Morgunblaðið - 30.07.1969, Side 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 30. JÚLÍ H969
17
Dagrún Kristjánsdóttir:
Hvers á hundurinn að gjalda?
Hani. rolla, hundur, svín,
hestur, naut, kettling-ur.
ÞAÐ viirðist vera Iheflidlur að fær-
ast ylur í 'uimiraöaumniair uim (hvort
leyfa eigii Ihiuinidahiaild í bortgiuim
og bæjiuim eða efldki. Það etr aiuð-
vlelt ifyiriir 'iruenjninia að þrefa uim
þalð 'Og 'álkvieða svo það sam þeiim
sýnliðt, 'en (hielfuir cniolklkluir spurt
huinidiinin? Mér vklðisit sam öfllium,
sem uim þessi máll skrifa og
nlefnia sig honnidaivinii, ihafi gleymzt
a@ setjia siig í spor hunidsins. Eð'a
állíta þeir að buinidturinin sé gerð-
uir igreiði með því að fjötra han/n
með 'böndium ag óflluim og fá efldki
alð getna 'nieitrt þa/ð sem ihiuniruim er
©igiinilegt og eðMagt?
Dettuir noktkiruim það í ‘hiug alð
dýrurtuim llí'ðfl veil, etf laigðair eru
hömiluir á athiafniaifrelsi þeirtra,
þau venðia að sif jia og Stanida eiins
og þeim eir fyriirskíiipafð. Niú er
það ákveðið a0 buinidurinm sé
lokaiðiur ininii tffil þess að hanm
tfari ektki á 'fíiætkinig á meðain
íjöMkyldan feir úft — ihamin geltir
og ýlfrar, felórar í 'hiuirðiir, Meyp-
iuir 'Um friðllaiuis ®n hvergi finmiur
Ihanm smugu til þess að slletppa
úr tfanigelsiniu. Er það af saimúð,
sem þessair dkopmuir eiru pínidar á
þenmiam hátt? Eðia hveimiiig liði
þár kæri hiundiavtilniur, etf að sett
væri ófl uim háisinm á þér og þú
teymdlur uim götur og torg og
tfemigir 'efldk/i frið til að sinma. eimiu
sinmii, 'niaiuðþuirftum þíniuim tfyriir
því að þá væri togað í bamidiið?
Og hivemiig liði þér, ef þú
væriir sperrtur ininii felUklkusltunid-
ium saman og sæir hvorflci eða
hieyrSir í öðlr„ tfófllki? Hvernig liiði
þér ®f viniir þírniir settuist upp
í ibíl ækj u á 50—©0 toíilómetna
hraðia og þú æittir að ©Ita á
blaiuipum? Muinidiir þú dlásama
þá sem spörfeuðlu í þiig, taguðu
í eyrum á þér og rétfumia, eif þú
hielflðliir faainia 'eiiinthverja?
Eða vilt þú láta áfeipta þér einis
og hiundii vera nieydduir til hlýðnii
með góðu eða iilllu? Bta það sem
þér væri tftemigið eða vera svanig-
■uir ella?
Hvaða ihiumidaviniuir viflfl í raium
og veru lifla hiunidalífli sjálfluir í
borig eða bæ?
Ég hield að þrátt fyriir um-
hyggj'unia fyriir þessum dýruim og
knynidaðri vefllíðan þeirra, er þaiu
fsrrir niáð eiigamidans fá að trítflia
niolklkluir spor uim steimilögð stræti
imieð kyifldmigairóil um hálsinm, sam
Stlöðuiglt er togað í, — þá sé það
imun mimmfi sæla fyriir hunidiinm
©n 'hinm hjartagóði effigandi teluir
sér trú uim. Eðfli humidsins ©r að
vena frjiáls og farvitinm — þetta
©r ofefear eðli iíifea og æltttium því
'að sflcillja betur þá Mðan að vera
fjötraður og inmiilldfeaðiur, e@ia
ibumdlinm svo að efldfei ©r eimu
sintnii svigrúm tifl þess að aithiuga
hivort niæsta þúifla ©r þass verð,
aið henirui sé gefinin aulfeaSfeammtf-
ur atf dýrmiætum áburði. —
Blessiaðar Skiepniurniar ewu afltveg
oflurseldair duittlumigum ©iiganid-
anis. Hvað er svo hægt að gera
©f hunidiur veilkist, sam sttunid-
iuim kemur fyrir? AJlIs elklkii neiltit
oemia að iáta hiamn þjiást þar til
ytfir iýkiur. eða að l'áta íækmá
lcrulklkia í hanin, ©f svo vell vrtfll
tlil að dýraflækniir- sé niálægur.
Það virðistf vera nolklkluð tak-
mörkuð þessi hundavinsemd þar
sem hiundavinimir (haiigsia aiðeins
uim sína ©igin baigsmumii og sína
eiigiin líðan, ©n Skeytia hirniu
miitnrna. hverniig biessuðuim sJfeepn
umium sijáMum líður í því famig-
©lsi, sem þær ©ru fainiepptar í. bað
rnurn seinrt tafeast að gera að
miarfeleytsu hiinm Vísa málshátt; —
hiver er sjálfum sér næstur.
En svo sýnást sam eigingirniim
geti birzt f hvaða mymid sem er
og neyrnt sé eitnmig að tfela hamia
umidir Ótrúllagasta ytfmrtkinii.
Hvermöig yrðli umlhionfs í borg
©ða bæ þar setm tifl. dæmiiis, ná-
lægt 100 þús. manins býr — og
hrvert heimili befði a. m. k. einn
humid, (©f til vffl tvo, væri það
ffleryiflt,) — igemuim ráð fyrir að itil
jaifnaðar vœmu flimim mantnts í
heimiflii. Hver yrði úittoomiam?
Tuttugu þúsiund humidar, talklk!
í sveltamdá þjóðféiagi, einis og
fevaimiað er unidiam að sé hér á
íðlaindi þessa síðusrtiu tíma — þar
sem ©ngrtinm hetflur pening tifl þess
að feaupa fíkjublað till að 'hyljia
sánustu meflct síma — þar sem
©niginin lneiflur ©flni á að flerðast
með ,.strætó“, og því síður að
fcaupa holam miait — þar sam
állir þegnar eru að hrynja niður
úr hor og vaSöld og að deyj a úr
leiðindiuim vagna flcyrrsetu og
(hineyflinigairleysis, án Sfeemmitamia
og tifllbreytimiga — sárpíndir á
allan 'hátt, bamigamidi á barmá
gtnaflar og gfllötunar, fluflllir anigiisit-
ar út af því að hin tálguðu hein
þeirra flaili ©kflci nógu lagiega
í 'hina faimzjtu hviiu.
Mun ©klki því þjióðféfliaigi, Sem
gerir sivo ilia við tvífátaða þagna
sína — muma niotklktuð uim 40—50
'þúsund flarfætia þagna 'a@ aulki
sem þyrflti a@ fæða og veita við-
nniandi aðhlynnlingu, hengingar-
ód, ásamt fleimu?
En jatfbvefl. þó að -efltíkii þyrtfti að
oftfra fíkjiublaðii til að faafa efni
á að eiga fauimd og að etftir sem
áður væri faægt að veita sér
þanm munað að mýflflj'a liiðamótim
svo að beinagrindur þessa hirj áða
iands gætu stauflaigt uim án þess
að trúifia grafartró framl'ilðiinmia
með beámaSkröiti Símu, þá væri
ég þess Æuflilviss að 'hunidumium
iiði berttur án Slíks saimtfðlags í
borgum eða baej'um. Humdiamma
vagna eiguim við ©feki a@ hmeppa
þá í fjötra, flrjálst líf er þeiim
eðilileigaSt. Sveitimnair emu Ihámm
rétti vettvamlgur tfyrir ha/ndla sem
önmiuir dýr. Hvað segiðu „hunida-
vinir“ ©f öðirium húsdýrum
vseri opniuð leið í borg eðia bæ?
Vel getur hugsast að ©inlhverjia
lanigi tliil að hafa alðnar tegundir
af fleirÆætLinguim sér og börmuin-
urn tffl biessunair og sálulhjállpar
í heimáii. ætti og mætti banmia
það frelfear? Gatur nofekiur banin-
að mér það að hafla tjóðraða
bsljiu á al'taniiniu hjá mér, ©f ég
vil það sjáJf — getur mofetour
baninað „lýðfirjálsum þagnium"!
að ala mpp grís í Stioflulhcrninu,
sé það hans eigin vilj'i og löngun?
Lengi mætti teygja lopanm ef
fara ætti í lagasetminigu, efltiir
vilijia og löngunium allra þagna
lanidsins.
Fleiiri atrilði miætbi nefna, vel
þess viirði að þeiim sé gauimur
getfimn.
Hvað um hreinllæti spássérandi
hiunida á götum borgarinnar,
þyrfti ekikii eigaindiimin að vera
vel á verðli svo að ©ftirlæltið faans
ðkiilji ©fekí efltir miinmiisvarrðia á
miiðju stxseti, ©ða ætlá hunda-
■eigendiur að biðj'a hvuflta að gera
svo vel að tyila sér á feoppimm
ifaér ag hvar á breiðgötum, til að
fcomia í vag fyrrtr að aðrir þegn-
ar vaði í snyrtimianimSkunim?
Sé leyflt humidabald, þá má
auðvitað ©kfei takmadka það við
nieinar ákveðniar taguiniddir. því að
þá er hiundunuim mismiunað og
þeiiim sem óSfea efltir því að eiga
hunid. Það þarf enigtiinm miér að
segja að nioklkiur láti þá segja
sér hvaða faund hanin mé eiga,
því að þá byrjiar anoað huinda-
stírð. Nei, bráðiaga yfirfyiflist
afl'It atf hundum alflt frá bölabít-
um og mður í 'kjöltuirakba, mis-
muniamidi hættiuilaguim bæði hvað
griimimd sniertdr og smiflhættu,
verði hundaviniuim ágengt.
ísiendiingum haflur orðilð ihált á
því að flytja inn Sfeepnuir af
þessuim orsöfeum — iátum það
ofefeur að feeminingu verða.
Afbur á móti ©r það Sklljan-
iegt að sé humidur á heimdiiinu,
þá verði hanm uppálhiald og flest-
um eða ölflium þylkd vænt um
hann. Það þarf aflls ©feki að út-
mála það hve sárt það getur
verið að sjá skiepmiu á bak sem
hefluir vetrið saimtíða mianmii «n
itíma eða ánabill. Þeir, sem hafla
verið í sveit, haifla niejrðst tifl. þess
árlega að sjá lömlbumuim slátrað
á haustin, 'heimaailmingar faaifa
þar orðið að iúta sömiu lögum og
lömlb, sem gtemgið haía á fjiaHi.
Börniim á heimilinu hafla orðið að
talfea þessiu sem sjálflsögðuim Mut
og enigum dottið í hug a@ þau
hlytu ævillangt sáiartjóm við það
þó að laimlb sam þau faafla geifið
og fejiaissað allt sumarið, ©illt þaiu
og verilð þeim vinur og leilfeflamg
á sama hátlt og hiuindar borgar-
búanrna — þó að þessu iamlbi
verði að lóga ásamit tfleiruim,.
Á sama hiátt verða sveitalbörm
og sveitaflólk að sjá á bak trygg-
uim faiumdi, ifeetti. uippáhaldig hesti
og feú, grísum ©ða flallegum litl-
'Um toálfi eða unga.
Borgairlbúar ©riu ©klki ©irnir um
þalð að þykja vænt uim Sfcepu, ©n
það virðist þó eiimSkorðað meira
við eina tegumid, sem sé humidia og
þeir álíta að rangiindium og 'hiarð-
ýðgi sé 'beiiitlt, hagi aðstæður því
sivo að þeir verði ao sífciljiaist við
þessi dýr. Bargarbúar heimta
kjöt og meira fejöt, — allar teg-
undir af fejiati till að geta svalað
matargflieði sinimi og 'haflt Það á
borðum hverjiu sinni sem þedr
óskia, en hafa Sbúar 'borga og
bæjia nöfekiuirn tímia aðgætt það
að um lteið og þeir siðtijiaSt að
dýruim fcrásuim og raða í siig
hverjum kjöthitamiuim atf öðrum,
þá ©ru þedr að tyggjia og 'kymgja
hflluta af Skepruu sem búið ©r að
ala uipp af Mlflamidii miairunveru sem
heflur sál og tiifinminigar.
ÞÓTT það sé flnemur sjaildigæiflt,
að stórmeiisbarar ©ða neyrudir og
öfluigir afllþjóðlagir meistarar
leiki gróifa aflleiki, ©f e/klki er mm
tíimalhrak að ræða, þá bar þertta
þó alloft við, eimis' og dæmdin
samma. Slíifet gerðist mieira að
sagja noklkirum sininuim í nýaf-
stöðniu einvígi þeirra SipasSkys og
Ptetirosjiains um heiimiam'eistaratit-
ilinn, þótt ofltar ©n hitt væri
tíimafhralk þar orsölk fimguiribrjót-
anina.
Taiutgasipemma 'getur og femlgið
'hliinia öfliugustu meiisitaira tifl. að
ieikia illilega af sér, og gebur það
þá ©tóki síðiur hienit í hieiimisimieist-
airaikappnium, þair siem memin
þyfejiast eiga mest í hættummd. —
En stumdiuim feamin að vera «m
andstæða orsök að ræða; eins
feonar feæruileysi, sem leiðiir tiffl
þessi, að mienm haifla minmi amid-
vaira á sér em áður. — Og fæst-
iuim möniniuim er naiumiar gefinm sá
eiiginflieifei að vena ávalflt jaifiniár-
valfeir gegn favers toomar hætt-
uim, hvort sem er á ©feáklborðiinu
©ða öðriuim vettvanigi.
Að því hafa verilð leididar geit-
«r, að guiðirnir hiafi fluindlið upp
sfloáktaiflið. tifl að feenmta mlönnlum
að þelfckj'a taikmiarfeamir sínar.
Visisufllega feamia þær sfkýrrt fram i
tiafli, og telji menn Sfeák rtffil lliiat-
tgreina, þá ©r húm Mtoleiga ©ina
listgrieinin, þar sem aegijia má, að
beiniuim tölfræðdflegum mælimigum
verð; vilð komið tifl að gera hæfln-
issamianburð á eiimstökum iðk-
©nidiuim listgreinarimmiar.
Að vísu ©r reynrt að dæmia og
meta með inmlbyrðissamianlbuirði
aðra listamiemn, eins og till dæmiis
úflhlutun listamaminia'launa ber
ijósam votít um hjá olfekiur og
flleiri þjóðum. Em sjiafldan ©m
al’liir á ©riltt sátitir með það miat,
©ndia verða varla lagðar flram
beimatr tölfræðilegar 'greinargerð-
ir til sbuiðnrtimgs dómsflorsenduim á
þeim vettvamgi. Munidd þó vafla-
laust þeiim, sem aminiast úflhllulflum
listamiannalauma, — en það mun
vera tfremiur vanlþalfekfliábt verk —
vera talsverðuir léttir að því að
Ef tirt vifll heflur sá, sam efliur
uipp þeasar Sfeepnuir eragar til-
fininiingair gaignrvart þeim en ef
flil vill ag það ©r mikiið Mkfllegra
að faonuim þykrt væmt um þessar
Skepruur — það er vairflia faægt að
ala önm fyrir og umigamgast
nolklkra Sfeepmlu að ráði, mema
með því að þykja væint um hama.
En þatlta ©r ia®ieins sgiáiflsaigðiur
hllubur sem gemgur ja'fimt yfir
alflia, þegs vðSma varða líka alllir
að tafea þvi sem sjálfsögðiuim fafliuit
að allar Sfeepmur verði einfavem-
tíman að hverfla út úr iífli ófetoar.
Hverjiar ástæðuirimar erfu, er
aulfeaiatriðii, sé þettia á aimnað 'borð
nauðsyn.
B'öm borga em síðuir ern svo
ver stödd en sveitalbörmdin — þó
að þetta verði að geraistt eimiu
sinini á æviflerflffi þeirra að dýri
sem þeim þykir væmt um sé lóg-
að. Það igætffi 'jiaftmvel verið faoffll
reymsla ifyrir þau -að fiinmia það að
þaiu séu öfekii eim 1 heimimuim og
að þaiu, elfeki frefear ©n aðrir, tfái
©fekffi alflt sem þau gimaist og
heimta.
Hvað uppeldi’silega Ihll'ið þessa
máls snertir, þá faeflid ég að hægt
væri að feomast jiafnsársaiultoalítíið
út úr því með því að floreflidnam-
ir sinnltu bömium aimuim meira,
gætfu sér tímia töfl. að simmia þeim,
taia við Þalu, fiara með þeiim, eða
taifea þau með sér út um sveitir.
Sýna þeiim Sfeepnur úti í miáttúr-
unni, þar ©ru þær frjáflisar og þar
eru þær ©ðlilegar og það getur
verið hoilt og gatt tfyrir börmim
geta sýnlt réttmæti úrstourða
sffinma í svo Skýru Ijósi.
En, sem sagt, þrátt tfyrdr þertlta,
þrá'tt fyrir fengna óyggjamidi
reynsfliu af því, að eiinm Skélk-
maður sé öðruim Stertoari þá ger-
ir sú staðreymd, að jialfinvel flwnir
sterktustu meistarar geta leikdið
mjlag grótfa aflleifei, það að verlk-
’um, að -aflidlrei ©r ©itnisýnlt rnm úr-
slit rieinmiar Sfeáflcar í 'byrjum,
(Nemia þá toammSki, ©r mangiir
styrflcleilkiafllakflcar skiljia menn
að).
Þetta gerir Skiáflciþróttina auð-
vitað sfeemmtiiagri en elflia, véld-
uir meiiri spanntu á Skiákimóitum,
þanmág að áflnarfleimdlur hafla aflflsa
vaga miairi sflcemimtan af. KammiSkii
guiðimir hafi nú 'einmiig háft þamin
tillgamig í huiga. er þair vomu að
hugsa út Ærumidrögim a@ Sfeálklist-
inini á sínuim rtffima. — Þeim væri
svo sem trúamidi til þess að Anatfa
villj'að sameima á svo lisrtffliegan
hátt Skemmtum og fræðsfliu.
Eftilnfairamdi Sklák er sigilt
dæmi þess, hve öfilugur Sttór-
meistairffi getur gert aiig stekiam uim
artivarfliegan imisr©ilkninig í til'töOiu-
iega eintfaflidri srtöðu. Sflcáflcim er
tefld í Kanidídatamóifliniu í Ziirich
í Sviss, árið 1053 sem Smysll'otff
vainm með ytfirbuirðiuim, og ©r
þetfla ©inia Sfeákám, sem hanm taip-
aði þar. Laindffi hainis, KototfS, sem
leiífeur Ihvíbu mönmumiuim, var
reymidiar ©inmdig öflugur medstari
á þeissutm tímia, ©n vairð þó að
láta sér niægja 8.—-9. sætið á mótffi
'þessu, sem sfkipað var 1® stór-
meiistiuruim.
Aðalumidrið er raumar ©feki það,
að Kortioiflf Stouflii vinna, hieflidur
hd'tt, á hvern ihátt Smiysloff leilfeur
af sér Skálkimni:
Hvítt: Kotoff
Svart: Smysloff
EnSkur leikur
1. c4, c6; 2. Rf3, d5; 3. e3, Rf6;
4. b3, g6; 5. Bb2, Bg7; 6. d4, 0-0;
7. Bd3. c5; 8. 0-0, cxd4; 9. Rfxd4
(B'etra var að drepa með peðimu,
etfltir þennan leik 'gietur hvítur
Sé það Skaðiegt fyrir bainnið
að relfea uipp Skræk af ótrta við
huinid, þá er það jiafnisflcaðllagt að
það Skrækffi aif ihræðsfliu vffið að
sjlá 'taefljiu á beilt.
Bnida fáránfliagt að ímiynda sér
að 'bömin sóu 'bezt búim umidir
lífið með því að vemjia þau gegn
öilu mótlæti og óþæginduim í
upipvexitiniuim, og sem betur fer
gebur það enlgilnm að fulllu. Það
verðuir öiluim að veœia ljóst að
mismunandii liflniaðarhælttir hatfa
tifl. að bera feosti og gaila og það
verða aflllir að gangast umidlir þá.
Bóndlinm flcýs sveitina og Sfeapn-
urnar, '©n veirður um leið 'að
haflnia borgarglaummum, þó -að
hainn í aðra rondima gæti þegið
eitthvað alf bonuim,
Borgairftmiinm kýs steinllögð
stræti og náið samtféilag við
grammia, það útheimtir Skyldur og
fcrvaðir sem bóndlinm ©r laus við,
þair á meðal 'að atfsaflia sér ölltu
Sfeepnulbaldli. Við þessu ©r ©klfeert
að segja, þetta er sjáltfsaigt.
'Þörtf barnsins tfyrir vinláttu
hundsins væri ©fekffi eirns (kmýj-
anidi, gætiu floreldrar þesis veiltt
því næga Wýju og öryggi, —
það toernur faér fram Sam og í
ótal atvilfeuim öðruim, að floreflidrar
©ru að Skjóta sj álfluim sár umidarn
þeiirri ábyrgð og Skyldu sem flor-
©IdralMutverflcið leggur þeim á
herðiar, m'eð því að ætflá öðrum
að annast það. Bf tfill vi®l ©r þúð
af vainmiáttbaritoemmd, að varndan-
um ©r völt yfir á aðra — ©n
babur hetfði sú vammáttairflcemimd
gert vart við silg áður ©n bömin
urðu til.
nauimast gert sér micMcra von um
að ná battra tafllffi upp úr ttyrjum-
inni) 9. — e5; 10. Rb5, a.6;
11. Rc3, dxc4; 12. Bxc4, b5;
13. Be2, Bb7; 14. Rd2, e4; (Með
þessuim leilk þrangir Smysfliaflf
niöklkuð að anidstæðinigi síniuim ag
hefur mú beldiur flrjálsara tatfl)
15. b4, De7; 16. a3, Hd8; 17. Dc2,
Rb-d7; 18. Rb3, Ha-c8; 19. Hf-dl
(Þótt srvartur hafli rýmri stlöðiu.
©r slbaðan þess ©ðllis a@ erflitt ©r
að vinma faama. Léki svartur - til
diæmis riddara tffil ©5 eða — b6,
þá gæti hvítlur leilkið piddara
síntuim tffl c5 til mótvægis. En
Smysiaftf þyfeiist mú hafa kiomdð
auiga á aðra „viininlimgSlei0“ ag
Ihiyggst nú natífæra sér leppum
riddarainis’ á c3 til að vimiraa þamn
mann og þar raeð Skláflrimia. Bn —
því miðuir — svo eiinifiaflt er máfllið
©kflci) 19. — Rd5; (10. — Hc7 og
sí'ðam Hd-c8 virðist niaklfeuð ©ðflii-
legt tfraimlbald tfyrir svartam)
20. Hxd5t (Einaista vörniin, ©n
likia tfulikamliega nágu ‘góð. Nú
átbi Smiysloflf að drepa með farök
á c3 og síðain 'hirókdmm á d5, ag
flcæmffi Þá flram nolklfeuð jiaiflnit taifl.
En hanm veiður enm í þeiriri vfflfflu
að geta unmið lið og ieilkiur nú aif
gér Skákininffi með næisitia lteilk slín-
uim) 20. — Bxc3?; 21. Hxd7!
(Þanmiig verðuir það hivítur, som
vinniur mianndinm, en ©kflri svairt-
ur. Þótt svartur hafi að vísu tvo
fairótoa á móti þremiur „iðttum
möninuim“, þá ©r hamin aiuðvitað
dauðadæmdur hér ©fltir, í vilður-
eign við öflugam meiiStaira)
21. — Hxd7; 22. Bxc3, Bd5;
23. Rc5, Hd6; 24. Bb2, f6; 25. Bd4,
Df7; 26. h3, He8; 27. Hcl, h5;
28. a4, f5; 29. Bb2 (Hótar Dc3)
29. — Kh7; 30. Dc3, Bc4; 31.
Bxc4, bxc4; 32. Dxc4, Hxdlf;
33.Kh2, Dxc4; 34. Hxc4, Hd2;
35. Bf6 (Lítt heflur hagur SrnySI-
otffs vænlfeazt við það að tfana út
í ©ndatafll. Brátt tfer jiaflnvefl.
floóngi hana áð varðia ógmialð)
35. — Hxf2; 36. Hd4, f4; 37. Hd7t,
Kh6; (Eða 37. — Kg8; 38. Hg7t,
Kf8; 39. Rd7 mát) 38. h4, g5;
39. Bxg5t, Kg6; 40. Bxf4 otg
Smysloftf gaiflst uipp.
Laxveiði góð
í Þverá
LAXVEIDI í Þvorá er góð sam-
kvæmt upplýsingum sem blaðið
hefur fengið.
Fyrir 'belginia aem leið, vomu
feoiminir á land þar sjö hundrúð
og sextíu laxiar það sem atf er
vteiiðitíimiamis, og mifltíð atf þvi
vænn lax.
að sja fleiri dýr en fauimda.
SKAKÞATTUR
í UMSJÓN SVEINS KRISTINSSONAR
Þegar stórmeistarar leika af sér