Morgunblaðið - 21.02.1970, Blaðsíða 15

MORG'U'NBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. FEBŒHÚAR 1070
15
Slysavarnakonur i Reykjavík;
Safna fyrir björgunar-
báti og hlífðarfötum
Árlegur merkjasöludagur á sunnudaginn
Á slnnudaginn mun Kvenna-
deild Slysavamafélags Islands í
Reykjavík efna til fjáröflunar,
svo sem hún hefur gert á fyrsta
sunnudegi í góu — konudegin-
um — í nærfellt 40 ár. Hefur
deildin, að þessu sinni, sett sér
tvöfalt markmið með fjársöfn-
uninni — kaupa gúmbát fyrir
lögregluna og hlífðarföt handa
15 ungum mönnum, sem ný-
lega bættust í björgunarsveitina
Ingólf.
I april nk. eru 40 ár frá því
að Kvennadeildin var stofnuð í
Reykjavík. Þá var Slysavama-
félag íslands orðið rúmlega
tveggja ára gamalt. Það hafði
þegar frá upphafi eflzt, en verk-
efnin vom hins vegar mörg og
mikil, svo að reykvískum konum
fannst ekki vansalaust, að þær
stofnuðu ekki eigin samtök, sem
legðu sameiginlegum hugðarefn-
um lið. Vom það hundrað konur,
sem stofnuðu deildina, en nú
eru félagskonur um 1400.
— Starfisemii kveniniadeiJda fé-
laigsins IhieÆur vea-ið Sá afllgjaifi
í slystav.airniatféfliaigkm, að ein-
stæitt miuin teljast, sagði Gunnar
Friðriksson, forseti SVFl, á
funidi nrueð frétttaimönmiuirn í gær.
Gat Guniniar þess aið kornuir hetfðlu
ireiyinzt sérstiafklega dugimdikliar í
fjiáusiöifiniun fyriir féliaigdð, og
Ihafðii þair fhötfúðborigin haldið
Sínum Ihlut. Heifði kveniniadeiM-
in þar aflhenlt féliaginiu aflilt uipp
í 800 þúsun/d króinur á ári. Þá
gait hainn einnig uim florystustarf
kvennanina í bjöirguniariskýliaimiál-
uim, en björgunar- og heiðaisfcýli
SVFÍ eru niú 54 tlaflisinis, en bjöng-
unarsveitirnar 72 með 2*500 fé-
lagsmiöninuim.
IÞað kom fnam á flundinum að
KveninadeiMin í Reyikj'avifc haf-
uir j'afnan haflt mierfcja- og kaiffi-
söiu á konudagimum og heflur
ágóðamuim verdð varið til slysa-
varma. Fjrrstiu árdm varu tekjiunn-
ar litlar, en siðan aitoenniuir
eflnáhaguir flólks batnaði, heiflur
deilldiin notið þe-ss í vaxaindi'
tefcjum. Heiflur fjánöifLunin jiafln-
an igengið veft, og fódik sýnt í
verki hug sinin tiil starflaeimi
Kvenmadeildairinnar.
Þrír fljórðiu hlutair þesis fjár,
sern deiMin saftrar á hverjium
koniudagi, renna tii Slysavainnia-
félagsinis — heildarsamitákannia
— og féflagið ver því fé í þeiim
tilgangi, sem nauðfeyiniegaistiur er
hverju simni. Kem'Ur það fé, sem
saifnast hér í Reyfcjiaivífc, þ'ví að
gagni 'um (Lanid ailt, og má til
dæmis benda á, að Kvenniaideiild-
in laigði drjúgan skerf til kaufpa
á þyrlumnd, sam kom tdl laindsins
fyrir fimm árum. Fjórðluinigur
söflnuinarfjiárins meminur í sjóð
deildairiinniar, em heflur þar veniju-
ilegast ákamimia viðtetöðu, þar sem
því er einnig varið til slysa-
vairna á ednm eða lanniain hátt.
KveninadeiMin sett sér tvölfafllt
miairfcimiiið með fjársöflniundnnii,
sagði fnú Gróa Pétiumsdióttir, flor-
maðiur deiMiarinniar. — í flyrSba
iagi vill hún festa kaup á henit-
ugum igúimibáti, sem fenigimm
ynði lögregiunni og haiflður í löig-
reglubíi, tilltæfcur, e(f bj'airiga þairf
mianni eða miönmum úr Reykja-
yíkuinhöflni, og í öðmu fllagii heflur
deildin huig á að kauipa hiífðar-
flöit handa þeim 15 uinigu mömm-
um, sem luiku nýlega niámskeiiði
í þjöngunanstöriflum hjá björgun-
arsveit Inigóifl3. Hér er um að
ræða verfcetfnd, sem Kvenma-
deiMin væntir að aflmenningur
verði flú's til að hjáipa henini að
leysai. Stuðnimgur aim'ennings
hefluir efckj brugðizlt hirugað til,
og deiMin er þess fulliviiss, að
Reykvíkingar gerá súitt til þess
að hún nái þessu tvötfaMa marfc-
miði með eimu átafci.
Svo sem áður heflun taomið
fnam, haflur það verið venija að
eflna bæði til merkj aiaölu og
kaflflisöiu á fconiudiaginin. Knm
flnam, á fundimLm a® þdtta þæitti
tæpaist við'ráðanilegit Lemigur, og
hetfði orðið að ráði að kaífisaLam
flæri fram suminiudaginn 1. mairz
og verður thún í húsi SVFf á
Gnandagarði.
IMeilki Kvenniaidieildarinmiair
verða aflhent söluíbörmum í ölli-
um bannaiskóium borgairininair,
svo og Sjómiannaskól'ainium og
húsi SVFÍ, frá kl. 10 árdegis á
suninudag. Fá böinnin góð södiu-
laun.
Stórgjöf
til Hall-
gríms-
kirkju
ÆTTINGJAR Beneditats Ó.
Waage, Vestuirigötu 17, sem ný-
lega amdaðist í Reykjaivík, hafla
aflhent mér vegtega 'gjöf til Hall-
rgnímskirlkju. Er hér um að ræða
dánangjöf Bemiedikts heitins, sem
hamn hafði ánatfnað Hal'lgríms-
kirkju efltir sinn dag og niemur
ihún 100.000,00 kr.
Um flleið og þessa eir hér getiið
viL ég minnast Benedikts heit-
ins með þakklæti fyrir þamn huig,
sem hamm hefúr borið til HalL-
grímskirkju og samnað í verki
mieð 'þéssairi dánaingjöf.
Jakoh Jónsson.
Til styrkt-
ar heyrn-
ardaufum
NOKKRAR utnglimigaM'jómsveit-
ir haifa ákveðið að efmia til styrtalt
arihljómlleika fyrix heysmairdauifa
hinn 25. mairz næstkomandi, að
þvd er Sigurður Garðarsson tjáði
Mbl. Hefur þegair verið afllað
Skemmtikraflba og standa vonir
til að hljómleiikairnir geti verið
í Háskóiabíói.
Að þes»u sinni heflur
1“
i-m
—*j|> *
Slysavamakonur standa hér við björgunarbátinn, sem þær hyggj ast afhenda lögreglunni, klæddar
hlífðarfötum, eins og hjörgunars veitarmenn eiga að fá. Frá vinstri: Gróa Pétursdóttir, formaður
KSVFÍ, Gróa Ólafsdóttir og Ingibjörg Auðbergsdóttir. (Ljósm. MorgunbL Sveinn Þormóðsson).
Íí
EFTIR
MATTHÍAS JOHANNESSEN
Mjór er mi'kils vísir. Bklkja Martim
Lutlhiers Kiing seigir frá því í nýút-
kaminni bók, að him víðtæiku mót-
mæli svertimigjia í Momitgomery hiafi
byrjað með því að svertingjakona
hiafi neitiað að standa uipp fyrir hvít-
um mianni í strætisvaigni. Ástæðam
var sú að hún var þreytt í fótumuim.
LSklega miá rekjia upphaf miorræms
samsbarfs til þeirrar ástríðu mamms-
ins að lifla dlálitlu selsikapslífi. Fyrst
fraiman af var aldrei miminzt á þessa
siaimvininu án þess það fylgdi mieð að
hún væri ekkert niema fagurgali og
skálaræður. En reynslan hefur sýnt
amniað, þótt því sé ekki a'ð mieitia að
þetta samistarf sé noikkuð orðáð við
veizluhöld. Ern þau hiafa síður en svo
spillt fyrir. Það er til að mynda ákaf-
lega sjaldigæft að memn fari veizlu-
villt eins ag nýbakaðiur ritsltjóri Al-
þýðublaðsiims, Sighvatur Björgvims-
san. Hamm segist hiafla talað við for-
sætiisráðhierra Svilþj'CÍðar á sunmuidiegi
í veizlu, siem hialdim var á mámudegi.
Það Ihefur miörgum þott niokikuð vel
af sér vilkið ag efclki heigluim hent.
En hvað gerir maður efcki fyrir
bræðraflakfcana á Norðurlömidum.
Ekkert þassu líkt iglerðilst þó, þetgar
ritstjóri Þjóðviljans talaiði við samna
forsætisráðherra. Em sambalið var
afltur á rnóti svo líkt ritatjóramum
sjiálfum, að hielzt var aö sjá að eim-
eggja tvíburar hefðu ræðzt við — ag
aðeins rúm fyrir eiina Skoðium í eigig-
inu.
★ ★ ★
Þannitg varð margt til staamimtumiar
á þingi Norðurlamdaráðs. Forseti
þingisims, Sigurður Bjiarmiaisian, sagði
að það hefði verið viinmandi þing, en
ekki eilífur damis eirns ag Vínarfund-
urinm sællar minmimgar. Og það sem
meira var: það var ekki einu sinmi
damsað á rósiuim. Undir þetta tók Jens
Otto Kraig í kveðjuræðu sLnni, emda
máttu þeir vera stoltir og ámæigðir
sem að þessu þingi stóðu. Norður-
landaráð ag morræn samivinma er erng-
inn Veizluiglaumur, hvað sem hver
sagir, heldur mikil og mierkileg sitað-
reynd, sem á eftir að setja meiri sivip
á þjóðlíf oikkiar og viðhiorf en nakfc-
urn grurnar og nú þegar má sijá í Nor-
ræna húsinu. Bnda er það í fyllsta
máta eölileigt að við höflum eirns náið
saimistarf við frændiur okfkar ag unmt
er. 1 þeim efniuim er óg víst eins
ólæknamdi og arabístour þjóðiernis-
sinni eða öfgamiaður, sem óskar eirns
náinma vináttutenglsla milli Araba-
ríkjiamma ag ummt er. Em þeissi sjúk-
dómur er víst mjög hættulegur, ef
marka má Leif Þórarinssam, sem
skrifar stumdum um tómlist í Þjóð-
viljanm. Hamin kallar sjúkdómimn
skandinaivisima í háðumgarskyni. En
þótt ég sé, eins ag allir vita, vedtour
fyrir þeirn sem gefa tónirnn, læt ég
þessar háðglósur lömd ag leið ag tek
und'ir allt það sem bezt hefur verið
saglt um þetta Norðurliandaráðisþimg.
Heimta mieira að segja að fá að liggj a
í frilði humdlliatur fyrir norrænu sam-
starfi.
Afbur á móti verð ég að mótmæla
því Rifbjiergs vegrna, að hiamn sé
„Jolhanmessem“ Dammertour, en það
hiefiur fyrrraefndur tónliistarskríbemt
borið upp á hanm bráðaalklauisam —
og auðvi'tað eftir að biann var farinm,
svo að hanm mætti 'etoíki kioma vörm-
um við. Þótt ýmislegt miegi misjafnt
um Rifbjerg seigja, t.d. (hversu grum-
samlaga vimstri sinmaður harnn getur
verið af svo borgaralegum höfiundi að
vera, sé ég etnga ástæðú til aö láta
hanm sitja uppi með þenmtam kross.
Hanm hefur víst átt við alveg móg
mótlæitii að stríða heima í Dammörk,
þótt eklkii þurfi hamn að bæta á sig
þassari byrði. En nóg um það í bili
★ ★ ★
Það var í senin sfcemmtilegt og
merkilagt að fylgjasit með þessu
Norðurlandaráðslþmigi. Að hugsa sér
allt þetta umstang ag allt þetta fólta:
það lagði jafnvel líf sitt í hættu til
að komast hiragað, þ'ví ,að flugvélarm-
ar sem fluttu það, lemitu nániaist í vit-
lau'S'u veðri. En öllum fannst sjálfsaigt
að leggjia lífið í sölurmar fyrir mál-
staðinn. Það lýsir bezt hugsjónimmi.
Hún á líka miklu lemgri söigu en
margan grumar, a.m.k. var Grírnur
Thomsen eitthvað orðaður við
skamdiniaivisimia á síðustu öld. Við lít-
imn or'ðstír þó. Þá var damsað á rós-
uim — ag Norðurlamdabúar töluðu
belgístku hver við anmarn.
★ ★ ★
Sigurður Bjarnaisan helgaði sig því
hlutverfci að sigla þessu fleyi,
Atjámda þimgi Norðurlandaráðs, gegn-
um brim ag boða ag fórst það svo vel,
að nú hieldur það úr höfn með Nor-
defc og nýja morræma memnintgar- og
menntaisitofniun ag margt fleira „upp
á vasianm“ til þeirra ókumniu lainda,
sem stundum eru kölluð fraimitíðin,
þótt engiimn timi sé til eins ag rit-
stjóri Aiþý'ðiulblaðsinis hefur niú emd-
anlega samniað á dularfullam hátt —
ag með eftirmimnilegum áramgri. Um
borð í þessu skipi eru mú Álendinig-
ar og Færeyinigar, srvo að eikiki hefur
áhöfnin sebt niður. Talað er um að
bæta Löppuim við, enidia eru þeir
hvorki meira né minraa en 30 þúsuind,
og svo huglsa Vestmamnaeyingar sér
til hreyfingis, en undir þá heyrir
Surtur og geirfugliinin.
Margt var sfcrafað á þessu þirngi. í
Þjóðleilkhúsinu hittuisit miargir, sem
annars sjáist eklki eða sjialdan, ag sagt
er að blaðamemn hafi unnið undir
drep — aldrei þessu varnt! Eg þefcki
þó erngam blaðamamn sem ekki vinmur
eina ag skepna.
I einni veizlunni sat ég á móti
Magmúsi Kjartansisyni, (sem var
með rauitt steinbam í hmappa-
gatirnu) ag mamni (með blátt rót-
arýmenki í jakfciahornimu), sam ég bar
ekki kenmsl á. Magnús ag hiamin töl-
uðu milkið sarnan ag voru alltaf sam-
mála. Eg hugsaði með mér: Hvaða
karami skyldi þetta nú vera? Að því
kam auðvitað að ég væri leiddur í
allan sanmleilka. Þetta var eniginn
anniar en St'etter, flormaður þing-
flokks danlslka íhaldisfloklksinls. Það
kam mér nofcikuð á óvart, þótt ég
hefði áður tekið eftir því, að Magnúa
heflur stumidum líkar tilhneiigingar og
danSkir íhaldsimenn. Þeir hafa t.d.,
efhir að hamdribamálið kom upp, haft
álika mætur á Jóni Helgasymi ag
Magnús. Og fleira mætti tírna til.
Þegar þar kom veizlugleðinni að
Magnús klagaði Hannibal fyrir Stett-
er út af kwemmaiskólaimiálinu, saigði
Stetter að haimn væri á söimu skioðun
ag Magnús, en Skildi ekki daður mitt
við sérréttimdi sbúlkmaninia, enda hafðd
ég ewga ástæðu til að skýra fyrir hon-
uim að þaÖ væri aðeinis liður í þedrri
kröfu að endurmeta íslenzlka skóla-
kerfið, en alls ekki til þass ætlazt að
komur væru „bara“ húsmæður og
Skyldu um alla eilífð dæmdiar til að
ganiga með börn og fæöa þau, Því má
auðvitað breyta síðar, þegar skóia-
kerfið er kamið í lag. >á ætti ofcJour
karlmönmunum að vera vorkunnlaust
Kramhald i bls. 16
^ l
er ;
'th