Morgunblaðið - 24.02.1970, Blaðsíða 30

eo
MORGUNBLAÐIÐ, URIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 1970

IR vann A,
— en samt í daufara lagi
IRlngar í nýjum búningum,
sigruðu Armann í seinni leik
liðanna í íslandsmótinu i körfu-
knattleik. Leiknum lauk 74:64,
en í hálfleik var aðeins tveggja
stiga munur fyrir ÍR.
Ármenningar virtust ætla að
gera út um leikinn strax í upp-
hafi. Voru þeir mjög ákveðnir,
og tóku forustu strax á 1. mín.
með góðri körfu frá Birni, og
Jón Sig. bætir annari við fljót-
lega. ÍRingar voru mjög mistæk
ir í leik sínum og meðal annars
brenndu þeir af 9 vítaskotum af
12. Enda fór nú svo að Ármenn-
ingar sigldu framúr og eftir 11
mínútna leik höfðu þeir yfir
18:7. — En þá vöknuðu íringar
af svefninum og taka að berjast
með þeim árangri að á 16. mín.
sigla þeir framúr og taka for-
ustu, 20:19. Hálfleiknum lauk
síðan 26:24 fyrir ÍR.
— í síðari hálfleik var leikur-
inn jafn til að byrja með og þeg-
ar 7 mín. eru liðnar af hálf-
leiknum leiða Ármenningar með
42 stigum gegn 36. >á kemur
ungur ÍRingur Jón Indriðason
inná, og hann og Sig. Gíslason
breita stöðunni í 51:46 fyrir ÍR.
Eftir þetta hafði ÍR forustu sem
var mest 11 stig. En leiknum
lauk 74:64 fyrir ÍR.
ÍRingar voru í daufara lagi í
þessum leik þótt sigurinn yrði
þeirra. Var talsvert um rangar
Dregið í
Englandi
l»AÐ verður WATFORD gegn |
CHELSEA á White Hart Lane ,
Tottenham-vellinum í Lond-
on og LEEDS gegn MANCH.
UNITED eða MIDDLESBR., |
sem leika til undanúrslita í i
bikarkeppninni. Undanúrslit-'
in verða leikin laugardaginn'
14. marz n.k.
Veðbankar í Englandi álíta |
Chelsea nú sigurstranglegast,
í keppninni, en þeir telja ]
möguleika þess 6 á móti 1.1
Mögul-efkar Leeds eru 7-1 og |
Manch. Utd. 16-1.
gjafir og ónákvæmni gætti tals-
vert. Liðið fékk t.d. 24 vítaskot
í fyrri hálfleik en aðeins 10 nýtt
ust, og er þetta léleg útkoma.
Beztir í þessum leik voru Sig.,
Jón og Kristinn, en Þorsteinn
og Agnar hafa oftast verið betri.
— Stigin: Kristinn 22, Agnar 15,
Jón 14, Sig 13, Þorsteinn 9, Skúli
1. í liði Ármanns var Jón Sig.
beztur en oft hefur hann leikið
betur. Björn, Hallgr., Sig og
Birgir eru allir góðir leikmenn
sem geta méira en þeir sýndu í
þessum leik.
Annars er vandamálið hjá Ár-
manni þessir lélegu kaflar sem
alltaf koma hjá liðinu í hverjum
leik. T.d. nú í fyrri hálfleik er
þeir misstu niður 11 stiga for-
skot á fáum mínútum.
Stigin: Jón S. 18, Hallgr. 13,
Björn 11 og aðrir minna.Leik-
inn dæmdu Jón Eysteinsson og
Marinó Sveinsson og áttu þeir
góðan dag. G.K.
Óvenjuleg mynd úr handknattleik. Jón Hjaltalin er Kominn hátt yfir alla — og skorar. —
(Ljósm.: Guðm. Árnasoin).
Áhuginn dofnaði er
stórsigur var tryggður
„Aðeins” tveggja marka munur
í síðari hálfleik
Sagt er, að Bandaríkjamenn
leggi jafnan mikla áherzlu, á að
senda lið og þátttakendur í
keppni á alþjóðamótum og
Olympíuleikjum, þótt vitað sé
fyrirfram að þangað munu þeir
eiga næsta lítið erindi. Virðist
þetta ætla að sannast rækilega
á þátttöku þeirra í heimsmeist
arakeppninni í handknattleik.
Enn eiga þeir ólært svo til all-
ar kúnstir handknattleiksins og
lið þeirra virðist nú heldur lak
ara, en það var er það lék síð-
ast hérlendis 1964. Ekki er þó
að efa, að Bandarikjamenn
gætu náð langt í þessari íþrótta
grein, eins og flestum öðrum,
legðu þeir á hana áherzlu og
fengju færa þjálfara til starfa.
Landsliðsmennirnir sýndu þá til
burði að þeir mundu kunna eitt-
hvað fyrir sér í körfuknattleik,
en körfuknattleikur og hand-
knattleikur er sitt hvað, og góð
ur körfuknattleiksmaður getur
verið afskaplega lélegur hand-
knattleiksmaður.
ísland vann mikinn yfirburða
sigur í síðari landsleiknum, á
sunnudaginn, eða 25:12, eftir að
staðan í hálfleik hafði verið
14:3. Þrátt fyrir þessa miklu yfir
burði sýndi íslenzka liðið sára-
sjaldan sínar beztu hliðar.
„Hver dregur dám af sínum
sessunaut”, varð einhverjum að
orði, og það eru örugglega orð
að sönnu. Það er erfitt að sýna
það bezta þegar keppt er við
lið, sem nær ekkert kann fyrir
sér. Hitt er svo annað mál, að
það kann að vera slæmt fyrir
íslenzka landsliðið að hafa nú
leikið marga landsleiki í röð við
lið, sem það hefur haft algjöra
yfirburði yfir. Það fær engan
mælikvarða á getu sína og kemst
upp með margt, sem ekki þýddi
að reyna í keppni við sterkari
þjóðir. En við vitum að íslenzka
landsliðið kann mikið fyrir sér
og er í allgóðri æfingu. Von-
andi sýnir það sýnar beztu hlið
ar í leikjunum í næstu viku, og
þá skiptir það engu máli þótt
mistökin hafi verið mörg í leikj-
unum við Bandaríkjamennina.
í fyrri hálfleik leiksins á
sunnudaginn sýndu bæði íslend
ingar og Bandaríkjamenn miklu
Handboltamenn farnir til HM:
Ekki fullir bjartsýni
Rætt við Axel Einarsson for-
mann HSÍ og Hilmar þjálfara
LANDSXJÐ fslandis í 'handkna/tt-
Oieik beldiur í diaig uitan tíl Friaíkk-
Oamds tál þáibtitöku í lokalkeppnii
16 fliiðia um heáimisimeistiaraitiitil í
hiaindkn.att leik. Af þvi titofná
sneri ijþrótíaisáAain sér tíi Axelis
Ei.narnsson,ar fonmiamms HSI og
Hiknians Bjömissoniar þjállfara
OiamdiSliðsims og bað þá sagja
mdktouir orð fömina vanðamdii.
Axel Einarsson sagði:
Við genum okíkiur fyliláileiga
Igream fyrir alð þetta verðutr ihörð
og erfið bamáitita. Andstæðánigar
ctokar em imjög sterkir og hiafa
lundirfbúið sig mnjög vel fyrir
þessa úrs.litaikeppn;i. Áður fynr
var það eiitit helziba vopn oikfcar
að andistæðinigiamir þekktu efcki
mifkið till okfcar, við komuim því
ofit á óvæmlt, því efclki var reiikn-
að með leiíkimöniniuim okfcar eine
góðum og þeir voru. Með aufcm-
uin samigkiptiuim dL ár heÆur
þetta breytzt. Flestir lei'kimarmja
Okfear emu vel þetoktir arlemdii®
og lið okfcar er talið í hiópi þeinra
10—12 beztiu. Við erum að sjáltf-
söigðiu áikaflegia hreykniir af þess-
uim skoðuiniuim erfiendria aðila, en
genum olkfcur fyliiilega gmein fyr-
ir að þebta þyngir róðiurimn fyr-
ir otokur.
Hver sem úrsJitim verlðla, vil ég
sénstaklega tafca f.nam að umdir-
búnmgur aliur hefutr venið itil' sér
stafcrar fyxinmiymdar. Lamidiiiliðs-
inielfnd og landsliðsþjáílfari hafa
ákipuilaigt æfinigar o. fl. mijöig vel
£rá því sniamimia sl. sumiar. Leik-
mienm hafia stumdað æfinigar sér-
staklega vel og liagt mjög hant
að sér. Það verður aktoi á mökk-
umn hiáitt haagt að kenma því wn
ef úrslit leikja varða á ammam
veg en þeir bjiamtisýnugtu vona.
Ég vóil eLnmiig tatoa fmaim, einö og
ofit hefiur toomáð fnaim áðlur, að
samheldmi inmiain alills hióps'inis
sem fer utam er eimisitöfc og tefl,
það eiitt miikilvsegasta altriðið í
ihópíþrótltum. Ég þamf vairiia að
tatoa fram þeissa góðlu og giMu
setninigu, að alllár imuná gera siitlt
bezta. Slítot er sjálfsaiglt þegar
feeppt er í iliainidisljðslbúmiingi.
Ililmar Bjömsson sagði:
Við hlöfuim uininið eins vel oig
við höfiuim. igetað. Allir hafa latgt
sáig fnaim og það verður efcfci fiyr-
ir itr.aissaisikap að útfcomiam verð-
ur liatoami en menm búiasit við.
Þegar farið ar til slátoriar kieppni
sem við göiniguim nú til má við
öifflu bú'ast. Við göntgum tól
fceppnámmar í gó-ðri voin, ein vdt-
um setn er að við raimcniami er
neip að draiga.
— Við fiuindiuim það í leitojun,-
um við Banidiaæákjaimenm að við
enum enigir guðir d hamdfcnatt-
leáikintuám. Og það opiiniberaðisit
að það er efcfcá .glott að leika
mairigla íleifci við „miintni mátítar”
eímts og við höfium gemt í vetur.
Martoamet og hagBtæð'ar tölur
enu góðar út .atf fýrir sig, en slilkt
fcapp sfcapar efctoi igóðain. hamd-
knattibleá/k. Það hetfiði kanmski
venið betna að iflá einia erfiða
þjlóð í flofcin — flá e.t.v. nassstoell.
Sfliæffndr kaflar rnráibi Biandiaráfcja-
miömnum virfca alís efcki á saima
hiáltlt og getUil'eysi mióti góð.ri
hainidlboltaþjóð.
En ég get fiuillivisisað alla um
að við flönum eklki fiulilir þjart-
sýnii en sbrálkainnár munu á raum
og veru retyna að finmta ávöxlt
;l*en.gsbu og st'rönguistu þjáMumiar
setm miokfcurt M, lið helfiur geng-
ið í gegniuim Ihér á landi.
— A. St.
betri leik, en á laugardaginn og
sáust þá stundum góð tilþrif til
íslenzka liðsins, t.d. er það skor
aði sitt 14. og 15. mark, en þau
báru að á þann hátt að Geir
kom hlaupandi að vörninni og
ógnaði, sendi síðan til Jóns
Hjaltalíns, sem hoppaði upp og
þóttist ætla að skjóta. Tveir
varnarleikmenn komu út á móti
honum, en þá stóð línumaður-
inn algjörlega frír og átti auð-
velt með að afgreiða sendingu
Jóns í netið. Bandaríkjamennirn
ir voru einnig miklu frískari og
meiri hraði í spili þeirra, og
ekki eins mikið um niðurstung-
ur og í leiknum á laugardag-
inn.
Eftir að íslendingar voru
komnir í 17:3 í byrjun síðari
hálfleiks reiknuðu flestir með
rniklu markaflóði frá íslenzka
liðinu. Svo varð þó ekki. Leik-
urinn koðnaði niður í áhuga-
leysi. Skotið var úr vonlitlum
stöðum og vörnin var ekki eins
vakandi og áður, og tókst Banda
ríkjamönnum nokkrum sinn-
um að pota knettinum í mark.
Táknrænt var fyrir þennan
leik, að þegar 6 mínútur voru
eftir, heyrðist fyrirliði Banda-
ríkjanna kalla: „Aðeins 6 mínút
ur eftir strákar, reynið að
þrauka.” Svo nánast gengu þeir
fyrir framan íslenzku vörnina,
misstu boltann, fslendingarnir
brunuðu upp og skutu á auga-
bragði — framhjá, og þegar
Bandaríkjamennirnir léku aftur
upp völlinn voru „aðeins fimm
mínútur eftir.”
Eitt af mörkum fslendinganna
skoraði Þorsteinn Björns-
son markvörður með skoti yfir
endilangan völlinn. Hafði
kollegi hans hætt sér of framar-
lega. Reyndar var mark Þor-
steins ólöglegt, en dómararnir
höfðu ekfci tekið eftir því, að
knötturinn hafði farið aftur fyir
ir markið, áður en Þorsteinn
skaut, og dæmdu mark. Mun
það örugglega einsdæmi í lands
leik í handknattlieik að mark-
vörður skori mark.
LIÐIN
Öðru hvoru í fyrri hálfleik
sýndu íslendingarnir hvers má
af þeim vænta. Síðan dofnaði
yfir því, enda yfirburðasigur
tryggður og ekkert að keppa að.
Leikir þessir eru engin mæli-
kvarði á getu þess, til þess voru
Bandaríkjamennirnir of lélegir.
Að dómi undirritaðs var heldur
Framhald á bls. 19