bjX gB gJBA uueq
ge oas Jjpq goCm nxn
upji ’pjj njjpj ge Bjjaj
gB ssaq jij úújgqqs t úúj
gejs jb jjpq 3o Jjjja úújs
uuegajs jpijqs úúbh
•mn
-ujgqqs ge raoq úueq jjj
jbc| ‘euigæq ddn go úúijn
-qe jijjC jjaAc[ joj úúbh
„•gpjj Bjjpj
BCjaA 8o“ ‘gjs úbjjbCs
gjA úúBq jgges ‘„egaj
-jba bjbj ge gjaA 3a“
•jgBjpjtjja i egajs go
jxo jjjiC BjjodsjBgBjj gam
goqs j jn gejs jb uujqíajq
jggej jjjjj jndumpji 80
■„STA egpj ge
gaui ssja jqjje jja nq mas
‘pjj BAggqq gB jjjija ejeq
npuiCan umuiq mnujjjjojj
-bjbjjs t jxa gara bjbj
ge jjjæj nc[ gB jjaA 3a“
BI
VNNVNHva Noasm
VNNVNHva Noasaa
oi
22
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
ÞRAUTIN
Hérna fyrir neðan eru
15 spurningar, sem öllum
skal svarað með tölu.
Skrifaðú réttu töluna inn
í reitina 15 og taktu tím-
ann, hvað þú ert lengi.
Getirðu svarað öllum
spurningunum rétt á 3
mínútum eða minna hef-
urðu staðið þig vel.
1. Hve margir leik-
menn eru í fótbolta
liði?
2. Hve mar.gar tennur
hefur venjulegur
maður?
3. Hvað eru mörg
stykki í einni tylft?
4. Hvað hef.ur maur-
inn marga fætur?
5. Hvað eru venjulega
mörg ár frá hlaup-
ári til hlaupárs?
6. Bvað eru mörg skott
á tveim öpum?
7. Hvað eru arstíðirn-
ar margar?
8. Hvað margar mínút
ur eru í •sólanhringn-
um?
9. Hvað fóru margir
jólasveinar að hátta
í fyrrakvöld?
10. Hvað eru beimshorn
in mörg?
11. Hve mörg eru skiln
ingavit mannsins?
12. Hversu mörg möst-
ur eru á víknga-
skipi?
18. Hvað eru margir
tónar í einni átt-
und?
14. Hivað haifði Napóle-
on margar tvær og
fingur?
15. Leggðu nú tölurnar
14 saman og hvað
færðu út?
Svar á bls. 24.
LAIISHIIR
Litaþraut fyrir yngstu
börnin.
Það eru iaufblöð á
vendinum, sem er ólík-
legt um miðjan vetur.
Hvað er klukkan?
Klulkkan er 2,55.
stjörnur fyrir aiugum
hans, síðan varð allt
hljótt og hann hvarf inn
í undarlegt tóm, biksvart
gínandi myrkur.
Þegar Siggi litli rank-
aði við sér var hann ger-
samlega ringlaður. Hvað
hafði komið fyrir og
hvar var hann? Hraedd-
um augum skimaði
hann í kringium sig.
Umhverfis hann var
allt svo einkennilega
hvítt, bekkurinn sem
hann lá á, herbergið og
gluggatjöldin. í oíboði
ætlaði Siggi að risa upp,
en þá fann hann til níst-
andi sársauka og mátti sig
hvergi hræra. Hann varð
að beita öllu viljaþreki
sínu til þess að reka
ekki upp angistaróp.
Þá veitti hann athygli
tveimur hvítklæ-ddum vér
um, manni og konu. Mað-
urinn, sem var með
skrýtna stromphúfu á
höfði beygði sig yfir
hann og tók þéttingsfast
um slagæðina á úlnliðn-
um.
Líður þér illa, ungi vin
ur? spurði hann.
Nei, hvíslaði Siggi svo
iágt að varla heyrðist.
Gott, ágætt, sa.gði hvít-
klæddi maðurinn og snéri
sér að ungu, hvítklæddu
stúlkunni og talaði eitt-
hvað við hana í hálfum
hljóðum. Síðan hvarf
hann út úr herberginu.
Sigga gafst ekki ráð-
rúm til þess að spyrja
hvar hann væri eða hvers
vegna hann lægi hér, því
í sömu andrá opnaðist
hurðin og mamma hans
kom inn.
Guði sé lof, elsku dreng
urinn minn, sagði mamma
og það bli'kuðu tár í aug-
um hennar ex hún laut
niður og kyssti Sigga
litla laust á vangann.
Það rann upp ljós fyrir
Sigga og hann mundi allt.
Hann hacfði verið á leið
út í búð fyrir möimmu
sína til þess að kaupa
rúsínur, þegar 'haim hljóp
yfir götuna og gleymdi
að líta í kring um sig.
Nú fékk Sigigi að vita
framhaldið. Hann hafði
orðið fyrir bíl, sem ekið
var með miklum hraða
eftir hálli götunni
Hvítklædda stúlkan,
sem var hjúkrunarkona
skýrði fró því, að Siggi
væri fóthrotinn, og það
væri búið að setja fótinn
í gips. Auk þess væri
hann eitthvað marinn,
en það væri ekki enn full
rannsakað.
Er hann í hættu? sagði
mamma l'ágt og leit ang-
istarfullum, spyrjandi
augum á hjú’krunarkon-
una.
Nei, svaraði hjúkrunar
konan, en hann verður að
liggja hér í nokkra daga.
Þá var sem Siggi raník-
aði við sér. Fæ ég þá
ekki að vera heima á jól
unum? spurði hann æst-
ur og ætlaði að reyna að
rísa upp.
Svona, svona, það segir
læknirinn til um, anzaði
hjúkrunarkonan og ýtti
Sigga með hægð niður á
hjólabekkinn.
Ég vil fara heim, sagði
Siggi og röddin varð að
lágu hvísli. Hann var eitt
hvað svo undarlega mátt-
farinn, að hann lang-
aði mest til að sofa.
Að þessu sinni fékk
maimma ekki að dvelja
lengi hjá Sigga. Á morg-
un var heimsóknartími
og þá ætlaði hún að
koma.