Morgunblaðið - 04.06.1969, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ 1969
— Kr þetta ekki stórkostlegt?
sagði hann.
í þessu bili kom Kay og Lucy
atóð upp aftur til að heilsa
íheruni.
Kay snarstanzaði lika.
— Hvað hefur skeð? Er mig
að dreyma?
Lucy hljóp til henmar og kyssti
hana og sagði henná sögu sína af
mákilli hrifrum'gu. Næst kom Bob.
Haran lét í 'ljós igleði sinia og
undruin, en einihvern vegiinn grun
aiði miig, að harm vaeri ekiki
alveg eiras hissa og hann lét í
veðri vaka.
Okkur dvaldist talsvert lengi
við tedryklkjuna. Þegar ég lieit í
kriragum mig á fjölskylduma
mína, á Bob, sem var mér svo
'kær og Rubert, sem hafði reynzt
ökkur svo góður vimur. þá hugs
aði ég með mér, að jafnvel þótt
miér vseri fyrimmiuiniuð mín eigin
gæfa, þá hefði ég býsna mikið
að þakka samt.
Loksinis stóð Bob upp. — Mér
væri víst eins gott að gleyma
því ekki, að ér er vinnaindi mað
■ur.
— Sama get ég sagt, sagði
Nick og síðan gengu þeir burt.
Kay tók upp tebak'kann. —
Ég Skal fara með þetta inn og
þvo upp, en þegar Rupert ætl-
aði að taka af heranii bakkann,
sagði hún — Nei, þú verður
hérraa kyrr o<g talar við Lucy.
Ég t'ók saman diskana, sem nú
voru orðnir tómir.
— Ég ætla að koma líka, sagði
ég og furðaði mig uim leið á
breytingunni, sem orðin var á
Kay síðan hún kom heim aftur.
Nú var hún alltaf tilbúin að
hjálpa, en áður hafði hún látið
mig eina um öll verfkin.
— Ég verð víst að fara inn
og læra eittihvað, sagði Mark, og
aradvarpaði um leið.
Um leið og ég yfirgaf þau Rup
ert og Luey, heyrði ég hann
segja:
— Ertu þreytt, Lucy? Kanmski
þú vildiir líka fara iran og hvíla
þig? Og Lucy vair fljót tiil svars:
—Nei, ég vil miklu heldur vera
ihér úti hjá þér.
Meðan við Kay vorum að þvo
upp, sagði hún brosandi: —
Manstu, 'hvað við vorum að tala
um, hérraa uim kvöldið?
— Þú átt við Rupert og Lucy?
— Vitanlega.
— Væri það ekki dásamlegt ef
það gaeti orðið?
— Éig heflid að þaið geti 'hæigflega
orðið.
— Ég er alveg ■ viss um, að
það verðuir.
Kay hló ofurlítið hæðnislega.
— Mig muindi það gleðja, ef úr
því gæti orðið. Það þýðir þó að
mininista kosti, að ein okkar nær
sér í efnaðan mann. Jæja, ég
verð þá að láta mér raæigja að
eiga ríkan mág. Og ég er lílka
58
svei mér ánægð með það. En er
það ekki hreiraasta kraftaverlk,
sem þessi Cairson lseknir hefur
umniið á Lucy?
— Ég ,giet varla trúað því
enn.
Þegar uppþvottirauim var lok-
ið, fór ég út í hsenisnahúsið að
taka eggin. Þegar ég kom út það
an aftur, með körfur fullar, sá
ég Bob koma í áttina til mín.
— Ég var að segja við
Nick, að við getuim líklega látið
þetta gott heita í dag. Hanin larag
ar að fara að firaraa Debóru.
Hvemig væri ef við geragjuim
spölikorn?
— Það má nú helzt efcki vera
laragur spölur, því að ég býst við
að Rupert sé á förum og
þó að Lucy segist ekki vera
þreytt, þá held ég 'hún ætti að
fara snemma að hátta. Ég setiti
eggin inin í Skúr, til þess að taka
þau þar þegar ég ksemi aftur,
tók undir arminn á Bob og við
geniguim af stað. — Er þetta eklki
dásamlegt með Lucy?
sagði ég innilega. — Eins og ég
var að segja við Kay, rétt
áðan, þá get ég varla trúað, að
það sé satt. Ég leit á tiamn, —
Enda þótt þú sýndist vera hissa,
þegar þú sást hana ganiga full-
um fetuim áðan, þá held ég ekki
að þú hafir raunvenulega verið
það.
Hann brosti til mín.
— Nei, það var óg nú reyndar
ekki. Rupert var búinn að trúa
mér fyrir leyndarmálinu, en við
ákváðum að nefna það efcki á
nafn við þig, ef dke kynni, að
áraniguirinn yrði enginn.
— Að vissu leyti er ég fegin
því. Ég 'hefði verið svo hræði-
lega kvíðin um hana, hefði ég
vitað, að hún var undir læknis-
aðgerð. Þá hefði ég alltaf verið
að hugsa um, hve hræðileg
vonlbrigði það hiefðu orð'ið (henmi,
hefði það mistekizt. En nú . . .
Ég þrýsti hönd hans fastar. — Ó,
Bob, ef betur stæði á fyrir
okkur, held ég, að ég mundi
springa af gleði.
Bob svaraði þessu enigu, en
hann þrýsti fastar handlegginn
á mér, og ég fann alveg, að hann
var sama sinnis. Þetta var ein
þeirra stunda hjá okkur, þegar
öll orð voru óþörf. Eða höfðuim
við kannski þegar sagt allt, sem
við höfðum að segja? Við 'höfð-
um rætt vandamál okkar svo
vendilega undanfarna daga, en
ökki komizt að neinini lausn á
þeim.
Og eftir stundarkorn færðist
skuggi yfir andlitið á honum, og
þegar golan kólnaði, fannst okk-
uir rétt að halda heim aftur. Við
tókum eggin með okkur og fór-
um með þau inn í eldhús, fórum
síðan út í garðinn, þar sem Lucy
og Rupert sátu enn og tiöluðu
saman.
— Ég held, að þér væri betra
að koma inin, Lucy mín, sagði ég.
— Þú gleymiir því, að þetta er
orðinn langur dagur hjá þér.
— Þetta var ég einimitt að
segja við hana, sagði Rupert.
— Við gengum öll inn. Kay og
Marfc voru í stofunni. Kay var
eitthvað að dunda við dagblað,
en Mark að læra lexíurnar sínar.
Kay leit upp brosandi.
I— Áttu nokkra frænku, sem
heitir Angela, Rupert? spurði
Kay.
Ég stóð á öndinni og velti því
fyrir mér, hvað nú kæmi. Ég leit
á Rupert og sá, að hann vissi
ekki, hvaðan á sig stóð veðrið.
— Já, ég á systur með því
nafni, Hvers vegna l'angar þig til
að vita það?
— Af því að hér er einhver
Angela, fædd Briggs, sem hefuir
erft heila glás af peninigum. Að
minnsta kosti virðist svo vera.
Kay skríkti.
— Ég var eimmitt að lesa uppá
haldsdálkimn minn, eins og ég
geri alltaf. Til þess að sjá, 'hvort
ekki 'hefur einihver hirokkið upp
af og arfleitt mig að miklum
peningum.
Rupert hrifsaði blaðið af
hennd. — Hvar stendur þetta?
— Þama í bréfadálkinum,
sagði Kay.
Ég leit á það um leið og Bob:
„Vill Aragela, fædd Briggs,
sem igiftdst Emii Weíber í Munch-
en 3. marz 1954, hafa samband
við Drewett og Drewett, í Linc-
olnis Inn Fields 347, því að þar
getur hún fengið fregn, sem er
henni í hag“.
— Helduirðu, að þetta sé
systir þín, Rupert? spurði Kay.
TILBOÐ
óskast í eftirtaldar bifreiðar, er verða til sýnis föstudaginn
6. júní 1969 kl. 1—4 í porti bak við skrifstofu vora, Borgar-
túni 7:
Rambler Classic station árg. 1966
Volkswagen 1200 — 1962
Volvo laplander — 1963
Willys jeep — 1962
Willys jeep — 1965
Volvo Duett — 1964
Land Rover — 1962
Land Rover — 1965
Land Rover, lengri gerð — 1962
Dodge Weapon diesel — 1953
Dodge station — 1960
Land Rover — 1966
Tilboðin verða t>pnuð á skrifstofu vorri sama daga kl. 5.
Réttur áskilinn til að hafna tilboðum, unandi. sem ekki teljast við-
1 INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS I
BORGARTÚNI 7 SÍMI 10140
Opnum í dag,
miðvikudag 4. júní
NJÓTIÐ GÓÐRAR OG
ÓDÝRRAR GISTINGAR OG
MÁLTÍÐAR í FÖGRU UM-
HVERFI VIÐ MIÐBORGINA
HÓTEL GARÐUR 4 HRINGBRAUT* SÍM115918
Tilfinningasemin er mikil i dag, en vart skaltu treysta um of á liana.
Vertu ihaldssamur og semdu ekki við ncinn.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Vertu viðbúinn að hliðra til við alla. Haltu þig við eina stefnu.
þannig að aðrir geti cinnig lagað sig eftir því.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Reyndu að stilla til friðar. Þú verður margs vísari.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Þú skalt treysta varlega eigin dómgreind, einkum i fjármálum.
Fréttir eru ónákvæmar.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Nú hyrjar nýtt tímabil, nokkuð langt. Fólk, sem hefur unnið
lengi í starfsgrein þinni, getur lagt þér lið.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Nú kcmur sér vel að kunna að spara. Gleyptu ekki við hverju
sem er.
Vogin, 23. september — 22. október.
Hafðu allt á hreinu með alla samvinnu, annað getur hefnt sín
seinna. Farðu ekki í heimsókn. því að þeir. sem þú hefur í hyggju að
heimsækja, eru ekki viðbúnir að taka á móti þér.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú stendur i ströngu út á við. Þú eignast ný áhugamál með öðr-
um en vertu rólegur.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þér gengur miklu hetur i dag, og nákvæminin er í bezta lagi.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það er ónauðsynlegt að gera málin of flókin, og villandi er það.
Áður en þú gengur til verks fyrir alvöru, skaltu rannsaka máiin vel,
svo að allt sé á hreinu. Gættu vel að öllu óvæntu, sem gæti orðið þér
að meini.
Vatnsberinn, 20 janúar — 18. febrúar.
Farðu stranglega að öllum leikreglum. svo að árangurinn verði
sem beztur þrátt fyrir alla ringulreiðina.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Margt óvanalegt gerist, svo að þú ruglast aðeins.