Morgunblaðið - 21.02.1970, Síða 15

Morgunblaðið - 21.02.1970, Síða 15
MORG'U'NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. FEBŒHÚAR 1070 15 Slysavarnakonur i Reykjavík; Safna fyrir björgunar- báti og hlífðarfötum Árlegur merkjasöludagur á sunnudaginn Á slnnudaginn mun Kvenna- deild Slysavamafélags Islands í Reykjavík efna til fjáröflunar, svo sem hún hefur gert á fyrsta sunnudegi í góu — konudegin- um — í nærfellt 40 ár. Hefur deildin, að þessu sinni, sett sér tvöfalt markmið með fjársöfn- uninni — kaupa gúmbát fyrir lögregluna og hlífðarföt handa 15 ungum mönnum, sem ný- lega bættust í björgunarsveitina Ingólf. I april nk. eru 40 ár frá því að Kvennadeildin var stofnuð í Reykjavík. Þá var Slysavama- félag íslands orðið rúmlega tveggja ára gamalt. Það hafði þegar frá upphafi eflzt, en verk- efnin vom hins vegar mörg og mikil, svo að reykvískum konum fannst ekki vansalaust, að þær stofnuðu ekki eigin samtök, sem legðu sameiginlegum hugðarefn- um lið. Vom það hundrað konur, sem stofnuðu deildina, en nú eru félagskonur um 1400. — Starfisemii kveniniadeiJda fé- laigsins IhieÆur vea-ið Sá afllgjaifi í slystav.airniatféfliaigkm, að ein- stæitt miuin teljast, sagði Gunnar Friðriksson, forseti SVFl, á funidi nrueð frétttaimönmiuirn í gær. Gat Guniniar þess aið kornuir hetfðlu ireiyinzt sérstiafklega dugimdikliar í fjiáusiöifiniun fyriir féliaigdð, og Ihafðii þair fhötfúðborigin haldið Sínum Ihlut. Heifði kveniniadeiM- in þar aflhenlt féliaginiu aflilt uipp í 800 þúsun/d króinur á ári. Þá gait hainn einnig uim florystustarf kvennanina í bjöirguniariskýliaimiál- uim, en björgunar- og heiðaisfcýli SVFÍ eru niú 54 tlaflisinis, en bjöng- unarsveitirnar 72 með 2*500 fé- lagsmiöninuim. IÞað kom fnam á flundinum að KveninadeiMin í Reyikj'avifc haf- uir j'afnan haflt mierfcja- og kaiffi- söiu á konudagimum og heflur ágóðamuim verdð varið til slysa- varma. Fjrrstiu árdm varu tekjiunn- ar litlar, en siðan aitoenniuir eflnáhaguir flólks batnaði, heiflur deilldiin notið þe-ss í vaxaindi' tefcjum. Heiflur fjánöifLunin jiafln- an igengið veft, og fódik sýnt í verki hug sinin tiil starflaeimi Kvenmadeildairinnar. Þrír fljórðiu hlutair þesis fjár, sern deiMin saftrar á hverjium koniudagi, renna tii Slysavainnia- félagsinis — heildarsamitákannia — og féflagið ver því fé í þeiim tilgangi, sem nauðfeyiniegaistiur er hverju simni. Kem'Ur það fé, sem saifnast hér í Reyfcjiaivífc, þ'ví að gagni 'um (Lanid ailt, og má til dæmis benda á, að Kvenniaideiild- in laigði drjúgan skerf til kaufpa á þyrlumnd, sam kom tdl laindsins fyrir fimm árum. Fjórðluinigur söflnuinarfjiárins meminur í sjóð deildairiinniar, em heflur þar veniju- ilegast ákamimia viðtetöðu, þar sem því er einnig varið til slysa- vairna á ednm eða lanniain hátt. KveninadeiMin sett sér tvölfafllt miairfcimiiið með fjársöflniundnnii, sagði fnú Gróa Pétiumsdióttir, flor- maðiur deiMiarinniar. — í flyrSba iagi vill hún festa kaup á henit- ugum igúimibáti, sem fenigimm ynði lögregiunni og haiflður í löig- reglubíi, tilltæfcur, e(f bj'airiga þairf mianni eða miönmum úr Reykja- yíkuinhöflni, og í öðmu fllagii heflur deildin huig á að kauipa hiífðar- flöit handa þeim 15 uinigu mömm- um, sem luiku nýlega niámskeiiði í þjöngunanstöriflum hjá björgun- arsveit Inigóifl3. Hér er um að ræða verfcetfnd, sem Kvenma- deiMin væntir að aflmenningur verði flú's til að hjáipa henini að leysai. Stuðnimgur aim'ennings hefluir efckj brugðizlt hirugað til, og deiMin er þess fulliviiss, að Reykvíkingar gerá súitt til þess að hún nái þessu tvötfaMa marfc- miði með eimu átafci. Svo sem áður heflun taomið fnam, haflur það verið venija að eflna bæði til merkj aiaölu og kaflflisöiu á fconiudiaginin. Knm flnam, á fundimLm a® þdtta þæitti tæpaist við'ráðanilegit Lemigur, og hetfði orðið að ráði að kaífisaLam flæri fram suminiudaginn 1. mairz og verður thún í húsi SVFf á Gnandagarði. IMeilki Kvenniaidieildarinmiair verða aflhent söluíbörmum í ölli- um bannaiskóium borgairininair, svo og Sjómiannaskól'ainium og húsi SVFÍ, frá kl. 10 árdegis á suninudag. Fá böinnin góð södiu- laun. Stórgjöf til Hall- gríms- kirkju ÆTTINGJAR Beneditats Ó. Waage, Vestuirigötu 17, sem ný- lega amdaðist í Reykjaivík, hafla aflhent mér vegtega 'gjöf til Hall- rgnímskirlkju. Er hér um að ræða dánangjöf Bemiedikts heitins, sem hamn hafði ánatfnað Hal'lgríms- kirkju efltir sinn dag og niemur ihún 100.000,00 kr. Um flleið og þessa eir hér getiið viL ég minnast Benedikts heit- ins með þakklæti fyrir þamn huig, sem hamm hefúr borið til HalL- grímskirkju og samnað í verki mieð 'þéssairi dánaingjöf. Jakoh Jónsson. Til styrkt- ar heyrn- ardaufum NOKKRAR utnglimigaM'jómsveit- ir haifa ákveðið að efmia til styrtalt arihljómlleika fyrix heysmairdauifa hinn 25. mairz næstkomandi, að þvd er Sigurður Garðarsson tjáði Mbl. Hefur þegair verið afllað Skemmtikraflba og standa vonir til að hljómleiikairnir geti verið í Háskóiabíói. Að þes»u sinni heflur 1“ i-m —*j|> * Slysavamakonur standa hér við björgunarbátinn, sem þær hyggj ast afhenda lögreglunni, klæddar hlífðarfötum, eins og hjörgunars veitarmenn eiga að fá. Frá vinstri: Gróa Pétursdóttir, formaður KSVFÍ, Gróa Ólafsdóttir og Ingibjörg Auðbergsdóttir. (Ljósm. MorgunbL Sveinn Þormóðsson). Íí EFTIR MATTHÍAS JOHANNESSEN Mjór er mi'kils vísir. Bklkja Martim Lutlhiers Kiing seigir frá því í nýút- kaminni bók, að him víðtæiku mót- mæli svertimigjia í Momitgomery hiafi byrjað með því að svertingjakona hiafi neitiað að standa uipp fyrir hvít- um mianni í strætisvaigni. Ástæðam var sú að hún var þreytt í fótumuim. LSklega miá rekjia upphaf miorræms samsbarfs til þeirrar ástríðu mamms- ins að lifla dlálitlu selsikapslífi. Fyrst fraiman af var aldrei miminzt á þessa siaimvininu án þess það fylgdi mieð að hún væri ekkert niema fagurgali og skálaræður. En reynslan hefur sýnt amniað, þótt því sé ekki a'ð mieitia að þetta samistarf sé noikkuð orðáð við veizluhöld. Ern þau hiafa síður en svo spillt fyrir. Það er til að mynda ákaf- lega sjaldigæft að memn fari veizlu- villt eins ag nýbakaðiur ritsltjóri Al- þýðublaðsiims, Sighvatur Björgvims- san. Hamm segist hiafla talað við for- sætiisráðhierra Svilþj'CÍðar á sunmuidiegi í veizlu, siem hialdim var á mámudegi. Það Ihefur miörgum þott niokikuð vel af sér vilkið ag efclki heigluim hent. En hvað gerir maður efcki fyrir bræðraflakfcana á Norðurlömidum. Ekkert þassu líkt iglerðilst þó, þetgar ritstjóri Þjóðviljans talaiði við samna forsætisráðherra. Em sambalið var afltur á rnóti svo líkt ritatjóramum sjiálfum, að hielzt var aö sjá að eim- eggja tvíburar hefðu ræðzt við — ag aðeins rúm fyrir eiina Skoðium í eigig- inu. ★ ★ ★ Þannitg varð margt til staamimtumiar á þingi Norðurlamdaráðs. Forseti þingisims, Sigurður Bjiarmiaisian, sagði að það hefði verið viinmandi þing, en ekki eilífur damis eirns ag Vínarfund- urinm sællar minmimgar. Og það sem meira var: það var ekki einu sinmi damsað á rósiuim. Undir þetta tók Jens Otto Kraig í kveðjuræðu sLnni, emda máttu þeir vera stoltir og ámæigðir sem að þessu þingi stóðu. Norður- landaráð ag morræn samivinma er erng- inn Veizluiglaumur, hvað sem hver sagir, heldur mikil og mierkileg sitað- reynd, sem á eftir að setja meiri sivip á þjóðlíf oikkiar og viðhiorf en nakfc- urn grurnar og nú þegar má sijá í Nor- ræna húsinu. Bnda er það í fyllsta máta eölileigt að við höflum eirns náið saimistarf við frændiur okfkar ag unmt er. 1 þeim efniuim er óg víst eins ólæknamdi og arabístour þjóðiernis- sinni eða öfgamiaður, sem óskar eirns náinma vináttutenglsla milli Araba- ríkjiamma ag ummt er. Em þeissi sjúk- dómur er víst mjög hættulegur, ef marka má Leif Þórarinssam, sem skrifar stumdum um tómlist í Þjóð- viljanm. Hamin kallar sjúkdómimn skandinaivisima í háðumgarskyni. En þótt ég sé, eins ag allir vita, vedtour fyrir þeirn sem gefa tónirnn, læt ég þessar háðglósur lömd ag leið ag tek und'ir allt það sem bezt hefur verið saglt um þetta Norðurliandaráðisþimg. Heimta mieira að segja að fá að liggj a í frilði humdlliatur fyrir norrænu sam- starfi. Afbur á móti verð ég að mótmæla því Rifbjiergs vegrna, að hiamn sé „Jolhanmessem“ Dammertour, en það hiefiur fyrrraefndur tónliistarskríbemt borið upp á hanm bráðaalklauisam — og auðvi'tað eftir að biann var farinm, svo að hanm mætti 'etoíki kioma vörm- um við. Þótt ýmislegt miegi misjafnt um Rifbjerg seigja, t.d. (hversu grum- samlaga vimstri sinmaður harnn getur verið af svo borgaralegum höfiundi að vera, sé ég etnga ástæðú til aö láta hanm sitja uppi með þenmtam kross. Hanm hefur víst átt við alveg móg mótlæitii að stríða heima í Dammörk, þótt eklkii þurfi hamn að bæta á sig þassari byrði. En nóg um það í bili ★ ★ ★ Það var í senin sfcemmtilegt og merkilagt að fylgjasit með þessu Norðurlandaráðslþmigi. Að hugsa sér allt þetta umstang ag allt þetta fólta: það lagði jafnvel líf sitt í hættu til að komast hiragað, þ'ví ,að flugvélarm- ar sem fluttu það, lemitu nániaist í vit- lau'S'u veðri. En öllum fannst sjálfsaigt að leggjia lífið í sölurmar fyrir mál- staðinn. Það lýsir bezt hugsjónimmi. Hún á líka miklu lemgri söigu en margan grumar, a.m.k. var Grírnur Thomsen eitthvað orðaður við skamdiniaivisimia á síðustu öld. Við lít- imn or'ðstír þó. Þá var damsað á rós- uim — ag Norðurlamdabúar töluðu belgístku hver við anmarn. ★ ★ ★ Sigurður Bjarnaisan helgaði sig því hlutverfci að sigla þessu fleyi, Atjámda þimgi Norðurlandaráðs, gegn- um brim ag boða ag fórst það svo vel, að nú hieldur það úr höfn með Nor- defc og nýja morræma memnintgar- og menntaisitofniun ag margt fleira „upp á vasianm“ til þeirra ókumniu lainda, sem stundum eru kölluð fraimitíðin, þótt engiimn timi sé til eins ag rit- stjóri Aiþý'ðiulblaðsinis hefur niú emd- anlega samniað á dularfullam hátt — ag með eftirmimnilegum áramgri. Um borð í þessu skipi eru mú Álendinig- ar og Færeyinigar, srvo að eikiki hefur áhöfnin sebt niður. Talað er um að bæta Löppuim við, enidia eru þeir hvorki meira né minraa en 30 þúsuind, og svo huglsa Vestmamnaeyingar sér til hreyfingis, en undir þá heyrir Surtur og geirfugliinin. Margt var sfcrafað á þessu þirngi. í Þjóðleilkhúsinu hittuisit miargir, sem annars sjáist eklki eða sjialdan, ag sagt er að blaðamemn hafi unnið undir drep — aldrei þessu varnt! Eg þefcki þó erngam blaðamamn sem ekki vinmur eina ag skepna. I einni veizlunni sat ég á móti Magmúsi Kjartansisyni, (sem var með rauitt steinbam í hmappa- gatirnu) ag mamni (með blátt rót- arýmenki í jakfciahornimu), sam ég bar ekki kenmsl á. Magnús ag hiamin töl- uðu milkið sarnan ag voru alltaf sam- mála. Eg hugsaði með mér: Hvaða karami skyldi þetta nú vera? Að því kam auðvitað að ég væri leiddur í allan sanmleilka. Þetta var eniginn anniar en St'etter, flormaður þing- flokks danlslka íhaldisfloklksinls. Það kam mér nofcikuð á óvart, þótt ég hefði áður tekið eftir því, að Magnúa heflur stumidum líkar tilhneiigingar og danSkir íhaldsimenn. Þeir hafa t.d., efhir að hamdribamálið kom upp, haft álika mætur á Jóni Helgasymi ag Magnús. Og fleira mætti tírna til. Þegar þar kom veizlugleðinni að Magnús klagaði Hannibal fyrir Stett- er út af kwemmaiskólaimiálinu, saigði Stetter að haimn væri á söimu skioðun ag Magnús, en Skildi ekki daður mitt við sérréttimdi sbúlkmaninia, enda hafðd ég ewga ástæðu til að skýra fyrir hon- uim að þaÖ væri aðeinis liður í þedrri kröfu að endurmeta íslenzlka skóla- kerfið, en alls ekki til þass ætlazt að komur væru „bara“ húsmæður og Skyldu um alla eilífð dæmdiar til að ganiga með börn og fæöa þau, Því má auðvitað breyta síðar, þegar skóia- kerfið er kamið í lag. >á ætti ofcJour karlmönmunum að vera vorkunnlaust Kramhald i bls. 16 ^ l er ; 'th

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.