Morgunblaðið - 01.03.1969, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MARZ 1969
Ingunn Sveinsdóttir
Akranesi - Minning
F. 3. ág. 18S7. — D. 25. febr. 1969.
NÚ, þegar mín fyrrverandi hús-
raóðir, Ingunn Sveinsdóttír, er
öll, langar mig að minnast henn-
ar með nokkram þakkar- og
kveðjuorðum. Ég þykist vita að
aðrir, mér fremri, riti um hana
verðug eftirmaeli, þar sem hún
var sérstök heiðurskona og að
mínum dómi einn merkasti
kvenper'sónuleiki Akraness á
þessari öld.
íngunn Sveinsdóttir var faedd
að Mörk á Akranesi, ein af þrem
dætrum hjónanna Sveins Guð-
mundssonar, kaupmanns og
hreppstjóra og Mettu konu hans
Hansdóttur Hoffmann. Systur
hennar voru Petrea, Iátin, og
Mattihildur, búsett í Reykjavík.
í Mörk var reglusemi, nýtni og
þrifnaður í hávegum haft.
Milli heimila okkar á Akra-
nesi, Merkur og Bræðraparts,
voru góð kynni og Ingunn og
móðir mín, Guðlaug, æskuvin-
konur. Vinótta þeirra mun og
hafa vérið orsök þess að ég réð-
ist til Haraldar Böðvarssonar
sem skrifstotfumaður á Akranesi,
er ég hafði lokið próíi frá Verzl-
unarsk. fslands vorið 1'927. Þá
var erfitt að fá störf á skrifstof-
stofum fyrir ðvana menn, en Har
aldur bauð mér starfið, er ég
mætti honum á götu í Reykja-
vík, tveim dögum etftir að ég
tók prófið. Komst ég löngu síð-
ar að þvr, að þar höfðu vinkan-
umar, móðir mín og Ingunn, lagt
t
Móðir okkar og tengdamóðir
Þóra Jónsdóttir
Njálsgötu 79,
andaðist í Borgarspítalanum
28. febrúar.
Börn og tengdabörn.
t
Bróðir okkar
Guðbrandur Halldórsson
Sólheimatungu, Borgarfirði,
verður jarðsunginn mánudag-
inn 3. marz kl. 3 frá Fossvogs-
kirkju. f>eim sem vildu
minnast hins látna er bent á
S.Í.B.S.
Systkinm.
t
Jarðarför
Guðmundar Gíslasonar
læknis, Bólstað við Laufásveg,
fer fram frá Dómkirkjunni
mánudaginn 3. marz kl. 1.30.
Aðalbjérg Edda
Guðmundsd óttir,
Hlédis Guðmundsdóttir,
Ásgeir Guðnason.
á ráðin, enda kom mér boð þetta
á óvart, því ég hafði þá fyriir-
hugað annað. Ingunn gekk að
eiga Harald Böðvarsson, útgerð-
armann 6. nóv. 1915. Er mér ætíð
minnisstaeð vrxluathötfn þeirra í
Akraneskirkju. Efast ég um að
svo glæsilegt brúðarpar hafi ver
ið gefið þar saman fyrr né síðar.
Fór þar saman fagur klæðnaður,
reisn og virðuleiki. Fyrstu árín
bjuggu þau í Reykjavík, en frá
1924 hötfðu þau fasta bú/setu á
Akranesi.
Þeim varð tveggja mannvæn-
legra barna auðið, Helgu, sem er
gitft Hallgrími Bjömssyni lækni
á Akranesi og Sturlaugs, sem
kvæntur er Rannveigu Torp.
Sturlaugur stjó’rnar nú ’hinum
fjölþætta atvinnurekstri á Akra-
nesi, sem Haraldur hafði lagt
grundvöll ,að á sinni löngu, at-
hafnaríku aevi. Haraldur Böðv-
arsson andaðist 19. apríl 1967.
Sturlaugur var Iöngu áður orð-
inn meðeigandi í fírmanu og
hægri hönd föður síns.
Tngunn fylgdiist lengst atf með
flestu, er snerti starfsemina. Kún
var ráðlholl mjög, enda greind
vel, athugul og framsýn. Mat
Haraldur konu sina og virti að
verðleiikum. Mér sýndi Ingunn
umhyggju og nærgætni, fann að,
etf svo bar undir, en leiðbeindi
jafnframt Met ég það mikils og
virði, en hef víst ei þakkað sem
skyldi.
Ingunn hafði afákipti af og
forystu i ýmiskonar félagsmál-
um. Má þar til nefna kvenfé-
lags-, kirkju-, skéla- og slysa-
varnamál, að ógleymduim heil-
brigðis og bindindismálum. Ing-
unn og Haraldur gátfu Akrarces-
kaupstað Bíóhöllina, (sem lands-
kunnugt er), en tekjuafgangur
hennar hefur staðið að verulegu
leyti undir rekstri hins myndíar-
lega sjúkrahúss á Akranesi, sem
þau hjónin áttu og einn megin-
þátt í að byggja og gátfu til þess
stórgjafir.
Ingunn var alla ævi brnáin'dis-
kona á vín og tóbak. Reglu'semi
hennar var og frábær á öllum
sviðum. Á heimili hennar var
ætíð hver hlutur á sínum stað
— og staður fyri'r hvern hlut.
Þar viir og aetíð allt fágað og
fínt. Minnist ég þess sérstakl'ega
er ég kom heim til hannar sl.
strmar í júlímánuði, hve allt var
í röð og reglu hjá henni. l>á
hafði hún þó legið veik um nokk
urn tíma, en var þá aftur hress-
ari. Hún sýradi mér í skápana,
borðbúnaðinra, fatnaðinn og
brúðarskartið, allt var vel irá
gengið og flest sem nýtt. Hafði
ég ánægju af að skoða gersemar
t
Innilegar þakkir fserum við
örium þeim sem sýndu okkur
samúð og vinsemd vegna frá-
falls og jarðarfarar eiginkonu
minnar
Sigríðar Jónsdóttur
MeistaravöBum 35.
Sigurðar Einvarðsson,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Útför móður okkar
Halldóru R. Jónsdóttur,
fer fram frá Fossvogskirkju
máraudaginn 3. marz kl. 100.
Björgúlfwr Signrðsson,
Jón Júlíus Sigurðsson.
t
Hjartans þakkir til ykkar
allra fyrir veitta hjálp og sam
úð við andlát og jarðarför
Aðalbjörns Austniar.
Sérstakt þakklæti til starfs-
fólks Rafveitu Akureyrar.
Guð blessi ykkur öll.
Jóhanna Aðalsternsdóttir,
börn og tengdabörn.
minnar görralu húsmóður og hún
giaddifst af að geta sýrat mér hlut
ina.
Ingunn hatfði í nokkur ár
kennt sjiúkdóms þess, er varð
henni að aldurtila. Hún bar veik
indi sín rraeð eirastakri geðró,
enda þótt hún viissi að hverju
fór. Hún var sæmilega hress
fram eftir sl. áii, en síðustu mán
uðina var hún á Sjúkrahúsi
Akraraess. Þar naut bún frábærr-
ar umönnunar lækna og starfs-
fól'ks. Börn hennar, tengdabörn
og bamabörn önnuðust hana og
styttu hennr stundir í veikind-
um hennar. Sér'staklega mun
Helga dóttir hepnar hafa verið
hjá henni flestum stundum og
sýnt henni nærgætni og umönn-
un.
Að lokum þakka ég Ingunni
Sveinsdóttufr fyrir all't, sem hún
hefÍT gert fyrir miig og mína, fyr-
ir vináttu, hoílráðin og leiðbein-
ingarnar.
Börnum bennar, tengdabörn-
um, barnabörnum og öðrum að-
standendum færi ég innilegar
samúðarkveðjúr.
Ólafur Jónsson
frá Bræðraparti.
Kveðia frá Rauða krossi íslands
FRÚ INGUNN Sveinsdóttir var
óvenjuieg atgerviskona, bæði að
líkams- og sálargerð. Hún var
friðleikskona með skörulegu yf-
irbragði og hún var höfðings-
kona í háttum og lund. Af lífi
og starfi þeirra hjóna, frú Ing-
unnar og Haralds Böðvarssonar,
rruunu Iengi sagðar sögur á Akra-
nesl og viðar, en kunnugir þy'kj-
ást vita, að í hinu stórbrotna
aevistarfi og athatfnalífi eigin-
manns síns hafi frú Ingunn átt
merkan þátt.
En um það áttu þessi fáu
kveðjuorð ekki að fjalla. Þau
eiga að tjá þakkir Rauða kross
íslahds og virðingu okkar, sem
þar störfum fyrir minningu frú
Ingunnar. Hún var fruimkvöðull
að •stofnun A kr araesdei'ld ar
R.K.Í., vann henni mikið gagn og
sat í stjórn hennaar til æviloka.
Frá Ingunn unni Rauða-kross-
hugsjóninni, og hún var sú skap-
gerðarkona, að húra fylgdi jafnan
í verki fast etftir þvi, sem hugur
hennar unrai. Ekki aðeins vegna
þess„ að firú Ingunn gaf R.K.Í.
hvað etftir annað höfðinglegar
gjafir, helduT einnig vegna þe®s,
hve Rauða-kross-hugsjónin var
henni hj.arffólgin. Geymœn við
minniragu hennar í heiðri og
sendum börnum henraar samúðar
kveðjur.
F.h. R.Kl
Jón Auðuns.
Kveðja frá Gagnfræðaskólanum
á Akranesi.
ÞEIR munu fleiri en okkur
grunar, sem sakna nú ráðhollrar
vináttu, hlýrrar leiðsagnar og
göfugrar manngæzku frú Ing-
unnar Sveinsdóttur. Gagnfræða-
skólinn á Akranesi naut á marg-
víslegan hátt örlætis hennar og
menningarvilja. Það þökkum
við nú og teljum okkur heiður
áð því að mega varðveita nafn
og miranrngu henar í tengslum
við fagra gripi, er bera smekk-
vfsí herrraar og Iistskyni fagirrt
vitni.
En þó að gjafir hennar væru
mikils virði, voru þó hlýhugur
hennar og jákvæðar hvatningar
til góðra verka enn foetri. Með-
an skóli nýtur velvildar og upp-
örvunar jafnmikilhæfra persóna
og frú Ingunnar, er ástæða til að
ætla, að rétt sé stefnt, þótt oft
virðist árangur næsta smár. En
vinsemd hennar og traust legg-
ur okkur og þær skyldur á herð
ar að vinna vel og dyggilega, að
leitast sífellt við að koma þeirri
æsku, sem hún batt svo miklar
vo.nir við, til þess síðferðis-
þroska, sem einkerandi hana öðr-
um frerrrar.
Frú Ingunn Sveinsdóttir var
að mínnu viti óvenj.u vel gerð
kona. Kom þar margt til, ekki
einungis gáfur og glæsileiki,
heldur og hið hlýja, einaxða og
falslausa þel, sú sanna hjarta-
menntun, sem mestu konur ís-
landssögunnar hefur prýtt. Ekki
hef ég af annarri konu haft
spumir, sem betur hæfir lýsing-
arorðið göfug.
Gagnfræðaskólinn á Akranesi
flytur henni kveðju og þökk, og
enga ósk á hann betri ungri
kynslóð til handa en hún megi
líkjast frú Ir.gunni Sveinsdóttur
x sem ftestu.
Ólafur Haukur Arnason.
Frá Inguran Sveinsdóttir verð-
ur jarðsett í diag kl. 2 frá Akra-
neskirkju.
Sigurlín Árnadóttir
Akurey — Minning
HINN 18. febr. síðastl. barst sú
fregn um sveitina, að Sigurlín
Árnadóttir, húsfreyja í Akurey,
herfði látizt þá um nóttina, í
sjúkraíhúsi í London, 63 ára göm-
ul. Má segja, að þótt sú fregn
komi ekki með öllu á óvart, voru
samt miklar vordr bundnar við
för hennar utan. Hún hatfði frá.
því í haust þjóðst af alrvarlegum
sjúkdómr, og að læknisráði var
hún flutt til London. Átti þax
að fara fram aðgerð, sem ekki
var Tmnt að gera hér heima. Eh
■■ranirnar brugðust, og áður en
til aðgerða kom, lézt hún sem
fyrr segir. ,
Sigurlín Árnadóttir var fædd
8. des. 1905 að Efri-Ey í Meðal-
lan*di. Foreldrar hennar voru
hjónin Árni Jónsson og Sunneva
Ormsdióttir, sem enn Iifir í hárri
elli, og er sár harmur að henni
kveðinn. Sigurlín ótst upp í Bfrf-
Ey ásamt fjórum systkinum. Ár-
ið 1934 giftist hún Júlíuisi Bjarna
syrai og hófiu þau búskap að> HóM
þar í siveit. Þau bjuggu þar í sjo
ár. Eta árið 1941 taka þau sig upp
og flytja að Akurey I Vestur-
Landeyjium. Munaði raunar
litlra, að þau flýtrtu vestiur í Borg
arfjörð, en sem betur fór fyrxr
Vestur-Landeyjar, lá leið þeirra
hingað. Hóll £ Meðallandi var
frekar Iftil jörð, og var orðið
þröragt um þau' þar og þar með
það bú, sem þau voru komin
með. í Akurey hafa þau búið
síðara. — Þeim hjióraum varð
þriggja foarna auðxð, öll fæddi að
Hóli: Haraldur og Bj argmundur,
bændur í Akurey og Lilja, hús-
freyja í Reykjiavík, gift Sveira-
birrai Ruraóltfssyni frá Öl'vers-
h&lti í Flóa.
Akurey er stærri jörð og koeta
meiri en Hó.1'1. Hófuist þau hjón
fljiótt handa að bæta húsakost og
rækta. Hjórain voru samlh'ent og
um munaði líka, þegar börrain
uxu úr grasi. Eru þa*u vel gefin
og dugieg og bafa átt siran þátt
í að gera garðmn frægan. -—
Siguríín húsfreyja var mikil
búkona og frábærlega dugleg og
var ekki fyrir að hlífa sér, enda
vildi h'ún virma meðan dagur
eratist.
. Og í dag er búið þar einu
mesta myndarbúi hér í sveit.
Sigurffirr var vinföst og trygg.
Allt fals var henni fjarri. Kún
sagði óhi'kað það, sem henni bjó
í brjósti. Gestrisin avo af bar,
hjálpsöm og greiðvikin. — Ég,
sem þessar linur rita, kom í
þesva sveit fjórum árum á eftir
fjölskyldunni í Akurey, og hafa
lerðir mínar oft legið þangað og
samskipti okkar heimila eðli-
lega verið mikil. Og, hafa þau
öll verið þannig, að ekki bar
skugga á. Við höfum þvx sannar-
lega míkið að þakka henni nú að
leiðarlokum.
Ekki verður skrifað svo um
Sigurlín í Akurey, að ekki sé
min.nrt starfa hennar fyrir kirkj-
una og félagsheimilið, sem hvort
tveggja er staðsett í Akurey. —
Það kom fljótt í hlut þeirra
hj.óna að sjá um kirkjuna, enda
er Júlíus sóknarfoimaður og son-
ur þeirra, Haraldur, er nú organ
isti kirkjunnar. Sigurlin annað-
ist þetta starf af mikilli prýði.
Og hún bar virðingu fyrir kirkj-
unni sinni og Iét sig sjaldan
vanta, þegar hringt var til helgra
tíða. — Sigurlín var félagslynd.
Tók hún mikiram þátt í kven-
félagi sveitarinna'r og var for-
maður þes*s um skeið. Og þegar
samkomur voru halidnar í Fé-
lagshei'milinu Njá'lsfoúði, þurfti
oft til hennar að leita, Var hún
og boðin og foúin að láta þar
allt í té, er hún gat. Veit ég, að
ég má færa foenini einlægar þakk
ir fá kvenfélaginu og ungmenna
félaginu fyrir allt, sem hún var
þessum félagssamtökum. Það er
gætfá hverri sveit að eiga að
gott fiólk, sem fiúst er til átaka
í safnaðar- og félagslífi. Það
byggir upp.
Nú hækkar sól á lofti og vor-
ið nálgast. Það gefur bjartsýni
og þrótt, þó að ekki leiki allt í
lyndi. Á sorgar- og skilnaðar-
stund rnega fátækleg, orð sín lít-
ils, en mætti minningin um allt,
sem Sigurlin Árnadóttir hefur
verið ástvinum sínum, lýsa þeim
fram á veginn. Og skáldið segir:
„Minningar á ég margar, — sem
milda og hugga“. En hina dug-
miklu húsfreyju í Akurey finnst
mér bezt við eiga að kveðja með
þessum orðum IistaskiáMBÍns
góða:
„Krjúptu að fótum friðarbogans,
fljúgðu á vængjúim morgunroðana
meira að s.tarfa guðs um geim".
E. H.
GLER
Tvöfatf „SECER.E** einangrunargler,
A-gœðaflokkur
Samverk h.f„ glcrverksmiðja
Helliu, sími 99-5888.